20
ki, erməni cinayətkarları - S.Şaumyan, S.Lalayev, Z.Arestisyan, T.Əmirov və
A.Əmiryan qardaşlarının rəhbərliyi ve yerli havadarlarının iştirakı ilə Şamaxı
şəhərində teqribən, 14-16 min, onun 40 kənd və obalarında (bugünkü Şamaxı və
Qobustan rayonları ərazisindəki kəndlər) 6-8 min nəfəri qətlə yetirmişlər.
Şamaxı şəhəri, onun kənd və obalarından didərgin, qaçqın düşənlərin sayı isə 18
min nəfərdən çox olmuşdur. Mənbələrdə bu qırğın zamanı Şamaxı qəzasında 58
kəndin yerlə-yeksan edildiyi, yandırıldığı haqqında məlumat verilir. Həmin
siyahıya faciə törədilmiş bəzi kənd və obaların adı düşməmişdir. Həmin kənd və
obaları da siyahıya daxil edendə məlum olur ki, 1918-ci il soyqırımı zamanı
Şamaxı qəzasının 90-a yaxın, rayonun isə 40-dan artıq kənd və obası faciəyə
məruz qalmışdır. (33)
Ermənilərin Şamaxı şəhəri ilə yanaşı, kəndlərdə törətdikləri vəhşiliklərə
misal olaraq Əngəxaran kəndində baş verənləri göstərmək olar.
Ermənilər martın 18-də sübh çağı Şamaxının 3-4 verstliyində olan
Əngəxaran kəndinə də qəfil hücum etmişdilər. Əngəxarana soxulan düşmənlər
kəndi mühasirəyə alaraq oradakı əhalini qırır, kəndi qarət edir, yandırır və sağ
qalan əhalini isə əsir alırdılar. Əsir alınmış Əngəxaran sakinlərinin uşaqları
azərbaycanlı kəndi olan Məlhəmə aparılıb orada saxlanılır. 88 kişini isə
Çuxuryurda aparırlar. Kəndə çatmamış onlar əsirləri bağda saxlayaraq bir neçe
nəfərini güllələyirlər. Qalan 76 nəfəri isə əsir kimi Mədrəsə kəndində yerləşən
erməni qərargahının sərəncamına göndərirlər. Yolda iki nəfəri də güllələyirlər.
Mədrəsə kəndinə cəmi 74 nəfər sağ azərbaycanlı gəlib çıxır. Gəncədən gələn
İ.Ziyadxanovun silahlı dəstəsi Şamaxıya girdikdə əngəxaranlılar qohumlarının
taleyindən xəbər tutmaq üçün Mədrəsə kəndinə gedirlər. Onlar kəndin kənarında
əngəxaranlı əsirlərin hamısının öldürüldüyünü və meyitlərinin eybəcər hala
salındığını görürlər. Meyitlərin qulaqları, burunları, əlləri və ayaqları kəsilmiş,
bir çox ölülərin döşlərində yanıq izləri aşkar edilmişdir. Bu da sübut edirdi ki,
hələ sağ ikən ermənilər onların sinələri üzərində od qalamışlar. Bundan başqa
dağıdılmış kənddən qaçıb canını qurtara bilmiş Əngəxaran sakinlərinin çoxu
aclıqdan, soyuqdan və xəstəlikdən tələf olmuşlar.
Əngəxaranda ermənilərin törətdikləri vəhşiliklərlə əlaqədar təhqiqat
materiallarında həmkəndlilərinin və şahidlərin ifadələrinə göre tərtib edilmiş
siyahılarda bu kənddən ermənilərin böyük işgəncələrlə qətlə yetirdiyi 237
nəfərin adı var. (34)
Şamaxı şəhərinin sakini Mövsüm bəy Sadıqbəyov Azərbaycan
hökuməti yanında təşkil edilmiş Fövqəladə İstintaq Komissiyası tərəfindən
dindirilərkən bildirmişdir ki, mən hələ Kürdəmirdə olduğum vaxt eşitdim ki,
ermənilər Mədrəsəyə yanvar ayının əvvəllərindən başlayaraq on iki, yaxud on
altı araba silah gətirmişlər.
Bu hadisənin şahidi olan Şamaxı sakini Məhiyyəddin Əfəndi oğlu isə
bu barədə belə ifadə vermişdir: “Ermənilər Şamaxını top atəşinə tutduqdan sonra
əhali küçəyə qaçdı... Bir neçə saatdan sonra ermənilər şəhərə basqın edib, evləri
yandırmağa və adamları güllələməyə başladılar. Bu qırğına Qavril,
21
Qaraoğlanov, poçt-teleqraf idarəsinin rəisi Gülbəndov, Qaramanov, dəllək
Samvel, dəllək Ovanes, Stepan Lalayev, mədrəsəli Sidrak və bir çox başqaları
rəhbərlik edirdilər.
Bu qırğından birtəhər canlarını qurtaçıb qaçan azərbaycanlılar
Kürdəmirdə, Gəncədə özlərinə sığınacaq tapmaqla Şamaxıda erməni əsirliyində
qalmış müsəlmanları xilas etmək üçün müxtəlif qurumlara müraciətlər etmişlər.
Bundan sonra martın 28-də İsmayıl xan Ziyadxanov kiçik bir dəstə ilə Şamaxıya
daxil olmuşdu. Ermənilər silahlı toqquşmadan ehtiyat edərək Qozluçay kəndinə
çəkilərək, burada qüvvə toplamağa başlamışlar.
İsmayıl xan Qozluçay kəndində toplaşmış ermənilərin təslim olmasını
tələb edərək iki gün gözləmişdi. Bundan sonra ermənilərə əlavə kömək
gəldiyindən onlar təslim olmaqdan imtina etmişlər. İ. Ziyadxanovun dəstəsi
qüvvələr nisbəti qeyri-bərabər olduğundan geri çəkilməyə və elə həmin gün
axşamüstü Şamaxını tərk etməyə məcbur olmuşdu. Bundan altı gün sonra
yenidən Şamaxıya daxil olan ermənilər əvvəlki vəhşiliklərini davam etdirmişlər.
Bu hadisənin şahidi olan S.Əfəndiyev qeyd edir ki, Şamaxıda meyid
əlindən tərpənmək mümkün deyildi. Hər addımbaşı müsəlmanların vəhşicəsinə
öldürülmüş meyidlərini görürdüm. Bir yerdə gördüyüm dəhşətli mənzərə heç
vaxt yadımdan çıxmayacaq. İki nəfər insanın-öldürülmüş kişi və qadın meyidləri
üzərində yarıya bölünmüş 3-4 yaşlı uşaq meyidi qoyulmuşdu. (35)
Şamaxıda əhalinin sayının müqayisəli təhlili çar və bolşevik
Rusiyasının apardığı anti-müsəlman siyasətinin acı nəticələrini üzə çıxarmağa
imkan verir. Əgər 1811-ci ildə Şamaxı xanlığı ərazisində 24 min ailə, 1918-ci
ildə Şamaxı qəzasında 15 min əhali yaşayırdısa, 1921-ci ildə əhalinin sayı 1700
nəfərə enmişdi ki, bu da faciələrin necə böyük miqyasda aparıldığını bir daha
sübut edir. (36)
Şamaxı qırğınından salamat qalan qaçqınlar Göyçay qəza mərkəzinə üz
tutmuşdular. Lakin qırğından xilas olub, aclığa, soyuğa, hər cür ağır
məhrumiyyətə dözən şamaxılılar Qarasu deyilən bataqlığın suyundan içdiklərinə
görə yoluxucu xəstəliklərə yoluxaraq, kütləvi şəkildə qırılmışlar. Azərbaycanın
görkəmli şairi Abbas Səhhət də Şamaxıdakı qırğından yaxa qurtarmasına
baxmayaraq, həmin ildə aclıq və soyuqdan xəstələnərək Gəncədə vəfat etmişdi.
Şamaxı və Bakının düşməndən azad edilməsi beynəlxalq güclərin
Rusiya ilə Azərbaycan və Türkiyənin əleyhinə gizli sövdələşmələr apardığı,
Antanta və Üçlər İttifaqı rəhbərlərinin düşmənə dəstək verdiyi çox gərgin bir
dövrə təsadüf edirdi.
Bakı Soveti süqut etdikdən sonra 1918-ci il avqustun 1-də İngilis
konsulu Mak Donelin iştirakı ilə Rəyasət Heyətinin sədri-A.Arakelyan olmaqla
Bakıda eser-daşnak-menşeviklərdən ibarət Sentrokaspi diktaturası yaradılmışdı.
Həmin qurumun dəvəti ilə 4 və 18 avqustda polkovnik Stokson və general
Denstervil başda olmaqla 1500 nəfərlik Britaniya ordusunun Bakıya gəlməsi,
Almaniyanın sovet Rusiyası ilə 27 avqust 1918-ci il tarixdə Berlində Brest