- Qohum, belə bir evi tikdirməyə nə var ki, içində yemək yox, içmək yox -
deyən Murad ağır bir söyüşlə evi tərk edir.
KEÇƏL DAZIYNAN, AŞIQ SAZIYNAN
Bir dəfə Şıxlı aşıq Məhəmmədi televiziyada çıxışa çağırırlar. Buraxılış
vərəqəsi olmadığına görə qapıda dayanan milis nəfəri onu içəri buraxmır.
- Əmi, - deyir, - sizi kim çağırıb?
- Oğul, məni redaktor Şəmistan Nəzirli çağırıb, bəlkə buraxasan gedəm.
- Get, gör oradadımı, gəlibmi? Amma buraxılış vərəqəsi gələnədək qoy
sazın qalsın burda.
- Onu eləyə bilməyəcəyəm!
- Niyə, əmi?
- Ona görə ki, qazı qızıynan, keçəl dazıynan, aşıq da sazıynan tanınar, oğul.
EŞŞƏK TAPILDI
Bir kəndlinin eşşəyi itir. Çox axtarır, tapa bilmir. Gəzə-gəzə gəlib qonşu
kəndlərdən birinə çıxır. Görür ki, molla camaatı bir yerdə yığıb vəz verir. O,
mollaya yaxınlaşıb eşşəyinin itməyini bildirir və buradakı camaatdan eşşəyi soraq
eləməyi xahiş edir. Molla deyir ki, keç əyləş camaatın içində, söhbətimin sonunda
soruşaram.
Kəndli əli noxtalı gəlib camaatın arasında əyləşir. Molla söhbətinə yekun
vura-vura nəsihət edir ki, çamaat, həyatda sevgi olmasa, yaşayış olmaz.
Heyvanlarda, quşlarda, insanlarda, hətta bitkilərdə belə sevgi var. Bunu eşidən
kimi bir cüssəli adam ayağa qalxıb soruşur:
- Molla əmi, o sevgi nədir, ağacdamı bitir?
Molla dərhal eşşəyi itmiş kəndliyə:
- Oğul, eşşəyin tapıldı, dur noxtanı keçir başına, apar qapına...
SƏNİN OLSUN
Bir dəfə Daş Salahlı kəndinə iki molla gəlib çıxır. Əvvəlcə mollalar su
istəyirlər. Ev yiyəsi görür ki, mollalar suyu içdilər, nəsə söhbəti uzada-uzada
ocaqda qaynayan xörəyə baxırlar. Onları yeməyə dəvət edir. Xörək çəkilir. Amma
mollalar xörəyə əl uzatmırlar. Ev yiyəsinin “niyə yemirsiniz?” sualına mollabaşı:
- Xörək bişirən arvadın əri varmı, ya duldur, - soruşur.
Ev sahibi mollanın fırıldağını başa düşür, amma özünü o yerə qoymur.
- Yox, - deyir, - molla qardaş, o iki qadından birinin əri üç ildir rəhmətə
gedib.
Molla dərhal nəsihətə başlayır:
- Bəs siz necə müsəlmansınız. Allahın günahına batırsınız. Biz dul qadının
bişirdiyi xörəyə heç əlimizi də vura bilmərik. Hələ bir yeməyi də təklif edirsiniz.
Bu, haramdır. Bir Allah bəndəsi yoxdumu ki, bu saat bu dul qadının siğəsini
onun adına oxuyaq. Sonra xörəyimizi yeyərik.
Sofuoğlu İsa deyir ki, molla qardaş, bizdə elə bir adam yoxdu, bəlkə sizin
birinizə siğə edəsiniz.
Mollalar bir ağızdan:
- Nə olar, biz bu günahı boynumuza alıb, sizi xəcalətdən qurtararıq.
- Mollabaşı, bir sualıma cavab ver, sonra oxuyarsan, Allahın günahımı ağır
olar, yoxsa insanın şilləsimi?
- Əlbəttə, günah, şillə...
- Onda insanın şilləsi sənin olsun, Allahın günahını özümüz çəkərik, - deyib
mollaları şillələyir.
QARAYAZIDA ƏRDƏDİR
Otuzuncu illərdə Qazaxda kommunist partiyasının üzvü olmaq istəyən bir
kəndlidən qəbul vaxtı soruşurlar:
- Xaricdə yaşayaş qohumun-zadın varmı?
- Var, qadan alım, niyə yoxdu. Əmim qızı o tay Qarayazıda ərdədir.
OĞURLUĞUN SONU
Kənddə oğru peyda olmuşdu, amma tutmaq mümkün olmurdu. Hər gecə bir
ailənin hinindən ya toyuq, ya hinduşka, ya da qoyun, quzu yoxa çıxırdı.
Altı “dost” hər axşam əməliyyata çıxar, ələ keçirdiklərini hər gecə növbə ilə
birinin evində yeyib-içirdilər. Bir axşam növbə Məhəmmədin evinə düşdü.
Gündüzdən Yusifin toyuq-cücəsi “nişangaha” qoyulmuşdu. Qaş qaraldı.
“Dəstə”dən iki nəfər nə qədər Yusifin evinin dörd yanında hərləndisə, toyuq-
cücəni oğurlamağa girəvə tapmadılar.
Qarda, ayazda çox dolandılar. Nəhayət, saat on ikiyə işləyəndə kisədə başı
üzülmüş on-on beş toyuğu Məhəmmədin mətbəxində yerə qoydular. Ev yiyəsi
arvadına him elədi ki, tez ol, toyuqları təmizlə.
Arvad yarıqaranlıq mətbəxdə toyuqları yola-yola bir an diqqət kəsildi. Başını
qaldırıb təəccüblə:
- Boy, ay Məhəmməd, - deyir, - dədəmin canı haqqı, bu bizim toyuğa
oxşayır.
“Əməliyyat”dan gec qayıdanlardan acıqlı olan Məhəmmədi daha da hirs
vurdu. Eyvanda duran balaları eşitməsin deyə, aşağı əyilib arvadın qulağına:
- Azz, gicləmə, tez ol, - deyir. Yetim Yusifindi. Uşaqlar indicə gətiriblər.
Camaat acından qırıldı.
Arvadın könlü şübhə içində olsa da, əlinin sürətini artırır. “Dostlar” yedilər-
içdilər, gecədən xeyli keçmiş evlərinə dağılırlar.
Məhəmmədin arvadı tezdən durdu. Ətəyini anbardakı arpa ilə doldurub, hinin
ağzını açdı. “Cip-cip, cip-cip” - eləyib dəni ovuc-ovuc hinin ağzına səpdi. Amma
nə qırıltı eşitdi, nə toyuq gördü. Heysiz halda hinin qabağında oturdu.
- Kül mənim başıma, - dedi, - özüm öz əlimlə malımı oğrulara yedirtdim.
Bu, kənddə oğurluğun son aqibəti oldu.
AĞILA EHTİYACIN VAR
Kasıb, baməzə Murad güzaranı xoş olan bir tanışının yanına gəlir, xeyli hal-
əhvaldan sonra:
- Dost, sənə bir sualım var, - deyir, - icazə ver, ərz edim.
Muradın işi düşdüyünə və onunla hesablaşmağa gəldiyinə sevinib fəxr edən dostu
qürurla deyir:
- Buyur, - dedi, əziz dost.
Murad:
- Tutaq ki, bir gün yol getdiyin vaxtı qarşına bir bağlama pul, bir də bir cam
ağıl çıxdı. Sən onun hansını götürərdin?
Özünü gözütox göstərmək istəyən Muradın acgöz dostu:
- Əlbəttə, - deyir, - ağılı götürərdim, pul nəyimə lazımdır, pul əl çirkidi.
Murad isə gülümsünüb deyir:
- Hə... Görünür, sənin ağıla ehtiyacın var, mən isə pulu götürərdim,
ona ehtiyacım daha çoxdu.
TURİST SƏFƏRİNDƏ
- Gördüyünüz bu şəhər xarabalığının üç min ildən çox yaşı var.
Makedoniyalı İsgəndər bu şəhərin təkrarsız gözəlliyinə vurulub, Neron onu
“Avropa mələyi” adlandırıb, Seneka onu nəğmələrində vəsf edib, Homer “mənim
gözümün dərmanı bu şəhərdədir” - deyib. Onu ölkənin ədalətli padşahı öz əlilə
tikib, ucaldıb. Gözü bu gözəlliyi götürməyən yadellilər dönə-dönə hücum edib
şəhəri xarabazara çeviriblər. Şəhərimizin xilası uğrunda minlərlə insan həlak olub.
Gələn yeni nəsl bu şəhərdən ayrılmaq istəməyib, ulu babalarının qəhrəmanlığını
hər gün, hər saat görmək üçün xaraba qalan şəhərin dörd tərəfində indicə gəzib
gəldiyiniz yeni şəhəri salıblar...
Gid danışırdı, özü də həvəslə, ehtirasla ulu babaları, qədim şəhərləri
haqqında maraqlı məlumatlar verirdi.
Söhbətə yekun vurub üzünü qarşısındakı turistlərə tutdu:
- İndi söz sizindir, - dedi, buyurun, eşidirəm sizi, kimin sualı var?
Hamı susurdu. Birdən turistlərin arasından bir qadın əzilə-əzilə, nazqəmzə ilə:
- Mənim sualım var, - dedi. Gid sevincək olub:
- Eşidirəm, xanım, buyurun! Xanım ipək çətirini oynada-oynada:
- Siz deyə bilərsinizmi, burdan qayıdanda univermağı necə tez tapmaq
olar?..
Dostları ilə paylaş: |