Firuz Mustafa
238
B
əyaz. Bilirəm.
Ca
vad Əmirxanlı. Onları yalnız var-dövlət maraqlandırır.
Onlar s
ərvət üçün hər şeylərindən keçməyə hazırdeırlar.
B
əyaz. Bilirəm. (Pauza). Artıq sənin gördüyün buz heykəl-
l
ər əriməyə başlayıb, Cavad bəy.
- ...
B
əyaz. Bəlkə də sən heç düz-əməlli bilmirsən o heykəllər
haradan g
əlib çıxıb buzlağa.
- ...
B
əyaz. Həmin heykəllər bir zaman adi insanlar olublar.
Onlar könüllü sur
ətdə bu yolu seçiblər.
Ca
vad Əmirxanlı. Hansı yolu?
B
əyaz. Buz heykələ dönmək yolunu.
Ca
vad Əmirxanlı. Niyə seçiblər bu yolu?
B
əyaz. Onlar bizim əcdadlarımız olublar, Cavad bəy. Kö-
nüllü sur
ətdə özlərini donmağa məcbur ediblər.
Ca
vad Əmirxanlı. Bu nə zaman baş berib?
Ca
vad Əmirxanlı. Bəyaz. Sən nəyi nəzərdə tutursan?
Onlar buzla
ğa nə vaxtdan gəliblər?
B
əyaz. Bu, çox uzun illər bundan əvvəl baş verib. Onları-
rın yaşı bəlkə də bu Buzlağın yaşı qədərdir.
Ca
vad Əmirxanlı. Onlar nə məqsədlə özlərinin buz heykə-
l
ə dönməsini istəyiblər?
B
əyaz. Onlar insanların nə vaxtsa əbədi bir həyat yaşaya-
caqla
rına inanıblar. Ümid ediblər ki, donmuş bədənləri günlə-
rin bir gü
nü açılacaq və onların buz qatlarının arasından boy
verib dikil
ən bədənləri təzədən canlanacaq, o canlanan bədən-
l
ərə yenidən ruh gələcək.
Ca
vad Əmirxanlı. Bəs sonra?
B
əyaz. Nə sonra? Bizim əcdadlarımız nə vaxtsa əbədi hə-
yata, ölümsüzlüy
ə inanırdılar. Elə ona görə də onlar bu buzlağı
özl
əri üçün əbəbiyyətə açılan bir qapı hesab ediblər...
Ca
vad Əmirxanlı. ...və könüllü olaraq oranı məskən seçib-
l
ər.
B
əyaz. Bəli.
Seçilmiş əsərləri, I CİLD
239
“B
əlkə mən ondan hər şeyi öz adıyla soruşum. Görəsən o,
lunatik oldu
ğunu bilirmi. Bu, bəlkə də Aliyənin uydurmasıdır.
Özü d
ə əzəlki geyimindədir”.
Ca
vad Əmirxanlı yalnız indi qızın Həvva geyimində oldu-
ğunun fərqinə vardı. Elə bil bayaqdan qızın çiyninə qonmuş
zülm
ət gecə birdən-birə qara şal kimi sürüşüb yerə düşdü.
Qızın mühakimələri onu heyrətləndirməkdə idi. Yox, bu-
rada han
sısa xəstəlikdən, havalanmaqdan söhbət gedə bilməzdi.
B
əyaz. Məni bir insan olaraq öz növümün taleyi daim dü-
şündürüb, Cavad bəy.
Ca
vad Əmirxanlı. Hansı mənada?
B
əyaz. Elə hər mənada. Onun həm daxili, həm də zahiri
al
əminə baş vurmaq mənimçün həmişə maraqlı olub. Mən o
Ma
ğarada illərdən bəri öz əcdadlarımın ruhu ilə danışır, onların
cismin
ə qoruq çəkirdim. Əcdadlarım olmasa, mən də olmaya-
cam. S
ən mənə inanmırsan, Cavad bəy?
Qız nədənsə gülümsədi və bir müddət müəmmalı şəkildə
susdu.
Ca
vad Əmirxanlı. İnanıram, əlbəttə. Yaxşı, səncə Mağara-
da
kı buz heykəllərin, daha doğrusu, buz adamların, taleyi necə
olacaq?
B
əyaz. Təəssüf ki, bu, artıq bizdən asılı deyil, Cavad bəy.
M
ən bilmirəm bu işlərin sonu necə olacaq.
H
ər ikisi bir xeyli susdu.
Ca
vad Əmirxanlı. İstəyirsən ikimiz də birlikdə gedək Buz-
la
ğa...
B
əyaz. Onsuz da bu mənasızdır. Kimdir bizi oraya yaxın
buraxa
n? İndi o tərəflər nəzarətə alınıb.
Firuz Mustafa
240
Ya
xınlıqda şağğıltı eşidildi.
Ca
vad Əmirxanlı diksinib qeyri-ixtiyari ətrafa boylandı.
Qız bir göz qırpımında qaranlığa qovuşdu.
G
ələn Əfrayıl idi.
Əfrayıl. Bayaqdan burdasan?
B
əs getməmisən?
El
ə bil kimləsə söhbət edirsən?
Get dinc
əl, yuxuna haram qatma sən.
H
ər şey yaxşı olar, fikir eyləmə.
H
ələlik hər şeyi pul həll eləyir,
Doğru söz heç kəsə lazım deyildir.
Vaxt g
ələr həqiqət tapar yerini,
Doğru doğru olar, yalansa yalan.
İndi qarışıbdır ağ ilə qara.
İnsanlar bu başla gedirlər hara?
İndi əvəz edib yolsuzluq yolu,
Ha
mı var-dövlətin, sərvətin qulu.
G
əl gedək, gəl gedək, Cavad, gecədir.
S
əni bu yerlərdə saxlayan nədir?
Ca
vad Əmirxanlı. Hə, gedək. Bir azdan səhər açılacaq.
On
lar çıxıb getdilər.
Gün
əş doğdu.
Sübh tezd
ən Əfrayılın səsi kəndi başına götürdü; o, köhnə
iş yerinin-poçtun qapısında dayanıb qışqırırdı.
Əfrayıl. Camaat, ilanlar kəndə hücüm edib.
Mövlud. N
ə hay-küy salmısan?
Əfrayıl. İlanlar...
R
əhman. Nə ilan? Sən hansı ilanlardan danışırsan, Əfrayıl
kişi?
Əfrayıl. Görmürsünüz ilanları? Odur, dağın döşündən, Ma-
Dostları ilə paylaş: |