SəMƏd vurğUN
Yüklə 2,33 Mb. Pdf görüntüsü
|
______________Milli Kitabxana_______________ 387
- Görünür bəxti var... Rənginə bir bax! - Elə bil dağ gülü çiçək açacaq. - Nə olsun? Duldur ki... Uşağı da var... - Eh...
Dula baxmayır aşiq olanlar... Yamanca ucaldı kişinin qızı! - Yaxşı, danlamayaq Öz baxtımızı, Bizə nə olub ki... Tək imiş Elyar? - Kül
olsun başıma! Otuz yaşım var, Hələ bir elçi də gəlməyib bizə... - Özgə suyunasa qoy daş atmayaq... (Bizsə bu qeybəti çox uzatmayaq, Qayıdaq yenə də mətləbimizə). Üç dəfə çalındı qapının zəngi... Kimdir qonaqlığa bu vaxtsız gələn? Ağardı qar kimi Aygünün rəngi... Yonulmuş daş kimi anq bir bədən Dayandı gəlinin qarşısında lal. O heç danışmadı, dinmədi bir an, Aygünə bir dəstə gül verib, dərhal, Gözləri yaşarmış çıxdı qapıdan... Bu dəm pəncərədə dayandı külək, Sükuta qərq oldu məclisdəkilər. Gedənin dalınca tez yüyürərok, - Ata, ata! - deyib qışqırdı Ülkər. Bozardı Aygünün rəngi kül kimi, Soyudu gct-gedə məclisin odu; Ülkər saraldıqca qızılgül kimi, Atalar, analar pərişan oldu. İnsanlar ağladi bu qəlb yasına, Gah açıq dedilər, gah xisın-xısırı: - Heç kəsin balası öz atasına, Ya öz anasına həsrət qalmasın... Gecədən çox keçdi, qonaq gələnlər Qalxıb dağılışdı bir-bir, iki-bir;
______________Milli Kitabxana_______________ 388
Qonaq da köçəri bir quşa bənzər, Yalnız ev sahibi uçan deyildir.
Aygünü bir dərin fikir apardı, Gecəni yatmadı sabaha qədər; Üz-üzə çarpışan nəşələr, qəmlər Bir insan qəlbində tufan qopardı. Bir əsər yaranır hər düşüncədən, Hər qəlb vurğusunun öz mənası var. Sonu acı keçən o xoş gecədən Mənalı bir romans qaldı yadigar: "Üfüqlər qızarır al güllər kimi, Günəş boy göstərir, açılır səhər. Yığışın qəlbinə bülbüllər kimi, Ey ilk xatirələr, ilk xatirələr! Mən onu sevınişdim bir saf ürəklə, O mənim eşqimi duysaydı egər... Girin pencərəmdən əsən küləklı, Ey ilk xatirələr, ilk xatirələr! İndi mın piyada, siz atlısınız. Qaldımı eşqimdən kiçik bir əsər? Nədəndir gah acı, gah dadlısınız, Ey ilk xatirələr, ilk xatirələr!" Aygünün başında bu düşüncələr, Uzanıb qızının yanında yatdı; Elə bil göylərdə Ay ilə Ülkər Günəş yayıldıqca buluda batdı...
XXVII Elyar da yatmadı bütün gecəni, Düşündü, daşındı mənzilində tək. "Aygün sevəcəkmi, sevərmi məni?" – Dedikcə çırpındı köksündə ürək.
______________Milli Kitabxana_______________ 389
"Bəlkə de ürəyi soyumamış heç Uğursuz dediyi ilk məhəbbətdən? Bəlkə qovuşacaq ərinə tez-gec, Kaş ki, düşməyəydim bu sevdaya mən.
Yox! Bu ola bilməz!.. Aygün bir daha Sözünü çeynəyib qayıtmaz geri... Ümidlə, ümidlə baxım sabaha, Mənim ürəyimdir onun son yeri...
Mənimdir o meyxoş, o dolğun çiçək, Sevəcək, sevəcək o dilbər məni. Mənimlə bir yerdə dövran sürəcək, Ayırmaq olarmı səsdən nəğməni?..
Bir də ki, Əmirxan... O artıq hanı? Həyatdan nə qədər geri qalmışdır. Bir də sevə bilməz o, Əmirxanı, Aygün yaxşı bilir, çox ucalmışdır.
Qaydadır aləmdə: ucalan enməz... Yox, yox, xatırlamaz keçən günləri... Yaydan ayrılan ox geriyə dönməz; İrəli baş alar, yalnız irəli".
Dünənki məclisi yad etdi Elyar, Gözündə canlandı o kiçik səhnə; O baxış, o romans, o pıçıltılar Elyarı inada çağırdı yenə.
Madam ki, eşqini sezdirdin açıq, Sözündə bərk dayan, dönmə geriyə; Meydana müsəlləh əsgər kimi çıx, Sabahın zəfəri mənimdir deyə!
Səadət gül açdı onun üzündə Süsənli, sünbüllü bir bahar kimi. Ümid şölələri yandı gözündə Cənub göylərində ulduzlar kimi.
______________Milli Kitabxana_______________ 390
Hardasan, Əmirxan, hardasan indi? Yoxsa ağır yatıb yuxu görürsən? Bir oyan qəflətdən, meydan sənindir, Oyan ki, Aygünü əldən verirsən.
Hardasan, a başı bəlalı cahal? Tez-tez qızınınsa gözünə görün! Olub keçənləri ondan xəbər at, Bəlkə də insafa gələcək Aygün...
Əmirxan o axşam getdi məclisdən, Gecəni yatmadı sabaha qədər. Qəlbinə zor verdi qəm qəmin üstdən, Sıxdı məngənə tək onu fikirlər.
Eh, nahaq göründüm... Nə deyəcəklər, O böyük bir adam, mən adi bir şəxs... Daima yüksələn böyük bir hünər Özündən aşağı əyilə bilməz...
Qəflət yuxusunda neçə il qabaq Heç bir hünərinə inanmadığım, Bir do duymadığım. o qanmadığım Aygünün indiki cəlalına bax!
Qəribə dövrandır. Adi bir insan Nə böyük sürətlə gedir irəli. Atını dördnala çapdıqca zaman Tanımaq olmayır keçən günləri.
Mənsə dala qaldım, hamıdan dala... Qeyrətim olmadı bir qadın qədər. Ölüm də yoxdur ki, canımı ala; Mənim də adıma kişi deyirlər...
Bir də mən Aygünə görünsəm əgər, O, mənim üzümə baxaraq tərs-tərs: Yüklə 2,33 Mb. Dostları ilə paylaş:
|