______________Milli Kitabxana_______________
204
Ahənrüba qüvvətilə tutur məni.
Duyuram ki, sığışmayır yerə-göyə
İlhamımın qanad açmış söz yelkəni.
Ağ kağıza muncuq kimi düzüldükcə
Bir şəhərdən söhbət açan bu kəlmələr.
Oxucular! Nə tez gəlib keçdi gecə!..
Pəncərəmə şəfəq saldı yenə səhər –
Gözüm onda... Heyrət alır yenə məni,
Nələr varmış təbiətin kamalında!..
Gözəl Bakı! Yazdığımız bu gecəni
Mən görürəm al səhərin camalında!..
Üçüncü nəğmə
KOMMUNİST KÜÇƏSİ
Dünya böyük, şəhərlər çox - bilirik biz,
Şöhrət tapır hər şəhərin baş küçəsi.
Daşqın olur gah gündüzü, gah gecəsi
Bəzən şaşır izdihamda diqqətimiz.
Göz alışır, könül doyur bazən ondan,
Onun qədri o qədər də bilinməyir.
Lakin uzaq bir səfərə gedən zaman,
Xatirəsi yadımızdan silinməyir.
Qəribədir insanların təbiəti,
Nə qədər ki, ilahi bir hüsn ilə sən
Bir ölkədə, bir şəhərdə, bir yerdəsən;
Son ondakı o müqəddəs şeriyyeti
Qəlbin kimi sevsən belə, yenə hərdən
O ülviyyət qaçıb gedir nəzərindən.
Lakin ondan ayrıldığın zamanlarda
Bu həsrətlə sığmayırsan yerə, göyə,
Ürək adlı yanğın qopur insanlarda
Həmdəm deyə, övlad deyə, vətən deyə.
Dinlə məni mehribanım, gözəl Bakı!
Söz açıram mən Kommunist küçəsindən,
______________Milli Kitabxana_______________
205
Qoy ölkələr xəbər tutsun qoynundakı
Bu küçənin gündüzündən, gecəsindən!
Qəlbi geniş, köksü geniş, daş sinəsi
Qabarmışdır bir pəhləvan sinəsitək;
Kəsilməyir üstündəki həyat səsi,
Dayanmayır köksündəki qaynar ürək.
Alqışlayır onu günəş bir də ruzgar,
Göz baxdıqca bu səhnənin hər yanına...
Bu vüqarın, əzəmətin bənzəri var
Moskvanın məşhur Qızıl meydanına!
Aynabəndlər, ağ pərdəli pəncərələr
Açıldıqca bu küçəyə səhər-səhər,
O kölgəli eyvanları gördünmü sən?
De, keçdimi bir sərinlik ürəyindən?
De, gördünmü sən ordakı limonları?
Ətri xoşdur, yarpaqları yaraşıqdır.
Kim ki, sevir öz qəlbində ilk baharı,
Eyvanı da, aynası da sarmaşıqdır!
* * *
Bu möhtəşəm binalara diqqətlə bax!
Bu evlərə ziynət vermiş neçə memar,
Hər birinin öz şəkli var, öz hüsnü var...
Mən bu sənət dünyasından sizə, ancaq
Bir az sonra birisindən deyəcəyəm.
O binanın ətrafında gəzir qələm;
Dastanını yazdığımız bu şəhərin
Baş küçəsi dəniz kimi coşub qaynar.
Bu küçədə hər axşamın, hər səhərin
Yay da, qış da sinəsində külək oynar.
İsti avqust günlərin də xatirə sal,
O zaman ki, üstümüzə bürkü çökür,
Elə bit ki, göy ağzından alov tökür;
Sən Kommunist küçəsində bir nəfəs al.
Yadındamı, bəzən üzü yuxarı sən
Gedən vaxtda hücum çəkir sənə külək.
Gah papağın, gah örpəyin yellənərək
______________Milli Kitabxana_______________
206
Bizim Sabir bağçasına düşür birdən.
Tənqidçilər deməsin ki, burda qələm
Vaxt itirir xırda-xuruş təsvirlərə.
Bir böyüklük görünsə də bütün aləm,
Neçə rəngdən yaranmışdır hər mənzərə.
Bir ümmanı görməyinlə fəxr etmə sən,
Kor da görsə o ümmanı deyil hünər.
Sənət deyir: ümman yarat zərrələrdən –
Bir zəhmətin surətidir hər bir əsər.
Qərəz... Mətləb qırılmasın. Sizə bu gün
Söz açmışam mən Kommunist küçəsindən.
Ürəyimdə nələr varsa qoy büsbütün
Boşalsın ki... Oxqay!.. deyim axırda mən.
Bayaq Sabir bağçasını yada saldım,
O bağçaya kim basmamış bir yol ayaq?
Mən ilk dəfə iyirmi il bundan qabaq
Bu şəhərin havasını burda aldım.
Sabir! Əvvəl söhbət açım qoy gəncliyə
Bu kəlmənin bir rəmz olan mənasından.
Sonra onun o qaranlıq dünyasından
Xəbər tutaq o dühaya hörmət deyə!
O, cəhalət dünyasında bir günəş tək
Şəfəq saldı öz yurdunun qüdrətinə.
Min boranla, min tufanla əlləşərək
Səbr elədi zamanının möhnətinə.
O dedi ki: Basılmazdır qadir insan!
Daş ürəkli qanunlara sinə gərdi.
O bağçanın əlvan sənət bağçasından
Bizim nəsil gül qoparıb, çiçək dərdi.
O, gülüşlə məlhəm qoydu yaralara
Qəflət ilə yatanlara "oyan!" - dedi.
İnqilabla şöhrət tapan bu diyara: --
Günəş kimi al şəfəqə boyan! - dedi.
Söylə, tənqid! Neçə qış var, neçə bahar
Bir Sabirin o məzəli, xoş səsində?
Məncə, onun şikayətkar nəfəsində
______________Milli Kitabxana_______________
207
Zəfər taclı bir iniqilab dalğası var.
Bu gün yenə bizim Sabir bağçasında
Oturmuşdur arxalıqlı bir ixtiyar,
O, boşaldır nə varsa söz boğçasında,
Diqqət ilə qulaq asır ona dostlar.
Ağ saqqallı, nazik xətli, qara papaq.
Bardaş qurub cütləmişdir başmaqları.
Bığlarını xınalayıb darayaraq
Oğlan kimi qarşılayır ilk baharı.
Nə bir kitab görmüş onlar, nə də məktəb,
Hur birisi yaranmışdır sinə dəftər.
Gözlərində yuva salmış feyzi-ədəb,
Dillərində dastan olmuş qərinələr.
Hikmətimiz, arifanə söhbətlərin
İlhamı var o ağ tüklü sinələrdə.
Külək meyxoş, bağça təmiz, hava sərin,
Qocaların öz hüsnü var bu şəhərdə.
Qoca Hafiz, qoca Sədi, bir də Xəyyam,
Nizaminin dastan olmuş İskəndəri.
Bir söz, bizim keçən tarix, keçən əyyam –
Şeir, sənət dünyasının ilk səhəri
Əzbər olmuş qocaların lisanında,
Öz qəlbi var hər savadsız insanın da.
Zövq alırıq danışdıqca bu qocalar,
Yad deyilik hikmətlərin mənasına.
Lakin mənim deyiləcək bir sözüm var
Zaman görmüş bu qocalar dünyasına:
Təvəkkül də, əfsanə də, hər zaman da
Yaranmışdır insan ilə bir zamanda.
Hər tanrı da, peyğəmbər də, təriqət də,
Hər qayda da, hər qanun da, hər adət də
Bir zamanın ürəyindən qopan səsdir,
Hər nəsil üçün öz amalı müqəddəsdir!
Fəqət Şərqi, qoca Şərqi əfsanələr
Ayıltmadı təvəkkülün yuxusundan.
Bir nəfərin ətrafına toplaşaraq,
Dostları ilə paylaş: |