584
ünsiyyətə giriĢmək, ünsiyyət saxlamaqdan da ibarət ola bilər
(məsələn, kiminləsə birgə olmaq, söhbət etmək). Bu cəhət
Ģagirdlərin ünsiyyət fəaliyyətində özünü aydın Ģəkildə göstərir.
Psixoloji tədqiqatlar göstərmiĢdir ki, kiçik məktəblilər üçün
müəllim və yoldaĢları ilə ünsiyyət xatirinə ünsiyyətə girmək
xarakterik haldır. Onlarda ünsiyyət kifayət dərəcədə seçici xa-
rakter daĢımır. Kiçik məktəblilər heç də həmiĢə ünsiyyətlərinin
məqsədini dərk edə bilmirlər. Yuxarı siniflərə keçdikcə
Ģagirdlərin ünsiyyətində seçicilik müĢahidə olunmağa baĢlayır.
Pedaqoji ünsiyyətin məzmununa gəldikdə, bunu ünsiyyət
prosesində müəllim və Ģagirdin bir-birilə informasiya
mübadiləsi təĢkil edir. Ünsiyyətin məzmunu təlim prosesində
müəllimin qarĢıya qoyduğu məqsədlə müəyyən edilir. Ünsiyyət
vahid məqsədə yönəlmədən, vahid məqsəd güdmədən səmərəli
nəticə verməyəcəkdir.
Pedaqoji ünsiyyətin səmərəliliyi onun motivlərindən də
asılıdır. Motivin düzgünlüyü və dərk edilmiĢ xarakter daĢıması
pedaqoji ünsiyyətin gediĢini Ģərtləndirir.
Pedaqoji ünsiyyət, Ģübhəsiz tətbiq olunan vasitələrin
səmərəliliyindən də asılı olur. O vasitələr elə seçilməlidir ki,
ünsiyyətin məqsədini həyata keçirməyə imkan verməklə
yanaĢı, qarĢılıqlı münasibətin və təsirin səmərəliliyini təmin et-
sin, fikir mübadiləsinə və qarĢılıqlı anlamaya Ģərait yaratsın.
Nəhayət, pedaqoji ünsiyyət müvafiq normalar çərçivə-
sində getməlidir. Müəyyən normaların gözlənilməməsi bir növ
pedaqoji ünsiyyətin səmərəliliyini itirir və ünsiyyət istənilən
nəticəni vermir.
Müəllimin Ģagirdlərlə ünsiyyət üslubu onların qarĢı-
lıqlı münasibətlərinin əsası kimi. Müəllimin kommunikativ
fəaliyyətinin öyrənilməsi göstərir ki, pedaqoji ünsiyyətin xa-
rakteri və məzmunu müxtəlif amillərlə Ģərtlənir ki, bunlardan
müəllimin fərdi ünsiyyət üslubu, mövqeyi, ustanovkasını xüsu-
si qeyd etmək lazımdır. Bunlar bir növ ünsiyyətin vasitəsi rolu-
nu oynayırlar.
585
Adətən, hamıda, eləcə də müəllimlərin hamısında ün-
siyyət üslubu eyni olmur. Konkret bir Ģəxsiyyət kimi hər bir
müəllimdə ünsiyyətin təĢkili priyom və metodları nisbətən sa-
bit Ģəkildə cəmlənir. Kommunikativ məsələni həll etməyə
yönəldilmiĢ bu cür davamlı keyfiyyətlər fərdi ünsiyyət üslubu
adlanır.
Ġdarəetmə ilə bağlı olaraq sosial psixologiyada beĢ cür
rəhbərlik üslubu qeyd olunur: avtokratik, avtoritar, demokratik,
laqeyd (einasız, liberal) və qeyri-sabit (ardıcıl olmayan)
rəhbərlik üslubu. Buna uyğun olaraq pedaqoji ünsiyyətin də
eyni üslublarını qeyd etmək mümkündür.
Adətən, avtokratik və avtoritar rəhbərlik üslubuna malik
olan müəllimlər pedaqoji ünsiyyətin təĢkilində demək olar ki,
eyni mövqe tuturlar. Bu cür rəhbərlik üslubuna malik olan
müəllimlər Ģagirdlərə yalnız obyekt kimi yanaĢırlar. ġagird
ünsiyyətin bərabər hüquqlu tərəf müqabili kimi qəbul edilmir.
Belə müəllimlər həmiĢə hökmüran olmağa çalıĢırlar. Onlarla
ünsiyyət zamanı Ģagirdlər təĢəbbüskarlığı itirirlər. Bu cür
ünsiyyət üslubuna malik olan müəllimlər ünsiyyət zamanı
Ģagirdlərin fərdi xüsusiyyətlərini nəzərə almır, hamı ilə eyni
ünsiyyət saxlamağa can atırlar. Onlar Ģagirdlərin fərdi xüsusiy-
yətlərini göstərsələr də, tamamilə qeyri-real model qurur,
həmin fərqi olduqca ĢiĢirdir, real hesab edirlər. ġagird
baĢqalarına nisbətən bir qədər fəal olduqda, müəllimin gözündə
o iğtiĢaĢçı kimi, bir qədər passiv olduqda isə - tənbəl, avara
kimi görünür. Belə müəllimlər üçün neqativ ustanovka, baĢqa
sözlə Ģagirdə qarĢı qeyriĢüuru, pis münasibət xarakterik haldır.
Bu cür müəllimlər ünsiyyətdə seçici, qiymətləndirmədə isə
subyektiv olurlar. Ona görə də bu cür ünsiyyət üslubu səmərəli
xarakter daĢıya bilmir.
Bu sahədə tədqiqat aparan müəlliflərin əksəriyyəti ən
səmərəli ünsiyyət üslubu kimi demokratik üslubu qeyd edirlər.
Belə rəhbərlik üslubunda Ģagird subyekt kimi qavranılır. Bu
cür rəhbərlik üslubuna malik olan müəllim Ģagird kollektivi ilə
586
razılaĢır. Qərar qəbul edərkən kollektiv və onun liderinin
təklifini nəzərə alır. Məktəblilərin müstəqilliyini boğmur,
Ģagirdlərə daima xahiĢ, məsləhətlə yanaĢır, müsbət emosional
əlaqəyə üstünlük verir. Bu cür ünsiyyət ülslubuna malik olan
müəllimlər Ģagirdlərin fərdi xüsusiyyətlərini və Ģəxsi
təcrübələrini, fəallıq və tələbatlarını nəzərə almağa çalıĢırlar.
Belə müəllimlərdə neqativ ustanovka olmur və ya onu təzahür
etdirmirlər. Onlar qiymətləndirmədə obyektiv, təmas yarat-
maqda isə təĢəbbüskardırlar. Təcrübə göstərir ki, Ģagirdlərlə
qarĢılıqlı münasibətdə pedaqoji ünsiyyətin demokratik üslu-
bundan istifadə edən müəllimlərlə Ģagirdlər arasında olduqca
səmərəli təmas yaranır. ġagirdlər bu cür müəllimlərlə ünsiyyətə
daima can atır, onlardan hər cür köməklik gözləyirlər.
Laqeyd və yaxud liberal rəhbərlik üslubuna malik olan
müəllimlərin Ģagirdlərlə ünsiyyəti də kortəbii xarakter daĢıyır.
Burada ünsiyyətin xarakteri müəllimin özündən deyil,
Ģagirdlərdən asılı olur, Ģagirdlər tərəfindən diktə olunur. Belə
müəllim Ģagirdlərin iĢinə qarıĢmamağa çalıĢır, özünün
qətiyyətsizliyi ilə fərqlənir, neytrallığa can atır. Məqsədi
yayğın xarakter daĢıyır. Heç vaxt qarĢıdakı məqsədi həyata
keçirməyə can atmır. Ona görə də Ģagirdlər bu cür müəllimlə
ünsiyyət zamanı öz tələbatlarını lazımi Ģəkildə ödəyəcəklərini
güman etmirlər.
Nəhayət, qeyri-sabit, ardıcıl olmayan rəhbərlik üslubuna
malik olan müəllimlərin ünsiyyət üslubu da həmin cəhəti
özündə əks etdirir. Bu cür müəllimlə Ģagirdlər ona görə
ünsiyyətə girməyə cəhd göstərmirlər ki, onun necə, hansı
üslubla hərəkət edəcəyini müəyyənləĢdirməkdə çətinlik
çəkirlər.
ġübhəsiz, qeyd olunan rəhbərlik üslubunun hər biri
müəllimlə Ģagirdlər arasındakı qarĢılıqlı münasibətlərə özünə-
məxsus Ģəkildə təsir göstərəcəkdir. ġagird kollektivinin düzgün
idarə olunması isə bu cür qarĢılıqlı münasibətlərin səmərə-
liliyindən asılıdır.
Dostları ilə paylaş: |