87
o vaxt. Ömrünün iyirmi beĢinci baharında dünyasını dəyiĢib haqqın dərgahına üz
tutdu o...
Valideynləri, qardaĢ-bacıları mərdliklə dözdülər Mehmanın ölümünə. Elə
indinin özündə də ġəfiqə ana oğlunun ölümünə inanmaq istəmir. Elə bilir ki,
Mehman Murovda, Araz qırağında dayanıb yenə də yurda keĢik çəkir. Ana onu da
bilir ki, qəhrəmanlar ölümsüz olurlar. Vətəni Vətən edən Mehman kimi oğullar
öləndən sonra da yaĢamağa qadirdirlər...
Quliyev Elbrus Vaqif oğlu
doğulub - 09.05.1973-cü il,
Cəbrayıl Ģəhəri;
Ģəhid - olub 12.02.1994-cü il,
Mehdili kəndi
ÖLMƏYƏ VƏTƏN YAXġI...
Min illərdən bəri dağların ətəyi ilə qıvrıla-qıvrıla axıb Kürlə görüĢə
tələsən Araz özünün "çay ömründə" doxsan dördün o fevral günündəki qədər
dəhĢətli savaĢ görməmiĢdi. Cəbrayıl ərazisini iĢğalçılardan təmizləmək naminə
Horadiz qəsəbəsindən Mehdiliyə tərəf irəliləyən igid oğullarımızın gözünü qırmaq
üçün düĢmən ağır texnikanın və canlı qüvvənin köməyi ilə hücuma keçmiĢdi. Ensiz
sərhəd zolağında torpaq qarıĢıq hər nə var idisə alıĢıb yanırdı o gün. Lələ yüksək-
liyindən atılan mərmilər Arazın sahillərində partladıqca türk qanına susayan
qəlpələr ayna suların sinəsini didim-didim didməkdə idi. Adama elə gəlirdi ki,
məhĢər ayağına çəkilən dünyanın qətl günüdür burda. Mirzənağılı, Qazaxlar,
Cocuq Mərcanlı kəndlərinin azad edilməsindən ruhlanan əsgərlərimiz Mehdili
kəndinə inadla can atmaqda idilər. Buradakı hər qarıĢ torpaq uğrunda gedən qanlı
döyüĢ axĢama yaxın igidlərimizin qələbəsi ilə sona çatdı. Hərbi əməliyyat zamanı
Ģəhid olanların sırasında Elbrus da var idi. Onun get-gedə iĢığı öləziyən
gözlərindən...
Gəzməyə qərib ölkə,
Ölməyə Vətən yaxĢı - ifadəsi oxunmaqda idi...