______________Milli Kitabxana_______________
82
Sönür sevgilisiz, sönür sevgisiz,
Asiman dolanır, asiman donür,
Göylərin altında bir həyat sönür...
Qaydadır, dünyadan yaxşı gedəndə
Dost dəsmal götürər, düşmən açılar...
Bəzən taleyimi düşünüb mən də,
Deyirəm mənim də başımda bu var:
Dost dəsmal götürər, düşmən açılar...
O artıq cahanda bir quru addır,
Susuram ruzgarın suallarına.
Bu axşam, şairim, şerin azaddır,
Təftiş komisyonu qalsın yarına,
Susuram ruzgarın suallarına.
Başının üstündə titrək əliylə
Ağlayır ixtiyar, ağbirçək ana;
Danışır ömrünün bu son gülüylə;
"Mən ölüm... can bala... qıymaram sana..
Ağlayır ixtiyar, ağbirçək ana.
Humay anasının son beşiyidir,
Sonbeşik üstündə əsir analar;
Onun var-yoxudnr, ev-eşiyidir,
Ananın yuxusuz gecələri var,
Sonbeşik üstündə əsir analar.
O görür qızının yazıq halını,
Qəfəsdo quş kimi özünü yeyir.
Bütün dövlətini, bölün malını
Humayın başına sadağa deyir.
Qəfəsdə quş kimi özünü yeyir.
Yolur birçəyini, ağlayır asta,
Humay matəmini bilməsin deyə.
"Dünyanı xəlq edən, ey böyük usta!”
______________Milli Kitabxana_______________
83
Deyərək yalvarır, yaxarır göyə,
Humay matəmini bilməsin deyə.
Yazıq! Üfüqlər də, buludlar da lal,
Külək qamçılayır qaranlıqları;
Aparır xəstəni qara bir xəyal.
Aparır gizli bir diyara sarı,
Külək qamçılayır qaranlıqları.
Aha! Xilas üçün yüyürür Cəlal,
Fəqət, faciədir xəyalın sonu
Gəray bəy arxadan, əlində xançal
Soxulub Cəlala, öldürur onu...
Fəqət, faciədir xəyalın sonu.
Sonra da yaxlaşır əlləri qanlı,
Humayın heyrətdən böyüyur gözü.
O qızmış mis kimi, başı dumanlı...
Burda tükənmişdir şairin sözü –
Humayın heyrətdən böyüyür gözü.
Xəstə son gücünü toplayaraqdan
Qışqırır, yayılır bu səs otağa;
Gəray bəy doymamış qandan, yaraqdan,
Atına qalxaraq dırmanır dağa,
Həzin bir vəlvələ düşür otaea...
Səhərdir... Üfüqün geydiyi sarı,
Solur şəfəqlərdə xəstə üzlü ay;
Ağarır süd kimi dağların qarı,
Fəqət gözlərini yummuşdur Humay,
Solur şəfəqlərdə xəstə üzlü ay...
Üstünə çəkilən kəlağay qara,
Donmuş yanağında iki damla yaş.
Bənzəyir tutulan ağ buludlara,
O artıq olmuşdur heçliyə voldaş;
Donmuş yanağında iki damla yaş.
______________Milli Kitabxana_______________
84
Səhərin qoynunda ağlaşma səsi
İnsanı yandınr odsuz-ocaqsız.
Nədir kainatın bu mənzorəsi,
Yaşayanmı haqsız, ölənmi haqsız?
İnsanı yandırır odsuz-ocaqsız...
Ulduzlar havanın bağrını dəlir,
Qayalı dağlardan duınan ytiksəlir,
Xəyalım gecəni salama gəlir,
Çapdırır atun birbaşa dünya,
Yerlərə baxıram - bağçalı, bağlı,
Göylərə baxıraın - qapısı bağlı,
Kainat ixtiyar, sirli, soraqlı,
Əzəldən yaranıb tamasa dünya.
Əzəldən belədir çünki kainat,
Cahan daimidir, ömür amanat
Əldən ələ keçir vəfasız həyat;
Biz gəldi-gedərik, sən yaşa, dünya!
Bir də düşünməyə varmı vaxtımız
Sirri məchul olan bu mənaları?
Şairim, belədir, bizim baxtımız
Bəşər tapmamışdır əzəldən bəri
Sirri məchul olan bu mənaları.
Heçliklə çarpışan bu canlı varlıq
Məncə düşünməyə, duymağa dəyməz.
Sadə həyatdadır hər bəxtiyarlıq;
Ömür dedikləri ötərgi bir səs.
Məncə düşümnəyə, duymağa dəyməz!
Fəqət, mən istərəm qıymasın həyat,
Şeirin ağladığı bir gözəlliyə.
Hər zaman dəyişən, dönən kainat
Qıymasın, şairlor yazıqdır deyə,
Şeirin ağladığı bir gozəlliyə...
______________Milli Kitabxana_______________
85
Buludlar dağılır uzaqda lay-lay,
Yenə öz yerində yuvarlanır ay;
Fəqət nə Cəlal var, nə də ki, Humay,
Nə ömrə acıyır, nə yaşa dünya.
SARI ŞƏMİSTAN
Qaş qaralan zaman atlı bir ordu
Gəlib bir təpənin yanında durdu.
"Burada dincəlin!" - dedi komandan,
Özü də bir daşa söykənib haman,
Hərləyib durbini gözünə taxdı,
Dağların qoynuna diqqətlə baxdı.
Sonra xəritəni qoynundan alıb,
Rəngü cizgilərə heyrətlə dalıb
"Körpüyə çox qalır" - deyə komandan
Dolama yollara baxdığı zaman
Yorğun gözlərinə bir yuxu gəldi,
Azca mürgüləyib o da dincəldi...
Komandan yuxuda quş kimi sayıq,
Bir saat keçmədən yenə qalxaraq:
- Atlanın!
İrəli!
Əmrini verdi.
Ordu hazırlaşıb bir də yeridi.
Komandan qabaqda gedir çaparaq,
Az qalır ki, düşə başından papaq.
Onun baxışları qılıncdan kəskin,
Onun gözlərində oynayan bir kin
Yaxır varlığını alovlar kimi,
Qəlbində həsrəti, dərdi var kimi,
Yollar uzaq gəlir indi gözünə.
Bəzən də hirsiənib sorur özünə:
"Qanlı döyüşlərin" yoxmudur sonu?
Yüz qanun uydurur hər gəlib-gedən...
Anlayan varmıdır tarixdə bunu -
Dostları ilə paylaş: |