“...Mülki qubernator ikinci dəfə Əlahəzrət imperatoru Dilicanda
Yelizavetpol vilayətmin və Şəmşəddin məntəqəsinin ağalarından
ibarət otuz
doqquz nəfərlə qarşıladı. Onların iyirmi nəfəri poruçik Təhsi xanın komandanlığı
ilə İstibulaq kəndinə qədər əlahəzrəti müşayət etdilər. Burada əlahəzrət imperatoru
otuz nəfərdən ibarət Qazax ağaları qarşıladı. Burdan da iyirmi süvari podpolkovnik
Həsən ağanın komandanlığı ilə müşayətçi təyin edilərək Əlahəzrəti Qırmızı
körpüyə qədər yola saldılar. Sonra Sıqnax qəzasının hörmətli sakinləri öz başçıları
ilə Əlahəzrəti qarşılayaraq əvvəlki qayda ilə knyaz və zadəganlardan ibarət iyirmi
nəfər onu Muğanlıya qədər müşayət etdilər. Muğanlı dayanacağında Əlahəzrəti
Borçalı məntəqəsindən otuz nəfər qarşıladı. Onların iyirmi nəfəri nüfuzlu
Məmmədqulu ağa Vəkilovun komandanlığı ilə Əlahəzrəti Tiflis qəzasının Alget
məntəqəsinə qədər müşayiət etdi”.
Birinci Cahan savaşında və ondan əvvəlki
müharibələrdə Vəkilovlar
nəslindən döyüşən orduda xidmət edib ad-san qazananlar da az olmamışdır.
Polkovnik Əsəd ağa Vəkil ağa oğlu Vəkilov (1853-1921), Abbasqulu bəy
Məmmədhəsən oğlu Vəkilov (1844-1927), Gəray bəy Abbasqulu bəy oğlu Vəkilov
(1884-1952), praporşik Lütvəli bəy Abbasqulu bəy oğlu Vəkilov (1890-1932) və
başqaları imperiyanın orden, medalı ilə təltif olunmuşlar.
Onlardan biri -
polkovnik Abbasqulu bəy Vəkilov imperiyanın kavaler
ordenləri ilə təltif olunmuşdur. 1867-ci il oktyabrın 10-da
zabit rütbəsi alan
Abbasqulu bəy uzun müddət Qars şəhərində yerləşən yüz əlli beşinci Quba süvari
alayında xidmət edib. Tiflis hərbi gimnaziyasını bitirən Abbasqulu bəy Vəkilov
1884-cü il martın altısında podpolkovnik rütbəsı ilə təltif olunmuşdur. O, qırx ilə
yaxın xidmət illərində Hərbi fərqlənmə ordenilə (1861), üçüncü dərəcəli Müqəddəs
Stanislav (1873), dördüncü dərəcəli Müqəddəs Vladimir (bant və qılıncla birgə,
1873), ikinci dərəcəli Müqəddəs Stanislav (qılıncla birgə, 1879), ikinci dərəcəli
Müqəddəs Anna (1888)
və başqa orden, medalla təltif olunmuşdur.
Polkovnik Abbasqulu bəy Məmmədhəsən oğlu Vəkilov 1927-ci ildə yetmiş
üç yaşında Bakıda vəfat etmişdir.
1918-20-ci illərdə Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətmdə Parlamentm üzvü,
Bakıda ilk poliklinikaların təşkilatçısı və 1900-cü ildən Qafqaz Tibb Cəmiyyətinin
həqiqi üzvü Məmmədrza ağa Vəkilov (1864-1944), daxili işlər naziri Mustafa bəy
Vəkilov (1899-1943), Rəhim bəy Vəkilov (1897-1934),
Parlamentdə Dəftərxana
İdarəsinin rəisi Məmməd ağa Vəkilov (1863-1939) dövlət xadimi kimi fəaliyyət
göstərmişlər.
Respublika Mərkəzi Dövlət Tarix Arxivində bir siyahı saxlanılır. Orada
Birinci Cahan savaşı başlayanda Qazax qəzasından könüllü olaraq 1915-ci ilin
iyun ayında cəbhəyə getmək üçün Tatar-Azərbaycan süvari alayın da yazılanların
adı, soyadı göstərilir.
Həmin siyahıda Qazax qəzasnın ayrı-ayrı kəndlərindən 67 nəfər könüllünün
adı yazılıb. Salahlı kəndindən olan doqquz nəfərin beşi Vəkilovlar nəslindəndir:
1.Əhməd ağa Qasım ağa
oğlu Vəkilov,
2. Mustafa ağa Abdulla ağa oğlu Vəkilov,
3. Mustafa ağa Əbdülkərim ağa oğlu Vəkilov,
4. Saleh ağa Əhməd ağa oğlu Vəkilov,
5. Vəli ağa Nəbi ağa oğlu Vəkilov.
POLKOVNİK GƏRAY BƏY VƏKİLOV
Hər bir həqiqi insan öz
irsiyyəti ilə fəxr etməlidir.
Səməd Vurğun.
1918-ci ildə yeni yaranan süvari rotalarının təşkilatçılarından olub. Birinci
süvari alayının
komandiri kimi Gəncədə, Tərtər və Bakıda xidmət edib. 1920-ci
ilin əvvəllərində isə Bakıdakı birinci kadet korpusunda hərbi təhsil idarəsinin rəisi
idi.
Polkovnik Gəray bəy 1884-cü ildə Abbasqulu bəy Məmmədhəsən oğlu
Vəkilovun ailəsində anadan olub. Tiflisdəki kadet korpusunu bitirib. Rus-Yapon və
Birinci Cahan savaşlarında döyüşən orduda iştirak edib. Döyüş xidmətlərinə görə
“Müqəddəs Georgi” ordeninin üçüncü dərəcəsilə təltif olunub.
Iyirminci ildən
sonra Şəkidə yerləşən ikinci qırmızı kadet korpusunda xidmət edib.
Çar və Müsavat zabiti olduğuna görə şübhəli şəxs kimi dəfələrlə həbs edilib.
Xalq şairi Səməd Vurğunun məşhur “Komsomol poeması”ndakı Gəray bəy
obrazının müsbət keyfiyyətlər baxımından prototipidir. Heç təsadüfi deyil ki,
ölkədə havanın “tutqun” olduğu tuthatut illərində yazdığı poemada Səməd Vurğun
daxili bir vüqarla Gəray bəyin mərdliyini, tarixi faciəsini də verə bilmişdir:
Keçdi o günlər ki, Gəray bəy vardı,
Mahaldan-mahala at oynadardı...
Elə zəni etmə ki, yenə mən sağam,
At sürüb ellərə səs salacağam.
Səksəninci ilin əvvəllərində professor Fatma xanım Vəkilova ilə tez-tez
görüşərdim. Görüşümün səbəbləri çox idi. O vaxtlar “Qoridən gələn Qatar” sənədli
povestimi işləyir, lazımi materiallar toplayırdım. Əsərin əsas qəhramanı məşhur
ədəbiyyatşünasalim Firudin bəy Köçərli idi. Arxivlərdə, xüsusilə Gürcüstan Dövlət
Maarif Arxivinin sənədlərində daha çox iki şəxsin adına rast gələrdim.
Məmmədağa və İsmayıl ağa Vəkilovlar. Xeyirxah insan Mirqasım Əfəndiyevdən
öyrəndim ki, hər iki Vəkilovlar qardaşdırlar, Firudin bəyin seminariya yoldaşı və
sonralar qayrıı olublar. Fatma xanım İsmayıl ağa Vəkilovun qızı idi.
Fatma xanımla Yusif Məmmədəliyev küçəsindəki mənzilində ilk dəfə 1983-
cü il aprelin üçündə görüşdüm. Bu tarix qeyd dəftərçəmdə indi də qalır. Mənə
məşhur sərkərdəmiz Əliağa Şıxlinskinin müasirlərimizdən
heç kəsin bilmədiyi ailə
şəcərəsi haqqında geniş məlumat verdi. Onun anası Növrəstə xanım, generalın