sonra vida sözünü deməyi xan qururuna sığışdırmadı.
Həmin gecə onu Moskvada
güllələdilər...
“Onun dalınca gecə gəldilər. Axtarış aparmaq üçün şahid gərək idi. Dalandar
şahidlik etməkdən boyun qaçırdı: “Kim olsaydı gedərdim, bircə Naxçıvanskidən
başqa. Mən onun gözünə necə baxaram?”. Həbs barədə orderlə qara “Emkada”
gələnlərdən biri pillələri tələsik qalxdı. Qapını açan ev sahibəsinə hövlanak dedi:
Qiymətli nəyiniz varsa, gizləyin”. Qızıl ordunun xan nəsilli briqada komandiri
Cəmşid Naxçıvanski pula, mala qətiyyən tamah salmayan bir insan idi.
Vidalaşarkən o, qızı Aliyənin yuxulu gözlərindən öpdü, arvadını bağrına
basdı: “Özündən və uşaqlardan muğayat ol. Mənim heç bir günahım yoxdur.
Tezliklə qayıdacağam” - dedi.
“O, uzun illər keçəndən sonra qayıtdı. Qayıtdı ki, xalqın yaddaşında əbədi
qalsın”
/Qreqori Akselrod, “Xan nəsilli briqada komandiri”. “Nedelya” qəzeti
№17, 1988-ci il/.
Repressiya illərində haqsız güllələnən
briqada komandiri Cəmşid xan
Naxçıvanski, diviziya komandiri Qambay Vəzirov, komissar Heydər Vəzirov,
Cabir Əliyev, polkovnik Cəlil Əliyev, Seyfulla Mehdiyev, Qalib Vəkilov və
Soltanhəmid Paşayevin sənədləri ilə tanış olanda,
sağ qalan müasirlərindən
general-mayor Akim Abbasovun, professor Əyyub Əsgərovun və onların ailə
üzvlərinin xatirələrini dinləyəndə yanıb-yaxılırsan. Adamı yandıran odur ki, bu
igid komandirlərin fəaliyyətində yeni quruluşa qarşı hardasa zərrəcə inamsızlıq,
səhv və büdrəmələr tapa bilmirsən. Bəs haqsız qan niyə axıdılıb, onların ailələri
sürgünlərdə niyə min bir əziyyət çəkib? Stalinin əshabələri - Beriya, Bağırov belə
görkəmli hərbi xadimlərimizi qanlı “təmizləmə” maşınında niyə məhv ediblər?
Suallar, suallar...onlara cavab tapmaq çətindir.
Otuzuncu illərdə bağları doğradılar ki, bəylər salıb, bəhrəsini yemək olmaz.
Mülkləri uçurdular ki, ağalardan, xanlardan qalıb. Məscidləri bağlayıb Allahsızlar
ittifaqı yaratdılar. Oğulları həbs
edib öldürdülər ki, nəsli bəy olub, xan olub.
Musavat hökumətinə qulluq edib.
Bu gün tarix bu səhvləri etiraf edərək otuz-qırxıncı illər dövründə və əllinci
illərin əvvəllərində repressiya qurbanlarına bəraət verir. Onların şərəfinə abidələr
ucaldır, küçələrə, meydanlara adları verilir. Nəhayət, gənc nəsil gec də olsa
görkəmli ata-babalarının xatirəsi önündə mənəvi borcunu yerinə yetirir.
Heç bir “casus-təxribatçı dəstəsi” olmayan (əslində belə bir dəstə yox idi),
İrandakı qardaşları ilə heç vaxt məktublaşmayan Cəmşid xan da o vaxt çox adi bir
hala çevrilən müdhiş cəzanın qurbanı oldu.
* * *
Haqqında söhbət açdığımız Kəngərlilərin xan nəsli
Azərbaycan hərb tarixinə
qızıl səhifələr yazmış Cəmşid xanı 1895-ci ildə dünyaya bəxş etdi. O, 7 yaşına
çatanda anası Fərəntac xanımdan Azərbaycan dilində yazmağı, dayəsi Anna
İvanovna Nikolayevadan isə rus və fransız dillərində danışmağı öyrənmişdi. Rus
ordusunun zabiti olan atası Cəfər xan 8 yaşlı Cəmşidi Tiflisdəki yunkerlər
məktəbinə qoydu. 1914-cü il noyabrın 8-də onu Qərbi Ukraynadakı Yelizavetqrad
(
indiki Kirovqrad -Ş.N.) qvardiya məktəbinə göndərdilər. 1914-cü ildə praporşik
rütbəsi ilə həmin məktəbi bitirdi. Birinci Dünya müharibəsi başlananda mperiyanın
müsəlman ailəsindən təşkil olunmuş tatar süvari eskadronunun komandiri təyin
olundu.
Cəmşid xan Naxçıvanski öz hərbi məharəti ilə ilk dəfə Birinci Dünya
müharibəsində ad-san qazanmışdı. “Brusilov cəbhəsi”nin yaranmasında
iştirak
etmiş, “Müqəddəs Georgi” ordeninin dördüncü dərəcəsilə təltif olunmuşdu.
Avstriya və Rumıniya cəbhələrində üç dəfə yaralanan Naxçıvanski igid bir süvari
zabiti kimi 1916-cı ilin fevralından 1917-ci ilin yanvarınadək xidməti müddətində
gümüş silahla təltif edilmiş və ikinci, üçüncü və dördüncü dərəcəli “Anna”, ikinci,
üçüncü dərəcəli “Stanislav” ordenləri ilə mükafatlandırılmışdır.
Cənub-qərb cəbhəsi dağıdıldı. Ştabrotmistri Naxçıvanski başçılıq etdiyi
süvari alayı ilə birgə doğma Azərbaycana qayıtdı.
1918-ci il sentyabrın 15-də Türk qoşunları Azərbaycan Əlahiddə Korpusu ilə
birgə Bakını düşmənlərdən təmizlədi. Əlahiddə Korpusun sıralarında
Azərbaycanın müstəqilliyi uğrunda Cəmşid xan da inamla vuruşurdu... Füsunkar
Qarabağın Şuşa şəhərində yerləşən Cəmşid xan Naxçıvanskinin alayı 1920-ci ilin
martında daşnak tör-töküntülərinə və daxili düşmənlərə qarşı döyüş
əməliyyatlarında fəal iştirak etdi.
Azərbaycanda Sovet hakimiyyəti qurulandan bir
neçə gün sonra Respublika
Xalq Komissarları Sovetinin sədri Nəriman Nərimanov Şuşaya təcili teleqram
göndərdi. O, alay komandiri Cəmşid Naxçıvanskiyə təklif edirdi ki, dərhal Bakıya
qayıtsın və Milli Ordu hissələrinin təşkilinə başlasın. Cəmşid Naxçıvanskinin
komandirlik etdiyi ikinci Qarabağ süvari polku könüllü olaraq sovet ordusu
tərəfinə keçdikdən sonra birinci fəhlə-kəndli polku adı ilə XI Ordunun tərkibinə
daxil edildi. Podpolkovnik Cəmşid xan Naxçıvanskinin özü isə ilk Azərbaycan
Birləşmiş Komanda
məktəbinin rəis müavini, az sonra isə rəisi təyin olundu. İgid
komandir kimi ilk günlərdən ləyaqətlə xidmət edən C.Naxçıvanskiyə həmişə
müsbət xasiyyətnamələr verilmişdir.
İstedadlı sərkərdənin xalqına, Vətəninə sədaqəti, yüksək hərbi biliyi XI
Ordunun komandanı M.İ.Levandovski, Hərbi İnqilab Şurasının üzvü
S.Orconikidze, Azərbaycan Hərbi Dəniz Xalq Komissarı Əliheydər Qarayev
tərəfindən yüksək qiymətləndirilmişdir.
1921-ci il martın 14-də ordu komandanı M.İ.Levandovskinin Cəmşid
Naxçıvanskiyə verdiyi xasiyyətnamədə oxuyuruq:
“Korpus da daxil olmaqla bütün hissələrə operativ,
taktiki cəhətdən
komandanlıq etməyə tam layiqdir... Sakit, təmkinli, fəal və təşəbbüskardır...
Azərbaycan MİK-in və Zaqafqaziya MİK-nin tərkibinə seçilmişdir. Diviziya
komandirliyi vəzifəsinə tam uyğundur”.
İllər keçdi. Qızıl Ordunun məşhur komandanlarından biri olmasına
baxmayaraq, otuz yeddinci ilin qara tufanlarında M.İ.Levandovskiyə də inam,
etibar azalıb yox dərəcəsinə endi. 1938-ci ilin martında onu həbs etdilər. Martın
23-də çekistlər ondan zor gücünə Cəmşid xanın əleyhinə belə bir ifadə aldılar:
“Mənim Cəmşid xan Naxçıvanski ilə 1927-ci ildən yaxın dostluq əlaqəm
vardır. Elə o zaman - 1927-ci ildə Naxçıvanski Azərbaycan MK-nın keçmiş katibi