Рассказы (На азербайджанском языке) Redaktoru İlyas Tapdıq Bədii redaktoru Y. Ağayev Nexniki redaktoru B. X. Qurbanova
Yüklə 480,31 Kb. Pdf görüntüsü
|
10
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları USTA- Ş AG
RD
biri idi. Mən buruqların arasında gəzib dolanır, neft çıxaran mancanaqlara, içindən neft axan borulara baxırdım. Bu vaxt neft buruqlarının arasında görünən bir günbəz diqqətimi cəlb etdi. Məni fikir götürdü. Köhnə fəhlə mənzillərinin yerində uca binalar tikilmiş, yanğınlar törədən taxta buruqların yerində polad
buruqlar qurulmuşdu. hər şey, hər şey dəyişmişdi. Bəs niyə köhnə günbəz toxunulmamış qalmışdır?!. Yaxına gəlib günbəzə maraqla tamaşa etdim. Elə bu zaman mənə tərəf buxara papaqlı, qalın qaşlı, eşmə bığlı bir kişinin gəldiyini gördüm. Biz salamlaşıb, tanış olduq. O, yazıçı olduğumu, mən də onun qocaman neftçi olduğunu öyrəndim. —Bu günbəzin adı nədir?—deyə mən ustadan soruşdum. —«Usta-şagird». —Nə üçün «Usta-şagird?» —Onun maraqlı bir tarixi var,—deyə qoca neftçi günbəzin əfsanəsini danışmağa başladı: — Deyirlər ki, burada məşhur usta, bir də onun ağıllı şagirdi yaşarmış. İllər keçir. Şagird sənətin sirlərini dərindən öyrənir, öz ustasını ötüb keçir. Onlar bəhsə girirlər:—«Görək kim daha yaxşı bir günbəz tikər», — deyə mərc gəlirlər.
11
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları Hər ikisi yeddi il gecə-gündüz dincəlmədən çalışır. Hərə öz günbəzinə bir naxış vurur. İş başa çatanda el-oba axışıb tamaşaya gəlir. Göyə ucalan iki gözəl günbəzə baxırlar. Camaatın yarısı usta tikən günbəzə yaxşı deyir, o biri yarısı isə şagirdin günbəzini daha çox bəyənir... Mən kişinin sözünü kəsib xəbər aldım: —Bəs ikinci günbəz hanı? —O çoxdan uçmuşdur! —Bəs bu salamat qalan günbəz kimindir? —Şagirdin! — deyə qoca neftçi əlini yuxarı qaldırdı, naxışlı daşları bir-birinə geydirilən günbəzin yaraşıqlı qülləsini göstərdi:—Gör necə yaxşı qalıb. Elə bil ki, dünən tikilib! —Demək zamanın sınaqlarından şagird qalib çıxıbdır? —Bəli, şagird, dərs aldığı ustasını ötüb-keçibdir! —İndi onların hansını ustad hesab etmək olar? —Əlbəttə, ustasının zəhmətini itirməyən, qədir-qiymətini bilən şagirdi ustad hesab etmək olar. Mən, böyük sənətkarın xatirəsinə hörmətlə papağımı götürdüm, başımı ehtiramla əyib qoca neftçinin sözünü təsdiq etdim: Kimin qoyduğu abidə daha uzun ömür sürərsə, əsil ustad odur!
12
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları
Düz on gün idi ki, evdə ad üstündə dava gedirdi. Hər oğulun-qızın əlində uzun bir siyahı vardı. Biri o birinin yaraşdırıb təklif etdiyi adı bəyənməyib gözdən salırdı. Mən isə bu münaqişəyə qarışmırdım. Qızım irad tuturdu ki, bəs, mən həmişə öz nəvələrimə köhnə ad qoyuram... Birisinə atamın adı Hüseyni, birinə anamın adı Gülsabahı... Mən də möhkəm söz vermişdim ki, ad məsələsində daha kənarda dayanacağam. Külli ixtiyaratı evimizdəki cavanlara verəcəyəm ki, məqamı çatdıqca, istədikləri təzə-təzə adlardan yaraşdırıb körpələrə versinlər. Daha bu körpələr də boy atıb
məktəblərə gedəndə
utandıqlarından köhnəsayaq adlarının qol-qanadlarını qırıb qısaltmasınlar, əsil adlarını bir qırağa qoyub özlərinə müxtəsər ad seçərək, iki adı olub dolaşığa düşməsinlər. Vaxta ki, söz vermişdim, gərək də öz sözümün üstündə duraydım. — Siz niyə dinmirsiniz, babası? — deyə, nəhayət, bir gün körpənin anası utana-utana da olsa, mənə müraciət etdi. — Axı, nəvənin adını dövlət dəftərinə qeyd etdirmək vacibdir. Yenə də yaxamı kənara çəkdim: —
qoymuşam, bəsdir! Qoy innən belə növbə cavanlara çatsın! 13
F.Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanasının Elektron Kitabları —
Əlbəttə, növbə cavanlarındır!—deyə, qızım, öz təklifinin üstündə durdu. — Köhnə adları doldurmusan evə, qoymursan ki, bir təzə adı yaraşdırıb bir uşağa verək.
—
Görürsənmi? — deyə mən gəlinimizə inadcıl qızımızı göstərdim. Bu qız təklif edən adın hər hansını öz körpəniz üçün qəbul etsəniz, mən imza atıb təbrik etməyə hazıram! —
peşəmiz elə bu adları bir-biri ilə güləşdirməkdir. —
Bu adların çoxu həm gözəl, həm də yaraşıqlıdır. —
Biz isə heç bir adın üstündə dura bilmirik! —
Bəlkə cavan atanın ürəyində bir təmtəraqlı ad yatıbdır, susur?! —
Mən atam təklif edən ada razıyam, — deyə oğlum qızara-qızara dilləndi. —
Yox, babası ad ixtiyarını ərsəyə çatan övladlarına veribdir! — dedim. —
Bu ad söz-söhbətinin üstündən on gün də keçdi, ay yaxınlaşdı. Qara gözlərini açıb yan-yörəsinə məsum nəzərlə baxan, zərif səsi ilə otaqları dolduran adsız qız, öz varlığını hamımıza elan etdi: «Mən gəlmişəm. Mənə ad verin! Mən vətəndaşam!..» —
də üzünü mənə tutdu. — Gəlinimiz də yamanca inciyibdir. Deyir ki, ad qonaqlığı düzəltməməyiniz bir yana, quru ada nə sözünüz? —
—
Mən istəmirəm hələ bir ad üstündə bir də qonaqların yanında təzədən uşaqların davası düşə! —
Bəlkə qonaqların birisi elə bir ad təklif etdi ki, hamımız bir səslə qəbul etdik?.. —
Yox, gəlin istəyir ki, bu nəvəsinə də babası ad verib qulağına çağırsın! —
Mən Həcər adını təklif edirəm! —
Mən isə qəti etiraz edirəm! — Necə deyər, bu barədə bizə göz verib işıq verməyən, öz siyahısında olan adların birisini mütləq keçirməyə çalışan qızım yenə də irəliyə durub qətiyyətlə səsini ucaltdı.
Yüklə 480,31 Kb. Dostları ilə paylaş:
|