8
Başqa sözlə desək, qeyri-konvensional müharibə qüvvələrin düşmən
tərəflə birbaşa toqquşmasını nəzərdə tutmur.
Hazırda silahlı zorakılığın bu cür dolayısı ilə tətbiq edilməsi
“hibrid müharibə” – kibermüharibə metodlarından istifadə edilməklə
qeyri-konvensional müharibə aparılması adlanır.
Həm qeyri-konvensional, həm də hibrid müharibə
strategiyasının tətbiq edilməsinin xüsusiyyəti ondan ibarətdir ki, bu
strategiya əsas etibarilə dost olmayan dövlətin sərhədlərində və
qonşu dövlətlərin ərazisində həyata keçirilir. Beləliklə, bu
müharibənin əsas məqsədi dost olmayan dövlətin iqtisadi və maliyyə
resurslarını tükətmək, onu həmin resursları təhlükəni
neytrallaşdırmağa sərf etmək məcburiyyətində qoymaqdır. Nəticədə
həm dost olmayan ölkə, həm də onu əhatə edən qonşu (əsasən kiçik)
dövlətlər zərər çəkir. Onlar müharibələr, terror dalğası, inqilablar,
separatizm, etnik və dini təmizləmələr ilə üzləşirlər.
XX əsrin 90-cı illərində və 2000-ci illərin əvvəlində Qərb
özünün qeyri-hökumət təşkilatları, fondları vasitəsilə müxtəlif etiraz
hərəkatlarını dəstəkləməklə, Şərqi Avropa ölkələrində və postsovet
məkanında “rəngli inqilablar”, sanksiyalaşdırılmamış bombardmanlar
və “sülhyaratma” əməliyyatları təşkil etməklə, nəhayət, beynəlxalq
instansiyalar tərəfindən sanksiya verilmədiyi halda qiyamçıları silahla
təchiz etməklə (İŞİD-in gücləndirilməsi buna misal ola bilər) həm
Avropa ilə yaxınlaşmağa çalışan ölkələrə ziyan vurur, həm də Ukrayna
böhranından sonra ciddi lakunlar (boşluqlar) hiss edilməyə başlamış
beynəlxalq hüququ latent şəkildə məhv edirdi.
Bu böhran beynəlxalq hüquqla tənzimlənməyən qeyri-
konvensional və hibrid müharibələrin strategiya və taktikasının tətbiq
edilməsinin bütün təhlükəsini dünya birliyinə bir daha nümayiş
9
etdirdi. Vestfaliya beynəlxalq münasibətlər sisteminin baza
prinsiplərinə ciddi təhdid yarandı, Qərb ölkələri buna “göz
yummaqla” və ya hiddətləndirici sükutla cavab verdilər.
Görkəmli amerikalı siyasi xadim, diplomat və realist alim Henri
Kisincer də müasir dünya nizamının böhranından danışır. O, belə
hesab edir ki, vəziyyətin gərginləşməsinə və qlobal şəraitin
pisləşməsinə görə Qərb müəyyən qədər məsuliyyət daşıyır. H.Kisincer
bəyan edir ki, Avropa və ABŞ Ukraynanın Rusiya üçün xüsusi
əhəmiyyət kəsb etdiyini lazımınca qiymətləndirməyiblər: “
Səhv onda
idi ki, onlar vəziyyəti başa düşmədilər
”. H.Kisincer qeyd edir ki,
Krımın ilhaqını etiraf etmək Qərbə lazım deyil və o bunu etməməlidir,
lakin “
Qərbdə heç kəs Krımın qaytarılmasına dair konkret proqram
təklif etmədi.... Heç kəs Şərqi Ukraynada döyüşmək istəmir. Həyatın
sərt reallığı belədir
”
3
.
ABŞ Prezidenti Barak Obama Birləşmiş Millətlər Təşkilatının Baş
Məclisinin bu qurumun yaradılmasının 70 illiyinə həsr edilmiş
iclasındakı çıxışında bugünkü Ukrayna probleminə toxunaraq deyib:
“Ölkənin suverenliyinin və ərazi bütövlüyünün hiddətləndirici şəkildə
pozulduğu bir vaxtda biz kənarda qala bilmərik”.
Bu hadisələr cənab Barak Obamanı hiddətləndirir. Amma 20
ildən artıq müddətdə Ermənistan tərəfindən bizim torpaqların işğal
edilməsi nəticəsində Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün pozulması
nədənsə ABŞ Prezidentini özündən çıxarmır. Bu cür münasibət nə
dərəcədə ədalətlidir?
3
Rethinking the cost of Western intervention in Ukraine
http://www.washingtonpost.com/opinions/katrina-vanden-heuvel-rethinking-the-
cost-of-western-intervention-in-ukraine/2014/11/25/b92f8496-741a-11e4-9c9f-
a37e29e80cd5_story.html
10
Ukrayna böhranından sonra ABŞ və Aİ başa düşməlidir ki,
(hərçənd, bundan xeyli əvvəl: İraq, Liviya, Suriya hadisələri zamanı
nəticə çıxarmaq olardı) SSRİ dağılandan sonra onilliklər boyu onların
tətbiq etdiyi strateji və taktiki üsullar, başqa ölkələrin (həm regional
liderlərin, həm də kiçik dövlətlərin) mənafelərinin nəzərə alınmaması,
belə dövlətlər birliyinə qarşı etinasızlıq, beynəlxalq hüququn norma
və prinsiplərinə nümayişkaranə şəkildə riayət edilməməsi, ikili
standartlar siyasətinin hər yerdə geniş yayılması yaxın gələcəkdə
Ukrayna böhranına oxşar yeni kəskin böhranlar əmələ gəlməsi üçün
təhlükəli presedent yaradır.
Beynəlxalq münasibətlərdə artan nizamsızlıq və beynəlxalq
hüquq normalarına hörmətsizlik, həmçinin Qərb ilə Şərq arasında
yeni qarşıdurma ilk növbədə SSRİ dağılandan sonra müstəqilliyini
bərpa etmiş postsovet ölkələri üçün təhlükə törədir. Əgər Qərb
ölkələri postsovet regionunun inkişafında maraqlıdırlarsa, başa
düşməlidirlər ki, Qərb-Şərq oxu boyunca qarşıdurma təkcə onların
regionda maraqlarının reallaşdırılmasına deyil, həm də Avrasiya
kontinentində sülhə və sabitliyə ziyan vurur.
Vurğulayıram ki, əgər böyük dövlətlər XXI əsri qanlı
müharibələr, uzun sürən münaqişələr, soyqırımları, davam edən və
pislənilməyən işğallar əsri kimi deyil, sülh, sabitlik, inkişaf və
əməkdaşlıq əsri kimi görmək istəyirlərsə, onda beynəlxalq hüquq
normalarına hörmət etmək, bərabərhüquqlu dialoq yolu ilə
əməkdaşlığı reallaşdırmaq, başqa ölkələrin mənafelərinə hörmət
etmək və suveren dövlətlərin daxili işlərinə qarışmamaq vacibdir.
Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev dəfələrlə vurğulayıb ki,
Azərbaycan mübarizə və qarşıdurma məkanı olmayacaq, o, dialoq və
quruculuq fəaliyyəti məkanı olmağa çalışır. Laxlamış dünya nizamının
Dostları ilə paylaş: |