SəMƏd vurğUN
Yüklə 2,33 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- On ikinci nəğmə
______________Milli Kitabxana_______________ 301
O duydu ki, düşündü ki, bu yüksəliş illəridir. O dedi ki: - Ellər məni gül-çiçəklə saldı yola, Mən gələndə vədə verdim, and da içdim komsomola! Bu minvalla dost oldular kiçik Sarvan, kiçik şəhər; Nəhəng-nəhəng motorların qəibindəki döyüntülər, İnsanların, maşınların iş üstündə çaxnaşması, Gecə vaxtı dəli Kürün gah qışqırıb, gah daşması Nağıl kimi yuva saldı Sarvanımın ürəyində; İqlim-iqlim gəzməyi var Hər havaya dözməyi var, insanın da, ürəyin də... Ömürlük yol yoldaşıdır, doğrudan da bizə adət, Vərdişləri övladıdır ömür adlı bu səadət... Əzəl gündən insan oğlu əkdiyini harda biçsə, Ömrü-günü alovların qucağında belə keçsə, Sərin bahar nəsimi tək udur Vətən havasını; Kim dəyişər yer üzünə öz yurdunu, yuvasını?! (Kosmopolit tənqidçilər ömrü boyu dandı məni Dedi: "Əsil şairlərin nə yurdu var, nə vətəni". Dedi: "Bütün yer üzüdür sənətkarın ana yurdu, Bizim çoban şairi də saz üstündə şeri qurdu..." - Bəli, - dedim, - saz üstündə!.. Lakin onun mənasını, Vətənimin, millətimin qəhrəmanlıq dünyasını Simfonyalar lisanilə öz evimdə ötmüşəm mən, Vaşinqton salonları keçməmişdir ürəyimdən. Sizin kimi nökər olub yad ocağı qalamadım, Vətənimin vüqarı tək vüqarlıdır mənim adım... Nizaminin, Füzulinin söhbətinə qulaq asdım, Puşkinin söz rübabını öz sinəmin üstə basdım... Sarvanımın qəlbində də bu arzular dünyası var, Bizinı eldə qələm ilə külüngün bır mənası var... Bu səbəbdən o gənc ilə mən bu qədər sirdaş oldum, Sirdaş nədir, qardaş oldum! Odur... Odur... Qəhrəmanım toz içində nəfəs alır, Ekskavator boz dağlara baray çəkir, nərə salır. Bir yay kimi çatılmışdır Sarvanımın qaşqabağı, Bir-birinə qovuşdurur ayrı düşmüş iki dağı...
______________Milli Kitabxana_______________ 302
O torpağın qatlarına işlədikcə dərin-dərin, Torpaq tökür, qum dağıdır kor gözünə zülmətlərin. - Sement verin! Beton tökün! - Qaçırmayın Kürü gözdən, Bir an belə buraxmayaq cilovunu əlimizdən! Etibarsız dostlar kimi oynamasın bizimlə Kür, Görürsənmi? O bulanır... O hirslidir, o döyünür... Sellər, sular qudurmasın! Qurğumuzu uçurmasın! Qayaları sökün! Sökün! Sement verin! Beton tökün! Qəlbi daşdır, nədir yerin? Sementverin! Sementverin! Bahalan ehtiyatla!.. Yola getməz dəmirlə daş... Tez ol, yoldaş! Çoxalt toku! Tez ol, getdi günün çoxu. Axşam olub, qaralmamış Üfüqlərin çalıq qaşı, Şaxta düşüb, qar almamış Dağı, daşı, Qayaları sökün! Sökün! Sement verin! Beton tökün!.. Sellər, sular qudurmasın, Qurğumuzu uçurmasın!.. Bu səs mənim Sarvanımın, Sarvanımın səsidir, bax! O nəfəsi səndən aldı, ana torpaq, ana torpaq!
"Əridəcək Sarvan dağı, İldırımdır əl-ayağı, Nə yorulur, nə dincəlir, Nə gözünə yuxu gəlir.
______________Milli Kitabxana_______________ 303
Yaxınlaşıb gəlir qış da... Bağladığım bu yarışda Mən Sarvanı keçəm gərək! Yox, sürəyi mən yarmasam, Al bayrağı aparmasam, Kəndimizdən köçəm gərək! Açıl, açıl, qol-qanadım! Qız olsa da mənim adım, Qoy baş əysin mənə çöllər... Qoy arxamca bütün ellər Alqış desin hünərimə, Mənim zəfər günlərimə!..." Deyən Manya Kərimova, Saatları qova-qova Tarladadır ilk səhərdən. Ürəyini sıxır hərdən Bu il qışın tez gəlməsi, Qozaların seyrəlməsi... Boşa çıxır bəzən əli, Bu el qızı, el gözəli Öz eşqilə, həvəsilə Gah durulur, gah bulanır Axar sular ellər kimi; Gözlərində yer dolanır Ağır aylar, illər kimi. Arabir də o durulur, Qüvvət duyur biləyində. Elə bil ki, ürəyində Saz tutulub, toy qurulur. Yayıldıqca saf nəfəsi Yenə pambıq düzlərinə, - Gəlin! - deyir onun səsi Kəndimizin qızlarına. Sərin-sərin əsən külək Nəğmə tutur kamança tək. Manya! Manya! Çöllərə sən
______________Milli Kitabxana_______________ 304
Yenə meydan oxuyursan! Nələr keçir ürəyindən? Bəlkə, şeir oxuyursan Öz qəlbində, qəhrəman qız? Şöhrətini ağız-ağız. Oymaq-oymaq eşıtdik biz, Dağa döndü ürəyimiz... "Əridəcək Sarvan dağı, İldırımdır əl-ayağı..." Deyir Manya düşünərək. Sinəsində çarpan ürək Qan dağıdır əllərinə. Cumur pambıq çöllərinə Bu qəhrəman ellnr qızı, Yaşıl donlu çöllər qızı. Bizsə baxıb alqış deyək Bu Cəlala, bu dövrana. Öz əsrinin sürətilə Ayaqlaşan hər insana.
Gecə keçmiş, göy qaranlıq, yuxudadır qara torpaq; Mingəçevir işıqları şölə verir çıraq-çıraq. Minib kəhər ürgəsini gəlməmişdir hələ səhər, Bir otaqda şirin-şirin söhbətdədir iki nəfər: "Oğul, Sarvan! Soruşursan axtardığım şeylər nədir? -
Üstünü toz-torpaq almış Bu pas tutmuş qılınca bax! Neçə min il bundan qabaq At belində qılınc çalmış Sənin şanlı babaların. Öz ellərin, obaların Bu torpaqda şəhər salmış.
Yüklə 2,33 Mb. Dostları ilə paylaş:
|