175
buyurdu: “Bu haqda fikirləşəcəyəm.” Səhər olanda İmam
(ə) Məkkədən getmək
q
ərarını verdi. Bundan xəbər tutan Məhəmməd ibn Hənəfiyyə İmamın (ə) dəvəsi-
nin ci
lovundan tutaraq dedi: “Qardaş, axı sən dünən mənə söz verdin ki, bu haqda
fi
kirləşəsən?” İmam Hüseyn (ə) buyurdu: “Dünən sən yanımdan gedəndən sonra
Pey
ğəmbər (s) yuxuda mənim yanıma gəldi və buyurdu ki; “Hüseyn, Məkkədən
çıx. Allah sənin onun yolunda öldürüldüyünü görmək istəyir.” Məhəmməd dedi:
“Əgər şəhid olmaq məqsədilə gedirsənsə, bəs bu qadınları özünlə niyə aparır-
san?” Bu sözlərdən sonra Məhəmməd ibn Hənəfiyyə İmamla (ə) vidalaşıb geri
qa
yıtdı.”
249
Məhəmməd ibn Yəqub Küleyni “Rəsail” kitabında Həmzə ibn Həmrandan
be
lə nəql edir: “Biz İmam Hüseynin (ə) Məkkədən getməsi və Məhəmməd ibn
Hənəfiyyənin o həzrətlə getməməyi haqqında söhbət edirdik. İmam Sadiq (ə)
da o məclisdə idi və mənə buyurdu: “Ey Həmzə, sənin üçün bir hədis deyirəm,
da
ha bu məclisdən sonra Məhəmməd ibn Hənəfiyyə haqqında bir də sual etmə:
İmam Hüseyn
(ə) Məkkədən gedən zaman kağız istədi və həmin kağızda yazdı:
Bismillahir-
rəhmanir-rəhim. Bu məktub Hüseyn ibn Əli (ə) tərəfindən Bəni-
Ha
şim tayfasınadır. Hər kəs mənimlə gəlsə şəhid olacaq və hər kəs mənimlə
gəlməsə nicat tapmayacaq. Vəssalam.”
250
İraqa doğru hərəkət edən İmam Hüseyn (ə) Zatul-irq adlı məntəqədə Bişr
ibn Qaliblə qarşılaşdı. İmam (ə) İraq əhalisinin nə ilə məşğul olduğunu ondan
so
ruşdu. Bişr dedi: Qəlblərində səni sevirlər, lakin qılıncları Bəni Ümeyyə ilə-
dir. İmam
(ə) buyurdu: “Düzdür, Allah hər nə istəsə, həyata keçirir və hər nəyi
ira
də etsə, hökm edir.”
İmam Hüseynin (ə) İraqa tərəf hərəkət etdiyini öyrənən Ubeydullah ibn Zi-
yad Həsin ibn Nəmiri böyük bir ordu ilə o həzrətin yolunu kəsmək üçün Qadi-
siy
yə adlı məntəqəyə göndərdi. Hacirə adlı məntəqəyə çatan Hz.Hüseyn
(ə)
Qeys ibn Müsəhhər Seydavini Kufəyə səfir göndərdi. Hələ bu vaxt Müslim ibn
Əqilin şəhadət xəbəri İmama (ə) çatmamışdı. İmam (ə) Kufə əhlinə bu məz-
mun
da məktub yazdı: “Allahın adı ilə. Bu, Hüseyn ibn Əli tərəfindən mömin
və müsəlman qardaşlarına olan məktubdur. Əmim oğlu Müslim ibn Əqilin
məktubu mənə yetişdi və məktubda yazılıb ki, siz mənə kömək etmək üçün itti-
faq etmisiniz. Allahdan istəyirəm ki, bizə verdiyi ehsanı tamamlasın, sizə yaxşı
niy
yətlərinizin və əməllərinizin müqabilində ən yaxşı mükafatlarını versin. Bi-
lin və agah olun ki, mən zilhiccə ayının səkkizində Məkkədən çıxıb sizə tərəf
gəlirəm. Mənim səfirim sizə yetişən kimi tabe olma kəmərini belinizə bağlayıb
mənə kömək etməyə hazır olun.”
Qeys ibn Müsəhhər Qadisiyyəyə yetişəndə Həsin ibn Nəmir onu ələ keçirə-
rək məktubla birlikdə İbn Ziyadın hüzuruna apardı. İbn Ziyad ondan soruşdu:
Sən kimsən və nə üçün əlində olan məktubu cırdın?” Qeys cavab verdi: Əlinin
249
Şeyx Səduq, Cəlalul-Uyun.
250
“əl-Luhuf” səh-42.
176
şiələrindən olan bir nəfərəm. Məktubu ona görə cırdım ki, sən onun məzmu-
nun
dan xəbərdar olmayasan.” İbn Ziyad dedi: Məktub kimin tərəfindən idi və
ki
mə çatmalı idi?” Qeys cavab verdi: “İmam Hüseyn (ə) tərəfindən Kufə əhlin-
dən olan bir sıra adamlara yazılmışdı ki, mən onların adlarını bilmirəm.” İbn
Zi
yad qəzəblənərək dedi: Mən səndən əl çəkməyəcəyəm, ya gərək onların
adlarını deyəsən, ya da minbərə çıxıb Hüseynə, onun atasına və qardaşına na-
layiq söz
lər deyəsən. Əgər bunu etməsən, səni parça-parça edəcəyəm. Qeys de-
di: “Adam
ların adlarını deməyəcəyəm, amma ikinci mətləbi yerinə yetirəcə-
yəm.”
İbn Ziyadın icazəsindən sonra minbərə çıxan Qeys ibn Müsəhhər, Allaha
həmd-səna etdikdən sonra Hz.Peyğəmbər (s), Hz.Əli (ə), Hz.Həsən (ə) və
Hz.
Hüseynə (ə) çoxlu salavat göndərdi. İbn Ziyada, atasına və Bəni Ümüyyəyə
lənət göndərdikdən sonra dedi: “Ey Kufə əhli, mən İmamın
(ə) sizə göndərdiyi
səfiriyəm. O Həzrəti Hacirə yerdə qoyub gəlmişəm. Hər kəs ona kömək etmək
istəsə, ona tərəf getməyə tələssin”. Bundan xəbər tutan İbn Ziyad dərhal Qeysi
sa
rayın damından atdıraraq şəhid etdirdi. Qeysin şəhadəti Hz.Hüseynə (ə) çat-
dıqda ixtiyarsız olaraq mübarək gözlərindən yaş axmağa başladı və Qurani-Kə-
ri
min bu ayəsini tilavət etdi:
“Onlardan bəziləri əhdinə vəfa edib şəhid oldu
və bəziləri isə şəhid olmasını gözləyir.”
251
Hacirdən İraqa doğru hərəkət edən Hz.Hüseyn (ə) yolda Abdullah ibn Muti
ilə qarşılaşdı və o İmamdan
(ə) bu diyara niyə gəldiyinin səbəbini soruşdu.
İmam (ə) buyurdu: “Müaviyə ibn Əbu Süfyan ölüb və bundan xəbər tutan İraq
əhli məktub yazıb məni istəyirlər.” Abdullah dedi: Səni and verirəm Allaha,
özü
nü həlakətə vermə, İslamın, Qureyşin və ərəbin hörmətini aradan aparma.
Çünki bütün bun
ların hörməti sənin hörmətinə bağlıdır. And olsun Allaha, əgər
Bəni Ümeyyənin səltənətini onlardan almaq istəsən səni öldürəcəklər və səni
öldü
rəndən sonra heç bir müsəlmanı öldürməkdən çəkinməyəcəklər. Qayıt bu
yol
dan, Kufəyə getmə və Bəni Ümeyyəyə toxunma.” İmam (ə) onun sözlərinə
əhəmiyyət verməyib bu ayəni oxudu:
“Yalnız Allahın bizim üçün təyin etdiyi
əcəl yetişər.”
İmam Hüseynin (ə) Kufəyə doğru hərəkət etdiyindən xəbər tutan İbn Ziyad
Vəqisədən Şama qədər və oradan da Bəsrəyə qədər olan ərazini mühasirəyə
aldı ki, heç bir xəbər Kufədən kənara çıxmasın. Buna görə də baş verən hadisə-
lərdən xəbərsiz olan İmam Hüseyn (ə) Kufəyə doğru hərəkət edirdi.
Fəzarə və Büceylə qəbiləsindən olan bir dəstə belə nəql edirlər ki, biz
Məkkədən Züheyr ibn Qeynlə qayıdırdıq. Nahar vaxtı İmam (ə) tərəfindən bir
qa
sid gəlib salam verdi və Züheyrə dedi: “Əbu Abdullah səni istəyir.” Züheyrin
zöv
cəsi Deyləm binti Ömər dedi: “Sübhanəllah! Peyğəmbərin övladı səni ya-
n
ına çağırır, amma sən onun yanına getməkdə tərəddüd edirsən?” İmamın (ə)
ya
nına gedən Züheyr az sonra şad və xürrəm şəkildə geri qayıdaraq fərman
251
“Əhzab” surəsi, ayə-23.