51
realizuar këtë zhvillim, ndihmuan rrethanat politike e kohës, por edhe grupet politiko-kulturore që vepronin
jashtë administratës turke, në vende të ndryshme të botës. Të tilla ishin klubet dhe komitetet që, në atë
periudhë, dhanë kontribut të madh në fushën arsimore, letrare dhe publicistike.
278
Por krahas komiteteve apo
shoqërive të kohës, rol të rëndësishëm luante dhe shtypi që, siç përmendet më lart, ndihmoi lëvizjen
kulturore e cila zgjati afro 100 vjet. Në periudhën e Rilindjes Kombëtare, shtypi botohej jashtë administratës
turke, edhe pse, gjatë asaj kohe, kemi pasur dhe gazeta apo revista që dolën brenda kufijve të Perandorisë
Osmane. Shtypi, si brenda dhe jashtë, në vende të ndryshme të Ballkanit, Evropës dhe gjetiu, luajti një rol në
afrimin politik dhe kulturor të popullit shqiptar në përmasa botërore dhe u angazhua në përhapjen e arsimit
në masat e popullit, në qytet apo fshat. Roli që luajtën shqiptaro-italianët
(arbëreshët) në këtë proces të gjatë
të
zhvillimit arsimor, politik,
social dhe kulturor, ka qenë i vazhdueshëm në periudha të ndryshme.
Kryesisht,
ky fakt u vu re gjatë Rilindjes Kombëtare. Karakteri demokratik i Rilindjes italiane u pasqyrua në faktin se,
në lëvizje, mori pjesë jo vetëm popullsia e qyteteve, por edhe e fshatrave, veçanërisht në krahinat e Italisë
Jugore. Format përmes së cilës vepruan rilindësit për çlirimin kombëtar ishin të ndryshme. Nga gjiri i
fshatrave të jugut dolën emra të intelektualëve të rinj, të cilët njihen ende sot e kësaj dite dhe përbëjnë
krenarinë e kolonive shqiptare. Ndihma për mëmëdheun e largët dhe dëshira për të çuar zërin e këtij atdheu
përpara opinionit publik botëror, karakterizojnë veprimin e gjithë patriotëve shqiptarë të shekullit XIX. Këto
synime të përmendura më sipër, ishin objektivi i luftës së atdhetarëve shqiptarë, si brenda dhe jashtë vendit.
Një ndër mënyrat për të realizuar synimet e tyre ishte dhe veprimtaria edukative dhe propagandistike në
masat e popullit. Figura të ndryshme patriotike si De Rada, Anselmo Lorekio, Terenc Toçi, etj., do ta nxisin
këtë veprimtari përmes themelimit me plot sakrifica të periodikëve të parë shqiptarë si ―
Flamuri i Arbrit‖,
―
L’Albanese d’Italia‖, ―
La Nazione Albanese‖. Gazetarë italo-shqiptarë përkrahën në shtypin botëror të
drejtat e popullit shqiptar, njëkohësisht themeluan shoqëri shqiptare dhe komitete të cilat, më vonë, dhanë
përkrahjen për ngritjen e kongreseve gjuhësore shqiptare.
3.2 Jeronim De Rada dhe e përkohshmja “L’Albanese d’Italia”
De Rada nisi të merrej me gazetari që në moshë të re, që në vitet e para të krijimtarisë së tij letrare.
Prirjet e De Radës u panë që në rini, kur Instituti Kozenti, duke vlerësuar meritën e tij letrare, e emëron në
sesionin e 11 prillit të vitit 1839, si anëtar korrespondent. De Rada nisi të bëjë emër në rrethet intelektuale të
kohës. Më 1 korrik 1842, Jeronimi bëhet anëtar korrespondent i Ankarasë Valentini në Napoli.
279
Ajo që i
278
Sherafidin Hoxha, ―Roli edukativ arsimor i shtypit periodik të periudhës së Rilindjes Kombëtare‖,
Shkëndija,
Prishtinë, 1974, 20
279
Po aty, .14
52
rriti vlerën De Radës, nga pikëpamja e rrugës që ndoqi si publicist, është gazeta ―
L’Albanese d’ Italia‖ apo
―
Arbëreshi i Italisë‖.
280
De Rada tashmë, përmes kësaj të përkohshme, shihet si një gazetar me një pjekuri
më të madhe politike. E nxori këtë gazetë në kushte të vështira ekonomike dhe politike, sepse viti 1848 ishte
viti i ngjarjeve të rëndësishme politike në shtetet evropiane dhe ballkanike. Në Shqipëri, më 1848, kishte
filluar lufta për autonominë kombëtare. Prej shumë vitesh, është pranuar zyrtarisht fakti se organi i parë i
shtypit shqiptar është një gazetë e vogël e botuar në verë të 1848, nga Jeronim De Rada, në Napoli. Kjo
gazetë është pikërisht ―
Arbëreshi i Italisë‖, prej të cilës dolën në botim 27 numra deri në verën e vitit
1849.
281
Numri i parë i revistës doli në Napoli më 23 shkurt 1848 dhe është një datë e shënuar, sepse, përmes
saj, nis në Itali një lëvizje e njohur si lëvizja Pro-Albania, një lëvizje e cila do të mbronte fuqishëm çështjen
shqiptare. Si fillim, kjo gazetë doli në një format të vogël, me katër faqe dhe me një letër të dobët. Kështu
shkruan vetë De Rada në veprën e tij ―
Autobiologjia‖. Ai kujton: ―
Kisha pak të holla por, sidoqoftë, atë ditë
bëra kontratën me shtypshkronjën “Trani” dhe kështu doli me një letër të varfër e me një karakter të vjetër
―
Arbëreshi i Italisë‖.
282
Në Napoli ajo pati pak lexues, por në krahinën e Kozencës u abonuan 150 veta.
Shumë shpejt, gazeta fitoi popullaritet në masën e gjerë të lexuesve arbëreshë dhe e shtoi tirazhin. De Rada
tashmë filloi të njihet në rrethet intelektuale të Napolit përmes kësaj të përkohshmeje. Aty shkroi mbi lavdinë
historike të popullit shqiptar. Në gazetë, krahas ngjarjeve politike të botuara në gjuhën italiane, janë shkruar
dhe artikuj në të folmen arbërishte, e kjo e bën atë të quhet gazeta e parë shqiptare.
283
Shumë shkrimtarë janë
shprehur në forma të ndryshme rreth rëndësisë së kësaj të përkohshmeje. Shkrimtari A. Gikosi në 1896 në
gazetën ―
Messagerul‖ në Bukuresht, shkruan rreth kësaj çështjeje: ―
Patrioti i madh Jeronim De Rada, poet
dhe profesor i gjuhës shqipe, nxori në botim në 1848 gazetën “L’Albanese d’Italia”.”
284
Fillimet e
diskutimeve rreth çështjes shqiptare thuhet se kanë nisur në Itali dhe pikërisht në këtë vend kanë lulëzuar dhe
shoqëritë e para kulturore.
Ndjenja e atdhedashurisë u përçua në të gjitha shkrimet që u botuan në këtë të përkohshme. Shumë
atdhetarë shkruanin të mallëngjyer për vlerat që solli botimi i kësaj reviste. Më 3 mars 1848, Gaetan
Kantivani nga San Marko, i shkruan me fjalë prekëse De Radës
: “Kam marrë dy numrat e parë të gazetës
“Arbëreshi i Italisë” dhe pothuaj shpesh herë i kam lexuar dhe rilexuar duke qarë... Nuk ka shqiptar të mos
ushqejë ndjenja të tilla për një ndërmarrje që nderon gjuhën e Epirit...‖ .
285
Në faqet e kësaj gazete janë
botuar mjaft shkrime dhe madje dhe pjesë nga poema të ndryshme. Përveçse pjesë nga poema ―
Vallja e
Haresë së madhe‖ e Anton Sartorit, u botuan në disa numra me radhë edhe disa pjesë nga poema e Serafinës.
Si përfundim, përmes këtyre burimeve të ndryshme, mësohet se De Rada e nisi veprimtarinë publicistike nga
280
Kondo,
Flamuri i Arbrit: çështja kombëtare, 17.
281
Blendi Fevziu,
Historia e Shtypit shqiptar 1848-2005, (Tiranë: Onufri, 2005), 7.
282
Kondo,
Flamuri i Arbrit : çështja kombëtare , 17.
283
Po aty
284
Mondalari,
Girolomo De Rada precursore della Nuova Albania , 10.
285
Kondo,
Flamuri i Arbrit: çështja kombëtare, 18.