ahmedalhasan313.wordpress.com
33
məşhur hədis olduğu təyin edilər. Və ittifaq edilən və mötəbərliyinə
5
(1)
şübhə
olmayan hədisə əsasən, hökm aşikar olar.
5) Əgər iki nəfər dovşan əti məsələsində, hərbiri bir ravinin dediyinə əsaslansa, və
o iki ravinin ikisidə adil və fəqih olsa, və ikisidə Quran və Hədisə əsasən hökm
versə, ikisinində nəql etdikləri məşhur və ittifaq edilmiş hədis olsa, onda həmin o
iki hədisə nəzər salınacaq. Əgər onlardan biri, Sünnilərin verdiyi hökmlərə zidd
olsa, onda həmin hədisə əsasən əməl ediləcək.
6) Məlum olduğu kimi, Sünni məzhəbində 4 əsas fiqhi qol vardır. Sünnilər, 4
müctehidin fətvasına əsaslanır. Ki bunlar, Hənəfi, Hənbəli, Maliki və Şafeidir.
İndi, biz əgər dovşan ətinin halal haram olmasında şəkk etsək, birimiz bir ravinin
hökmünə əsasən halaldır, digər bir şəxs isə, başqa bir ravinin hökmünə əsasən
haramdır desə və bu iki ravinin ikisidə adil və fəqih olsa, ikisinində nəql etdiyi
hədislər məşhur olsa, onda həmin o 4 qola ayrılmış Sünnilərin hökmünə baxacayıq.
Əgər onlar dovşan ətinin haram olduğun desələr, bizdə halal olduğu qənaətinə
gəlib, Əhli-beyt (ə.s)-dan dovşanın haramlığına dair olan rəvayəti əsas
götürəcəyik. Yox əgər bir yerə gəlib çatsaq ki, məsələn Sünnilərin 4 məzhəb
İmamlarından olan Hənəfi, dovşan ətinə halal desə və Sünnilərin çox kiçik bir
qrupu, dovşan ətinə haram olduğunu desə, onda biz, Sünnilərin böyük əksəriyyəti
hansı hökmdə ittifaq edib ona əsaslanıblarsa, o hökmün əksi ilə əməl edəcək və
dovşan ətinin haramlığına dair Əhli-beytdən (ə.s) varid olan rəvayəti əsas
götürcəyik.
7) Əgər hər iki ravi adil və fəqih olsa, nəql etdikləri hədisləri məşhur olsa, hər iki
hədis bir-birinə zidd olsa və Quran və Hədislər ilə hər ikisinin uyğun gəldiyi
məlum olsa və Sünnilərin hökmünə nəzər salsaq və Sünnilərində bu məsələdə iki
yerə bölündüyünü və 50% Sünnilərin halal və 50% Sünnilərin isə həmin məsələdə
haram olduğuna dair hökm verdiklərini görsək, onda həmin məsələdə Təvəqqüf
edəcəyik.
Təvəqqüf
Üsuli və Əxbarilər arasında bəlkədə ən dərin mübahisə obyektlərindən biri də
məhz” Təvəqqüf məsələsi”dir.
5
“Mutəbər” hədis terminində etibarlı hədis deməkdir. Qurani-Kərim və Əhli-beytin (ə.s) digər
hədisləri ilə uyğun olan və Qurana zidd olmayan hədis, mötəbər sayılır.
ahmedalhasan313.wordpress.com
34
Əvvəlcə Təvəqqüfun nə olmasına nəzər salaq. Təvəqqüf “vəqf” sözündəndir.
Mənası, “Dayanmaq/Gözləmək” deməkdir. Şəri məsələlərdə təvəqqüf etmək,
Əxbarilikdə müraciət olunan məsələlərdəndir. Qısacası, əgər qarşımıza bir
məsələsə çıxsa, məsələn dovşan ətinin halal haram olmasını bilməsək, onda Quran
və Hədislərə nəzər salacaq və hədis ravilərinə müraciət edəcəyik.
Əgər Quran və hədislərdə, dovşan ətinin halal haram olmasına dair dəlil
tapmasaq, onda nə etməli?
Üsulilər deyirlər ki, “Əgər bir məsələnin halal haramlığı bilinməsə və buna dair
Qurandan və hədislərdən bir xəbərə rast gəlməsək, vacibliyə şəkk edilən
hökmlərdə ehtiyat vacib deyil.
Və həmin məsələdə, Bəraət qaydası
6
tətbiq edirlər. Misal olaraq dovşan ətinə də,
halaldır deyilər.
Amma əxbarilərin nəzdində, əgər bir şeyin halal haram olduğunu bilməsək, həmin
hökm “şübhətu-təhrimiyyə” (haramlığı şübhəli) məsələsədir. Və belə bir vəziyyətlə
qarşılaşsaq, əməl məqamında o işdə Təvəqqüf etməli, yəni dayanmalı və icra
etməməliyik. Qısacası, əgər dovşan ətinin halal haram olmasına dair Ayə və hədis
olmasa, dovşan ətindən çəkinəcək və dovşan ətinin yeyilməsi məsələsinə haramdır
deyəcəyik. Çünki, halallığına dair əlimizdə dəlil olmadığını bildiyimiz üçün və
halal-haramlığına şəkk olan məsələlərdə, ehtiyatlı olmaq lazımdır.
Bu məsələ ətrafında Əhli-beytdən (ə.s) çoxlu rəvayətlər vardır:
İmam Muhəmmədi Baqir (ə.s) buyurur: “Bildiyini (Qurandan və Hədisdən olanı)
de, bilmədiyini isə demə və əvəzində bunu de: “Allahu Ələm!” (Allah Biləndir!)”
- Vəsailuş-Şiə, cild 27/səhifə 22, Hədis nömrə: 33104.
İmam Cəfəri Sadiq (ə.s) buyurur: “Sizlər üçün ən şərli ola biləcək şəxs, bizdən
eşitmədiyini (Ayə və hədisdə olmayan məsələdə,) sizə deyən (fətva verən) şəxsdir.”
6
“Bəraət” mənaca “Azadlıq” deməkdir. Şəri terminologiyada ona “Əsalətul-Bəraə” deyilir, Azəricə
tam tərcüməsinə isə, “Azadlıq Qaydası” deyilir. Üsulilərin istifadə etdiyi bu qaydaya əsasən, əgər
bir məsələ haqqında nə Qurandan nə də ki, sünnədən bir dəlil yoxdursa, bu qayda-dan istifadə
edərək, həmin məsələnin halal olduğuna hökm olunur. Əxbarilər isə bu qaydadan ‘Şubhətul-
Vucubiyyə’də, yəni bir şeyin haram olduğu bilinəndə, amma onun vacib olub-olmadığına şəkk
edəndə, həmçinin başqa şərait və qaydaya əsasən çox nadir hallarda, Bəraət qaydasından istifadə
etmişlər. Necə ki Üsuli alimlər də Əxbarilərin qəbul etmədikləri bir çox qaydalarından bəzən
istifadə etmişlər. Və sırf Bəraət məsələsində isə, Əksər Əxbari alimlər, ümumiyyətlə bu qaydanı
məqbul saymır.