309
mövcuddur. Onlar bir-digərini qarĢılıqlı tamamlayır, qarĢılıqlı
əlaqədə olan varlığın müxtəlif tərəflərini aĢkarlayır. Nəzəri
anlayıĢlar təfəkkürü mücərrəd olsa da, gerçəkliyi ümumiləĢmiĢ,
həm də daha düzgün əks etdirir.
Əyani-obrazlı təfəkkür zamanı fikri proseslər fikirləĢən
insanın ətraf aləmi qavraması ilə birbaĢa bağlıdır və onsuz icra
olunmur. Fikir hissi – əyani olaraq, insanı gerçək aləmə
bağlayır. Qısamüddətli və operativ hafizədə təmsil olunan ob-
razlar təfəkkür üçün zəruridir.
Təfəkkürün bu növündən istifadə etdikdə adam qavradığı
cisim və hadisələrin, icra etmiĢ olduğu praktik iĢin surəti
əsasında fikirləĢir. Təfəkkürün bu növü bağça yaĢlı uĢaqlarda
özünü qabarıq Ģəkildə göstərir.
Nəzəri obrazlı təfəkkür obrazları uzunmüddətli hafi-
zədən əldə edir, sonra dəyiĢdirir. Bu təfəkkür forması mək-
təbəqədər və kiçik məktəb yaĢlı uĢaqlara xasdır. Praktik
fəaliyyətlə məĢğul olan yaĢlı insanlara da bu təfəkkür növü
xasdır.
Əyani-əməli təfəkkürün xüsusiyyəti ondan ibarətdir ki,
təfəkkür prosesləri praktik dəyiĢdirmə fəaliyyəti xarakteri
daĢıyır və insan onu real predmetlərlə icra edir. Məsələ həlli
zamanı əsas Ģərt müvafiq predmetlərlə uyğun iĢ görməkdir.
Adətən bu cür təfəkkür konkret praktik fəaliyyətdən kənara
çıxa bilmir, həmin fəaliyyətin icrası prosesində baĢ verir. Ona
görə də bu cür təfəkkürü eyni zamanda praktik təfəkkür də
adlandırırlar. BəĢəriyyətin tarixi inkiĢafı prosesində birinci
növbədə əyani-əməli (praktik) təfəkkür özünü göstərir. Üç
yaĢına qədərki uĢaqlarda da təfəkkür əsasən əyani əməli xarak-
ter daĢıyır. Bu təfəkkür növü istehsal proseslərində çalıĢan
adamlara da məxsusdur və nəticəsi konkret məhsulun
hazırlanmasından ibarətdir.,
Mücərrəd (məntiqi) təfəkkür təfəkkürün ən yüksək
inkiĢaf etmiĢ növüdür. Adətən məktəb yaĢı dövründə praktik
təcrübə əsasında, ilk dəfə sadə Ģəkildə olsa da, mücərrəd
310
təfəkkür yaranır və inkiĢaf edir. Mücərrəd təfəkkür mücərrəd
məfhumlara istinad edən təfəkkür olmaqla, mücərrəd
məfhumlar, hökmlər əsasında baĢ verir.
Qeyd etmək lazımdır ki, adını saydığımız təfəkkür
növləri eyni anda baĢ verir və inkiĢafın səviyyələri kimi özünü
biruzə verir.
Nəzəri və praktik təfəkkürün fərqi ondan ibarətdir ki, on-
lar praktika ilə müxtəlif cürə bağlıdır. Praktik təfəkkürün iĢi
xüsusi konkret məsələ həllinə yönəlir, nəzəri təfəkkür isə
ümumi qanunauyğunluqların həllinə istiqamətlənir.
IV.11.5. Təfəkkürün formaları
Təfəkkürün üç forması vardır: məfhumlar, hökmlər,
əqli nəticə.
Məfhum (anlayıĢ) – cisim və hadisələrin mühüm, əsas
əlamətlərə görə əks etdirilməsindən ibarət təfəkkür formasıdır.
Məsələn, «mübtəda» məfhumuna cümlədə kimin və ya nəyin
haqqında danıĢıldığını bildirmək əsas əlamət kimi daxildir.
Məhz həmin əlamət mübtədanı digər cümlə üzvlərindən
fərqləndirir.
Məfhumlar xüsusi, ümumi, konkret və mücərrəd ola bi-
lir. Xüsusi məfhumlar tək, xüsusi bir cismə və ya hadisəyə aid
olur.
Məsələn, «GünəĢ», «Bakı» məfhumları xüsusi
məfhumlardır. Bu cür məfhumların altında biz yalnız bir əĢyanı
və ya hadisəni baĢa düĢürük.
Ümumi məfhumlar bir qrup cisim və ya hadisəyə xas
olan mühüm əlaməti əks etdirir. Məsələn, «tələbə» məfhumu
ümumi məfhumdur. Həmin məfhum altında gələcəyin
mütəxəssisi kimi hazırlanan insanları baĢa düĢürük.
Konkret məfhumlar bilavasitə qavranıla bilən, arxasında
əşya təsəvvür olunan məfhumlardır. Məsələn, «ev», «ağac»
məfhumları konkret məfhumlardır. Mücərrəd məfhumlar isə
311
bilavasitə qavranıla bilməyən və arxasında əĢya təsəvvür
olunmayan məfhumlardır, məsələn «sevinc», xoĢbəxtlik» və s.
Məfhumlar çoxlu qarĢılıqlı keçidlərlə təsəvvürlərlə
bağlıdır və eyni zamanda ondan əhəmiyyətli dərəcədə fərqlənir.
Onlar psixoloji ədəbiyyatlarda eyniləĢdirilsələr də, gerçəkliyi
inikas etdirmək xüsusiyyətlərinə görə biri digərindən fərqlənir.
Təsəvvürlər obrazlı – əyanidir, bilvasitə verilmiĢ
informasiyaları qavrayıĢda inikas etdirir. Real təfəkkür
proseslərində təsəvvür və anlayıĢlar bəzi vahidliklə verilir.
Əyani – obraz təsəvvürlər təfəkkür proseslərində daha çox
sxematikləĢir və ümumiləĢir. Bu sxematikləĢmə təsəvvür
əlamətlərinin
birləĢməsinə
uyğun
gəlmir.
Təsəvvür
obrazlarında predmetin əyani əlamətləri ön planda özünü
göstərir. Buna baxmayaraq anlayıĢ və təsəvvürlər qarĢılıqlı
əlaqəlidir və biri digərinə keçir.
Təsəvvürlərin məzmun obrazlarının zəruri olaraq
dəyiĢmələri fikri proseslərə qoĢularaq, sxematikləĢmiĢ və daha
çox ümumiləĢmiĢ tam bir pilləvari iyerarxiya yaradır və
anlayıĢlara keçir. Təsəvvürlərin özlərinin anlayıĢa keçmək
meyillidir. Belə ki, təkcədə ümumi, hadisədə mahiyyət, obraz-
da – anlayıĢ əks olunur.
Digər tərəfdən anlayıĢlar təfəkkürünün insan Ģüurundakı
axarı həmiĢə təsəvvürlərlə bağlıdır, amma anlayıĢlar
təfəkkürünün axarı təsəvvürlərə müvafiq gəlmir, çünki belə
təfəkkür ona aid olan təsəvvürlərlə əlaqədardır. Təsəvvürlər
təfəkkür proseslərində həddən artıq parçalanmıĢ, fraqmentar
halda daxil edilir. Təsəvvürlər, əyani obrazlar adətən, təkcə,
anlayıĢ isə ümumi ifadə olunur. Məfhum (anlayıĢ) və
təsəvvürlər gerçəkliyin müxtəlif qarĢılıqlı əlaqələri olan
tərəflərini inikas etdirir.
Məfhum və təsəvvürlər çətinliklər zamanı xüsusilə aĢkar
bir yerdə iĢtirak edir. Çətinliklə üzləĢən insan fikirləĢərkən tez-
tez təsəvvürlərə müraciət edir, fikri əĢyalarla birləĢdirir, fikri
müĢayət edən əyani material fikri proseslərə cəlb edilir.
Dostları ilə paylaş: |