Elşad Ərşadoğlu ____________________________________
6
var, acı var, parkda gəzər kimi<” gəzdiyi ruhunu
ləyaqətlə yaşanmış bir ömürdən sonra bir gün “ nəzir<” verəcəyini bilir, bilir ki:
Gələr, göylər də dincələr.
Ruhum göylərdə dincələr,
Bədənim qəbirdə mənim.”
Bəlkə də, bu qaçılmaz sonluq ovqatı gənc müəllifin:
Hərə bir az gəzir məni,
Hərə bir az çözür məni,
Hərə bir az sevmir məni,
Hərə bir az atır gedir. –
yaşantılarının,
Nəyi deyir ver, verirəm,
Ürək açıb sirr verirəm,
Ürəyimdə yer verirəm,
Gedən vaxtı satır gedir. –
heyrət və təəssüfünün,
Adamlar getdikcə bir-bir,
İçimdə itir səs-səmir.
Bir kimsə doymaq istəmir,
Hərə bir az dadır gedir< –
gileyinin nəticəsidir.
istəyirsən ki, təki bu əvvəl-axır gedəsi adamların
_________________________________________Eşqə doğru
7
böyük hissəsi onun oxucuları olsun və gedəndə ondan
doymayıb getsinlər<
Və bu sentimentləri davam etdirsək görərik ki, bu
gedən adamlar şairin “ürəyindən keçib gedir”:
Əvvəl ürəyimə gəlirlər
tənhalıqdan qorunmağa,
könüllərin ovutmağa,
göz yaşların qurutmağa,
daha nələrə, nələrə<
və sonra da:
Elə ki,
işlərin sahmanladılar,
təhlükəni addatdılar,
məqsədlərinə çatdılar,
köçür ürəyim (n)dən, köçür adamlar<
burası pisdir ki, bu allahsızlar “təhlükədən qorunmaq-
çün<” şair ürəyindən “piyada keçidi kimi istifadə
edirlər<”
Ancaq, şair keçib gedən adamların bu sitəminə də
duruş gətirməyə təpər tapır, unutmur ki:
Yaxşı-pis hamı dırmaşar,
Özündən düşən adama<
Burası da var ki, cavanlıq ucbatından hövsələsiz
həmyaşıdlarından az fərqlənən müəllif hərdən “ qoparıb<” özü də getmək istəyir, ancaq, dilindən
Elşad Ərşadoğlu ____________________________________
8
quruca bir “çox sağ ol” da çıxmayan o adamların
ardınca yox, əksinə:
Qoyub bu dünyada dərdi-sərini,
Gedəsən, bilməyə heç kəs yerini.
Uçurub çiynindən mələklərini,
Sonra ətəyindən tutub gedəsən<
Yaxşı olanı da budur ki, bölüşdüyü bu gizli planı
reallaşdırmağın yol-yorağasını da yaxşı bilir:
Uçmağı öyrənib uçub gedəcəm.
Lap yaxşı olanısa budur ki, bir az sonra “keçəl suya
getməz” deyib, gənc həmkarımız toxtayır, xatırlayır ki:
Qayıtmaz, gedənlər geri qayıtmaz,
Gedən öz xoşuyla qovulub gedib<
Bu minvalla getmək dərdindən canını qurtaran, bir
zamanlar “qaya kimi sərt” olduğunu yadına salan gənc
dostumuzun səsində daha inamlı, major notlar səs-lənir,
“yekə dərd”ini “nəfləndirmək”, içizdirib keflən-
dirmək”, “sevinciylə evləndirmək” fikrinə düşür,
şuxluqla:
Sevindirim işıq kimi,
Xoşbəxt edim aşiq kimi,
Bütün günü uşaq kimi,
Ağlayan yekə dərdimi.
_________________________________________Eşqə doğru
9
Dərd olmasın qoy heç kimə,
Sevinc gətirsin içimə.
Və beləcə, sevincimə,
Eləyim nökər dərdimi< – deyir.
Nəcib istəkdir.
Bu pozitiv təəssüratların ardından, zənnimcə onu da
qeyd etmək yerinə düşər ki, Elşadın ölümlə bağlı böyük
bir bölüm şeirləri sırasında ən çox xoş təsir bağışlayanı,
mövzuyla dissonas səslənən və sonu:
Bu sevgili həyatda
sevimli insan kimi
yaşayıb ölməkdən gözəl nə var ki?... –
sualıyla bitən, “Həyat gözəl həyatdır” şeiri oldu. Başqa
bir mənzuməsində isə, “ Zülüm məni bağışlasın.” – qərarı, “Mən içimdən ibarə-
təm,/Çölüm məni bağışlasın.” – özünütanıtımı və nə-
hayət, “Şair olmaq istəyirəm,/Ölüm məni bağışlasın.” –
qətiyyətli qənaəti isə lap ürəyimizcədir.
Elə buradaca:
Bir fərli işimiz yox,
Heçimiz-köçümüz yox,
İşimiz-gücümüz yox, (!)
Yaşamaqla məşğuluq... –
deyintisi isə oxucunu bir qədər duruxmağa vadar edir.
Elşad Ərşadoğlu ____________________________________
10
Onu da qeyd edək ki, bu ön sözdəki intonasiya
dönümləri, dəyişiklikləri bizlik deyil, çünki Elşadın bizə
təqdim etdiyi, kitabın əlyazmasında hər şey kor-kor,
gör-gördür. Müəllif özü yaxşı deyir:
Baxmağına kor da baxır,
Əsası görməkdi...
Və biz də:
“...söz-söz,
misra-misra əriyib, ölüb,
sonra,
şeir-şeir dirilməkdi şair ömrü...” – kimi ağır
və şərəfli bir cəzaya taledən məhkum edilmiş Elşad
Ərşadoğluyla axıra kimi səmimi olduq, sözü düz üzünə
dedik, çünki:
İşıq salır dik gəzənlər,
Sürünənlər kölgə olur.
Və elə bu səbəbdən də, uzadılması mümkün olan bu
yazını çox uzatmayıb, bugünkü gənc şairlər sırasında
yüksək əxlaq, mədəniyyət və istedadı ilə seçilən Elşad
Ərşadoğlunun bu kitabına ön sözü hələlik buradaca
bitirib,
Cənubda doğulmuş Şimal adamı,
Qəddi bükülməyən şümal adamı... –
adından imza qoyuruq. Yəni:
Çingiz ƏLİOĞLU
Dostları ilə paylaş: |