312
Əyanilik prinsipi təlim prosesində sadəcə didaktik priyom
deyil, o, həm də fikri proseslərin təbiətinin psixoloji əsasıdır.
Məfhumlar (anlayıĢlar) keyfiyyətcə təsəvvürlərdən fərqlidir,
təsəvvürlər obrazlarla fərdi Ģüurda yaranır, anlayıĢlar sözlərlə
vasitəli yaranır və tarixi inkiĢafın məhsuludur.
Hökmlər - fikri proseslərin baş verdiyi əsas akt və ya
formadır. FikirləĢmək hər Ģeydən əvvəl hökm verməkdir. Hər
hansı fikri proses hökmlərdə ifadə olunur. Hökmlər insanın
gerçək
dünyanı
onun
xüsusiyyətlərində,
əlaqə
və
münasibətlərində inikas etdirən dərk etmənin xüsusi
formasıdır.
Hökmlərdə cisimlər, hadisələr arasında müəyyən
əlaqənin olduğu, eləcə də cismin, hadisənin müəyyən
keyfiyyətə malik olduğu təsdiq və inkar edilə bilər. Bu
baxımdan hökmlər iqraıi və inkarı olmaqla iki yerə bölünür.
Məsələn, «Bu kitab maraqlıdır» dedikdə kitabda maraqlılıq
keyfiyyətinin olduğunu təsdiq edirik. «Bu tələbə çalıĢqan
deyil» dedikdə isə tələbədə çalıĢqanlıq əlamətinin olmadığını
göstəririk. Ona görə də birinci hökm iqrarı, ikinci hökm isə
inkarı hökmdür.
Hökmlər ümumi, xüsusi və fərdi də ola bilirlər. Ümumi
hökmlərdə eyni sinfə, qrupa aid olan bütün cisim və
hadisələrdə müəyyən bir cəhət ya təsdiq, ya da inkar olunur.
Xüsusi hökmlərdə isə iqrari və ya inkar bütün cisim və
hadisələrə deyil, onlardan bəzilərinə aid edilir. Fərdi
hökmlərdə isə iqrar və ya inkar yalnız bir cisim və ya hadisəyə
aid olur.
Bütün bunlarla yanaĢı hömlərin şərti, təqsimi, zərurət və
s. növləri də vardır.
Psixoloji planda hökmlər – subyektin hərəkətidir, müəy-
yən məqsəd və motivlə bağlıdır, insanı nəyisə düĢünməyə və
hansı qərarı isə qəbul etməyə təhrik edir. Hökmlər fikri
fəaliyyətin
nəticəsidir,
fikirləĢən
insanın
müəyyən
münasibətlərinin fikrin predmetinə olan münasibətidir.
313
Hökmlər hərəki xarakter daĢıyır, özündə sosial aspekti ehtiva
edir.
Hökmlərin sosial aspekti onun strukturunu Ģərtləndirir,
onun az və ya çox dərəcədə mürəkkəbliyi digər fikirlərə
münasibəti ilə Ģərtlənib.
Hökmlər ilk dəfə olaraq hərəkətdə formalaĢır. Hər hansı
hərəkət seçici xarakter daĢıdığından, o nəyi isə təsdiq, inkar
etdiyindən praktik əhəmiyyət daĢıyır. Subyektin obyektə və
digər adamlara münasibətlərini ifadə etdiyindən hökmlər
emosionallıqla zəngindir. Hökmlərdə Ģəxsiyyət aĢkar olunur, o,
həmçinin iradi aktı ifadə edir.
Hökmlərdə digər insanlara qarĢı olan münasibət real
aləmə idraki münasibət əsasında müəyyənləĢir. Hökmlərdə eh-
tiva olunmuĢ vəziyyət obyektiv olaraq həqiqətdir və ya
yalandır, bu isə obyektiv gerçəkliyi inikas etdirməsindən
asılıdır.
Hər hansı hökmlər həqiqətə istiqamətlənib, lakin hər
hansı hökm özlüyündə Ģərtsiz həqiqət deyil. Mühakimə hökm
üzərində fikri iĢdir və həqiqətin yoxlanılmasına istiqamətlənib.
Hökmlər mühakimənin həm çıxıĢ, həm də son nöqtəsidir. Bu
və ya digər halda hökmlər və həqiqətin təntənəsi üçün biliklər
sisteminə qoĢularaq ayrıca olmaqdan qurtulur. Mühakimələr
əqli nəticə forması olaraq çıxıĢ etdiyi hökmlər sistemini açır.
Əqli nəticə - vahid məqsədə tabe olan, bir sıra
əməliyyatları özündə ehtiva edən az və ya çox dərəcədə
mürəkkəb fikri fəaliyyətə deyilir. Əqli nəticə prosesində
təfəkkürdə vasitəli hərəkətlər xüsusi rol oynayır. Əqli nəticədə
və ya yekun hökmlərdə əldə olan biliklər əsasında yeni
biliklərə yiyələnmək olur, biliyə bilik vasitəsi ilə yiyələnilir,
bilavasitə təcrübənin hesabına yeni biliklər mənimsənilir, ob-
yektiv bilik prosesin son nəticəsi kimi meydana çıxır. Əqli
nəticənin əsas qiyməti bundadır. Fikri akt kimi əqli nəticə üçün
aĢağıdakılar əhəmiyyət kəsb edir. Assosiativ prosesdən əqli
nəticənin fərqi ondadır ki, nəticəyə aid etdiyimiz münasibət
314
predmetin obyektiv məzmununu açır. Predmetin obyektivliyi
hökmlərlə təfəkkürə daxil edilir və bu məlumatlar bizə
qavrayıĢdan verilə bilər.
Əqli nəticə prosesində psixoloji planda 3 əsas halı
fərqləndirmək lazımdır. Birincisi, çıxıĢ halı əyani təsəvvür olu-
nur və ya yeni münasibətlər əyani təsəvvürlərdə açılır. A-nın
B-dən böyük olması obrazlar Ģəklində təsəvvür olunur. İkincisi,
eyni münasibətləri əyaniliyə müraciət etmədən ancaq
anlayıĢların köməyi ilə ifadə etmək olar. Bu halda nəticə for-
mal əməliyyat deyil, bu əqli nəticənin qurulduğu xüsusiyyət və
münasibətlərin məzmununun əhəmiyyətli tərəfləridir, konkret
məzmunla müəyyənləĢən qanunauyğunluqlardır. Üçüncüsü,
müvafiq əlaqələr, aĢağı – yuxarı, böyük – kiçik
möhkəmlənərək informasiya dayaqlarından nəticəyə icra oluna
bilir
və əsasən bu hal assosiativ olaraq nitqin
avtomatlaĢmasına tabe olur.
Əyani sxemlər əqli nəticə proseslərində əhəmiyyətli rol
oynayır. Sadə əqli nəticə proseslərində Ģeylərin faktiki
vəziyyəti ilə bağlı sxematik təsəvvürlər əmələ gəlir, ondan isə
öz növbəsində nəticənin yeni məzmunu yaranır.
Əqlinəticə bir və ya bir neçə hökmə əsasən yeni hökmün
çıxarılmasından ibarət təfəkkür formasıdır. Məsələn, «ikinci
kursun bütün tələbələri təĢəkkür aldılar» və «Təranə də ikinci
kurs tələbəsidir» hökmlərinə əsasən «Təranə də təĢəkkür
almıĢdır» hökmünü çıxarırıq.
Əqlinəticənin üç əsas növü qeyd olunur: induktiv, de-
duktiv əqlinəticə və analogiya (təĢbeh).
İnduktiv əqlinəticə xüsusi hallardan, misallardan
(hökmlərdən) ümumi nəticə çıxarmaqdan ibarətdir. Məsələn,
dəmirin, misin, poladın, gümüĢün və s.istidən geniĢləndiyini və
onların metal olduğunu müəyyənləĢdirmək əsasında «Bütün
metallar istidən geniĢlənir» hökmünü çıxarırıq.
Deduktiv əqlinəticə isə ümumi hallardan, misallardan
(hökmlərdən) xüsusi nəticə çıxarmaqdan ibarətdir. Məsələn,
Dostları ilə paylaş: |