503
münasibətdə, həm də kimin irəli sürməsindən asılı olmayaraq,
konkret tələbə münasibətdə özünü göstərə bilir.
Hər iki halda tərbiyəvi tədbirin metodlarından düzgün
istifadə olunmaması faktı məna maneəsinin yaranmasına,
nəticədə isə tərbiyəvi tədbirin təsirinin aradan çıxmasına səbəb
olur.
Konkret adama münasibətdə məna maneəsinin yaranması
ən çox tərbiyəçi tərəfindən uĢağın davranıĢ motivinin nəzərə
alınmaması, uĢaqda olmayan motivi bir növ ona bağlamaq
nəticəsində baĢ verir. Məsələn, uĢaq xəstəliyinə görə dərsdən
gedir. Müəllim onu da dərsdən qaçan baĢqa uĢaqlarla birlikdə
cəzalandırır. Yaxud, onu təhqir edən yoldaĢlarına qarĢı cavab
qaytaran uĢağı da o birisi kimi intizamsız, xuliqan adlandırır.
Bu hal bir neçə dəfə təkrar olunduqda Ģagirddə müəllimə,
tərbiyəçiyə qarĢı məna maneəsi yaranır. Nəticədə həmin
müəllimin ən ədalətli tələbi belə Ģagird tərəfindən ədalətsiz
tələb kimi qarĢılanır.
Lakin konkret adama qarĢı məna maneəsi müəllim
tamamilə obyektiv, düzgün hərəkət etdiyi halda, Ģagirdin öz
davranıĢ motivini dərk edə bilməməsindən asılı olaraq da yara-
na bilər. Məsələn, müəllim tapĢırığı yerinə yetirməyən Ģagirdi
haqlı olaraq danladığı, cəzalandırdığı halda, Ģagird kitabı
olmadığına görə cəzalandırmanın ədalətsiz olduğunu zənn
etməsi sayəsində yaranan məna maneəsini buna misal
göstərmək olar.
Konkret tələbə münasibətində özünü göstərən məna
maneəsi isə tamamilə baĢqa səbəblərdən irəli gələ bilir.
Məsələn, tərbiyəçi müsbət nəticə vermədiyi halda eyni tələbi
dəfələrlə təkrar edir. Nəticədə bu cür tələblərə uĢaq o qədər
alıĢır ki, onu bir növ qavramamağa baĢlayır.
Təcrübə göstərir ki, bu cür məna maneələrinin yaranması
Ģagirdlərlə aparılan tərbiyə iĢinin çətinləĢməsinə, bir növ
nəticəsiz qalmasına səbəb olur. Ona görə də müəllim birinci
növbədə bu cür məna maneələrinin yaranmasının qarĢısını
504
almağa çalıĢmalıdır. Bu cəhətdən müəllim üçün əsas problem
zəruri təsir vasitəsini seçmək deyil, həm də Ģagirdin rəftar və
davranıĢının motivlərini, onun baxıĢlarını, münasibətlərini
bilməkdir. Belə olduqda məna maneələrinin yaranmasının
qarĢısı alınır, tərbiyəvi tədbirin gücü artır.
Məktəbdə Ģagirdlərlə aparılan tərbiyəvi iĢlərin mühüm
yollarından biri əxlaqi söhbətlərdən ibarətdir. ġagirdlərin əxlaq
tərbiyəsində bu cür söhbətlərin səmərəli nəticə verməsi üçün
istər fərdi, istərsə də kollektiv Ģəkildə aparılan əxlaqi söhbətlər
zamanı aĢağıdakı prinsiplərə əməl olunmalıdır.
1.
Əxlaqi söhbətlərin məzmunu Ģagirdlərin yaĢ səviy-
yəsinə uyğun olmalıdır.
2.
Söhbət aparılan kollektivi, onların istiqamətini,
qarĢılıqlı münasibətini, təlimə, müəllimə münasibətlərini yaxĢı
bilmək və nəzərə almaq lazımdır.
3.
Söhbəti konkret bir səbəblə, ölkənin və kollektivin
həyatında baĢ verən bir hadisə ilə, yeni kitab və ya kinofilmlə
əlaqələndirərək, onlarla bağlı Ģəkildə təĢkil eləmək zəruridir.
4.
Söhbətə aydın, konkret misallardan baĢlamaq daha
münasibdir. Söhbət zamanı Ģagirdlər üçün yeni olan, inandırıcı
faktlardan, misallardan istifadə edilməlidir.
Bu zaman məharətlə çatdırılan, təhlil edilən mənfi
nümunələr də böyük tərbiyəvi əhəmiyyətə malikdir. Məsələn,
borc hissindən danıĢarkən eqoizimin nə qədər çirkin keyfiyyət
olduğunu konkret misallarla açıb göstərmək faydalı olur.
5.
Əxlaqi söhbət zamanı Ģagirdlərdə maksimum fəallıq
yaratmaq, onları canlı fikir mübadiləsinə cəlb etmək onlarda
fikir oyatmaq, əxlaq məsələləri üzərində düĢünməyə məcbur
etmək lazımdır.
6.
ġagirdlərin Ģüuruna çatdırılan məsələlərin yaxĢı
əsaslandırılması da böyük əhəmiyyətə malikdir. Bu cəhətə
əməl olunması xüsusilə yeniyetmə və böyük məktəblilərlə iĢ
zamanı daha çox zərurət təĢkil edir.
7.
Əxlaqi söhbət zamanı Ģagirdlərdə dərin və aydın
505
emosiyaların yaranmasına nail olmaq lazımdır. Bu isə o zaman
mümkün ola bilər ki, müəllim söhbəti etinasız, həvəssiz deyil,
emosional və canlı keçirsin.
ġagirdlərin tərbiyəsində nəzərə alınması zəruri olan yol-
lardan biri də müəllimin, tərbiyəçinin şəxsi nümunəsindən
düzgün istifadə olunmasından ibarətdir. Adətən, kiçik
məktəblilər çox vaxt müəllimi təqlid edir, ona oxĢamağa
çalıĢırlar. Lakin bəzən bunu Ģüursuz, düĢünmədən edirlər.
Bəzən də özlərindən asılı olmayaraq onun xarici davranıĢ
tərzini bir növ yamsılayırlar. Yeniyetmələr və böyük
məktəblilər isə çox vaxt nümunədən Ģüurlu olaraq istifadə
edirlər. Özünü artıq böyük hesab etməyə baĢlayan yeniyetmə
böyüklərin hərəkət və davranıĢlarını təqlid etməyə cəhd
göstərir. Ona görə də yeniyetmələrdə onları əhatə edən
adamların (xüsusilə onlara yaxın və əziz olan adamların) dav-
ranıĢına qarĢı kəskin maraq və diqqət yaranır. Böyüklərin bu və
ya digər keyfiyyətini Ģüurlu Ģəkildə təqlid edən yeniyetmə çox
vaxt onların mənfi keyfiyyət və hərəkətlərini də təkrar edir.
Məhz buna görə də müəllimin özünü müsbət bir nümunə kimi
təqdim etməsi zəruridir.
ġagirdlərin Ģəxsiyyətini tərbiyə edərkən, Ģübhəsiz onun
birdən-birə, bütün hallarda düzgün davranıĢ forması seçəcəyini
gözləmək olmaz. Bəs onda Ģagirdin davranıĢı necə təshih
olunmalıdır? ġagirdlərin davranıĢını istiqamətləndirmənin,
təshih etmənin ən təsirli yolları onun təriflənməsi və
məzəmmət
olunması,
rəğbətləndirilməsi
və
cəzalandırılmasından ibarətdir.
Təriflənmə, rəğbətləndirmə davranıĢın düzgün motiv və
formalarını möhkəmləndirməyə xidmət edir. Məzəmmət və
cəzalandırma isə, mənfi təhriklərin və düzgün olmayan
davranıĢ formalarının qarĢısını alır, onları ləngidir. Lakin
tərbiyə zamanı bunlardan düzgün istifadə olunmalıdır. Tərif-
lənmə, rəğbətləndirilmə nə ĢiĢirdilməməli, nə də lazım olduğ-
undan aĢağı səviyyədə olmamalıdır. Adətən, Ģagirdin bu və ya
Dostları ilə paylaş: |