religia (i religijność) a początki socjologii; - religia (i religijność) a początki socjologii;
- religia i religijność we współczesnych badaniach socjologicznych;
- główne problemy badawcze (i wyzwania):
- „prywatyzacja” religii:
- czyli wiara dla siebie, indywidualna, prywatna, odłączona w dużym stopniu od instytucji religijnych (indywidualizacja).
- instytucjonalizacja religii:
- rola wartości religijnych w życiu publicznym: państwo, polityka i religia (kościół).
- procesy sekularyzacji:
- emancypacja różnych dziedzin życia społecznego od wpływów religii;
- efekt modernizacji społeczeństwa;
- religia – przejście od „świętego baldachimu” do „parasola”.
trudności w socjologicznej definicji „religii” - dlaczego?: trudności w socjologicznej definicji „religii” - dlaczego?: - wpływ doświadczenia zachodniego chrześcijaństwa a odmienność innych kultur i religii;
- problem idei Boga osobowego;
- wiara a struktury instytucjonalne.
propozycja definicji - Emil Durkheim (1912): - podział na „sacrum” (to, co nadprzyrodzone) i „profanum” (to, co zwyczajne i codzienne) oraz rytuały (formy kontaktu ze sferą świętości);
- religia jako „system wierzeń i rytuałów dotyczących obszaru świętości”.
Joachim Wach (1898-1955) - religia jako doświadczenie sacrum; Zofia Zdybicka – religia to dziedzina „poznania opartego na źródłach nadprzyrodzonych (wiara) i działania ludzkiego skierowanego ku rzeczywistości transcendentnej”.
nadnaturalizm (wiara w zjawiska nadprzyrodzone wokół nas); nadnaturalizm (wiara w zjawiska nadprzyrodzone wokół nas); animizm (witalizm – wiara w duchy istniejące wokół nas i odpowiedzialne za określone sfery życia); teizm (greckie θεoς theos – bóg) wiara w istnienie Boga/bogów, ingerujących w losy świata, który jest ich dziełem – główne podziały: - panteizm (utożsamienie Boga z naturą);
- politeizm;
- monoteizm;
- ateizm - zaprzeczenie istnienia Boga/bogów.
idealizm transcendentny (religia świecka); główne podziały religijne świata.
egzystencjalna: - egzystencjalna:
- religia nadaje sens w życiu, podejmuje problemy ostateczne (życia i śmierci), odpowiada na główne pytania egzystencjalne.
- udziela wsparcia psychicznego:
- szczególnie w chwilach „trudnych”, pozwala przetrwać w trudnej i złożonej rzeczywistości.
- nadaje spójność społeczeństwu:
- poprzez tworzenie i narzucanie wspólnego systemu wartości (kultura), tworzy wspólnotę kultury i odczuwania.
- kontrola społeczna:
- nakłada normy i stosuje sankcje, wiele norm prawnych i społecznych bezpośrednio lub pośrednio odwołuje się do przekonań religijnych -
- a jednocześnie religia jest siłą konserwatywną i konfliktową.
kościół (struktura trwała, biurokratyczna, zintegrowana ze społeczeństwem, utrzymująca, że jest jedyną drogą do „prawdy” religijnej, wiara skodyfikowana w dogmaty) – rodzaje kościołów: kościół (struktura trwała, biurokratyczna, zintegrowana ze społeczeństwem, utrzymująca, że jest jedyną drogą do „prawdy” religijnej, wiara skodyfikowana w dogmaty) – rodzaje kościołów: - episkopalny (jednolita organizacja hierarchiczna – Kościół katolicki, Kościół anglikański, Cerkiew prawosławna);
- prezbiteriański (organizacja „demokracji przedstawicielskiej” i lokalność – Kościół prezbiteriański w USA);
- kongregacyjny (brak hierarchii, duże zróżnicowanie lokalne, Kościoły baptystów i kwakrów).
sekta (niewielka i izolowana, odłącza się od uznanego kościoła, przywództwo oparte na charyzmie, potoczne użycie słowa „sekta”); wyznanie (duża sekta, uznana historycznie, dostosowana do społeczeństwa, akceptująca pluralizm religijny); kult (luźna i otwarta organizacja religijna); „kościół elektroniczny” (kulty audytoryjne).
nazewnictwo i charakter społeczny: nazewnictwo i charakter społeczny: socjologiczny charakter „nowego ruchu religijnego”: - izolacja od otoczenia, niezależność, charyzmatyczne przywództwo, silna wewnętrzna integracja grupy, lojalność członków, ale i duża płynność uczestnictwa.
typy nowych ruchów religijnych: - ruchy afirmujące świat (np. ruch New Age);
- ruchy odrzucające świat (tzw. „destrukcyjne”);
- ruchy przystosowawcze.
regulacje prawne a nowe ruchy religijne; ruchy antykultowe.
przeżywana: - przeżywana:
- związek emocjonalny z religią;
- rytualna:
- uczestnictwo w praktykach religijnych, modlitwach i obrzędach;
- intelektualna:
- ideologiczna:
- zaangażowanie w system wartości danej religii.
- realizowana w życiu;
- religijność selektywna;
- socjologiczne korelaty religijności (płeć, wykształcenie i dochody, miejsce zamieszkania).
sekularyzacja jako spadek znaczenia religii w życiu społecznym – wymiary sekularyzacji: sekularyzacja jako spadek znaczenia religii w życiu społecznym – wymiary sekularyzacji: - spadek liczebności wyznawców religii instytucjonalnych (kościołów);
- spadek religijności (indywidualizacja życia religijnego);
- spadek znaczenia społecznego religii jako instytucji.
- etapy sekularyzacji:
- „od-kościelnienie” (rozdział państwa i kościoła);
- zjawisko „wiary bez przynależności” (prywatyzacja religii);
- „samowystarczalny humanizm” (Charles Taylor).
- główne pytanie badawcze:
- jakich religii i kręgów geograficznych dotyczy sekularyzacja?
Max Weber „Etyka protestancka a duch kapitalizmu” (1906): Max Weber „Etyka protestancka a duch kapitalizmu” (1906): - religia jako bodziec i element zmiany społecznej;
- religia protestancka a powstawanie kapitalizmu („duch kapitalizmu”).
fundamentalizm religijny ( fundamentalizm to „tradycja, która się broni w sposób tradycyjny”): - ścisłe przestrzeganie zasad tradycyjnej wiary i zwyczajów;
- powrót do tradycji (do starych, „klasycznych” czasów).
fundamentalizm a nowoczesność: - czy to reakcja na współczesną racjonalizację życia społecznego i indywidualizację?
fundamentalizm religijny w innych religiach i wyznaniach (islamski, chrześcijański itp.).
duże znaczenie społeczne i ludzkie religii (wartości religijnych); duże znaczenie społeczne i ludzkie religii (wartości religijnych); zmiana religijności, czy zmiana samego „sacrum”: - religia „wąska” – wobec Boga;
- czy religia „szeroka” – wobec sacrum.
ekspansja na „nie-religijne” obszary życia (czy sakralizacja „profanum”): - kult „narodu”;
- „kult ciała”, „kult” pracy i konsumpcji i „kult” jednostki.
„religijny” świat: - czy sekularna Europa stanowi wyjątek na mapie „religizującego się” szybko świata?;
- wzrost fundamentalizmu religijnego, a w świecie – czy wojna kultur?;
- efekt globalizacyjny (szybsze „krążenie” idei religijnych);
- religia a społeczeństwo obywatelskie (religia a aktywność społeczna, instytucje religijne a samo-organizacja obywatelska).
struktura wyznaniowa społeczeństwa polskiego: struktura wyznaniowa społeczeństwa polskiego: - jednolitość i zróżnicowanie;
- prawosławie, kościoły i wyznania protestanckie;
- Świadkowie Jehowy;
- wyznawcy islamu;
- inne wyznania religijne.
instytucjonalizacja religii w Polsce (rola Kościoła katolickiego): - dziedzictwo historyczne (zabory i okres międzywojenny);
- związek z tożsamością narodową („kościół ludu”);
- katolicyzm jako „religia obywatelska” (jako forma politycznej kontestacji i obrońca praw człowieka, okres „stanu wojennego”);
- poza-religijne funkcje kościoła.
wysokie auto-deklaracje wiary i wysoki poziom praktyk religijnych, ale zachodzi proces społecznego różnicowania religijności (zróżnicowanie regionalne); - wysokie auto-deklaracje wiary i wysoki poziom praktyk religijnych, ale zachodzi proces społecznego różnicowania religijności (zróżnicowanie regionalne);
- stabilność poziomu religijności w Polsce – dlaczego?:
- religia jako forma społecznej „kultury” (rytuał odświętności);
- więzy społeczne (obyczajowe) wynikające z rzadkich zmian miejsca zamieszkania;
- powolna dynamika bogacenia się, nie wpływa na jeszcze na zmiany religijności;
- silna nadal pamięć społeczna o Janie Pawle II.
- dokonujące się obecnie zmiany – pokolenie JP2 a reszta społeczeństwa:
- „de-konfesjonalizacja” – wiara zmienia się z dziedziczonej w zdobywaną i konstruowaną („Kościół wyboru”);
- selektywność wiary („prywatyzacja wiary”);
- de-instytucjonalizacja ideologicznego wymiaru religii.
- skutki religijne obecnej emigracji.
stosunek do roli Kościoła katolickiego jako instytucji publicznej (poparcie na rzecz nie ingerowania Kościoła w życie publiczne kraju) – oczekiwanie „apolitycznej polityki”; - stosunek do roli Kościoła katolickiego jako instytucji publicznej (poparcie na rzecz nie ingerowania Kościoła w życie publiczne kraju) – oczekiwanie „apolitycznej polityki”;
- ogólne zaufanie do Kościoła katolickiego (niskie na początku lat 90. XX wieku, obecnie jest nadal duże);
- związki z parafią;
- religijność a zmienne społeczne:
- płeć (bardziej religijne są kobiety), miejsce zamieszkania (bardziej religijnie są mieszkańcy wsi i małych miast), dochód i wykształcenie (im wyższe, tym raczej niższa religijność), region (województwo) - podkarpackie, małopolskie i opolskie są najbardziej religijnymi częściami kraju;
- religijność a aktywność publiczna (kapitał społeczny): im wyższa religijność tym większy udział w wyborach lokalnych i krajowych, a także w stowarzyszeniach pozarządowych;
- co dalej z polską religijnością?:
- religijność jako „zasób” społeczny i kulturowy;
- poczucie tożsamości - przesunięcie ku „kulturze” i „historii” i miejsce religii.
Barbara Szacka, Wprowadzenie do socjologii (roz. XVIII. par. 3. Religia); Barbara Szacka, Wprowadzenie do socjologii (roz. XVIII. par. 3. Religia); Mirosława Marody, Sławomir Mandes, Przemiany polskiej religijności, w: Aleksandra Jasińska-Kania (red.), Wartości i zmiany. Przemiany postaw Polaków jednoczącej się Europie, Wydawnictwo Scholar, Warszawa 2012; Metoda i znaczenie. Problematyka rozumienia w badaniach sondażowych, CBOS, Warszawa 2012 (artykuł Mirosławy Grabowskiej, pt. Co to znaczy wierzyć we współczesnej Polsce?); a także lektury z ćwiczeń: - Emil Durkheim, Elementarne formy życia religijnego, w: F. Adamski (red.), Socjologia religii, Kraków 1983;
- Peter L. Berger, Sekularyzacja a problem wiarygodności religii, w: Franciszek Adamski, (wybór), Socjologia religii. Wybór tekstów, Kraków 1983, s. 374-385;
- Rafał Boguszewski, Polak – na zawsze katolik?; Tadeusz Szawiel, Religijna Polska, religijna Europa, w: „Więź” 2008, nr 9,
Dostları ilə paylaş: |