Şahzadənin yol təəssüratını yazmaq üçün
katib Mustafa xan Əfşara
tapşırılmışdı. Tərəqqipərvər ziyalı kimi tanınan Mustafa xanın sarayda xüsusi
hörməti vardı. O, rus dilini səlis bilirdi, rus və Avropa mədəniyyətinin İranda
yayılmasının güclü tərəfdarlarından idi. Tiflisdə dayanan nümayəndə heyəti
şəhərin görkəmli yerlərini gəzdi, bir neçə müəssisədə oldu. Bu gəzintilərdə hər
şeyə tərəqqipərvər və islahatçı gözü ilə baxan Mustafa
xan Əfşar rəsmi qəbul və
ziyarətlərdən çox maarif, mədəniyyət və iqtisadi yüksəlişlər barədə maraqlanırdı.
O, “Səfərnameye-Xosrov Mirzə” əsərində Tiflisin sənət məktəbində təhsil alan
dindaşlarının balaları haqqında ürək ağrısı ilə yazır: “Buradakı uşaqlar pulsuz
təhsil almaqdan əlavə pulsuz yeməklə, geyimlə, rahat mənzillə də təmindirlər.
Dövlət bunları öz doğma balaları kimi bəslədir və oxudur. İnsan çətin inana bilir
ki, bu şən və xoşbəxt uşaqlar Arazdan o tərəfdə yeməli
bir şey tapmaq üçün
səhərdən axşama qədər zibilliklərdə eşələnən, bazarlarda, məscidlərin qapısında əl
açıb dilənən müsəlman balalarının qardaşlarıdır. Qızmar günəş, amansız şaxta
altında sifətləri kül rəngi almış bu ac və xəstə uşaqların məktəb, dərs və kitab
yuxularına da girməz. Belə isə hansı iranlını inandırmaq olar ki, Tiflisdə müsəlman
balalarına məxsus bu cür məktəb vardır?”
Qafqazın baş komandanı canişin İ.P.Paskeviç heyəti səkkiz gün Tiflisdə
qonaq saxlandıqdan sonra mayın iyirmi üçündə təntənəli surətdə yola saldı.
Şahzadə Xosrov Mirzə ona ərəb atı, arvadı Elizaveta Alekseyevnaya
/
Qriboyedovun əmisi qızıdır - Ş.N./ iki bahalı şal,
oğluna isə Sədi Şirazinin
“Seçilmiş əsərləri”ni hədiyyə elədi.
Hərbi-Gürcüstan yolunda baş verə biləcək hər hansı bir hadisəni dəf etmək
məqsədilə Paskeviç kazaklardan ibarət on iki nəfərlik dəstənidə Xosrov Mirzənin
sərəncamına verdi. Kazak dəstəsinə komandir general-mayor P.Y. Rennekampfı
təyin etdi. Daryal və Lars dərələrinin sərt keçidlərini adlayanda dağlıların
hücümuna məruz qalan heyət bir neçə dəfə vuruşmalı oldu. Tarixçi Mirzə Mustafa
xan Əfşar yazır ki, dağlıların ilk atəşi başlayan kimi şahzadə ekipacdan düşüb ata
mindi, cəsur bir igid kimi döyüşməyə başladı. Çoxları, xüsusilə,
kazaklar onun
hünərlə vuruşmağına heyran qaldılar.
Təkcə iran tarixçisi yox, Qriboyedovun həyatından “Vəziri-muxtarın ölümü”
adlı tarixi roman yazan Yuri Tınyanov da şahzadəni ağıllı, igid bir şəxsiyyət kimi
təsvir edir.
1829-cu ildə Ərzuruma səfərində böyük şair A.S.Puşkin da onunla
görüşmüşdü.
“Paysanurda atları dəyişmək üçün durdum: burada mən İran şahzadəsini
ötürən rus zabitinə rast gəldim... Ananurun yarım verstliyində, yolun döşündə
Xosrov Mirzəyə rast gəldim: arabalar durmuşdu. O öz kolyaskasından baxırdı və
başı ilə mənə işarə etdi. Bizim görüşümüzdən bir neçə saat sonra dağlılar
şahzadəyə hücum etmişdilər. Xosrov güllələrin vıyıltısını eşidib, öz
kolyaskasından sıçramış, ata minib çapmışdı: onun yanında
olan ruslar şahzadənin
qoçaqlığına heyran qalmışdılar. İş burasındadır ki, kolyaskaya alışmamış gənc
asiyalıya, kolyaska sığınacaqdan çox bir tələ kimi görünürdü” /
A.S.Puşkin,
əsərləri, IV c., səh. 429, Bakı, 1949-cu il/.
Rus şairinin bu səfərdə daha bir eloğlumuzla görüşü də çox maraqlıdır.
Şahın saray şairi Fazil xan Şeyda ilhamlı nəğməkar Puşkini özünün yüksək
mədəniyyəti, ali davranışı ilə utandırmışdır. Aleksandr Puşkinin “Ərzuruma
səyahət” əsərində yazdığı bu parça onu tam aydınlığı ilə göstərir:
“İran şahzadəsini gözləyirdilər. Kazbekdən bir qədər məsafədə bir neçə
kolyaska rast gəlib, dar yolu bağladı. Bu arabalar gəlib keçənə qədər qoruyucu
dəstənin zabiti İran saray şairini ötürdüyünü bizə bildirdi və arzuma görə məni
Fazil xana təqdim etdi. Mən tərcüməçi vasitəsilə dəbdəbəli Şərq salamıma
başlamaq üzrəydim. Lakin Fazil xan mənim bu yersiz zəhmətimə abırlı bir adamın
qayğıkeşliyi
ilə sadəcə cavab verdiyi zaman, bu hal mənə ar gəldi!.. O, məni
Peterburqda görəcəyinə ümid edir və təəssuflənirdi ki, bizim tanışlığımız uzun
sürməyəcək və i.a. Mən utanaraq dəbdəbəli-gülünc ədanı tərk edərək adi Avropa
cümlələrinə müraciət etməyə məcbur oldum. Bundan sonra adamların qoyun
dərisindən papağına və xınalı dırnaqlarına baxaraq, haqlarında əvvəlcədən fikir
söyləmərəm”.
* * *
Pyatiqorsk şəhərində istirahət üçün bir neçə günlüyə dayanan şahzadə
Xosrov Mirzə mineral bulaqların möcüzəsi ilə tanış olur. Onun gəlişi münasibətilə
Maşuk dağının zirvəsində abidə ucaldılır. Şahzadənin təklifi ilə abidənin önündə
dahi şair Sədi Şirazinin: “Dünyada qızıldan
saray qoyub getməkdənsə, yaxşı ad
qoyub getmək daha vacibdir” - sözləri yazılır.
Pyatiqorskdan sonra Stavropol, Novoçerkassk, Voronej və Ryazan
şəhərlərində şahzadəni daha böyük təntənə ilə qarşılayırlar. İmperator əmr
veribmiş ki, qoy farslar görsünlər ki, ruslar incikliyi necə də tez unudurlar. Onlar
qonşuya qarşı kin-küdurətli deyillər.
Novqorodda şahın xüsusi xidmətçisi onlara çatır və Fətəli şahın imperator I
Nikolaya başıbağlı şəxsi məktubunu təqdim edir. Altı həftədən
sonra Kolomna
şəhərinə çatan heyəti imperatorun göndərdiyi əlahiddə süvari alayı və jandarm
dəstəsi müşayiət edir. Serpuxov darvazasında Tver bulvarında əsgəri hissələr fəxri
qonağı musiqi sədaları altında və hərbi yaylım atəşi ilə qarşılayırlar. Təntənə qraf
Razumovskinin malikanəsinə kimi davam edir. Şahzadənin düşərgəsi qrafın geniş
və işıqlı salonları olur. Həmin günü Moskvanın adlı-sanlı ziyalıları, məşhur tacirlər
şəhərin general-qubernatoru knyaz Qolitsinin başçılığı ilə şahzadənin görüşünə
gəlirlər. Qubernator qısa nitqlə “xoş gəldin” - deyib, qiymətli hədiyyə təqdim edir.
Qısa istirahətdən sonra şahzadə, Qriboyedovun anası ilə görüşmək arzusunu
bildirir. Mərhum səfirin anasına başsağlığı verən şahzadə,
onunla birlikdə oğlunun
vaxtsız vəfatı üçün göz yaşı tökür. Şahzadə Xosrov Mirzənin mədəni davranışı,
gözəlliyi, kövrəkliyi Moskvanın bütün zadəgan ailələrini heyran qoyur. Şərq
cəngavərinə qarşı qraf və qrafinyaların mənfi fikirləri alt-üst olur.
Bir neçə gün şəhərin tarixi yerləri ilə tanış olandan sonra şahzadə 1829-cu il
avqustun dördündə Peterburqa çatır.
* * *