ŞƏ r q -q o r b
Yüklə 31,5 Kb. Pdf görüntüsü
|
(1897-1982) L U I A R A Q O N ELZA Azadlıq üçün yarandıq Yarandıq xoşboxt olaq Şüşonin qar naxışı tok tövbokarın baxışı tok Torağay tok noğmo dcyok Hor baharda scvilok Azadlıq üçün yarandıq Yarandıq xoşboxt olaq. Zaman kcçir, kcçir, kcçir. Scvonlori hodof scçir, Scvonlori tora salır, Özlorindon xoborsiz Alınlara qırış salır, Gözlorinin nurun içir, Zaman kcçir, kcçir, kcçir. Scvonlori hodof scçir... Qucaq-qucaq arzun vardı Qanm coşar, qaynayardı Yazda, noğmolor çağmda Yatmaz idin sən gcconi Noğmo gəzor dodağmda Şcytan da, Tanrı da scvordi soni Q ucaq-qucaq arzun vardı, Qanın coşar qaynayardı. • * * Monim mchribanım, dəli ccyranım Gözəllikdən od alırdı bu canım. Dodaqların qanımı coşdururdu, Saçlann qızıl tok borq vururdu, Yağışlı günlordo odlu öpüşlər yağan Dodaqların horaroti nə oldu? Monim mchribamm, dəli ccyramm, G özollikdon od alırdı bu canım. (1900-1944) ANTUAN DÖ S E N T - EK Z Ü P E R İ GECƏ UÇUŞU Cənab Didye Doraya I Qara zolaq kimi uzanan topolor toyyaronin qanadları alında axşamın qızıl köksünə sancılırdı. Bu ölkodə tükənm əz bir işıqla parlaqlaşan düzonliklər qızıl kimi bərq vuran işıq şüalarım v ə eyni soxavotlo qış gctdikdon sonra uzun müddət qann parlaqlığını otrafa yayır. Lap conubdan, Pataqoniya poçt toyyarosini Bucnos-A yrcsə qaytaran təyyaroçi Fabycn do axşam ın yaxınlaşdığını liman sularının tanıdığı cyni olamotlorlə: asudəliyino göro, sakit buludlarda güclo oks olunan yüngül zorif qırışlarına göro hiss cdirdi. Fabycn sanki hüdudsuz vo müqoddos bir rcydo çıxırdı. Məmçinin clə güıııan ctdi ki, bu sakitlikdə ləng addımlarla gozişon bir çobandır. Pataqoniya çobanlan tələsm odon bir sürüdən digorino, Fabycn isə bir şəhordən o birinə gcdirdi. Bu balaca şohorlorin çobanı sanki o idi. Fabycn, çayın sahilinə su içmoyo golon vo ya öz çomonliyindo otlayan qoyun sürüsüno oxşar şohorləro iki saatdan bir rast golirdi. Bozən donizo nisbəton kimsəsiz, yüz kilom ctrlərlə uzanan çöllordən sonra bir fcrmanın üzorindon uçduğu zaman ona clo golirdi ki, insan yaşayan bu tonha fcrma yaşıl çomonlorin xofıf lopolori qoynunda üzür vo onunla görüşm oyə can alır. Onda Fabycn toyyaronin qanadlannı əyorək bu tonha gomini salamlayırdı. San-Julian görünür: “On doqiqodən sonra cnirik” . Bortradist bu xəbəri bütün cnmo m ontoqələrinə vcrdi. Magcllan boğazından Bucnos-A yrcso q əd ər iki min beş yüz kilomctrlik yolda bir-birino oxşar cnm ə mcydançalan sıra ilo düzülmüşdü; lakin bu acrodromlann arxasmda gcco başlamrdı, cynilo Aftikadakı kimi, axırıncı qosobonin qurtaracağından namolum bir sorhod başlanırdı. Radist toyyarəçiyo bir vəroq uzatdı. — Bərk tufan var. Hcç no cşitmok olmur. San-Julianda gcco- ləyocoksinizmi? Fabycn güldü. Səma akvarium kimi tomizdir və qarşıdan bütün acrodromlar onlara xobor vcrirdi: "Soma tomizdir, küiok yoxdur” . O cavab vcrdi: - Davam cdocoyik. Radist iso fikirləşirdi ki, qurd mcyvonin içorisindo gizlondiyi kimi, tufan da hardasa gizlonmişdir. Gcco gö/.ol vo bununla bclə şıltaqdır. Hor an korlana bilon bu qaranlığa girmok onda nifrot oya- dırdı. San-Julian üzorində süroti azaldıb enorkon Fabycn özünü pis hiss etdi. Insanların həyatmı gözolloşdiron bütün şcylor: cvlor, kiçik kafclor, xiyabanlar ona torəf gəlir vo böyüyürdü. Axşam o, qəlobə- dən sonra istila ctdiyi ycrlorə baxan vo insanların təvazökar xoş- bəxtliyini k ə şf cdon fatcho bonzoyirdi. Fabycn silahlarını vo geyimini çıxarıb atmağa, yorğunluğunu vo ozgıniiyini duymağa ehtiyac hiss cdirdi; axı bu ozab-əziyyətin do öz gözolliyi var - burada öz cvinin poncorosindon donmuş monzoroni seyr etmoyin özündo də bir noşə var. Fabycn bu balaca şəhəri scçib orada qala bilor, onun mövcudluğu ilo razılaşar vo onu scvə bilordi. Lakin bu balaea şəhor də m əhobbət kimi bütün chtirasiarı mohdudlaşdırır. Fabycn burada uzun müddot qalıb yaşamağı vo burada obodiyyoto qovuşmağı arzuladı. Lakin ona clə goldi ki, bir saatlığa cndiyi bu balaca şəhorlərdə kcçdiyi hasarlanmış bağlarm köhno divarları əbədi mövcuddur və onun həyatından kənardadır. Vo bu balaca şohər sanki təyyaro hcyolini qarşılamağa, onu bağrına basmağa qalxırdı. Vo Fabycn dostluq haqqmda, mchriban qızlar haqqında, ağ süfrələrin mohromliyi, insanı yavaş-yavaş obodiyyəto bağlayan bütün bu şcylər haqqında fikirloşirdi. Şəhor və qala divarları torofındon müdafiə olunmayan, sirrini aşkar cdən bağlar artıq toyyaronin lap qanadlarının altında axırdı. Yerə cnən kimi Fabycn başa düşdü ki, daş cvlor arasında bir ncço adamın süst horəkətindən başqa hcç nə görmoyib. Bu balaca şohor yalnız hərəkətsizliyi ilo chtiraslannm sirrini konar adamlardan qoruyur, şirinlik vo mchribanlığı ilə Fabycndon gizlonirdi: ona qalib gəlm ək üçün işdon imtina ctmok lazım idi. O iso on doqi- qodon sonra ycnidon uçmalı idi. Fabycn toyyaroni döndororok bir daha San-Juliana baxdı: axırıncı dəfo onu saxlamağa cohd cdon bu balaca şohor ovvolco bir ovuc işığa, sonra iso bir ovuc ulduza çcvrildi vo nohayot, toz kimi dağıhb gözdon itdi. “Artıq cihazları görmürom, işığı yandırmaq lazımdır” . O, işıqlart yandırdı, lakin alaqaranlıqda kabinonin qırmızı lam - palannın işığı clo zoif idi ki, oqroblori göstormodi. Fabycn barmaq- larını lampanm altına lutdu. Lakin onlar güclo göründü. “Çox tez- dir” . Bozon gcco tutqun tüstü burmaları kimi qalxır, doroləri doldu- rurdu. Bu vaxt onları düzonliklordon ayırmaq olmurdu. Artıq kond- lordo işıqlar yanır, onlar qaranlıqda ulduz yağışı kimi bir-birino göz vururdular. Fabycn do lıomçinin tohlükosizlik işığını yandırıb-sön- dürorok onlara cavab vcrirdi. Ycr başdan-başa cozbcdici işıqlarla örtülmüşdü; işıq şüalarım donizin qaranlığına göndorən mayak kimi, hor cv öz ulduzunu yandıraraq hüdudsuz gccoyo işıq saçırdı. İnsan yaşayan hor ycrdo işıqlar saynşırdı. Asta və sorbost horokotlo sahilə yan aian gomi kimi zülmot gccoyo daxil olan toyyarə Fabycni hcyran cdirdi. O, cihazlar ycrləşon lövhənin üzərino əyildi. Əqroblor artıq işıqlanırdı. Cihazları bir-bir yoxladıqdan sonra toyyarəçi arxayın- laşdı. Bununla o, səm aya möhkom bağlandığına omin oldu. Fabycn barmağını polad lövhəyə toxundurdu və mctalda həyat olaməti olduğunu hiss ctdi: mctal titrəmirdi, lakin yaşayırdı. Beş yüz at gücündə olan mühorrik mctal kütlosinin lap içorisindo isti coroyan yaradır vo bu coroyan soyuq mctalı yumşaq m oxm ərə çcvirirdi. Uçuş zamanı toyyarəçi bir daha no başgicollonmo, no do xum ar- lanma hiss ctmodi, yalnız canlı orqanizmin sirli fəaliyyotini duydu. İndi o öz dünyasım yaratdıqdan sonra orada istodiyi kimi rahatca otura bilordi. Fabycn clcktrikpaylayıcı lövhoni taqqıldatdı, b ir-bir kontaktlara toxundu, kürsüyo yaxşı söykənm ok üçün bir azca qurcalandı vo bcş ton mctalın yırğalanmasını yaxşı hiss ctmək üçün ycrini rahatladı. O, qaranlıqda kor-korano clıtiyal lampastm əli ilə yoxlayıb öz yerinə qoydu və ycnidon yoxlayandan sonra sürüşmoyəcoyino omin oldu. Ə llərini dostəkloro toxundurub yoxlamaq üçün onu bir daha buraxdı vo barmağını korlar dünyasında horokot ctm əyə öyrodərok əmin oldu ki, onlan səhvsiz tapa bilər. Barmaqlarım qaranlığa öyrəşdirdikdon sonra işığı yandırdı, clə o doqiqo göstorici cihazlann 180 işıqlan kabinəni bozədi. İndi o, sifcrblata baxıb suya batan dalğıc kimi gccənin zülmotino daxil olan toyyaronin hər bir hərokətini izloyo bilərdi. No qodor ki toyyarodo hcç nə titromir, osmir vo toroddüd ctmirdi, no qodər ki jiroskopun', hündürlükölçonin voziyyoti vo mühorrikin sosi dəyişmirdi, o, pcysorini dori kürsüyo söykoyib bir azca yayxandı vo anlaşılmaz ümiddon ləzzot alaraq uçuş haqqında dorin ftkrə daldı. İndi qaranlığın lap dorinliyindo növbo çokdiyi zaman ona aydın olur ki, gccolor insanı, onun çağırışlannı, işıqlarını, hoyəcanlarım açıb göstərir. Qaranlıqda bu adi işıq bir cvi və bolko də oradakı ton- hahğı göstərir. Budur, bir işıq söndü: ola bilsin işığı sönon bu cvdo m əhobbət sığınmışdır. Yaxud da kədor. Bu cv artıq dünyanın oyaq qalan hissosino işıq vermir. Lampa qarşısmda stola dirsoklonmiş bu kondlilor hanst ümidlorlə yaşadıqlarmı belo bilmirlor. Onlar bilmirlor ki, arzuları uzaqlara, onları bürüyən gccənin nohayətsiz qaranhğına uçur. Lakin Fabycn müharibo cdən ölkolordon qalib çıxan adam kimi onlarla tufanı kcçondə vo onların arasmda uzanan Ay işığına saldığı cığırla gedorok bir-birinin ardınca bu işıqlara çatanda, min kilo- m etrlik m osafodən onları cşidir vo qolbi aram sız döyünon təyyarəsini qaldınb-cndirən, dibsiz dərinliklordon baş qaldıran dalğaları hiss edir. Bu adamlar clə güman edirlor ki, lampa yalnız onların sadə stolunu işıqlandırır; lakin onun işığı səkson kilomctr uzaqda, dənizdə, kimsəsiz bir adada son dəfo ümidsiz halda moşol yclloyon insan çağırışına bənzoyirdi. II Beləliklə, Buenos-Ayrcso üç poçt toyyarəçi - Pataqoniyadan, Çilidən v ə Paraqvaydan, üç torofdon - conubdan, qorbdon vo şimal- dan qayıdırdt. Gecə yansına yaxın Avropaya yola düşəcək poçl təy- yarəsinin Buenos-A yrcsdə yüklonmosini gözləyirdilor. Arxasında ağır başlıqlı plaş olan, qaranhqda iton hor üç toyya- rəçi uçuşlan haqqında fıkirləşir vo dağdan enən kondlilor kimi, öz tufanlı və ya sakit somasından yavaş-yavaş nohəng şəhoro torof cnirdilor. Hava yəllan şəbəkosinin dircktoru Rivycr Bucnos-Ayrcs acro- portunun cnmə mcydançasında gəzişirdi. Üç toyyaro enono qodor ə Yüklə 31,5 Kb. Dostları ilə paylaş:
|