Redaktor: Nuranə Axundzadə



Yüklə 225,89 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə6/7
tarix18.06.2018
ölçüsü225,89 Kb.
#49688
növüYazı
1   2   3   4   5   6   7

-

 Film Fiction, 17 -

18

Bizim fərqli xüsusiyyətlərimiz vardı.



LAKİN ONLARDAN BİRİ – SİZ 

DİGƏRLƏRİ ÜÇÜN HƏQİQƏTƏN 

DARIXIRSINIZ.

Bunlar fərqli şeylərdir. Mən dərk 

edə bilmirəm ki, Kapa və Şim 

həyatdan köçüblər. Çünki bu 

peşədə biz bir, yaxud iki illik yoxa 

çıxırıq və bir-birimizi görmürük. 

Və sonra o gəlir. Kapanın 

öldüyünü “Müharibə fotoları” 

kitabına baxanda bilirəm. Bundan 

əvvəl isə o, qətiyyən ölməyib, 

bəzən görmədiyin bir adam idi. 

Kapanın təsiri öz həyatından 

daha uzaqlara getdi. O, ictimai 

həyatdakı hər kəslə eyni dalğada 

idi. O, şahzadələrin təsirinə 

düşmədi. O, insan olan hər kəsin 

təsirinə düşdü. Buna görə Kapanı 

çox sevirdim. Eyni zamanda biz 

tamamilə fərqli idik. Eyni kitabları 

oxumamışıq. O, gecəni ayaq üstə 

keçirirdi və məni səhər saat 10-

da oyadırdı, o heç nə demədən 

pulumu borc götürürdü. Lakin 

Kapa, Şim və mənim aramda 

fundamental bir birlik vardı. Kapa 

optimist idi, Şim pessimist. Şim 

şahmatçının məşqçisinə, yaxud 

riyaziyyatçıya oxşayırdı.

ORADA HARADA 

YERLƏŞƏCƏKSİNİZ?

Heç bir fikrim yoxdur, harada 

olsa. 30-cu illərdə Parisdə çox az 

fotoqraf var idi. Biz Monparnasda 

Dom kafesində (Parisdə yerləşən 

ən məşhur kafe. Müxtəlif vaxtlarda 

dünyanın ən məşhur adamları 

dəfələrlə burada olublar – tərc.) 

qəhvə və şirniyyat götürərdik. 

Müharibədən əvvəl orada rəsm 

çəkirdim. Ora mənim şəhərim idi.

KAPA VƏ ŞİMLƏ OLAN 

BİRLİYİNİZ SİZİ RƏSSAMLIQDAN 

DAHA ÇOX FOTOQRAFİYAYA 

FİKRİNİZİ CƏMLƏŞDİRMƏYƏ 

İSTİQAMƏTLƏNDİRDİMİ?

Qətiyyən. Biz heç vaxt 

fotoqrafiyanı müzakirə etməmişik.

Ardı gələn sayda...

facebook.com/isiqlacekirem



-

 Film Fiction, 17 -

19

19

LA GRANDE



BELLEZZA

və artıq heç də bütün yollar Romaya aparmır

Roma imperiyasının 

əzəmətinin və imperiya 

mədəniyyətinin 

qalıqları arasında 

can verən modern 

cəmiyyətin mənzərəsi 

Paolo Sorrentinonun 

“Möhtəşəm gözəllik” 

filminin əsas xəttini 

təşkil edir.

Fabula – Cep Qambardellanın 

Roma gəzintisi

Süjet – Cep Qambardellanın 

mənəvi deqradasiyaya uğramış 

cəmiyyət arasında dolaşaraq 

nostalgiyaya qapılması

Obraz – Bohemiya həyatı 

yaşayan jurnalist Cep Qam-

bardella

Şahanə Urfan 




-

 Film Fiction, 17 -

20



-

 Film Fiction, 17 -

21

Rejissor Paolo Sorrentino film boyu gözəllik kateqoriyasının hansı mərhələlərdən keçdiyi və 



XXI əsrdə hansı mövqedə durduğunu təsvir edir. Mənəvi deqradasiyaya uğramış aristokratiya 

yalnız Flober, Prust, Moraviadan sitatlar gətirməklə, qədim mədəniyyət nümunələrinə 

snobcasına heyranlıq bildirməklə öz mövcudluğunu təsdiqləməyə can atır. Amma qürub 

göz qabağındadır: ekzotik meksikan, afrikan, çin, demokratik amerikan mədəniyyəti ciddi 

və təmkinli Avropa mədəniyyətini sıxışdırır: nəticədə surroqat mədəniyyət ortaya çıxır. Bu 

mədəniyyətin tələbləri çərçivəsində texnikanın incəsənət üzərində qələbəsi ideyası klassik 

orkestrin Apple texnologiyası ilə idarə olunmasında vizual həllini tapır; bir vaxtlar təbii və 

harmonik gözəlliyin, humanizmin hakim olduğu cəmiyyətin nümayəndələri süni bədən və 

ucuz ekstrim, əyləncə əsirinə çevrilir; qədim Roma cəmiyyətində plebeylərin belə özlərinə 

yaraşdırmadığı hərəkətləri bu gün Roma patrisiləri – aristokratları edirlər. Restoranda şərab 

sifariş verən rahib və rahibə aristokratizmlə birgə, dinin, kilsənin də əvvəlki mövqeyini itirdiyini 

vizuallaşdırır.

Etno stilin aristokrat cəmiyyətdə hakim mövqe tutması, etnikliyin müasirlik səviyyəsinə 

qalxması başlanğıca, ilkin rüşeymə qayıdışa nişanədir. Başlanğıca qayıdış filmdə özünü bir neçə 

məqamda büruzə verir: 

1. Roma cəmiyyətinin ilkin inkişaf mərhələsi olan quldarlıq, günümüzdə formasını dəyişsə 

də mahiyyətini saxlayıb. Uşaq hüquqları əlindən alınan azyaşlı qızın, yaşıdlarından ayıraraq 

müasir bazarın tələblərinə uyğun işlədilməsi – “müasir incəsənət nümunəsi” yaratmağa 

məcbur edilməsi – quldarlığın, ağa-qul münasibətlərinin yeni təzahür formasıdır. Mötədil 

klassik incəsənətdən fərqli olaraq, XX-XXI əsrin incəsənəti ani əsəb partlayışının, nifrət selinin 

nəticəsində yaranır. Təbii ki, bu zaman meydana Da Vinçi harmonikliyi yox, Cekson Pollok 

xaosu çıxacaqdır.

2. Film teatrın tarixi inkişafını vizual şəkildə mərhələləşdirir. Çılpaq qadının divara qarşı “döyüşü” 

teatrın ilk formalaşma mərhələsini – açıq havada amfiteatrda baş tutan antik Roma teatrını 

təqdim edir.

Növbəti kadrlarda bədənini qırmızıya boyayaraq anasının qarşısında rol oynayan oğulun 

faciəsinin təsviri klassik teatr ənənələrinin möhkəmləndiyi fikrini irəli sürür. Bıçaqlarla tamaşa 

göstərən sirk ustası karnaval estetikasının təmsilçisi olaraq klassik teatr ənənələrinin yüngül 

farslar, məişət vodevilləri ilə əvəz olunduğunun carçısına çevrilir. Və nəhayət modernist teatrda 

monodramların meydana gəlməsi bütün film boyu öz pyesini yazmağa çalışan Romanonun 

simasında gerçəkləşir. Monodramın premyerasından həmən sonra fokus göstərisinə hazırlığın, 

monodramı qəfil kəsərək meydana çıxması növbəti dəfə başlanğıca qayıdışa – möcüzəyə 

inamın hakim olduğu ibtidai quruluşa işarə edir.

Antik Romada incəsənət həyatla qaynayıb qarışmış vəziyyətdə mövcud idi. Sorrentinonun 

müasir Romasında incəsənət daha sakinlərin yox, muzeylərin malıdır. Filmdə də Roma sakinləri 

yalnız incəsənətin parodiyası ilə məşğuldurlar, incəsənət nümunələrini bağlı qapılar arxasında 

snobcasına saxlayaraq, yalnız xüsusi günlərdə və xüsusi şəxslərin iştirakı ilə nümayişini təşkil 

edirlər. Və bu zaman ekranda fiziki olaraq süqut etmiş və yalnız heykəltaraşlıq nümunələrinin, 

abidələrin, xüsusilə Kolizeyin simasında hələ də yaşadığını sübut etməyə can atan “əbədi 

Roma” fonunda mənən süqut etmiş insanlar dolaşırlar.

Filmin sonunda təkcə bitki kökləri yeyən müqəddəs rahibə Mariyanın “köklər vacibdir” fikri 

Roma sivilizasiyasının, antik mədəniyyətinin mühüm olduğuna işarə edir. Filmdə müasir 

cəmiyyətdə dağıdıcılığa (istər fiziki, istər mənəvi) maniakal meyl, sanki bu intervalda nizamlı 

antik Roma mədəniyyəti heç olmayıbmış kimi, təəssürat yaradaraq istənilən intibahın məhvə 

məhkumluğunu ön plana çəkir.

Sonda tamaşaçı bir suala cavab verməlidir. Hansı daha canlıdır – Roma imperiyasının 

əzəmətini özündə saxlayan cansız antik incəsənət abidələri, yoxsa müasir surroqat nəslin canlı 

nümayəndələri?

Və qürub göz qabağındadır.

Və artıq heç də bütün yollar Romaya aparmır.




Yüklə 225,89 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə