18
Biz Mayor Normanla bir az ordan-burdan çərənlədik. Mən
platformada bir qrup adamların arasında dayanıb söhbət edən,
ucaboylu, xoş görkəmli xəfiyyəni dərhal tanıdım. O, Puaronun
köhnə tanışı, Axtarış İnspektoru Çəp idi. Çəp, Şotland Yard
zabitləri arasında ən ağıllı işçilərdən biri hesab olunurdu. O,
bizə yaxınlşadı və dostumu gülərüzlə salamladı.
- Eşitdim ki, siz də bu işlə məşğulsunuz. Üzücü işdir. Uzaq
olmasına
baxmayaraq, yaxşı məlumat alıblar, ancaq
inanmıram ki, cinayətkarlar onu uzun müddət gizlədə bilsinlər.
Adamlarımız Fransaya əliboş gedirlər. Bəs Fransızlar? Mən bu
işdə onların bizə nəsə bir kömək edəcəklərinə ümid
bəsləmirəm.
- Əgər, o sağ olarsa? - ucaboylu xəfiyyə tutqun halda
müdaxilə etdi.
- Bəli,
ancaq mən hiss edirəm ki, o sağdır. - Puaro təsdiq etdi.
- Bəli, bəli. O sağdır, ancaq o vaxtında tapıla biləcəkmi? Mən
sizin fikrinizlə tamamilə şərikəm. Onun uzun müddət
gizlədilməsinə mən də inanmadım.
Fit verildi və biz hamımız
Pulman* /
hər cür rahatlığı olan
hərbi maşın/ maşınına doluşduq. Sonra maşın asta-asta
stansiyadan uzaqlaşdı.
Bu çox gülünc səyahət idi. Şotland Yard işçiləri bir yerə
yığışmışdılar. Şimali Fransanın xəritəsi onların qarşısında
açılmışdı. Xəritədə göstərilən hər yol, hər kənd üzərində
barmaqlar gəzişirdi. Hər kəs öz nəzəriyyəsini irəli sürürdü.
Puaro isə sakitcə oturub bu mənzərəni seyr edirdi. Onun
üzünün ifadəsi qəzəbdən tutulmuş uşağın sifətini xatırlatdı
mənə. Mən zarafatcıl Normanla həmsöhbət olmuşdum. Puaro
Doverə yola düşəndən bəri, mən də özümə həmsöhbət
axtarmağa məcbur oldum, çünki o, nə dinir, nə də danışırdı.
İndi onun davranışı anasından ayrı düşmüş quşa bənzəyirdi. O,
qayığa minəndə ümidsiz halda qolumdan tutdu. Güclü külək
əsirdi.
- Aman allah! - Puaro gileyləndi. – Bu dəhşətdir.
20
- Ser, sizi burada bir hərbi maşın gözləyir.
- Təşəkkür edirəm, müsye. Ancaq mən Buloynu tərk etməyi
məsləhət görmürəm.
- Nə?!
- Xeyr, biz sahildəki bu mehmanxanaya girəcəyik.
Onun
sözü
ilə
hərəkəti
bir-birini
tamamlayırdı,
mehmanxanada ayrıca bir otaqda qalmasını tələb edirdi. Biz
üçümüz tutulmuş və çaşqın halda onun arxasınca getməyə
məcbur olduq.
O, bizə isindirici bir nəzərlə baxdı.
- Sizcə, yaxşı xəfiyyə həmişə belə hərəkət etməlidir? Mən
sizn fikrinizi başa düşürəm və dərk edirəm: yaxşı xəfiyyə
enerjili, yorulmaz olmalıdır. O, özünü tozlu yollarda əyilib
təkər izlərinə baxmağa məcbur etməlidir. O, siqarət kötüklərini
yığmalıdır, yerə düşmüş kibriti qaldırmalıdır? O sizin
fikrinizdir, elə deyilmi?
Onun gözləri bizi nəyəsə çağırırdı.
- Ancaq mən – Herkuli Puaro – sizə deyirəm ki, bu belə
deyildir! Həqiqətin açarı buradadır! – deyə o, alnını döyəclədi.
- Görürsünüz, mən Londonu tərk etməyə ehtiyac duymuram.
Mənim üçün oradakı otağımda oturmaq da kifayət edirdi.
Çünki bu işlərin həlli zamanı qarşıya çıxan çətinliklər yolunda
çürük sədd ola bilər. Mən qəflətən xəritəni tələb edənə kimi
oğrular sakitcə və gizlicə öz işləri ilə məşğul olacaqlar. Və mən
işarə barmağımı bir nöqtəyə qoyub deyəcəyəm: Baş Nazir
oradadır! Və bu belədir! Metod və məntiqlə bir şeyi həll etmək
olar! Fransaya edilmiş bu yürüş yalnış idi. Bu uşaqların
gizlənpaç oyununa bənzəyirdi. Ancaq indi, çox gec olmasına
baxmayaraq, mən bu işi daxildən işıqlandıracağam, dostlar
məni bağışlayın.
Beş saat olardı ki, o, hərəkətsiz oturmuşdu, gözləri pişik
gözlərini xatırladırdı. Onun yaşıl gözləri get-gedə parlayır,
parladıqca rəngi daha da tünd yaşıla çevrilirdi. Şotland Yard
işçisinin nifrətli baxışları, Mayor Normanın narahatlığı və