133
əsəbiləşdiyini görüb sakitcə susardı. Ona görə ki, nənəsi-
nin dediklərini Altay da dinləsin.
Orta məktəbi o qədər də yaxşı oxumayan Altay mən-
tiqli, hazırcavab bir uşaq kimi böyüyürdü. Elə məktəbi də
öz şirin dili, çevikliyi ilə seçilərək bitirmişdi. Amma o
məktəbi bitirəndə Azərbaycanda ara qarışmış, aləm bir-
birinə dəymişdi. Ölkəni bürüyən xaos, hərc-mərclik, nara-
zılıqlar, mitinqlər ona ali məktəb haqqında düşünməyə
imkan verməmişdi. Bəlkə də, heç ali məktəbə sənəd də
verməyəcəkdi, amma 1991-ci ildə ermənilərin Dağlıq Qa-
rabağı ələ keçirmək məqsədilə başladıqları elan olunma-
mış müharibə onu könüllü olaraq cəbhəyə gətirib çıxar-
mışdı. Onu dəfələrlə evlərinə qayıtmağa təhrik edən kapi-
tan İlkin Xəlilbəylinin istəyini yerinə yetirməyən Altay
Cavadov arıq, çəlimsiz uşaq olmasına baxmayaraq, ilk
gündən hərbi hissədə əsgərlərə su daşıyıb, yeməklərini
bişirirdi. İlk dəfə silahı əlinə 1992-ci ildə almışdı. O vaxt-
dan bir an da olsun, heç vaxt əlindən yerə qoymamışdı.
Amma bir dəfə mühasirəyə düşdükləri zaman səngərdən
çıxanda atılmış qrad mərmisinin yeri lərzəyə salan vahi-
məli gurultusundan diksinib yıxılmış, silahı əlindən yerə
düşmüşdü. Komandirin “geri çəkilirik!” əmrindən sonra
özünü itirmiş bu uşağı əsgər yoldaşları dartıb aparmışdı.
Silahı isə orda qalmışdı. Özünə gələndən sonra dostların-
dan ayrılaraq gizlincə silahının dalınca düşmən nəzarətin-
də olan əraziyə qayıtmışdı. Əsgər üçün silahı itirmək
ölümdən betər idi. Ola bilsin ki, ona cəza verəydilər, am-
ma yəqin ki, ölüm hökmü olmayacaqdı. Lakin silahı üçün
ölümün dalınca getmişdi. Bunun üçün də Kəlbəcərin sərt
qışında dörd gün qar yeyərək dolansa da, sonuncu dəfə
huşunu itirərək yıxıldığı səngəri taparaq palçığa batmış
134
AK-74 silahını tapmışdır. Geri dönmək istəyəndə isə isti-
qaməti itirdiyindən erməni əsgərləri ilə üz-üzə gəlmişdi.
O zaman bu bəladan onu Allah qurtarmışdı. Sən demə,
bizim döyüşçülərin hücumundan qaçan ermənilər əli si-
lahsız bu əsgəri arxalarınca gələn döyüşçülərdən biri he-
sab etmiş, uzaqdan – meşədə gizləndikləri yerdən atəş
açaraq Altaya istiqaməti təyin etməkdə yardım etmişdilər.
Öz mövqeyimizə tərəf gələrkən yolda milli ordumuzun
kəşfiyyat dəstəsi ilə rastlaşmış və onların köməyi ilə həbi
hissəyə qayıda bilmişdi. Elə həmin il – 1993-cü ilin mar-
tında Kəlbəcər istiqamətində gedən döyüşlərdə çiynindən
yaralanmış, hospitala göndərilmişdi. Sağalandan sonra
yenidən ön cəbhəyə dönərək döyüşən ordunun tərkibin-
də uğurlu əməliyyatlarda iştirak etmişdir. 1994-cü ilin
yanvarında Füzuli rayonunun kəndləri uğrunda gedən
gərgin döyüşlərdə, xüsusilə Horadiz qəsəbəsinin işğaldan
azad olunmasında bir çox nümunəvi qəhrəmanlıqlar gös-
tərmişdir. Atəşkəs elan edildikdən sonra Azərbaycan Res-
publikası Müdafiə nazirinin sərəncamı ilə ordudan tərxis
olunmuşdu.
Müharibə bitdikdən sonra öz arzusu ilə hərbi akade-
miyaya hazırlaşıb və qəbul olunmuşdu. O, yeni başlaya-
caq müharibəyə əsgər kimi yox, peşəkar zabit kimi get-
mək arzusunda idi. Çünki Kəlbəcərin işğalını səriştəsiz
hərbçilərin günahı hesab edirdi. Koordinatı belə düzgün
verə bilməyən, naşı, səriştəsiz, komandirlər, oriyentiri se-
çib hədəfi düzgün vurmaq üçün bir neçə top mərmisini
israf edirdilər. Heç bir hərbi dəstək almayan bir ölkə üçün
bu cür israfçılıq müharibədə məğlubiyyətə gətirib çıxa-
rırdı. Düzdür, sonralar sağ qalan komandirləri ilə dost ol-
muşdu, amma həmişə bu fikirdə idi ki, yüksək nizam-in-
135
tizamı, səriştəsi, hərbi bacarığı olmayan ordu məğlubiy-
yətə düçardı. Əlbəttə, əzm və cəsarət əsas olsa da, taktika
həmişə gücdən üstün olub. Bugünkü dünya oyun dünya-
sıdır.
Akademiyada oxuduğu müddətdə bacarıqlı və iste-
dadlı kursant olduğu üçün təhsilinin son iki ilini Türkiyə-
dəki hərbi məktəbdə oxumuşdu. 1999-cu ildən orduda za-
bit kimi xidmət edirdi. Xüsusi təyinatlı xidmət növü dai-
ma onun diqqət mərkəzində idi. Bunun üçün də mayor
rütbəsinə qədər yüksəlmişdi. Amma 2010-cu ildə hisslə-
rinin qurbanına çevrilmişdi. Hərbi qanunlara əsasən cə-
zalanaraq kapitan rütbəsinə endirmişdilər.
Bir gün Altayın əsgərlərindən biri kəşfiyyat zamanı
ermənilər tərəfindən əsir götürülür. Elə buna görə də ko-
mandiri tərəfindən ağır töhmət alır. Bu hadisə onun qüru-
runa çox toxunur, çünki komandir “Əsgəri səriştəsiz olan
bir komandir alnıaçıq gəzə bilməz”, – deyərək, ona qəzəb-
lənmişdi. Heç bir zaman işində nöqsana yol verməyən bir
hərbçi üçün bu, çox böyük təhqir idi.
Mayor elə həmin gecə əsgərin ermənilərdən xilas
edilməsi üçün rəhbərliyə məlumat vermədən hərbi qay-
daları pozub düşmən tərəfə keçmiş, onların postundan iki
erməni əsgərini əsir götürmüşdü. Həmin gecə bütün
hərbi hissə bu hadisədən danışırdı. Komandirin şücaətini
eşitməyənlər də, onun cəsarətinə qibtə edənlər də bu şü-
caəti təqdir edir, onun iradəsi qarşısında öz ürəklərində
də olsa, baş əyirdilər. Mayor əli bağlı erməni əsgərlərini
komandirin otağına aparıb hərbi salam verəndən sonra
“Məncə, bir komandir əsgəri üçün ölümü gözə ala bilirsə,
bundan şərəfli heç nə ola bilməz!” deyərək, hərbi qayda-
Dostları ilə paylaş: |