Sevginin dadı (roman)
Yüklə 2,71 Mb. Pdf görüntüsü
|
58
– Nə qədər pulun çatmır? – soruşdum. – 25 manat. Şalvarımın dal cibinin sancağını açıb pullarımın içindən bir iyirmibeşlik çıxarıb ona verdim. İstehza ilə: – Tez ol apar ver, kənddə işimiz töküldü qaldı – dedim. Etiraz etməyə qoymadım, qapını açıb onu içəri itələdim. Bir neçə dəqiqədən sonra yenə ikilikdə dəhlizə çıxdılar. Rza müəllim pulu cibinə qoyub Səmərqəndin qiymət kitabçasına “məqbul” yazıb üstünə atdı və otağa qayıtdı. Səmərqənd kitab‐ çanı açdı, içinə, – “tfu..!” – tüpürüb arxa cibinə soxdu və Lenaya “vsyo!” dedi. Həmin gün şəhərin bütün görməli yerlərini gəzdik. Çox xoşbəxt anlar yaşadıq. Axşam evə qayıdanda ayaqlarımızın zoqqultusundan uzanılı qaldıq. Lena səhərədək mənim sərənca‐ mımdaydı. Növbəti imtahanım iki gündən sonra idi... ...İki gün də gəlib çatdı. Bu iki gündə baş vermiş xırda söh‐ bətlərlə başınızı ağrıtmaq istəmirəm, sadəcə olaraq, yeyib ‐ içdik, deyib‐güldük, “canına yel keçməyə qoymadan” növbə ilə Lena üçün “kankanlıq” etdik. Arada‐bərədə isə “Kimyadan vəsait” kitabını vərəqlədim. Kimya imtahanı çox asan və uğurla keçdi – “5” aldım. Sevincimin həddi‐hüdudu yoxuydu. Artıq arzuladı‐ ğım “həkim‐cərrah” peşəsinin bir addımlığındaydım. Daha iki gündən sonra isə ədəbiyyatdan son imtahan... Bi‐ let çəkdim: “Nəriman Nərimanovun “Bahadur və Sona” əsərin‐ də sevginin tərənnümü”. Lal kimi oturub Allahdan vəhy gələ‐ cəyini gözləyirdim. Heç bir hərf də yazmadım – heç bilmədiyim bir mövzuydu, konspektlərimin içində də yox idi. Yanımda əy‐ ləşən qız donunun ətəyini yuxarı çəkib, kapron corabında giz‐ lətdiyi konspektindən oğrun‐oğrun köçürürdü. Baldırı kons‐ pekt arxiviydi. “Bahadur və Sona” nı istədim, verməyə qorxdu‐ ğunu dedi, dərinə getmədim. Axıradək oturub, növbəm çatan‐ da boş kağızı müəllimin qabağına qoydum. Qiymət kağızıma “2” yazıb bayıra çıxartdılar. Bəlkə də əvvəlki qiymətlərimin 59
“4”, “5” olduğunu desəydim rəhmləri gəlib kömək edərdilər, lakin heç nə deməyib həyətə düşdüm. Deyim ki, çox dilxor da deyildim, layiq olduğum qiyməti almışdım. Gərək biologiya‐ dan ayağımı dirəyib “5” alaydım, onda “eksperimentalnı 31 ” gi‐ rərdim. Nəysə, olan artıq olmuşdu... Lena ilə Səmərqənd ehtiyacım olmayan təsəllilər verirdilər (görünür çox üzgünüymüşəm). Amma özlərindən xəbərləri yox idi. Hər ikisi pərişanıydılar. Lal‐dinməz, bir‐birimizdən aralı ayağımızı sürüyərək yeriyirdik. Aramıza çökmüş sükutdan özüm bezdim: – Nolub ədə, dədən ölüb? Kəsilmişəm da, bu il olmaz, gə‐ lən il olar! Səmərqənd: – Kəndə, “qız çıxmayan gəlin” kimi qayıtmağını heç istə‐ mirdim... Dərdimizi unutmaq üçün restorana getməyi təklif etdim. Kənddən gətirdiyim puldan 275 manat 53 qəpik qalırdı. “Ocaq” restoranına getdik. Yeraltı mağara stilində olan bu yer çox ürə‐ yimcə oldu. Artıq araq içməyi bacarırdım. Ofisiant hər dəfə gələn‐ də dalına əl atıb şitlik edirdim – öz sırtıqlığım özümə də xoş gəlirdi. Birinci dəfə üzümə gülməsəydi qələt eliyərdim, bunu tək‐ rar eləməzdim. Amma məndən 8–9 yaş böyük olan bu qız, elə bil ona əl‐qol atmağım üçün dəqiqəbaşı bizə yaxınlaşır, qaba‐ ğımızdakı işlənmiş salfetləri yığışdırır, – “Bir şey lazımdır?” – deyib, özünü əllədir, nazla, gülə‐gülə gedirdi. Möhkəm keflənmiş‐ dik. Bir azdan musiqiçilər gəldi. Çaldılar‐çağırdılar, məclisi qızışdırdılar. Özümüzü evimizdəki kimi hiss edirdik. Mən mikro‐ fonu əlimə alıb, bu gün imtahandan müvəffəqiyyətlə keçmiş Səmərqəndi təbrik etdim, onun şərəfinə oynaq bir musiqi sifariş verdim, o ki var oynadıq. Kaş sinif yoldaşlarım, kənddəki dost‐
31 O vaxtlar imtahanlardan dalbadal iki “beş” alanı avtomatik instuta qəbul edirdilər.
60
larım bu günümü görəydilər... Səmərqənd də mikrofonu alıb, bu günkü qəbul imtahanında uğursuzluğuma görə mənə “baş‐ sağlığı” verib, “Süpürmüşəm sarayı, həsiri basma dolan gəl” mahnısını sifariş etdi, – bu mahnı Durna nənəmin ən çox sevdi‐ yi mahnı idi. Dana kimi böyürdüm, – “Qurban olum kəndimə, Durna nənəmə, təzək külü hopmuş yuxamıza! Mən kəndimizi istəyirəm..!”. Çox hoqqalardan çıxdıq, çox meymunluqlar elədik, hətta çıxanda ofisiantın ev telefonu və ünvanını da aldıq. Hesabı verdik: “27 manat 45 qəpik”. Hesab bizi bir qədər ayıltdı. Ofisiant vasitəsilə restoranın şefi – adaşım Fərhada “salam” göndərdik. Yataqxanaya necə gəlib çıxdığımız isə yadımda deyil. Le‐ nanı yenə içəri buraxmaq istəməyən gözətçi ilə mübahisə etdi‐ yimizi güclə xatırlayıram. Daş kimi yatıb, səhəri günün günorta vaxtı yuxudan oyandıq. Günboyu şəhəri veyil‐veyil gəzib gözü‐ müzün qurdunu tamam öldürdük. Evdəkilərin hər birinə bala‐ ca da olsa bir şey aldım – anama canamaz və təsbeh, atama ayaqqabı, Durna nənəmə isə çust, təsbeh və yun şal. Sabahkı avtobusa rayona iki nəfərlik bilet aldıq. Biz Lenanı tərk edirdik. Bu gecə ayrılmalıydıq... Qız çox pərişandı, heç bir planı yox idi. Pulsuz‐parasız, təkbaşına bu qoca şəhərdə başını necə girləyəcəkdi görəsən? Elə istəyirdi ki, bizimlə birgə kəndə getməyi... Amma heç dilucu dəvət də eləmədik, – edə bilməzdik, bu heç zaman olmazdı. Evə tez qayıdıb paltarlarımızı qablaşdırdıq. Lena artıq öz idman çantasını çoxdan hazırlamışdı. Qızı çörək almağa göndərdik. Çox gecikdi, narahat olduq. Pən‐ cərədən boylandım. Lena əlində çörək, bir zənci tələbəylə şirin‐ şirin söhbət edir, tanış işvə‐nazla oğlanın ağlını başından alırdı. – Gəl bax, artıq bizim Çingizin atı kürsəyə təzə at tapıb, gör necə iynəşirlər? – Səmərqəndi səslədim. Lena gəldi. Bayaqkı pərişanlığı azalmışdı. Səmərqəndlə dialoqları belə oldu: Yüklə 2,71 Mb. Dostları ilə paylaş:
|