135
üzüm üçün əlverişli olur. Temperaturun aşağı enməsi yamacın istiqamətindən
xeyli dərəcədə asılıdır. Hər bir istiqamətin özünə məxsus iqlimi və radiasiyası
vardır: 1) şimal yamacı (temperatur ən çox aşağı enir), şərq yamacı, qərb yamacı,
cənub yamacı ( temperatur ən az aşağı enir).
Yüksəklikdə yerləşən üzümlük gündüz az isti olur. Aydın küləksiz havada da
az soyuyur. Yaz , payız və qış radiasiya şaxtalarının gecə və gündüz fərqi az olur.
Yüksəklikdə yerləşən üzümlükdə küləyin təsiri çoxdur. Sutkalıq temperaturu
aşağı, ancaq güclü soyuq küləkli yerlərdə üzüm bitkisinin oyanması, böyümə və
çiçəkləmə ləngiyir. Gilənin böyüməsi və yetişməsinə qalan vaxt məhdudlaşır.
Daha çox yüksəkliklər kasıb torpağı və az günəş radiasiyası olan yerlərdə üzüm
bitkisinə əlverişsiz şərait yaradır. Tropik zonada 2000 metr hündürlüyünədək
üzüm bitkisi bitir və məhsul verir. Özbəkistan və Tacikistanda 1500 metr
hündürlükdə mədəni üzüm becərilir. Yüksək dağ yerlərdə üzüm becərmək üçün
şaxtaya nisbətən davamlı sortlar, çox tez və tezyetişən sortlar seçilməlidir. Cənub
rayonlarının yüksək dağlıq rayonlarının iqlim şəraiti şimal düzənlik yerlərindən
yaxşıdır. Dağ yerlərinin illik istilik rejimi dəniz kənar istilik rejiminə bənzəyir.
Yüksək yerlərdə günəş radiasiyasının intensivliyi bir qədər artır. Ancaq digər
əlverişsiz şəraitlərin mənfi təsirini kompensasiya edə bilmir. Kifayət qədər istiliyi
olmayan yerlərdə üzümlüklərin dağ və yüksəkliklərin yamaclarında salınması
daha səmərəli fayfa verir. Xüsusilə şimal-qərb küləklərindən qorunan cənub və
cənub-qərb yamacları əlverişli sayılır. Belə yamaclarda üzüm kolları gec yaz və
tez payız şaxtalarının təsirinə məruz qalmır, üzüm tez yetişir və şəkər çox
toplanır.
Aşağı yerlər-dərə və çökəkliklər üzüm becərilməsi üçün əlverişli sayılmır.
Ona görə də relyefli yerlərdə üzümlük üçün yamaclar seçilməlidir.Dünya
üzümlüklərinin əksəriyyəti dəniz səviyyəsindən 400-600 metr yuxarıda və
ümumiyyətlə relyefli ərazilərdə yerləşir. Cənub, cənub-şərq və cənub qərb
yamaclarında üzüm kolları bir-birini az kölgələndirir və nəticədə yarpaqlarda
üzvi maddələr çox toplanır. Yamaclarda üzüm bitkisi şaxtaların, xüsusilə də yaz
şaxtalarının mənfi təsirinə az məruz qalır. Göbələk xəstəliklərinə vadi və düzən
yerlərdəkindən az tutulur. Yamaclarda ən çox yüngül daşlı torpaqlara rast gəlinir.
Belə torpaqlarda məhsulun nisbətən az olmasına baxmayaraq yüksək keyfiyyətli
şərablar alınır.
Külək. Daimi güclü küləklər üzüm bitkisinə çoxlu mexaniki zədələr vurur.
Digər tərəfdən yağışdan və səhər şehindən sonra külək oranı tezliklə qurutduğuna
görə göbələk xəstəliklərinin təhlükəsi azalır, ancaq üzümlüyün istilik rejiminə
əlverişsiz təsir göstərir.
Yuxarıda qeyd edildiyi kimi üzümlüyə düşən günəş radiasiyasının çoxu
torpaq və yarpaq səthində istiliyə çevrilir. Küləksiz vaxtlarda üzümlükdə cərgə
136
aralarında bu səbəbdən kənarlara nisbətən istilik çox olur, ancaq külək bu istiliyi
qovub dağıdır və beləliklə də həmin üzümlükdə xüsusi mikroiqlim yaranır. Günəş
şüası düşən yarpaq səthinin temperaturu 10°C qədər havanın temperaturundan
çox ola bilər. Ancaq bu əlverişli şərait külək tərəfindən pozulur. Üzümlüyün
nəmli və isti havası küləyin gətirdiyi soyuq hava ilə qarışır. Bu baxımdan yeni
üzümlük saldıqda şərqdən qərbə əsən küləklər üstünlük təşkil edirsə onda
cərgələrin istiqaməti onun tərsinə şimaldan-cənuba doğru yönəldilməlidir.
Üzümlüyün xüsusi mikroiqlimi günəşli havalar da olur. Şimaldan cənuba
yönəldilən cərgələr də kolun şərq tərəfi günortaya qədər, qərb tərəfi isə
günortadan sonra kifayət qədər şüalanır.
Yaz Ģaxtaları və soyuq havanın yıgılması. Buludsuz havada torpagın səthi
istiliyi havaya buraxıldığından burada soyuma baş verir. Torpağın səthində soyuq
hava əmələ gəlir və nisbətən ağır çəkili olduğundan küləksiz havada çökəkliklərə
axır. Ona görə də buludsuz və küləksiz gecələrdə üzümlüyün ən aşağı yeri ilə ən
yuxarı yeri arasında 5-10 °C fərq olur. Soyuq hava hündürlüklərdən və
yamaclardan dərənin və vadinin dibinə çökür. Günəşə doğru yaxşı səmti olan
yerlərin nəinki günəşli günlərdə, eləcə də aydın küləksiz gecələrdə də üstün
cəhətləri olur. Daha aşağı yerlərdə-çökəkliklərdə istiliyin havaya uçması
nəticəsində gecə ilə gündüz temperaturları arasında müəyyən amplituda olur.
Burada yaz, payız və qışda radiasiya adlanan şaxtalar üzümlüyə xeyli ziyan
vurur. Gec yaz şaxtaları cavan zoğları zədələyir və bu zədə məhsula xeyli ziyan
vurur. Tez payız şaxtaları vegetasiya başa çatmamış yarpaqları sıradan çıxarır və
bununla da salxım və oduncaq yetişmir. Çökəkliklərdə həmişə üzümlük üçün
qorxu törədən radiasiya şaxtalarından çox az hallarda baş verən, adventiv
şaxtaları fərqləndirmək lazımdır. Bu şaxtalar soyuq arktik küləklərin əraziyə daxil
olması ilə baş verir.
Dolu. Geniş yayılmış təbii fəlakətlərdən biridir. Dolu ən çox çay vadilərində
olur. Ancaq dağ, dağətəyi və düzən yerlərdə də dolu təhlükəsi həmişə vardir.
Dolu 2-6 km və 40-100 m enində zolaqla hərəkət edir. Dolu ən çox Gürcüstanın
Kaxetiya və Azərbaycanın Şamaxı rayonlarında tez-tez düşür. Ancaq elə illər
olmur ki, rayonların hamısının bu və ya digər mikro bölgəsində dolu yağmamış
olsun.
Dolu ilin isti vaxtlarında əsasən günorta saatlarındadüşür (ancaq axşamüstü
və gecə yağan vaxtları da olur). Dolu ilə zədələnmənin dərəcəsi vegetasiya
fazalarından, gücündən və davam etmə müddətindən asılıdır. Yaşıl zoğlara
dolunun vurduğu zədə ikinci, üçüncü və dördüncü fazalarda olur. Ancaq dolunun
iriliyi və sürəti artdıqca nəinki birillik zoğlar, hətta tənəyin bütün yerüstü hissəsi
məhv ola bilər. Dolu nə qədər erkən düşsə (söhbət ikinci fazadan sonraya aiddir)
bir o qədər də bütöv kolun və onun ayrı-ayrı orqanlarının bərpa olunma ehtimalı