161
Mədinədə baş verənlərdən xəbər tutan xəlifə Yezid
Müslim ibn Əqəbəni on
iki min nəfərlik dəstə ilə Mədinəyə göndərərək belə bir tapşırıq verdi: “Mədinə
əhlini üç gün beyətə çağır, qəbul etməsələr axıra qədər döyüş və şəhəri üç gün
talan etdir, ələ keçənlər sənin və əsgərlərinin olsun.” Müslim ibn Əqəbə Mədi-
nəyə “Hərrə” qapısından daxil olduğu üçün bu hadisə İslam tarixində Hərrə
faciəsi adlanır.
Məkkənin mühasirəsi hicri 64 (miladi 683)
Mədinədə baş verən faciə Məkkəyə çatınca əhali xəlifə Yezidə öz etirazını
bil
dirib üsyan etdi. Məkkədə baş verən üsyanı yatırmaq istəyən Yezid göstəriş
verd
i ki, Müslim ibn Əqəbə Mədinədən çıxaraq Məkkəyə doğru hərəkət etsin.
Mədinə faciəsi sona çatdıqdan sonra Müslim dedi: “İlahi, Sənin təkliyinə və
Mu
həmmədin (s) peyğəmbərliyinə verdiyim şəhadətdən sonra Mədinə əhalisi-
nin qırğınına səbəb olan işdən başqa heç bir işi sevmirəm və qiyamətdə bu işin
mü
qabilində veriləcək əvəzdən başqa heç bir işin savabına göz dikməmişəm.”
Müs
lim, Yezidə göstərdiyi xidmətə görə tarixdə “müsrif” (qantökən) ləqəbini
al
mışdır.
225
Yezidin əmri ilə Mədinədən Məkkəyə yola düşən Müslim ibn Əqə-
bə yarıyolda cəhənnəmə vasil oldu və onu digər sərkərdə Husayn ibn Numeyr
əvəz etdi.
226
O həmçinin Kərbəla faciəsində İmam Hüseynin (ə) şəhid edilmə-
sində yaxından iştirak etmişdir.
683-
cü ildə Məkkəyə daxil olan Husayn ibn Numeyr güclü müqavimətə rast
gəldi. Məkkə hakimi olan Abdullah ibn Zübeyr şəhəri yaxşı müdafiə etdiyi üçün
Məkkənin mühasirəsi bir aya yaxın davam etmişdir. Bu mühasirə nəticəsində
Kəbədə daxil olmaqla Məkkənin yarısı yandırıldı. Mühasirənin sonuna yaxın
xəlifə Yezidin ölümü ilə əlaqədar olaraq Husayın döyüşü dayandırıb Abdullah
ibn Zübeyrə xəbər göndərdi ki, onun beyətini qəbul etməyə razıdır. Ancaq Ab-
dullah onunla birlikdə Məkkədən çıxıb Şama getməlidir. Əgər hakimiyyəti möh-
kəmlənsə onunla işim yoxdur, yox əgər belə olmazsa elə oradaca Şam əhlinin
kö
məyi ilə onun işini bitirəcək. Abdullah ibn Zübeyr bu şərtləri qəbul etmədiyi
üçün Husaynın qoşunu Mədinədə yaşayan Əməvilərlə birlikdə Şama qayıtdı.
227
Yezidin xilafəti dövründə Türkistan valisi Salim ibn Ziyad fəthlərini da-
vam etdirərək Buxara ilə Xarəzmi Əməvi torpaqlarına qatmışdır.
Yezid ibn Müaviyə üç il altı ay xəlifə olduqdan sonra hicrətin 63-cü ili (və
ya 64) rəbiül-əvvəl ayının 14-də, miladi tarixilə 683-cü ildə Şamda cəhənnəmə
va
sil olmuşdur.
228
225
Bəlazuri, Ənsabul-əşraf, səh-30-46.
226
Tarixi Təbəri, III cild, səh-360-361.
227
Tarixi Təbəri, III cild, səh-361-362; Tarixi Məsudi, III cild, səh-78-81; Tarixi Yəqubi, II
cild, səh-250-253.
228
Tarixi Təbəri, III cild, səh-362.
162
İmam Hüseyn (ə)
İmam Hüseyn (ə) hicrətin dördüncü ili şəban ayının 3-də cümə axşamı Mə-
di
nədə anadan olmuşdur. Məşhur islam alimi Şeyx Tusi belə rəvayət edir:
“İmam Həsən Əskəridən
(ə) onun vəkili Qasim ibn Əla Həmdaniyə məktub
yetişdi. Orada yazılmışdı: “İmam Hüseyn (ə) cümə axşamı şəban ayının üçündə
anadan olub. Sən həmin gün oruc tutub bu duanı oxu: “Əllahumə inni əs-əlukə
bihəqqil məvludi fi hazəl yəvm” (İlahi səni bu gündə doğulmuş körpəyə and ve-
ri
rəm).
Şeyx Tusi və digər alimlər mötəbər sənədlərlə İmam Rzadan
(ə) nəql edib-
lər ki, İmam Hüseyn (ə) dünyaya gələndən sonra Hz.Peyğəmbər (s) Əsma bin-
ti Umey
sə buyurdu: “Ey Əsma, oğlumu mənim yanıma gətir.” Əsma deyir:
Mən o Həzrəti ağ parçaya büküb Hz.Peyğəmbərin yanına apardım. Həzrət onu
quca
ğına alıb sağ qulağına “azan”, sol qulağına isə “iqamə” oxudu. Elə bu
vaxt Allah qatından nazil olan Hz.Cəbrail (ə) belə buyurdu: “Ya Peyğəmbər,
Allah sənə salam göndərib və buyurur ki, Əlinin (ə) nisbəti sənə Harunun Mu-
saya olan nisbəti kimidir. Buna görə də sən bu körpəni Harunun kiçik oğlunun
adı ilə adlandır. Onun adı Şübeyrdir, amma sənin dilin ərəb dili olduğu üçün
sən onu Hüseyn adlandır.” Hz.Peyğəmbər (s) uşağı öpüb ağladı və dedi: “Hü-
seyn, səni qabaqda böyük müsibət gözləyir. İlahi, onu öldürənlərə lənət elə.”
Sonra Həzrət mənə dedi: “Əsma, bunu qızım Fatiməyı demə”. Elə ki, yeddinci
gün oldu, Hz.
Peyğəmbər (s) dedi: “Oğlumu mənim yanıma gətir.” Mən İmam
Hüseyni
(ə) qundaqda o Həzrətin yanına apardım. Hz.Peyğəmbər (s) İmamın
qunda
ğını qucağına aldıqdan sonra buyurdu: “Ey Əbu Abdullah, sənin öldü-
rül
məyin mənə nə qədər ağırdır. Həzrət bu sözləri dedikdən sonra ağlamağa
başladı.” Əsma dedi: “Ey Allahın rəsulu, bu nə xəbərdir? Birinci gündə bunu
de
diniz, bu gün də deyir və ağlayırsınız? Hz.Peyğəmbər (s) buyurdu: “Bu əziz
ba
lam üçün ağlayıram ki, Bəni Ümeyyədən olan bir dəstə kafir və zülmkar
onu öldü
rəcəklər. Allah etdiyi əməllərinə görə mənim şəfaətimi onlara nəsib
et
məsin. Onu dini məhv etmək istəyən bir adam öldürəcək və kafir olacaq.
İlahi, Hz.İbrahimin
(ə) səndən öz uşaqları üçün istədiyi şeyi (imamlığı) mən
də səndən bu iki oğlum (Həsən və Hüseyn) üçün istəyirəm. İlahi, sən bu iki
ba
lamı və onları sevənləri sev. İlahi, hər kəs onlara düşmən olsa, ona yer-göy
dol
ana qədər lənət elə.”
İbn Şəhr Aşub rəvayət edib: İmam Hüseyn (ə) dünyaya gələndə Hz.Fati-
mə (s.ə) xəstələndi və südü qurudu. Hz.Peyğəmbər (s) dayə axtardı tapılmadı.
Həzrət özü Fatimənin otağına gəlib baş barmağını İmamın ağzına qoydu. İmam
Hü
seyndə (ə) o Həzrətin barmağını sovuraraq qidalandı.
Müəzzinin “Ərbəin”, Xətib Bağdadinin “Tarixi-Bağdadi” kitabında və di-
gər kitablarda Cabir ibn Abdullahdan nəql olunub ki, Hz.Peyğəmbər (s) buyu-
rub: “Allah hər bir peyğəmbərin övladını onun öz belindən dünyaya gətirib,
am
ma mənim övladlarımı Əlinin (ə) belindən dünyaya gətirib. Hər bir ananın