14
göndərdiyi teleqramında yazırdı ki, martın 18-də bolşeviklər tərəfindən Bakıdan
2000 yaxşı silahlanmış top və pulemyota malik olan əsgər dəstəsi Şamaxı qəzası
istiqamətində yola salınmışdır. Dəstə yol boyu 15-dən çox müsəlman kəndini
məhv edərək, Şamaxı şəhərini darmadağın etmişdir. Minlərlə müsəlman, o
cümlədən qadın və uşaqlar qılıncdan keçirilmişdir. Faciəni təsvir etmək olmur.
Təhqir və zorakılıqlar həddini aşmışdır. Təcili hökumətin köməyi lazımdır. (23)
Azərbaycan nümayəndələrinin tələbi ilə Cənubi Qafqaz Seymi Bakı
Sovetinə qarşı 100 min manat pul, piyada qoşun və süvari hissələri, iki təyyarə,
zirehli qatar, çoxlu silah və sursat ayırmışdı. 1918-ci il aprelin əvvəllərində
knyaz Maqalovun komandanlığı ilə 2 minə yaxın silahlı dəstə Tiflis və Gəncə
tərəf dən irəliləyərək, Hacıqabul stansiyasını tutmuşdu. Eyni zamanda şimaldan,
Dağıstan tərəfdən, Bakı istiqamətində Nəcməddin Qotsinskinin qüvvələri
hücuma keçmişdi . (24)
Lakin bütün bunlara baxmayaraq azərbaycanlılara qarşı erməni
qırğınlarının qarşısını almaq mümkün olmamışdı.
Şamaxı soyqırımının baş verdiyi dəqiq tarixlər çox təəssüf ki, əksər
kitab və məqalələrdə konkret göstərilməyib. Bəzi kitab və məqalələrdə
hadisələrin 1918-ci il martın 18-də, bəzilərində 1918-ci ilin aprel ayında,
bəzilərində 3-16 apreldə baş verdiyi qeyd olunur. Mövcud mənbələri müqayisəli
təhlil etməklə cinayətlərin baş verdiyi günləri müəyyən etmək mümkündür.
Araşdırmalar Şamaxı soyqırımının qısa fasilələrlə bir neçə mərhələdə, Bakı və
Qubadakı qırğınlardan əvvəl baş verdiyini təsdiq edir (mötərizənin içərisində
yazılan tarixlər yeni təqvimlədir-müəllif):
I mərhələ-martın əvvələri-15 (27) mart 1918-ci il (400 erməni əsgərinin
Kürdəmirdən Şamaxıya doğru irəlləməsi ilə başlayıb, 15 (27) martda dini
rəhbərlərin razılaşması ilə müvəqqəti dayandırılıb.)
II mərhələ-18 (30) mart-28 mart (09 aprel) 1918-ci il. (1918-ci il martın
18- də (30) başlayıb və martın 28-də (aprelin 9-da) İ. Ziyadxanovun dəstəsinin
Şamaxını azad etməsi ilə müvəqqəti qarşısı alınıb.)
III mərhələ-6 aprel (18 aprel) -20 iyul (01 avqust) 1918-ci il. (İ.
Ziyadxanovun dəstəsinin Şamaxını tərk etməsindən, martın 31-dən 6 gün sonra
Şamaxının yenidən ermənilər tərəfindən tutulması ilə, yəni 1918-ci il aprelin 6-
dan (18) başlayıb və Türkiyənin Qafqaz İslam Ordusu ilə birlikdə milli ordunun
iyulun 20-də (avqustun 1-də) Şamaxını azad etməsinə qədər davam edib.
Faciələr Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin süqutu, XI rus ordusu
tərəfindən 29 aprel 1920-ci ildə Şamaxının yenidən işğalı ilə davam etmişdir.
Nəzərə almaq lazımdır ki, təkcə 1920-ci ilin yazından 1921-ci ilin
əvvəllərinədək Azərbaycanda 40 mindən artıq insan siyasi repressiyaya məruz
qalmış, heç bir günahı olmadan güllələnmişdir. (25) Repressiyalar sonrakı
illərdə də davam etmişdir. Akademik Z. Bünyadov “Qırmızı terror” kitabında
yazır:” 1936-1937-ci illərdə təxminən 70-80 min azərbaycanlı ziyalı məhv
edilmişdir.” (26)
15
Şamaxıda ermənilər tərəfindən dinc əhaliyə qarşı cinayətlər, 1918-ci il
martın əvvələrində rus-türk cəbhəsindən geri qayıdan 400 nəfər erməni əsgərinin
Kürdəmirdən Şamaxıya gəlməsi ilə başlamışdı. Onların məqsədlərindən xəbərsiz
olan Bakı Müsəlman Komitəsi Şamaxı şəhər rəhbəri Teymur bəy
Xudaverdiyevə məlumat verərək Şamaxıya qayıdan erməni əsgərlərinə yardım
göstərməyi xahiş etmişdi. Buna görə də Şamaxı rəhbərliyi onları qarşılamaq
üçün Ağsuya nümayəndə heyəti göndərmişdi. Lakin nümayəndə heyəti yolda
olarkən xəbər tutmuşdu ki, həmin erməni dəstəsi bir neçə hissəyə bölünərək
müdafiə cəhətdən ən zəif yaşayış məntəqələri olan Bico və Ləngəbiz kəndlərinə
hücum etmişlər. Atışma nəticəsində bir neçə müsəlman və erməni ölmüşdür. Bu
hadisədən daha da azğınlaşan ermənilər dərhal Bakı erməni komitəsinə məlumat
vermişlər. Onlar da yerli əhalini tamamilə məhv etmək üçün az müddət ərzində
müxtəlif silahlarla təhciz edilmiş 3 min ermənini Şamaxıya göndərmişlər.
Bundan xəbər tutan Müsəlman İcraiyyə Komitəsinin yerli şöbəsi Şamaxı əyalət
rəisi Hacıcamalbəyovu, əyalət qazisi Abdulxalıq Əfəndi Əfəndiyevi və erməni
yepiskopunu onlarla danışıqlara göndərmişdi. Nümayəndə heyəti onlardan geri
qayıtmalarını xahiş etdikdə, erməni quldur dəstəsinin başçısı cavabında
bildirmişdi ki, “biz bura qayıtmaq üçün deyil, Şamaxını yerlə-yeksan etməyə,
müsəlman əhalini tamamilə qırmağa gəlmişik”.
Bundan sonra nümayəndə heyəti Şamaxıya qayıdaraq vəziyyətdən çıxış
yolları axtarmağa başlamışlar. Ertəsi gün erməni yepiskopu Baqrat və
molokanların nümayəndəsi Karabanov Müsəlman İcraiyyə Komitəsinin Şamaxı
şöbəsinə gələrək Xaç və İncil qarşısında azərbaycanlılarla sülh və qardaşlıq
şəraitində yaşayacaqlarına və heç vaxt onlara qarşı silahlı çıxış etməyəcəklərinə
and içərək söz vermişlər. Səhəri günü 18 mart 1918-ci il tarixdə səhər saat 6-00
da ermənilər Şamaxını mühasirəyə alaraq 10 topdan, yüzlərlə pulemyotlardan və
digər silahlardan şəhəri atəşə tutmuşlar. Bundan sonra şəhərin bir neçə
məhəlləsində yanğınlar başlamışdı. Həmin gün axşam müdafiəsiz qalan şəhər
əhalisi təslim olmağa məcbur olmuşdu. Bundan sonra ermənilər dinc əhaliyə
qarşı dəhşətli soyğunçuluq və qırğınlar törətməyə başlamışlar. Şamaxıya daxil
olan erməni yaraqlıları şəhəri yenidən talan etmişlər. Şəhərdə az-çox salamat
qalmış tikililər yandırılmış, şəhər yaxınlığında olan qəbristanlıqlar təhqir
edilmişdi. Şamaxıda ermənilər törətdikləri qətlləri xüsusi qəddarlıqla həyata
keçirmişlər. Belə ki, qətl edilənlərin qolları, qıçları, burunları, qulaqları kəsilmiş,
gözləri çıxarılmış, qarınları yırtılmış, yandırılmış, çox böyük əziyyətlərlə
öldürülmüşlər.
Şamaxı hadisələri ilə bağlı “Azərbaycan” qəzetinin 1918-ci il 19 saylı
buraxılışında gedən bir yazıda qeyd olunmuşdu ki, S.Lalayevin Şamaxı
müsəlmanlarına tutduğu divan bizim bu müharibə dövründə üzləşdiyimiz bütün
dəhşətləri geridə qoyur.
Şamaxıda qırğına rəhbərlik edən S. Lalayevin qəddarlığı o həddə
çatmışdır ki, bu hətta onun silahdaşları olan T. Əmirov və İ. Boqomolovun da
narazılığma səbəb olmuşdu.