Sevginin dadı (roman)
Yüklə 2,71 Mb. Pdf görüntüsü
|
52
gəmiyə mindik. Qız qalasına qalxdıq. Funikulyora minib Dağ‐ üstü parka çıxdıq, oradan şəhərin axşam mənzərəsinə tamaşa etdik. Görəsən şəhərlilər də kəndə gələrkən mənim keçirdiyim hissləri eynilə yaşayırlarmı? “Bakı, sən necə də gözəlmişsən... Bu qədər insanı görəsən dartıb sənə gətirən səbəb nədir?” – bunu hey düşündüm. Yolüstü yenə həmin kafeteriyada piroqla kakao içdik. Yataqxanaya qayıtdıq. Korpusun girəcəyində “vaxtyorşa” qaba‐ ğımızı kəsdi, – “Qızla girmək olmaz!” – dedi. Üç manat pul verib “ağzını yumduq”. Birinci mərtəbədə şırıltıyla axan suyun səsindən bildik ki, bu gün hamam günüdür. Səmərqənd hama‐ mı yoxladı, – “İsti su gəlir və heç kim yoxdur”. İsti suyun tez‐ liklə kəsiləcəyini nəzərə alıb tələm‐tələsik otağımıza qaçdıq, paltarlarımızı dəyişdik. İdman paltarlarımızı əynimizə alıb üçü‐ müz də hamama cumduq. Səmərqənd yaxalanıb tez çıxdı, – çay qoymağa tələsirdi. Onsuz da hamamın işıqları yanmırdı, işıq yalnız dəhliz qapısından gəlirdi, bu isə içəridəkinin cinsiyyətini və kimliyini tanımağa imkan vermirdi. Qaranlığın ağuşunda və su şırnağının altında Lena ilə yenidən birləşdik. Təzyiqlə axan suyun başımı döyəcləməsini çox sevmişdim – tövləmizdə gə‐ miyə oxşayan dəmir vannada bir vedrə suyla çimdiyim günləri xatırladım. Duş misilsiz bir şeymiş. Son dəfə sabunlanıb yaxa‐ landıq və otağa qalxdıq. Səmərqənd, bu gün də kitabla məşğul olmadığımı irad göstərib Lenanı özüylə qonşu otağa apardı. Kitablarıma sarıldım. Gecə saat 12‐dək konspektlərimi bir daha diqqətlə oxudum. “Mən artıq imtahana hazıram!” – qəna‐ ətinə gəlib şirin yuxuya daldım...
* * *
53
Səhər saat 5‐də yuxudan qalxdım. Səhər yeməyi hazır‐ ladım. Durna nənəmin dualayıb üflədiyi, sonra da düyünlədiyi ipi belimə bağladım (guya bununla, müəllimlərin dil‐ağzını bağlamışdı mənim mələk nənəm). Kitabları son dəfə vərəqləyib güzgüdə özümə baxdım, – “Hə! Mən hazır!” – dedim. Yan di‐ varı döyəcləyib Lenagili durğuzdum. Bu da onlar... Yenə qol‐boyun olub içəri girdilər. Lena çox əzgin idi. Salamlaşdıq. Kefim kök idi. Səmərqəndə: – Deyəsən poçtalyon Çingizin atı kimi Lenanı kim gəldi minir ha..? Səmərqənd: – Bunlar belədir də, bu gün sənlə, sabah mənlə, o biri gün də bir başqasıyla yatır. Mən gülərək: – Bilirsən yadıma hansı lətifə düşdü? – Birinin oğlu, xaric‐ də yad millətdən olan qızla evlənir. Atası etirazla oğluna deyir ki, – “Oğul, o qızla evlənmə. Evlənsən, ondan mənə xəstəlik keçəcək, məndən anana, anandan isə bütün kəndə yayılacaq”... İkimiz də gülüşdük. Lena nəyə güldüyümüzü soruşdu, Sa‐ şa nəsə yalandan uydurdu. Səhər yeməyini yeyib çıxmağa ha‐ zırlaşdıq. Lena ikimizin də ayaqqabılarını kremləyib qaraltdı. Gözəl geyinmişdik. Yataqxanadan, – “Allah, sən özün kömək ol!” – deyib çıxdıq. Tibb institutunun qarşısında iynə atsaydın yerə düşməzdi. Valideynlər öz övladlarına min bir fənd öyrədirdilər – “İmta‐ handa çox qurcalanma. Köçürtmə, ətraflı fikirləş! Tələsmə, heç kimə də kömək eləmək fikrinə düşmə – yalvarsalar da kömək eləmə!”. Valideynlərimin yanımda olmamasına heyfsiləndim, özümü kimsəsiz hiss edirdim. Səmərqəndin və onunla şərikli Lenamızın dualarına qalmışdım – “Göydən daş yağdır, Allah!” – belə yerdə Durna nənəm bu cür deyərdi... 54
Giriş qapısında adları oxuyan cavan oğlan peyda olanda, elə bil qurbağa gölünə daş atdılar – hamı susub qulaqlarını şək‐ lədi. 10‐15 nəfərdən sonra mənim də adım oxundu – Mehtiyev Fərhad Ağəli oğlu. Adamları yara‐yara içəri girdim. Oğlan bizi liftə mindirib yuxarı mərtəbəyə qaldırdı. İmtahan verəcəyimiz otağın ağzında sakitcə gözləməyimizi möhkəm‐möhkəm tapşır‐ dı. Sonra bizi həmin siyahı üzrə üç‐üç içəri dəvət etdilər. Gü‐ nortaya az qalır, həyəcanım məni rahat buraxmırdı. Növbəmiz çatdı, adımı oxudular. Ürəyimin tuppultusunu aydınca eşidir‐ dim. İçəriyə daxil olub ədəbərkanla müəllimlərə salam verdim. İnanın səmimiyyətimə, həyatımda bir neçə möcüzəli təsadüflə‐ rim olub, bu da onlardan biri idi – imtahan götürən üç müəl‐ limdən biri “Abituriyentlərə kömək” verilişinin aparıcısı həmin ...Ömərovaydı. İçimə rahatlıq yayıldı. Müəllimlərdən biri mə‐ ni iri bilet aparatının yanına çəkdi, – “Düyməni bas, bilet gö‐ tür”, – dedi. Xrom düyməni astaca basdım, heç nə çıxmadı. Müəllim, – “Möhkəm bas”, – dedi. Möhkəm basdım. 5‐6 bilet birdən çıxıb döşəməyə töküldü. Ana nəvazişi gözlədiyim Ömər‐ ova bizə tərəf çöndü, – “Vəhşisən, yavaş bas da bir az!?”. Dilim batdı, ayaqüstə öldüm. Yerdən bir‐bir biletləri götürüb yanım‐ dakı müəllimə verdim. Axırıncı bileti də uzadanda, – “Onu götür, keç bax o partada otur” – dedi. Göstərdiyi yerə keçdim. Biletin nömrəsini soruşdular, dedim. Suallara baxdım: 1)“Balıqların çoxalması”. 2)“Bitkilərdə simbioz həyat tər‐ zi”. 3)...“İlişikli irsiyyət hadisəsi. Morqan qanunu”. “Səni drozofil milçəklərinə yem olasan, lənətə gəlmiş Mor‐ qan!” Məni puçur‐puçur tər basdı. “Bu qədər bəxtsizlikmi olar? Sənin mələk saydığın, sən demə ilan imiş. Qorxduğun mövzun qabağına çıxdı...” İnanın ki, həmin dəqiqə bəxtsizliyimdən im‐ tahanı tərk etməyə hazır idim, hətta bunun üçün durub sonra da nədənsə yenidən yerimdə oturdum. Yanımdakı əyləşənin suallarına baxdım. “Su kimi içdiyim suallardır! Tüpürüm belə
Yüklə 2,71 Mb. Dostları ilə paylaş:
|