Səməd Şıxı atilan bir daş

191 
 
yedirdərdi.  atasının  evdə  olduğu  vaxtlarda  ondan  çəkinər 
dırıldamadan yeməyin yeyib məktəbə qaçardı.  
-Səni belə görməyəni çox olub.  
Arxaya  fırlanıb  qapının  ağzından  ona  baxan    oğlunu 
görür. – Nə tez qalxmısan? 
-Artıq özüm qalxa bilirəm.  
-Bakı səni nə çox dəyiĢib.  
-Məcbur qalanda dəyiĢir insan.  
-Əlini – üzünü yu, gəl. Yeməkdə hazırdı. 
-YaxĢı... Nərgizi qaldırım? 
-Yox.  Birazdan  qalxıb  yeyər.  Həm  həmən  oğlan 
gələcək bu gün. Yusif idi də adı?! 
-Bu gün? 
-Hə. Dünən danıĢıb. Deyib bu gün gəlib. Gəlsin görək 
nə deyir, nə demir.  
-Məndə qalıram onda. 
-Mən özüm həll edəcəm. Sən dərsinə get.  
RövĢən  səhər  yeməyini  yeyib  evdən  çıxaraq 
universitetə getdi. Günorta saat üçə az qalmıĢdı ki, Yusif 
qapını  döydü.  Gülnaz  qapını  açıb  qarĢısında  dayanan 
cavan oğlanın Yusif olduğun anladı. Üzündə nazik saqqal 
var idi. Mavi rəngdə nazik kurtka geyinmiĢdi.  
-Salam, Nərgizgilin evi buradı? 
-Hə. Yusif olmalısan səndə.  
-Bəli. 
Ġçəri  keçib  ayaqqabısını  çıxartdı.  Qonaq  otağına 
keçərək  Nərgizə  salam  verib  yanındaki  kresloda  əyləĢdi. 
Gülnaz  çay  süzüb  qabağına  qoyaraq  özüdə  əyləĢib 
Yusifdən  nə  eləmək  istədiyini,  Nərgizi  çağırmaqda 
məqsədinin nə olduğun öyrənmək üçün sualların verməyə 
baĢladı.  
Yusif  rejisorluq  oxuduğunu,  film  çəkməyin  uĢaqlıq 
xəyalı  olduğunu  onlara  izah  eləməyə  çalıĢdı.  Universiteti 
bir  il  idi  ki,  bitirdiyini  və  öz  filmini  çəkmək  istədiyini, 
filmini  də  Nərgizin  yazdığı  kor  qız  haqqında  olmasını 
istədiyini dedi. Həm istəyirdi ki, baĢ rolda Nərgiz oynasın 

---

192 
 
ona  görə  onu  çağırtmıĢdı.  Təbii  ki,  əməyinin  qarĢılığını 
alacaqdı.  
Nərgizin  razı  olduğu  hər  halından  məlum  idi.  Gülnaz 
isə düĢünüb, nə qərar versin deyə fikirləĢirdi.  
Qərar  verməzdən  əvvəl  sual  verib  Nərgizin  vəziyyəti 
məlumdu.  Hər  gün  gedib  –  gəlməsinin  mümkün 
olmayacağın,  Bakıda  qalarsa  onunda  onun  yanında 
qalması gərəkdiyin dedi. 
Yusif  çəkiliĢə  özü  aparıb  –  gətirməyə  söz  verdi. 
MaĢının  olduğun  o  məsələdə  narahat  olmamaları  üçün 
əminlik verdi.  
Gülnaz  razı  olmasada  Nərgizin  ona  baxaraq  ürəyində 
ona etdiyi yalvarıĢı hiss eləyib razı oldu.  
Yusif çəkiĢikin tezliklə baĢlayacağın deyib Nərgizi bir 
–  iki  günə  gəlib  apararaq  bəzi  məsələləri  həll  eləməli 
olduğun deyərək indidən razılığın aldı. 
 
 
İyirmi yeddinci hissə 
 
 
-Allah  qadını  niyə  Adəmin  qabırğasından  yaratdığın 
bilirsən? – Dəniz parkda yanında əyləĢib dənizi seyr edən 
sevgilisinə ünvanladı. 
-Yox.  Düzün  desəm,  belə  Ģeylərə  inanmıram.  BoĢ 
əfsanələrdi. 
-Allah  qadını  Adəmin  saçından  yaratmayıb  ki,  ondan 
yüksək  olmasın.  Onun  ayağından  yaratmayıb  ki,  kiĢi 
qadından yüksək olsun. Qabırğasından yaradıb ki, onunla 
bir olsun. Və həmiĢə qəlbinə yaxın olsun.  
-Maraqlı əfsanədi.  
-Həqiqətən  elədi,  anamın  belə  maraqlı  əfsanələr 
bildiyin  deməmiĢəm  sənə?!  UĢaq  olanda  hər  gecə  mənə 
belə dinlə, xalqlarla bağlı əfsanələr danıĢardı. Belə Ģeylərə 
marağı çoxdu.  
-Hə. – dinləyirmiĢ kimi davranıb, dedi. 

---

193 
 
-Məni dinləmirsən?  
-Dinləyirəm.  
-Fikrin hardadı? 
-Nərgizdə.  
-Niyə ki? 
-Bilmirəm.  Yusifə  heç  güvənəmmirəm.  Yəni  olanlar 
mənə mənasız gəlir.  
-Bu 
Nərgizin 
üzünə 
gülən 
bir 
bəxtdi. 
Dəyərləndirməlidi.  Bəlkədə  həyatı  dəyiĢəcək.  Yeni  bir 
həyat, yenidən dünyaya gəlmə Ģansına sahib olacaq. Sənə 
düĢən bilirsən nədi? 
-... – sadəcə susdu. 
-Onun yanında olmaq, ona gözü görməyərəkdə nəyəsə 
nail ola biləcəyin göstərmək. Ona dəstək ol. 
RövĢən  sevgilisinə  tərəf  çevrilib  üzündəki  ciddi 
olarkən  aldığı  qırıĢları  görüb  onu  qucaqlayıb  bağrına 
basdı.  
Dənizin  dediyi  kimidə  Nərgiz  üçün  hər  Ģey  gözəl  idi. 
Günlər  keçirdi.  Nərgiz  üçün  isə  bu  günlər  ömrümün 
keçirtdiyi  günlərinə  bərabər  idi.  Hər  gün  günorta  Yusif 
gələr,  qapını  döyər  Nərgizin  qoluna  girərək  aĢağı  endirib 
maĢınına  mindirib  çəkim  yerinə  aparardı.  AxĢamda 
çəkimlər  qurtaran  kimi  evə  gətirərək  yuxarı  çıxarıb 
qapıdan ötürüb gedirdi.  
Yusif  bir  dəfəsində  Nərgizin  ağzını  yoxlamaq  üçün 
onun  nə  zamansa  sevəcəyin  soruĢmuĢdu.  Nə  zamansa 
onunda  evlənib  ailə    sahibi  olmasının  onunda  haqqı 
olduğunu  düĢünürdü.  Nərgiz  isə  evlənməyi, ailə  qurmağı 
çox  istədiyini  amma  bu  halı  ilə  onlara  yalnız  əzab 
verəcəyin  düĢündüyün  Yusifə  danıĢırdı.  Yusif  Ģifrəli 
danıĢdığların anlayıb ona bəlkə razı olan biri olacaq bəs o 
zaman  deyə  soruĢmuĢdu.  Nərgiz  gülərək,  insanlar 
gördüklərin istəyərlər. Onların olmasın istəyərlər. Necə ki, 
körpə  uĢağın  hər  gördüyü  oyuncağı  istəməsi  kimi.  Bir  – 
iki  dəfə  oynadıqdan  sonra  isə  heç  olmamıĢ  kimi  kənara 
atar  bir  daha  baxmazlar  –  dedi.  Yusif  onun  yalnıĢ 

---