SəMƏd vurğUN
Yüklə 2,33 Mb. Pdf görüntüsü
|
______________Milli Kitabxana_______________ 254
Gedir o dalğalı, o hirsli axın. Dayanmış polislər bir qoşun kimi, Nə top var, nə tüfəng bizimkilərdə. Tökülür güllələr qurğuşun kimi, Ölüm var! Qırğın var, yenə şəhərdə. Ah... deyib yıxılsa bir Vətən oğlu Onun bayrağını yoldaşı alır. Əzəldən belədir qurtuluş yolu, Zillətdə, zülmətdə acizlər qalır. Xeyr! Dayanmayır qəzəbli Bakı, Küçələr sıxılır, yenə darlıqla, Əzəldən göy yerə qovuşmuş sanki, Həyat pəncələşir bütün varlıqla... Zəhərli qılınclar sıyrılır qından, Əl-ələ, baş-başa gəlir insanlar. Aman! Tüstü çıxır yerin ağzından. Mədənmi alışdı? - Yan... - deyir Xanlar. Alovlar içindən şiri-nər kimi Mənim qəhrəmanım yol açır bizə... Ürəklər açılır bir səhər kimi Günəş salam verir iradəmizə! Bakı! Bakı! - deyir bu qarlı Qafqaz, Müseyieb atlılar keçir dağlardan... Azadlıq eşqilə axır Kür, Araz, Şamilin, atına qalxır Dağıstan... Coşur Qara dəniz, Batum səslənir. Alagöz dumandan baş qaldırır, bax. Göy gülür, yer gülür, can həvəslənir, Hər könül mülkündə yanır bir çiraq... Bakı! Bakı! - deyir Muğan da, Mil də, Misri qılınc taxır Koroğlu nəsli. İnqilab şərqisi ağızda, dildə, Bir qüdrət dəyişir hər keçən fəsli...
______________Milli Kitabxana_______________ 255
İnsan nərəsindən yerin səsindən Dalğalanır Bakı, çalxanır Xəzər. Çaxnaşır Bakının zəlzələsindən Böyük Pelronun da qurduğu şəhər! Çarın qış sarayı, mərmər salonlar Bakı! Bakı! - deyib düşür lərzəyə... Üstü qızıl sulu o zər paqonlar Titrəyir "inqilab dalğası!" deyə. Çatır qaşlarını cutbaşlı qartal, Onun varlığına üşütmə düşür. İnsan da, torpaq da deyir: istiqlal! Günlər od içindən keçib ötüşür... Aclığa, zindana, zülmə nifrətlə Vicdanı haqq deyir şanlı bir elin, Böyük bir ümidlə, bir məhəbbətlə Bakı! Bakı! deyir Sibirdə Lenin. Çatır Qara dəniz qaşını birdən, Odessa bəzənir bir al bayraqla... Volqanın, Dneprin sahillərindən Bakıya səs düşür bir təmtəraqla... İyul günlərini xatırlayaraq, Avqust Bebelin də ürəyi yanır... Berlinin qəlbində səs dalğalanır... Toplayıb başına fədailəri Azadlıq eşqilə yanır Səttarxan. O yarıb dağları keçir irəli, Təbriz büsatdadır... Bağlıdır Tehran... Bayraqmı götürdü Bombey fəhləsi? Silahını qurşadı - nə izdiham var? Sürgündəmi gəlir Taylaqın səsi, Keçir al bayraqlı barrikadalar... Azad kamal deyir "zəncirsiz ürək", O qocaman Taqor, o böyük insan! Onun rübabilə vəcdə gələrək, İstiqlal eşqilə yanır Hindistan.
______________Milli Kitabxana_______________ 256
Qoy onun kiçicik bir şerini mən Burdaca köçürüm öz dilimizə, Hər böyük dühanın xəzinəsindən Sadə bir inci də dövlətdir bizə: "Bir aləm ki, nə zindan var, nə zəncir, İnsan oğlu ömür sürür vüqarla... Fikir azad... Ürək dustaq deyildir, Bölünməmiş dünya minbir hasarla. Həqiqətin ürəyindən söz gəlir. Ağlın hüsnü şəfəqlənir günəş tək; Şərəf sözü ülviyyətə yüksəlir, Qaralmayır çirkablara düşərək, Bu azadlıq göylərində, ya rəbbim! Qoy göz açsın bir mənim də vətənim!" Mətləb uzaqlaşdı... Qayıdaq yenə Bizim qəhrəmanın ziyarətinə: Onun türbəsinə baş əyir hamı Gözlər dalğalanır hissi-hörmətlə: Bu qəmli, kədərli bir ehtişamı Mən görüb duyuram indi möhnətlə. Onun surətində bir solğun bahar, Bir aslan ürəyi çırpınır darda... Xəyala hökm edən o baxışlarda Nakam bir sevginüı ilk şöləsi var... Bayaq seyr etdiyin o bayraqdarın Kama yetməmişdi haqqı, muradı. Tarixi gəzdimsə, bizim Xanların Nə kitabı qalmış, nə də övladı. Sual edirsən ki, bəs nəyi vardır? O ellər oğlundan nə yadigardır? Götür məzarından bir ovuc torpaq, Əlində duyduğun istiliyə bax... Gör ki, soyumamış hələlik o qan, Hələ ürək kimi istisi vardır. O sənin uğrunda keçdi canından, O nəfəs, o ürək bir yadigardır!
______________Milli Kitabxana_______________ 257
Bu dağ döşündəki yalnız məzarı O vaxtdan bir dərin fikir almışdır. Vətan göylərinin ağ buludları O qəbrin üstünə kölgə salmışdir. Günəşin altında məzar yandıqca, Dənizdən əsmişdir sərin bir külək. Zamanın xəyalı dalğalandıqca, Könüllər mülkündə o açmış çiçək! Bu dağ döşündəki cığırla gedən Nəsillər nə qədər söz açmış ondan! Axmış ürəkləri od kimi bəzən, Xəyanət əlinin tökdüyü o qan... Ah, yazıq analar, yazıq babalar! Nə dağlar görürəm sinənizdə mən! Siz ey zaman görmüş ellər, obalar, Deyin, nələr keçdi ürəyinizdən? Bu qəbrin önündə diz çöküb mən də Ona and içirəm bir vətəndaş tək: Böyük səadətdir vaxtı gələndə, Vətənin eşqilə vətəndə ölmək! Öz sadiq oğlunu torpaq unutmaz... Elə zənn etmə ki, qayalar daşdır! Ana övladını yad kimi tutmaz, Bu daş da, qaya da qəlbə sirdaşdır... Budur, bax, bu qəbrə hər kəs baş əyir, Tökülür üstünə gül dəstələri. Bu müqəddəs yerə nur səpələyir Vətən göylərinin azad səhəri. Pioner bir qız da gəlmişdir dilə, (Daranmış saçları ənbər qoxuyur) O, qəbrin üstündə, çocuq səsilə Xanların eşqinə şeir oxuyur:
Yüklə 2,33 Mb. Dostları ilə paylaş:
|