SəMƏd vurğUN
Yüklə 2,33 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ACI XATİRƏLƏR
______________Milli Kitabxana_______________ 98
Güldü hər gül, hər çiçək, Sular daşıb səsləndi, Dağların da kəməndi Qollarını gərərək, Xoş sifət göstərərək, İnsana "gəl" deyirdi, O canlı bir şeirdi. Səkkizi mart günündə Gözlərinin önündə Dəyişmişdi təbiət, İnsan, həyat və sənət – Hər şey səni qarşılar! Alnındakı o vüqar İlham verdi xəyala, Heyran oldum o hala. Sən dəstəni çəkirdin, Onlara baş çəkirdin. Sevinirdi bu həyat! O təntənə, o büsat Tarixlərdə qalacaq, Aşıqlar da çalacaq. Öz sazında adını: Şərqin azad qadını! Qabaqda ney, balaban Coşub dindiyi zaman Oğlan qıza qarışdı, Duyğular da yarışdı, Sən də baxıb onlara – Qızlara, oğlanlara Bu günü alqışladın, Birdən nitqə başladın:
"Bu gün mart ayının səkkizindəyiz, Qışın boranları gedib, gəlməsin! Bir yeni dünyanın yolçusuyuq biz, Qarşıya çıxmasın nə tanrı, nə din! Qışın boranları gedib, gəlməsin!"
______________Milli Kitabxana_______________ 99
Uşaqlıq dövrünü artıq tərk edun, Gələcək bir günə yol alıb gedən Qəlbimi quş kimi yemlədikcə mən Bilsəniz nə qədər ilham alıram! Aşıqlardan qabaq özüm çalıram Şeirim telində o nəğmələri, Məqsədim yüksəliş, yolum irəli!.. 1932
______________Milli Kitabxana_______________ 100
Ey əziz oxucum, ey əziz insan! Uşaqlıq nə qədər gülünc olsa da, Könül ayrılmayır duyğularından, Onları arabir gətirir yada Uşaqlıq nə qədər gülünc olsa da.
Yaxşı yadımdadır, doqquz yaşımda Ağacdan qotazlı bir at mindiyim, Aranda, yaylaqda, sular başında Ağır danışdığım, ağır dindiyim, Ağacdan qotazlı bir at mindiyim.
Bu dünya sonsuzdur, insanlar da çox, Hər elin, hər günün öz adəti var. Bunları yazmağa canda qüdrət yox, Səsimə səs versin məni duyanlar! Hər elin, hər günün öz adəti var.
Bir dəstə uşaqdıq qonşuluqda biz, Bir gəzib, bir durub, bir oturardıq. Bizə toxunmazdı böyüklərimiz; Gündə bir qapıda məclis qurardıq, Bir gəzib, bir durub, bir oturardıq.
Dəmir qarmaqlara soxulcan taxıb, Kürün sahilində balıq tutardıq. Bəzən də yuxudan yarımçıq qalxıb, Aylı gecələrdə sümük atardıq! Gələndə hər bahar Novruz bayramı,
Hərənin başında bir keçə papaq, Düşüb qapılara gəzərdi hamı, Hər çıxan tüstüdən bir pay umaraq. Yığıb çantamıza yerdən-yemişdən, Yolda gah yüyürüb, gah ötüşərdik. ______________Milli Kitabxana_______________ 101
Sonra yuvamıza dönüncə birdən Çul kimi döşənib, yorğun düşərdik... Bəzən təbiəti biz sevə-sevə Yemlik döşürərdik qara torpaqdan; Camışlar belində dönərdik evə Axşam qaranlığı düşdüyü zaman.
Sizə xoş gəlirmi bu əyləncələr? -
Könül duyduğunu xəyal seyr edər. Gəlir xatirimə qərib bir axşam Durnalar başımın üstdən keçəndə. Yanıb əriyirdi evimizdə şam; Onlara quş kimi qoşulub mən də Ən uzaq ellərə uçmaq istərdim, Evdən baş götürüb qaçmaq istərdim.
İnsan qanadsızdır... Çatıb qaşımı, İlk dəfə arzusu gözündə qaldım... Anamın dizinə qoyub başımı Xəyallar içində yuxuya daldım...
Qurban bayramıydı, gülürdü dağlar, Qonşumuz xınalı bir erkək kəsdi. O bayram günündə anamı ağlar Görəndə, üstümdən bir çovğun əsdi.
Atam oturmuşdu qapımızda tək, Ömrünün ixtiyar və düşkün çağı, Zoğal müştüyünü tüstülədərək; Yenə tökülmüşdü qaşı-qabağı.
Nəydi düşündürən o yazıqları? Evdə nə ocaq var, nə isti qazan... Hamıya "gülməzdi" ömrün razgarı. Deyin yanılmasın tarixi yazan!
______________Milli Kitabxana_______________ 102
Bir tərəfdə bayram, bir tərəfdə yas!.. Böylə keçinmişdir dilsiz əsrlər, Şairim, könülün duyduğunu yaz! Odur bu dünyada ən böyük əsər.
O gün qonşumuzun oğlu başına Qoymuşdu bir qara, buxara papaq; Qüruru sığmazdı uşaq yaşına. Yanımdan keçirdi tərs-tərs baxaraq.
Mənsə sallamışdım yerə burnumu Baxıb köynəyimin yamaqlığını, Deyirdim: "Dünyanın vəfası bumu? Hamını almayır öz qılığına".
"Uşaq əziz gündə sınmasın", - deyə Anam cehizliyi yorğan üzündən Mənə üst köynəyi tikdi hədiyyə. Mən də iki dəfə öpdüm üzündən. Ah, mehriban ana! Ah, əziz ana! O gündən bəridir həsrətəm sana!..
* * * Günlər boy atdıqca, mən də boy atdım, Gəlib yetişmişdim on üç yaşıma; On üç qış keçirib, bahara çatdım. Bir qara faciə gəldi başıma;
Bir dolaşam vardı, tükləri yumşaq, Tumarlardım onun qanadlarını; O körpə quşcuğaz qanad çalaraq, Gəzərdi göylərin üst qatlarını.
Bəzən öz əlimlə uçurub onu, Baxardım ardınca dərin göylərə, Seyr edib havanın göy boşluğunu Birdən şığıyardı uçduğu yerə.
Yüklə 2,33 Mb. Dostları ilə paylaş:
|