Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
26
27
S.P.Tolstov
hesab edir ki, məhz adları çəkilən qəbilələr
sonralar formalaşmış qaraqalpaq xalqının nüvəsini təşkil
etmişdir. Qaraqalpaqların orta əsrlər dövründəki sonrakı
taleyinə gəldikdə isə burada S.P.Tolstovun və P.P.İvanovun
fikirləri ilə razılaşaraq hesab edirik ki, qaraqalpaqlar məhz
Aralətrafı ərazi lərdə formalaşmışlar. X-XI əsrlərdə şərqi-oğuz
peçeneq qəbilələri XI əsrdə İrtış hövzəsinə qədər irəliləyərək
qıpçaqlarla sıx əlaqələrə girmişlər. Məhz qıpçaqlar arasında
onların uzun müddət ərzində Çin giz xan dövlətinin təşkili və
onun sonrakı xələflərinin Cuci ulusu nun yaran ması prosesi
getmişdir.
Qaraqalpaqların qıpçaqlarla yaxınlaşmasının və
qarışmasının mühüm səbəblərindən biri də bundan ibarət
idi ki, burada əsasən qaraqalpaqların dili qıpçaq dilinə
uyğunlaşmış və onunla sıx bağlı olmuşdur. Monqol ulusları
tənəzzülə uğradıqdan sonra (XIV-XVI əsrlər) qaraqalpaqlar
Şərqi Noğay Ordasının tərkibinə daxil olmuşlar. Tədqiqatçılar
qeyd
edirlər ki, XVI əsrdə qaraqalpaq xalqı artıq konsolidasi-
ya dövrünü yaşamaqla, Dəşti-Qıpçaqda mövcud olmuş türk-
dilli xalqlar arealında noğaylardan, özbəklərdən, qazaxlardan
və b. fərqlənməsi, təcrid olunması prosesi getmişdir.
Qeyd etdiklərimizi, demək olar ki, əksər
tarixi və etnoqra-
fik materiallar təsdiq edir. İzah etdiyimiz konsepsiyada
qaraqal paqların etnogenezi əsasən arxeoloji və tarixi mənbə-
lərə uyğun olaraq qurul muşdur. Xarəzm ekspedisiyasının
çoxillik axtarışları nəticəsində çoxsaylı şifahi rəvayətləri
yazıya almaq mümkün olmuşdur ki, məhz bu rəvayətlərdə
qaraqalpaq qəbilələrinin mənşəyi, onların tərkibi, tayfa
bölgüləri, onların yerdəyişmələri, digər qəbilələrlə qarşılıqlı
əlaqələri əks olunmuşdur. Bu tarixi ənənələr, xüsusən
qaraqalpaqların qəbilə və tafya
etnonimləri qaraqalpaq-
ların etnoge
nezinin peçeneq
lərlə, oğuzlarla, qıpçaqlarla,
monqollarla yaxın əlaqədə olduğunu təsdiqləyir. Məsələn,
qaraqalpaqlarda «Kabasan» (peçeneq
lərdə «Ka buk sin»),
«Abas» (peçeneqlərdə «Avaz» və s.) adlarının uyğun gəl diyini
görürük. Tədqiqatçılar göstərmişlər ki, qaraqalpaqların beş
tayfa-qəbilə etnonimi qıpçaqların qəbilə-tayfa etnonimləri
ilə üst-üstə düşür ki, bu da məhz Ən-Nüveyrinin əsərlərində
öz əksini tapmışdır. Ən böyük qəbilə qruplarından biri
«qıpçaq» adı altında birləşmişlərdir ki, bu da “uran” adı
olub qaraqalpaqların qıpçaqlardan gələn «Toksoba» adına
uyğundur. «Toksoba» rus salnaməsində olan polovets
qəbilələrindəki «toksobiçi»yə yaxındır. Qaraqalpaqların bir
neçə qəbilə qrupu monqol qəbilələrinin adını özündə əks
etdirir (kunqrat, kiyat, manqıt və s.). Tayfa – qəbilə tərkibi
qaraqalpaqların etnogenezi aspektində xüsusi etnoqrafik
əsərlərdə daha dərindən öyrənilmişdir.
25
Bu gün nəzərəçarpacaq dərəcədə etnoqrafik
materiallar
möv cud dur ki, onlar qaraqalpaqların Sibir, Ural, Volqaboyu
və Qafqaz xalqları ilə əlaqələrinin olduğunu sübut edir.
XX əsrin II yarısında nəşr olunmuş əsərlər qaraqalpaqların
etnogenezinin qədim cənub-qərb əlaqələrinin rəvayət və
əfsanələrə söykənən digər uyğun materiallar qaraqalpaqların
etnogenezində – müyten qəbilələrinin də rolunun olduğunu
göstərir.
26
Bütün qeyd etdiklərimiz nəinki qaraqalpaqların tarixi
mədəniyyəti ilə bağlı məsələlərin müəyyənləşdirilməsini,
həm də onlarda etnik və mədəni əlaqələrin, qədim və orta
əsrlər dövründə xalqlarla olan tarixi əlaqələrini dürüst
təsdiqləməklə, həm də qaraqal paqların müasir və mənəvi
mədəniyyətinin son dərəcə özünə məx
sus və fərqli olduğunu
sübut edir.
27
Qaraqalpaq ların mədəni siması Orta Asiya tipi-
dir, lakin bununla belə onlar digər Ortay Asiya xalqlarından
öz spesifik xüsusiyyətləri ilə fərqlənirlər. Bu xüsusiyyət
qaraqalpaq xalqının həm Orta Asiya, həm də Şərqi Avropa
müstəvisində birləşdiyini və yarandığını göstərir. Bununla
Nizami Tağısoy
Qaraqalpaq ədəbiyyatı
28
29
belə onların digər coğrafi ərazilərdə nəinki köçəri, həm də
oturaq əkinçilik ərazilərində, Amudərya, Sırdərya və Dəşti-
Qıpçaq səhralarında yerləşdikləri də məlumdur.
Qeyd etdiklərimizlə yanaşı, onu da söyləyək ki, qaraqal-
paqların etnogenezi ilə bağlı məsələlər
həm də dilçilik
ədəbiyyatında öz əksini tapmışdır. Belə ki, linqvistik
mənbələr də bir sıra qiymətli müşahidələr aparılmış və
burada əsasən filoloqların gəldiyi nəticələr etnoqrafların,
tarixçilərin, arxeo loq ların nəzər-nöqtələri ilə ümumən üst-
üstə düşmüş dür. Məşhur türkoloq, qaraqalpaq dilinin
tədqiqatçısı N.A.Baskakov qaraqalpaq dilini təsnif edərkən
onu qıpçaq qrupuna aid edərək hesab edir ki, qaraqalpaq
dili qazax və noğay dillərinə daha yaxındır. Professor bu dili
genetik olaraq qıp çaqların dili ilə,
daha əvvəlki dövrlərdə
isə peçeneq qəbilələri, oğuzlar və bulqarlarla müqayisə
edir. Digər tərəfdən isə bu dilə Xarəzm dilinin də təsirinin
olduğunu qeyd etməyi də zəruri hesab edir.
28
Qaraqalpaqlar haqqında ilk məlumatlar XIII əsrə təsadüf
edir. Bununla belə qaraqalpaqlar “xalq” adı altında məhz XVI
əsrin sonları XVII əsrin əvvəllərində tanınmağa başlamışlar.
Orta Asiya tarixçilərinin əsərlərində Sırdərya qaraqal paqları
haqqında olan məlumatlar məhz bu dövrə aiddir. Orta Asiya
tarixçilərindən birinin əsərində (Məhəmməd Yusif Münşinin
«Mün şimxan təzkirəsi») qaraqalpaqların və qazaxların Bu xa-
ralı Baki Məhəmmədxana qarşı mübarizəsindən söhbət gedir.
Qara qalpaqlar haqqında növbəti məlu matları biz əsasən bö-
yük türk tarixçisi Əbülqazinin “Şəcərei-tərakimə”(«Türkmən-
lərin səcərəsi», yaxud “Türk mən lərin soy kitabı”) əsərindən
alırıq.
29
Qeyd etdiyimiz mənbələr qaraqal
paqların həm
də Buxara xanlığından asılılıqda olduğunu göstərir.
Bununla belə digər bir mühüm mənbə də vardır ki, burada
qaraqalpaqların həyatının müxtəlif tərəfləri işıqlandırılır və
bu rus səfiri
Boris Pazuxinin Buxarada, Bəlxdə və Ürgəncdə
olduğu dövrü əks etdirən məlumatlardadır. Pazuxin
qeyd edir ki, «Buxara şahına itaətdə olan qaraqalpaqlar
mübarizədə, döyüşdə inanılmış, sınanılmış adamlardır.
Qaraqalpaqların səpələndiyi ərazilər əsasən Buxara ulusları
adlanırdı və buradan oraya yalnız «Türküstan yolu» ilə gedib
çıxmaq olardı.
Qaraqalpaqların tarixi üzrə daha mühüm bir məlumatı
«Xivəyə gedən yolda 1697-ci il üzrə axtarış» əsəri verir. Bu
əsərdə qara
qalpaqların məşğuliyyəti, onların qazaxlarla
birgə təsərrüfat həyatı ilə bağlı Sırdərya çayının Qorqud-ata
(“Xorxut-ata”) məqbərəsi yaxınlığında olan nümunələrdə
qal maqdadır. Qorqud-atanın məqbərə sinin xarabalıqlarının
qalıq ları hal-hazırda Sırdəryanın aşağı hissələrində qorun-
maqdadır. Bundan başqa 1696-cı ildə I Pyotrun Tobol boyarı
S.Remezova verdiyi tapşırıqda «Sibirin çertyoj kitabı» adlı
coğrafi atlasını hazırlamaqla bu mənbədə qaraqalpaqların
Sırdəryada yerləşdiyi qeyd olunurdu. Qaraqalpaqlar tarix
ərzində uzun
zaman kəsiyində noğaylardan, qazaxlardan,
özbəklərdən, türkmənlərdən, ruslardan və digərlərindən asılı
vəziyyətdə olmuşlar. Onlar bir sıra regionlara Qazaxs ta n a,
Urala, Embaya, Sibirə və digər ərazi lərə səpələnmiş dilər.
XVII əsrin sonlarında başqurdların rus müstəmləkə-
çiliyinə qarşı üsyanı başlayanda qaraqalpaqlar başqurdların
tərəfində ruslara qarşı vuruş muşlar.
30
XVII əsrin I rübündə qaraqalpaqlarda tayfa-qəbilə
birliyinə canatma daha çox müşahidə olunur. Sırdərya
qaraqalpaqlarının digər ərazilərdə yaşayan qaraqalpaq
qrupları ilə, xüsusən Zərəfşan vadisində və Xarəzm ərazisində
yaşayanlarla birləşməyə can atmaları daha çox nəzərə
çarpır. Bu qruplar Türküstan qaraqalpaqları ətrafında daha
yaxından birləşməyə səy göstərmişlər. Xalq rəvayətlərinə
görə o dövrdə Sırdərya ərazisində yaşayan qaraqalpaqlar
«Türküstan qaraqalpaq ları» adlanırdı. Buna görə də Sırdərya