136
2.
Əhməd ibn Hənbəl, Müsnəd, IV cild, səh-281
3. Tarixi-
Bağdadi, VII cild, səh-290
4.
İbn Hacər, Əs-səvaiq, səh-107
5.
Təfsiri-Sələbi, IX cild, səh-6757
6.
Xarəzmi, Mənaqib, səh-217
7.
Şeyx Əbdur Rauf Mənavi, Feyzul-qədir, VI cild, səh-217
8.
Təfsiri-Əbis-Səud, VIII cüz, səh-148
9.
Şəmsuddin Məhəmməd ibn Əhməd Şərbini, Əs-siracul-munir, IV cild,
səh-310
10. Şərəfuddin Amuli, əl-Müraciıt
11. Məkarim Şirazi, İmamət haqqın dili ilə
12. Təbərsi, Məcməul-bəyan
2. “
Mənzələt” hədisi: Hz.Peyğəmbər
(s) Təbuq döyüşünə gedərkən
Hz.
Əlini
(ə) Mədinədə qoyub belə buyurdu: “Ya Əli! Harun Musa üçün hansı
nis
bətdə idisə, sən də mənim üçün o nisbətdəsən. Lakin bir şərtlə ki, məndən
sonra peyğəmbər olmayacaq. Əgər gəlmiş olsaydı o mütləq sən olardın!”
176
3. “
Yəvmul-inzar” hədisi: “Bərra ibn Azibdən belə nəql edilir: “Ən yaxın
qo
humlarını qorxut” ayəsi nazil olandan sonra Hz.Peyğəmbər (s) qırx nəfərdən
ibarət Bəni-Haşim övladlarını bir yerə yığaraq buyurdu: “Mən sizə dünya və
axirət xeyri gətirmişəm. İslamı qəbul edin və doğru yola yönəlmək üçün mənə
ta
be olun!” Sonra əlavə edərək buyurdu: “Sizlərdən mənimlə bu yolda qardaş ol-
ma
ğa, mənə kömək etməyə, məndən sonra da əhli-əyalım arasında vəsim və ca-
ni
şinim olmağa, dini yaymağa kim hazırdır?” Bu vaxt on üç yaşı olan Əlidən (ə)
başqa kimsə Hz.Peyğəmbərim
(s) sözlərini təsdiqləmədi. Hz.Peyğəmbər
(s) bu-
yurdu: “Ya.Əli! Sən mənim dünya və axirət qardaşım olmaqla bərabər həmçinin
məndən sonra mənim vəsim və xəlifəm olacaqsan!” Bu rəvayətlər aşağıdakı
mənbələrdə də öz təsdiqini tapmışdır:
1.
Hakim Həsqani, Şəvahidut-tənzil, I cild, səh-420
2. Tarixi-
Təbəri, II cild, səh-63, Beyrut çapı
3.
Müsnədi-Əhməd, I cild, səh-111
4.
İbn Əbil Hədid, XIII cild, səh-120
5.
Tarixi ibn Əsir, II cild, səh-63, “darus-sadir”, Beyrut
6. Şərəfuddin Amuli, əl-Müraciət
7. Məkarim Şirazi, İmamət haqqın dili ilə
4.
“Səqəleyn” hədisi: “Hicrətin onuncu ili Hz.Peyğəmbər
(s) vida həccindən
qayıdarkən Qədiri-Xum adlı məntəqədə Quran və Əhli-beyt haqqında belə bu-
yurdu: “Mən sizin aranızda iki əmanət qoyuram: biri Qurani-Kərim, digəri isə
Əhli-beytimdir. Məndən sonra onlardan möhkəm yapışın ki, yolunuzu azmaya-
sınız. Onlardan önə keçməyin, onlardan geri də qalmayın, hər iki halda zəlil olar-
sınız. Onlara elm öyrətməyə çalışmayın çünki onlar sizdən qat-qat elmlidirlər.
Baxın görün məndən sonra onlarla necə rəftar edəcəksiniz.” Səqəleyn sözü iki
176
Sireyi ibn Hişam, II cild, səh-520.
137
cür oxunur: a)“Səqəleyn”, onun tək forması “səqəl”dir, “qiymətli” və “dəyərli”,
eləcə də “müsafirin əmtəəsi” mənasını daşıyır. b) “Siqleyn”, onun tək forması
“siql”dir, bu da “ağır şey” mənasını verir. Hz.Peyğəmbərin (s) Əhli-Beyti (ə) iki
ağır və qiymətli əmanətdən biri kimi Qurani-Kərimlə yanaşı tutması və onlara
qarşı ilahi məsuliyyətin unudulmaması ilə bağlı bunu üç dəfə təkrarlaması göstə-
rir ki, bu iş, müsəlmanların müqəddəratı, hidayəti və İslamın əsasları ilə sıx əla-
qəlidir. Bu isə onların Qurani-Kərimlə yanaşı qeyd edilməsindən başa düşülür.
Bu mütavatir hədis aşağıdakı mənbələrdə təsdiqlənmişdir:
1.
Sünəni-Tirmizi, XIII cild, səh-199
2.
Müttəqi Hindi, Kənzul-ummal, I cild, səh-48
3.
Səhihi-Müslim, fəzailu Əli ibn Əbu Talib
4.
Müsnədi-Əhməd, IV cild, səh-336
5.
Sünəni-Darəmi, II cild, səh-431
6.
Sünəni-Beyhəqi, II cild, səh-148
7.
Təbərsi, Məcməul-bəyan
8.
İbn Əsir, Usdul-ğabə, II cild, səh-12
9.
Siyuti, Əddurrul-mənsur, Məvəddət ayəsinin təfsirində
10.
Müstədrəki-Hakim, III cild, səh-109
11.
Xəsaisun-Nəsai, səh-30
12.
Təbəqati ibn Səd, II cild, səh-2
13. Tarixi-
Bağdadi, VIII cild, səh-442
14.
Məkarim Şirazi, İmamət haqqın dili ilə
15.
Şərəfuddin Amuli, əl-Müraciət
16.
Əllamə Məclisi, Biharul-ənvar
5. “
Səfinə” hədisi: Məşhur səhabə Əbuzər Ğəffaridən belə nəql olunur:
“Məni tanıyanlar mənim kim olduğumu yaxşı bilir, tanımayanlar da bilsinlər
ki, mən Əbuzər Ğəffariyəm! Allahın Rəsulu Hz.Muhəmməddən (s) belə eşitmi-
şəm: “Mənim Əhli-beytimin məsəli Hz.Nuhun (ə) gəmisinə bənzəyir. Ona mi-
nən hər kəs Allahın izni ilə nicat tapar, onu tərk edən hər kəs isə həlak olar.”
Səfinə hədisi bu kitablarda nəql olunmuşdur:
1.
Hafiz Təbərani, Mucəmul-Kəbir, səh-78, Dehli-çapı
2.
Əbu Məhəmməd ibn Abdullah ibn Müslim ibn Əmr Bahili Dinəvəri,
Uyunul-
əxbar, I cild, səh-212, Misir çapı
3.
Hakim Nişapuri, Əl-Müstədrək, III cild, səh-150
4.
Hafiz Şəmsəddin Məhəmməd ibn Əhməd Osman Dəməşqi Şafii, Miza-
nul-
etidal, I cild, səh-224
5.
Cəlaləddin Siyuti, Tarixul-xuləfa, səh-573
6. Məkarim Şirazi, İmamət haqqın dili ilə
7. Şərəfuddin Amuli, əl-Müraciıt