Sərraf şİruyə

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
30 
“Ocaqlı dağı”nda daş nənni də var, 
İmamın vaxtından qalıb yadigar. 
Kim ziyarət edib, övlad arzular, 
Haqq əmriylə yırğalanır o nənni, 
Gərək anlayasan nənni deyəni. 
 
Şeyx Heydərim qonaq gəlib qoynuna, 
Şah Xətai qol dolayıb boynuna. 
Alqış deyib Miskin Abdal soyuna, 
Ocağının daşlarından öpübdü,  
Torpağından öz üstünə səpibdi. 
 
O ocaqlar neçə nəsil yetirib, 
Kökə, soya neçə əsil yetirib. 
Haqqa dönən neçə oğul yetirib, 
Dastanlaşıb ərənləri, ərləri, 
Seyidləri, şairləri, pirləri. 
 
Böyük Ağa, Səməd ağa, neçəsi,  
Mümkün deyil adlarından keçəsi. 
Çalışıram gedəmmirəm kəsəsi, 
Anam Göyçə, keçmişlərdən sən danış, 
Yaddaşlarda qalmışlardan sən danış. 
 
Hacı Rəhim igidlikdə Qazan xan, 
O olubdur yağı başı üzən xan! 
Məşədi İsə siyasətlə gəzən xan, 
Ziyad, Qasım neçələri yaddadı, 
Əsgəranda yağı bağrın oddadı. 

---

             
                           
                          Ayrılıq belə düşdü
 
 
31 
 
O ərlərdən, ərənlərdən yazıblar, 
Seyidlərdən, o pirlərdən yazıblar. 
Neçə-neçə hünərlərdən yazıblar, 
Mən yazacam bir xeyirxah ocaqdan. 
Xeyirxahlıq heç düşməsin dodaqdan. 
 
İnsan bu dünyanın əşrəfi olar, 
Vicdan təmiz ola, can sağlam ola.  
Nə şeytan, nə iblis güc gələ bilməz, 
Mühit sağlam ola, an sağlam ola. 
 
Hər haya, haraya gəlməyə nə var, 
Hər şeyi öyrənib, bilməyə nə var, 
Dağları, daşları dəlməyə nə var, 
Tale üzə gülə, can sağlam ola. 
 
Hər şey düz olarsa gör nələr olmaz, 
Bir ürək qəmlənməz, qəlb mələr olmaz. 
Zərrəcə haqq işə şübhələr olmaz,  
İslam dini kimi din sağlam ola. 
 
 

---

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
32 
II 
DAŞKƏND KƏNDİNİN TƏSVİRİ 
 
Otuz yeddi kənd idi, 
Göyçənin şərq tərəfi.
1
 
Hər kənd könül oxşayan,  
Mənzərəli, səfalı. 
Ətrafı uca dağlı, 
Ətəyi gen dərəli. 
Zirvələrə gedən yol, 
Tamam bəndli-bərəli. 
Daşkənd kəndi ucqarda, 
Yerləşən bir kənd idi. 
Bu kənd qayalıqlarla,  
Elə bil “peyvənd” idi. 
Elə sanırdın ki, kənd,  
İki mərtəbəlidi. 
Bu sütunları qoyan, 
Ancaq haqqın əlidi. 
Silsilə qayalıqlar, 
Kənd boyu uzanırdı. 
“Gözlülər” məhləsinə, 
Az qalmış dayanırdı. 
Yuxarıdan “Qəfərli”yə, 
Taki gedib çıxırdı. 
Orda “Taxçalı qaya”, 
Kəndə doğru baxırdı. 
Qayalıqlar altında,  
                                                 
1
 Basarkeçər rayonunun ərazisi nəzərdə tutulur. 

---

             
                           
                          Ayrılıq belə düşdü
 
 
33 
Yeddi mağara vardı. 
Hər birisi min başdan, 
Çox mal-heyvan tutardı. 
Payız, qışda sürülər, 
Burda saxlanılardı. 
Mağaranın qapısı, 
Həm bacası olardı. 
Zağa deyirdi hamı, 
Həmən mağaralara. 
Hətta ki, ayrı-ayrı,  
Ad vermişdi onlara. 
“Binnət”, “Sultan”, “Məhəmməd” 
“Qocamanın zağası”. 
“Sulu zağa”nın ancaq,  
Çox olurdu xatası. 
Deyirlər orda çoxlu, 
Cin-şəyirtin olardı. 
Kimisə aldadaraq,  
Zağaya aparardı. 
Sulu Zağaya hardan,  
Su dolur bilinmirdi. 
Nə qədər axtarılsa,  
Bir axar görünmürdü. 
Beləcə qaya altı, 
Qaya üstü kənd idi. 
Qayalıqla bu evlər,  
Bir-birinə bənd idi. 
Qayalığın üstündə,  
Bir-birindən aralı. 
Birinin divarları,  

---

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
34 
Tamam sökük, paralı. 
İki Alban kilsəsi, 
Həm məzarıstan vardı. 
Keçmişdən gələcəyə, 
Bu bir sübut, tutardı. 
Başdaşları sanırsan,  
Elə bu gün qoyulub. 
Üstündəki naxışlar, 
Ustalıqla oyulub. 
On ikinci əsrə, 
Aid olan kilsələr. 
Sökülsə də qalacaq, 
Tarix kimi çox illər. 
Şərqdən Şorca kəndləri,  
Cənubdan “Dik pilləkən”. 
Yayda yaylaq axtaran, 
Buranı edir məskən. 
Sarıyaqub, Qoşabulaq,  
Şimal sərhəddi idi. 
Mərkəzlə Daşkənd yolu,  
Çox rahat bir yol idi. 
Səkkiz kilometr yol, 
Cermuxa bir qol idi. 
Cermux istisuyuna
1
  
Uzanırdı bu qolu. 
Bura birləşdirirdi,  
Ora gedən hər yolu. 
Daşkəndin ərazisi, 
                                                 
1
 İndiki Ermənistanın isti suyu. 

---

             
                           
                          Ayrılıq belə düşdü
 
 
35 
Böyük idi hər kənddən. 
Çoxunun su axını,  
Ayrılırdı bu bənddən. 
Sayılıb seçilirdi, 
Daşkənd bütün kəndlərdən. 
Üzüağ, başı uca,  
Çıxardı hər hünərdən. 
Savadlı adamları, 
Ərənləri var idi. 
Dizləri qatlanmayan,  
Çox ərləri var idi. 
Bax belə təsvir edir,  
O elin şairləri. 
Təsviri təsdiq edir, 
Aqilləri, pirləri. 
 
Dağlar, daşlar yas saxlayır İdrisə, 
Min rəhmət yaxşıya, min lənət pisə. 
Qoç Alı dağıdıb çox səngər, kilsə 
Qanlılı Qurbanın izi bəs hanı? 
 
Mehralı oğlu Məmməd qan-qan deyibdi, 
Ziyada çox ellər qurban deyibdi. 
Həvil Qasım “getdim zindan” deyibdi, 
Kəvərdən Qanlıya izi bəs hanı. 
 
Hacı Rəhim – Rüstəmi-Zal, Cahangir 
Tədbirdə pir Qorqud, döyüşdə bir şir. 
Hünəri elm ilə olubdu əlbir, 
Xəncərinin iti üzü bəs hanı? 

---