207
şa gəldi. Polkovnik bunu eşidəndə “Millət sağ olsun!” de-
yib zabiti öldürmüşdü. İndi həmin zabitin təəccübdən bə-
rəlmiş gözlərini heç bir zaman unuda bilmirdi. İradəsinin
güclü olması onun ürəyinə hökm edə bilmirdi.
İnsan bəzən günahı haqqın bərqərar olunması nami-
nə edir. Bu isə günah hesab edilə bilməzdi. Komandir də
bu vəziyyətdə idi. Əgər hər hansı bir qisas, öfkə hissi yox-
dursa, bilərəkdən günahsız bir insanı öldürmək insana
yad bir hisdir. Verilən bütün işgəncələrə baxmayaraq, ko-
mandir 5 hərbçinin ordudan qaçması haqqında heç bir
məlumata malik olmadığını qeyd etdi. Amma özünü mü-
dafiə edəcək çıxışlar da etmirdi. İstintaqı şübhəli tərəfə is-
tiqamətləndirib, prosesi uzadan da elə bu idi.
Təəssüf doğuran odur ki, Azərbaycanın düşmənləri
yüksək vəzifələrdə yerləşdirilmişdi. Azərbaycan üçün bu
qədər dəyərli bir insana heç bir sübut olmadan ömürlük
həbs cəzası istədilər. İçdiyi anda daima sadiq olan koman-
dir bu cəzadan heç bir zaman qorxmayıb, hətta buna ha-
zır idi də. Amma ona ağır gələn günahsız ola-ola haqsız-
casına ləkələnməsi idi. Cinayət işinə vətənə xəyanət mad-
dəsi və dövlət əmlakını mənimsəmə maddələrinin başçı-
lıq etməsi ona əzab verirdi. Amma o susurdu. Artıq da-
nışmağın, içindəki hirsini atom bombası kimi partlatma-
ğın vaxtı idi.
Başlanmış müharibə ola bilsin ki, dünya müharibəsi-
nə gətirib çıxardacaqdı. Amma bu müharibənin sonunda
Şimali və Cənubi Azərbaycan torpaqları birləşəcək, Orta
Asiya türkləri öz müqəddəratlarını rusların əlindən alıb
müstəqil olacaqdılar. Ukraynadan ayrılan böyük bir Krım
dövləti qurulacaqdı. Əlli milyonluq Uyğur xalqı öz dövlə-
tini quracaqdı. Bu, əsrlərdir ürəklərdə gün işığı görmədən
208
yaşayan Böyük Turan arzusu idi. Dünyanı öz gücü ilə
idarə edəcək Turan sevdası...
26
Mavi rəngli işıqlarla bəzədilmiş otaq. Beşguşəli uldu-
zu xatırladan bu otağın guşələrindən birində ağ geyimli,
nurlu çöhrəsi ilə sanki ətrafı işıqlandıran ağ saçlı, ağ saq-
qallı bir Dədə öz bəyaz nuru ilə bu fondan ayrılırdı...
Bu, sanki Dədə Əfəndinin bir həqiqət işığı olduğunu,
daha doğrusu, həqiqət işığının insan şəklində gözlərə gö-
rünməsi idi. Onun alnı dərin qırışlarla örtülmüşdü. Bu qı-
rışlar böyük həyat təcrübəsi və dünya kədərini təsvir
edirdi, çünki zamanın ayaq izləri idi. Gözləri kölgədən
güclə seçilir. Buna baxmayaraq, baxışlarda böyük inam,
qətiyyət aydın görünürdü. Gözlərdəki kölgə isə onları da-
ha da sirli edirdi. Dodaqlarının kip yumulması gözlərdəki
inamı, onlardakı qətiyyəti qüvvətləndirirdi. Dədə Əfəndi
mənən müdrik olduğu kimi, analitik baxımdan da çox
doğru, kamil sifət cizgilərinə malik idi. Onun sifət qurulu-
şuna uyğun düz burnu bu fikri bir daha təsdiqləyirdi. Də-
də Əfəndi ulu bir şaman olduğundan, başında hündür şa-
man papağı vardı. Şaman papağının alnı örtən aşağı his-
səsi ağ, qalan yuxarı hissəsi isə göy rəngdə idi.
Gözlərinin içinə diqqətlə baxan olsa idi, sanki dünya-
nın yaradıldığı günü görərdi. Tarixin lap qədim çağlarını
özündə gəzdirən bu kişi OdƏrlərin ağsaqqalı idi. Dədə
Qorqudun qoyub getdiklərini, tövsiyələrini əsrlərdən bu
günə daşıyan əsil ruh adamı idi. Hərəkətlərində bir ağır-
lıq vardı. Sinəsində əbədiyyət rəmzi olan naxış vardı. Bu
qədim türk naxışı ölümsüzlüyü əks etdirirdi özündə. Cis-
209
mani ölümsüzlüyü yox, ruhun, bilginin, ilahi nurun
ölümsüzlüyünə işarə idi.
Dədələrin Əfəndisi idi bu ağsaqqal... OdƏr dilinin ye-
ganə bilicisi... Açılmamış sirli sözlər üzrə dünyanın, yara-
dılışın sirrini oxumağa çalışan müdrik qoca... Dünya dil-
lərinin yaranmasını, şaxələnməsini, inkişafını araşdırırdı.
Hər sözdə yeni bir məna tapıb, yeni bir gizlin təhrif edil-
miş tarixi öyrənirdi. Sonra da hər il Ulu Şaman məclisində
bütün türk dünyasında gizlin fəaliyyət göstərən Dədələrlə
görüşərdi. Yeni əldə etdiyi faktları bölüşər, dünyada ge-
dən prosesləri şərh edər, Dədələrə ölkələrinin quracağı si-
yasəti və mövqeyi izah edər, OdƏrlərə verəcəyi əmri söy-
ləyərdi. Artıq Turan həqiqətlərinə yaxınlaşmışdılar. Hələ
də Türkmənistan, Özbəkistan kimi böyük türk dövlətlə-
rində istədiklərinə nail ola bilməsəydilər də, yetişdirdiklə-
ri OdƏrlərin yüksək vəzifələrdə yer almalarını təşkil edə
bilmişdilər. Yeni qurulacaq dünyada planlar hazır idi.
Amma bu dəfə kimlərinsə dünyanın qurulmasında hege-
monluğuna imkan verilməyəcəkdi. Çünki neçə yüz illik
zəhmət bəhrə verməli idi. Onların ən böyük silahı elm
olacaqdı, ilahi elm. Dünyanı lərzəyə gətirən məsələ onla-
rın əldə edəcəkləri əsrlərdir gizlədilmiş tarix olacaqdı.
Bətnində ölü gəzdirən dünyaya onu ya atmağın, ya da di-
riltməyin yolunu göstərəcəkdilər. Bu isə bəşəriyyətin yan-
lış düşüncələrdən xilası demək idi. Bu xilasa gedən yol,
uydurulmuş dinlərin mahiyyətini açmaqdan keçirdi.
Onun qarşısında isə əlində kiçik, amma çox qədim
sandıqça tutmuş Qoroğlu durmuşdu. Bu, beş OdƏrlə ya-
şam mücadiləsinə çıxan Qoroğlu kodlu Arslan idi. O, sağ
idi. Bütün dostlarının şəhid olmasına baxmayaraq, o, və-
210
tənə qayıda bilmişdi. “Xəzinə qalası” mağarasına girərək
havasız mağarada gizlədilmiş kitabı götürmüşdü.
İndi zərrə qədər ümid nişanəsi belə qalmayan Arsla-
nın gözü qarşısında “millət!..”, – deyib, can verən OdƏr-
lərin qəbiristanlığı vardı. Amma bu qəbiristanlıq sadəcə
onun ruhuna çökmüşdü. Neçə illərdir ki, yetişdirilməsinə
baxmayaraq, artıq psixoloji vəziyyəti çatlamışdı bu
OdƏrin. İnandığı bir yol vardı. Amma bu yolda o, qardaş-
larını itirmişdi. O, farağatda durmuş əsgər kimi başı dik
şəkildə gözlərini Dədəyə zilləyərək əlində tutduğu sandı-
ğı təqdim edəcəyinə işarə edən göz hərəkətlərini gözləyir-
di. Artıq səbri tükənmişdi. Neçə gündür ki, qəlbini gəmi-
rən şübhəni aradan qaldıracaq sualları yağdırmaq üçün
danışmaq istəyirdi. Beynini təmizləmək, saflaşdırmaq
üçün Dədə Əfəndinin söhbətlərinə ehtiyacı vardı.
Dədə Əfəndi ona sandıqçanı masanın üstünə qoyma-
ğı işarə etdi. O, astaca və ağır bir hərəkətlə əbədiyyət na-
xışı ilə süslənmiş sandığı Dədənin qarşısına qoydu.
Dədə Əfəndi ona həyat dolu baxışlarla baxdı. Bir za-
manlar əlini belə sandıqçaya vurmağa cürət etməyən Də-
də indi sandıqçanı döyünən qəlbinin üstünə qoydu. Göz-
lərini yumdu. Bu sükut bir müddət çəkdi. Arslan bu mən-
zərə qarşısında şəhidlərin ruhu ilə birgə səcdədə idi san-
ki. Beynində onu günlərdən bəri yeyib paraçalayan sual-
lar nidaya çevrilmişdi. Bu nidalar Yer kürəsinin qəlbinə
saplanan bir metal kimi onun qəlbinə saplanmışdı. Nəha-
yət, Dədənin gözlərini açması bu ağır metalın onun qəl-
bindən qəfil çıxması kimi oldu.
Amma uzaqgörən Dədə Əfəndi Arslanın əsəbi oldu-
ğunu hiss etmişdi. Keçirdiyi sarsıntılar, ağır psixoloji trav-
malar onu əldən salmışdı. O, hazırda Arslanın sağlıqlı dü-
Dostları ilə paylaş: |