Qızı oyatmamağa çalışıb, soyunmuş halda çarpayının qırağında
oturdum, qırmızı işığın aldanışlarına
öyrəşmiş gözlərimi onun hər qarışında gəzdirdim. Şəhadət
barmağımı tərli boynunun dalına çəkdim, o,
arfanın simləri kimi titrədi, nəsə mızıldayıb, mənə tərəf çevrildi,
acıtəhər isti nəfəsi üzümə vurdu.
Burnunu tutub, azacıq sıxdım, o diksindi, başını yana çəkib,
kürəyini mənə tərəf çevirdi, ancaq
oyanmadı. Qəfil coşqunluq duydum və dizimlə ayaqlarını
aralamağa çalışdım. İlk iki cəhdimdə yalnız
dizlərini bərk-bərk sıxdı. Mən onun qulağına oxudum:
«Delqadinanın çarpayısı başında mələklər
durub». O, bir az boşaldı. Qan damarlarımda qaynadı və mənim
öz işini yadırğamış astagəl yırtıcım
uzun yuxudan sonra ayıldı.
Delqadina, canım mənim, qovrularaq ona yalvardım.
Delqadina… O, kədərlə hıçqırdı, ayaqlarımdan
xilas olub, arxasını mənə çevirdi və ilbiz kimi öz qabığına yığıldı.
Pişikotu içmək, görünür, təkcə ona
yox, mənə də yaxşı təsir etmişdi, çünki heç nə baş vermədi.
Ancaq vacib deyil. Fikirləşdim ki, əgər
özümü belə aciz hiss edirəmsə, belə kədərliyəmsə, üstəlik,
molyusk kimi soyuğamsa, axı onu niyə
oyadım.
Qüllənin zəngi düz vaxtında gecə on ikini vurdu və yeni gün –
29 avqust, şəhid Xuan Bautista günü
başladı. Küçədə kimsə bərkdən ağlayırdı, ancaq ona fikir verən
yox idi. Mən onun üçün dua elədim,
əgər onun buna ehtiyacı vardısa və bütün yaxşılıqlara görə
şükürlər etdim: «Aldanmayın, fikirləşməyin
ki, sizin gözlədiyiniz, ümid elədiyiniz, gözünüz gördüyündən daha
uzun sürəcək». Qız yuxuda inildədi
və mən ondan ötrü də dua etdim: «Qoy elə belə də olsun». Sonra
yatmaq üçün radionu və işığı
söndürdüm.
Dan yeri söküləndə oyanıb, harada olduğumu kəsdirə
bilmədim. Qız ana bətnindəki uşaq kimi
qıvrılıb arxası mənə tərəf hələ də yatırdı. İçimdə dumanlı bir
duyğu var idi, elə bil, onun qaranlıqda
durduğunu, vanna otağında axıdılan suyun şırıldadığını
eşitmişdim, ancaq ola da bilsin, bunu yuxuda
görmüşdüm. Məndə nəsə yeni bir şey yaranmışdı. Şirnikdirmək
üçün hiylə nə olduğunu heç vaxt
bilməmişdim, məşuqəni bir gecəliyə gözəyarı, onun gözəlliyindən
çox, qiymətinə görə seçmişdim və
biz eşqbazlıqla eşqsiz, əksər vaxt da yarısoyunmuş vəziyyətdə və
olduğumuzdan yaxşı görünmək üçün
həmişə qaranlıqda məşğul olmuşduq. Həmin gecə çox böyük bir
həzz kəşf etdim – mən yatan qadının
bədəninə baxırdım və utancaqlıq, üzücü həvəs mənə mane
olmurdu.
Saat beşdə təşviş içində oyandım, çünki mənim bazar günü
məqaləm gündüz on ikidə redaksiyada
masanın üstündə olmalı idi. Öz dəqiq zamanında, ay bədirlənən
vaxt dalımda həmişəki acışmanı hiss
edərək, bağırsağımı boşaltdım və suyu buraxmaq üçün zənciri
çəkəndə duydum ki, bütün keçmiş hirshikkəm, incikliklərim
yuyulub kanalizasiyaya axdı. Gümrah və geyinmiş halda otağa
qayıdanda qız
çarpayıda çəpəki vəziyyətdə uzanaraq ayaqlarını aralayıb, sübh
çağının dinclik gətirən şəfəqləri altında
öz bakirəliyinin şəriksiz ağası kimi yatmışdı. «Allah səni qorusun»,
– mən pıçıldadım. Cibimdəki
pulları – özümdə qalası və ona çatası pulların hamısını yastığının
üstünə qoyub, həmişəlik ayrılaraq, alnından öpdüm. Bütün görüş
evləri kimi bu ev də sübh çağı daha çox cənnətə bənzəyirdi. Heç
kimlə
rastlaşmamaq üçün bağa açılan qapıdan çıxdım. Küçədə, günəşin
altında yenə doxsan yaşımın
ağırlığını hiss etdim və bu gecənin dəqiqələrindən ölənə qədər
qalan anlarımı saymağa başladım.
II.
Mən bu xatirələri güvənin, ağacqurdunun için-için yediyi rəflərin
öz-özünə uçduğu kitabxanada,
valideynlərimin kitabxanasından qalmış çox az şeyin əhatəsində
yazıram. Cürbəcür lüğətlərim, don
Benito Peres Qaldosun «Milli epizodlar» seriyasından birinci kitabı
və anamın vərəmdən yaranan xəstə
ovqatını anlamağı öyrəndiyim «Sehrli dağlar» bu dünyada əvvəl-
axır görəcəyim işlər üçün, demə,
kifayət imiş.
Qalan mebeldən və məndən fərqli olaraq, iri yazı masam,
görünür, əla vəziyyətdədir, vaxt ona
toxunmayıb, çünki onu ata babam, keçmiş gəmi dülgəri nəcib
ağacdan düzəldib. Hətta heç nə
yazmasam da, hər səhər daha yaxşı işlərə tətbiq olunası
inadcıllıqla, ucbatından nə qədər eşqbazlıqdan
əlimin çıxdığı bu masanın arxasında otururam. Məlumat kitabları
həmişə əlimin altındadır: «İspaniya
Kral akademiyasının birinci illüstrasiyalı lüğəti»nin 1903-cü il nəşri
iki cilddə; don Sebastyan
Kavarrubiasın «Kastil və ispan dilinin inciləri»; Andres Belonun
qrammatikası, əgər hansısa sözün
mənasını dəqiqləşdirməyə ehtiyac yaranarsa; don Xulio Kaserasın
ən yeni «İdeoloji lüğət»i, əsasən
antonim və sinonimlərə görə; anamın beşikdən bildiyim dilində
mənə yardımçı olan Nikola
Zinqarellinin «Vocabolario dela Lingua İtaliana» və o biri iki dilin
ulu babası olduğu üçün ana dilim
hesab etdiyim latın dili lüğəti.
Yazı masamın sol tərəfində bazar günü yazdığım məqalələr
üçün həmişə beş ədəd xüsusi formatlı
kətan kağız və mürəkkəb üçün qumqabı olur, çünki onu indiki
suçəkən yastıqdan üstün tuturam. Sağda
– calamaio və qızıl uclu qələm üçün yüngül ağacdan altlıq durur,
çünki hələ də əllə, qəşəng xətlə
yazıram, bunu da mənə son nəfəsinə qədər notarius və vəkil
işləyən ərinin ilan-qurbağa dəftərxana
xəttinə oxşamasın deyə Florina de Dios öyrədib. Bir müddət əvvəl
qurğuşun literlərin həcmini
hesablamaq və mətni səhifələmək asanlaşsın deyə qəzetdən
tapşırmışdılar ki, makinada yazaq, ancaq
mən bu səfeh vərdişi mənimsəyə bilmədim. Buna görə sıxılsam
da, qocaman əməkdaş hüququmdan
Dostları ilə paylaş: |