arasındakı rəvayətə görə göydən ildırım çaxarkən yerə
düşən və "baba qolu” adlanan qırmızı daşının uşaqları və
zahı qadınları
bütün
bəlalardan
və bəd
nəzərdən
qoruyacağına inam var idi və hər bir evdə belə qırmızı
daşının olması vacib sayılırdı (şəkil 3). Maraqlıdır ki,
azərbaycanlıların etnogenezində mühüm rol oynayan
türkmənşəli skif (iskit) tayfalarının sitayiş etdikləri
Qoytosir adlı günəş tanrısı tədqiqatçılar tərəfindən “qoy-
göy və tesir-deşir söz birləşməsi olaraq göyü deşən, göyü
yarıb gələn (şüa), göylər Tanrısı Papay isə baba-ulu baba”
kimi izah olunur (8). “Baba qolu” (xınalıqlar bu sözü
“baba qulu “şəklində ifadə edirlər) daşının da məhz bu
qədim skif inancının izlərini daşıdığını ehtimal etmək olar.
Şahdağ kəndlərində körpələri və zahıları qorumaq
üçün onların üstünə “hal” dabanı adlı sarı rəngli hamar
sümükdən
muncuq
taxılması
müşahidə
edilsə
də
Azərbaycanda “hal”, “hal arvadı”, “hal anası” adi ilə
tanınan ruhu Şahdağ xalqları daha çox “Istar”, “Istar
Meram” adlandırırlar (9, 57). Məlumdur ki, təmiz və pak
ailə həyatının tərənnüm edildiyi Bilqamıs dastanında
ailələri dağıtmağa çalışan İştar obrazı cəmiyyət üçün
rüsvayçı bir qadmdir, şər işlərlə məşğul olur, ilahə olsa da
sevilmir. Beləliklə də, ailənin əsasını təşkil edən uşaqlar
və zahı qadınlara təhlükə yaradan İstar ruhuna inam bu
qədim Azərbaycan sakinlərinin dini-mifologı dünya
görüşlərinin Şumer mədəniyyətindən, eyni zamanda
“Bilqamıs” dastanından qaynaqlandığını görürük. Eyni
zamanda al ruhu ilə eyniləşdirilən “İstar MeranT’ruhunun
adında qədim dinlərin bir-birindən təsirlənməsi də özünü
aydın biruzə verir. Qədim Şumer ilahəsi İştar və xristian
ilahəsi Məryəm - hər ikisi sevgi və məhəbbət simvoludur.
20
Məlumdur ki, qədim türk inanclar sistemində
Humay ilahəsinə - bəşəriyyətin qadın başlanğıcına,
uşaqların
himayədarı,
məhsuldarlıq
ilahəsinə
inam
olmuşdur. Maraqlıdır ki, Humay simvolunun işarəsinə (10,
163) bənzər simvolik işarələrə Xinalıq evlərinin spesifik
arxitektur elementi olan ev sütunlarındakı taclarda da rast
gəlmək olur. Hazırda belə naxışlı sütunlar Xınalıq
muzeyində və Cümə məscidində mövcuddur. Bu qədim
türk inancının xristianlıq dövründə Məryəm ana obrazına
keçməsi (10, 163) görünür “Şahdağ xalqlarında bu obrazın
İstar-Meram şəklinə düşməsinə səbəb olmuşdur.
Maraqlıdır ki, Şəki-Zaqatala bölgəsində də doğum
mərasimlərində doğumu asanlaşdırmaq üçün “Məryəm
çəngəli'’ adlı otdan və ya “M əryəm tükü”ndən istifadə
edirdilər. Görünür hal (Humay) ruhu kimi “İstar M eram ”
da ikili, ziddiyyətli xarakterə malik olmuşdur və ilk
vaxtlar xeyirxah ruh sayılsa da, sonralar bəd ruha
çevrilmişdir. Məlumdur ki, bir çox türk xalqlarında
məhsuldarlıq, doğum ilahəsi, uşaqların mühafizəçisi və
ailə ocağının hamisi olan Humay ilahəsi də eyni zamanda
“ölüm mələyi, ölənlərin qəlbini götürən ruh” (11, 200) bal
arvadı, hal anası vəs. kimi tanmırdı.
Şahdağ kəndlərində uşağı xəstəlikdən qorumaq üçün
qırmızı və ya sarı rəngli heyvanı (dana və ya qoyur.)
kəndin ətrafında dolandıraraq qurban kəsmək adəti möv
cud olmuşdur. Qədim inanclar sistemində qırmızı və sarı
rənglərin də günəşin simvolu kimi müqəddəsləşdirildiyi
məlumdur. Qədim Şərq mifologiyasına gorə qırmızi rəngli
qoyun günəş şüasından doğulmuşdu (12, 417).
Xınalıq kəndində uşaqların bədnəzərdən qorunması
ilə bağlı cox qədim bir adətin də qorunub saxlandığının
şahidi olduq. Bir neçə qız uşağından sonra doğulan
21
oğlanın başının ortasındakı kəkil anadan olandan 7
yaşınadək kəsilmir, hörük halında saxlanır. Bu saç yalnız
ziyarətgahda həzir paylayıb qurban kəsdikdən sonra kəsilir
(şəkil 4). Bu adətə Şəki-Zaqatala bölgəsi əhalisi arasında,
xüsusilə udinlərdə də rast gılinir (14). Maraqlıdır ki,
kumıklar arasında bu adətə rast gəlinirdi. Belə kəkil adətən
həyatı təhlükədə olan
oğlan uşaqlarına qoyulurdu.
Kumıkların inamına görə Allah yuxarıdan bu kəkili görüb
uşağı qoruyacaq (10, 136). Etnöqrfik ekspedisiya zamanı
belə bir adəti müşahidə etdik.
Gəldiyimiz qənaətə görə tarix boyu müxtəlif din və
mədəniyyətlərdən təsirlənsələr də qədim inanclar sistemi
nin qalıqlarım qoruyub saxlayan bütün azərbaycanlılar
kimi Şahdağ etnik qrupları da tarixi zaman içərisində
qədim inanclar sistemini İslam düşüncə tərzi ilə birləş
dirərək yeni bir sintez yaratmış və bununla da qədim dini
dünyagörüşlərini bu günədək özünəməxsus şəkildə yaşat
mışlar.
1.
V olkova. G östərilən əsəri.
2.
A zərbaycan klassik ədəbiyyatı kitabxanası. III c.
3.
Xaqani. Seçilm iş əsərləri. Bakı. 1987.
4.
Q eybullayev Q. К etnoqenezu azerbaydjdancev.
5.
Cavadov Q. G östərilən əsəri.
6.
A calov A. M . N ovru zov N. D . “A l” tapm ışı və onun
izləri. A zərbaycan filo lo g iy a m əsələləri. Bakı, 1993.
7.
Q uliyev H. A. B əxtiyarov S. A. Azərbaycanda qədim dini
ayinlər və onların m əişətdə qalıqları. Bakı. 1968.
8.
Q eybullayev
Q.
Azərbaycan
türklərinin
təşəkkülü
tarixindən. Bakı, 1996.
22