Sevginin dadı (roman)
Yüklə 2,71 Mb. Pdf görüntüsü
|
30
Hamı qımışanda Ağəli bir az da ciddiləşdi. Arvadına: – Qara azar, qara qulğuna 22 , nə irişirsən, dur çay‐çörək ver! Durna həmişə Familənin tərəfini saxlayıb ona qahmar dur‐ muşdu. Bu dəfə də: – Ağa, bunnandısa, elə deyəydin durun cəhənnəm olun evimdən! Bir həftədi bu konserti gözləyirdik, ləzzətini qaçır‐ dın... Heç sənin axırıncı dəfə arvaq‐uşağına “sağ ol” dediyin ya‐ dına gəlir? Axı onlar da insandı. Bütün günü sacın qırağında istidən biş, tüstü gözünü kor eləsin, təzək qoxu, axşam da gəl kişi səni zəhərləsin! Durna nənə acıqla yerindən qalxıb, – “Gecəniz xeyirə qal‐ sın”, – deyib qapıya tərəf yeridi. Familə: – Boy! Hara gedirsən, ay arvad..? Ağanı tanımırsan, bunun işi‐gücü boş şeyin üstündə deyinməkdi dayna... Gəl otur kon‐ sertinə bax! – Konsertin ən yaxşısına baxdım! Sağ olun – Durna nənə qapını çırpıb getdi. Söhbətin codlaşdığını hiss edən Fərhad da aradan çıxıb balağı axtarmağa qaçdı. Familə ərinə: – Allah insaf versin sənə, yazıq arvad bütün günü işləmək‐ dən ölüb, sən də hər boş şeydən coşub‐daşırsan. Yenə incidi, gəl indi könlünü al görüm necə alırsan. Balağı bu saat canavar ye‐ mədi ha! – Ay qız, bir balaq sizcə boş şeydi, hı!? Satsam 300 manat puldur. Sabah instituta gedəndə cibinə ağac yarpağı qoyub yola salacaqsan, yoxsa qənfet kağızı? Heç aradan on dəqiqə keçməmişdi, Fərhad pəncərədən ba‐ şını içəri saldı:
22
31
– Balaq evin dalında, – kartofluqdaymış... Mən nənəgildə yatacağam. Sağ olun. Familə kinayə ilə ərinin üzünə baxıb dedi, – “Di hı, bu da sənin çər dəymiş balağın!”
...Axşamdan eyvanda yatmışdım. Hinin qapısını açan ki‐ mi küyükmüş toyuqların basabasla, pırıltıyla hindən çıxmağı məni yuxudan oyatdı. Yerimdə dirsəkləndim. Gözlərimi ovuş‐ durdum. Alatoranlıqdır – gecə səhərə tam təslim olmamışdı hələ. – Sənin başına dönüm, ay bala, qırılmışlar səni oyatdımı? – nənəm qayğıyla üzümə baxdı. Xoruz günün ilk söhbətinə yandıq verirmiş kimi ürəkdən banladı. Durna nənə: – Qara yara, çor, zəkkum! Qara vurğun təpənnən vursun sənin! Sənin görüm səsin batsın! Bu gün səni kəsmək mənə borc olsun, çər dəymiş! – əlindəki çubuqla xoruza tolamazı atdı. Yolağanın açıldığı diqqətimizi çəkdi. Durna: – Toyuqlar ağacdan düşməmiş, bu səhər ertədən gələn kimdi görəsən? Allah xeyir eləsin... Durna nənənin “dəli keçisi” – nəvəsi Dilbər iri idman çan‐ tasını sürüyə‐sürüyə evin döngəsində göründü, nənəsini görcək çantanı buraxıb qucağına qaçdı, boynuna sarılıb üz‐gözünü duz kimi yaladı: – Ay mənim mələk nənəm, mən gəldim! Sənsiz elə darıx‐ mışam ki... Durna nənə də nəvəsinin yanaqlarından öpüb onu bağrına basdı, gözləri qəhərdən doldu:
32
– Xoş gəldin maral balam, it uşağı yenə səni tək buraxıb‐ lar? Min yol demişəm ki, uşağı təkbaşına avtobusla yola salma‐ yın, uzun yoldu, başına hər iş gələr. Dilbər: – Rayondan atamın tanışı çıxdı, – bizimlə gəlirdi, gözqulaq olmağı ona tapşırdı. Həm də yekə qızam, daha narahat olma‐ ğına dəyməz, özüm tək də gələ bilərəm. Birdən məni gördü, – “Qaqaş, sən də burdasan!?” və qa‐ çaraq çarpayımın üstünə tullanıb boynumu qucaqladı: – Bizim ceyranımız necədir? Bu gün məni bağa ot biçməyə aparacaqsanmı? Mən də Dilbərin üzündən öpdüm, nənəmə səsləndim: – Nənəsi, sənin dəli keçin yenə kəndi bir‐birinə qatacaq. Əlbəttə aparacağam, sənin həsrətindən ceyranın burnu tüklə‐ nib. İndi üstümdən düş paltarımı geyinim. Əl‐üzümü yudum, nənəmin hazırladığı samovar çayı, südlü şiləylə səhər yeməyimizi yedik. Yeddi saat uzun yol gəlməsinə baxmayaraq yorğunluğu hiss olunmurdu, elə hey “ceyranı” (bizim eşşəyə belə ad qoymuşdu) görmək üçün yerində vur‐ nuxurdu. Odur ki, yeməyimizi tez bitirib bizim məhləyə keçdik. Anamla qucaqlaşıb hal‐əhval tutandan sonra birbaşa həyətdəki tut ağacına bağlanmış eşşəyin yanına qaçdı. “Ceyranı” hamımız‐ dan çox istəyirdi. Ulağın boynunu qucaqlayıb burnundan öpdü: – Ay Allah.., niyə ağladın.., hə, ...sən də darıxmışdın, ceyra‐ nım? Mənim gözəlim... Gör milçəklər göz yaşını necə içir ceyra‐ nımın, lənətə gəlmişlər! Qaqaş (məni isə belə çağırırdı) səni ye‐ nə də şallaqlayır, onun əli tökülsün elə..! Ta qorxma, səni ona vermərəm. Bu gün otu onun belinə şəlləyib, arxasınca gülərik, eləmi qaragözlüm... – elə bu cür xasiyyətinə görə Dilbərə biz də “dəli keçi” adını qoymuşduq.
33
Ulağın boynunu qucaqlayıb gözlərini mənə zillədi: – Bu gündən bizə şələ yükləmək, şallaq vurmaq, xətrimizə dəymək, təhqir etmək, “eşşək” demək qadağandır. Bir az da bi‐ zim yerimizə özünü qoy, gör nə əziyyətlər çəkirik... Atam əlində iki cüt təzə qaloşla məhləyə girdi – malı noba‐ ta qatdıqdan sonra tütün suvarmağa da vaxt tapmış, hələ yolüstü kənd dükanına da baş çəkmişdi. Dilbəri görcək: – Baho... Balaca Durna da gəldisə, ağzımızı açıb danışa bil‐ mərik. Ay şeytan, səhər ertədən sən hardan çıxdın belə? Dilbər körpə uşaq kimi atamın qucağına tullandı, boynuna sarılıb onu öpdü. Atam: – Sarı kişmiş, bu şirin dilin olmasaydı, ilanlar çoxdan ye‐ mişdi səni. Bax Familə bibiylə, nənəyə yolüstü bir qaloş almı‐ şam. Oyrəli 23 nənənin xətrinə dəymişdim. Dedim könlünü ala‐ ram. Küsüb, üç gündür ki, bizə gəlmir. Bilsəydim gəlmisən, bi‐ rini də sənə alardım. Al, bunu nənəyə verərsən, – bir cüt qaloşu Dilbərə verdi – Atangil necədir, yenə təkbaşına gəlmisən? Dilbər:
– Hamı yaxşıdır, sizə salam deyirdilər. Bəlkə yay tətilində hamımız birlikdə gəldik. İndisə 12 günlük tətilə gəlmişəm, həm də istəyirdim ki, Novruz bayramını, çərçənbəni burda keçirim. – Lap yaxşı eləmisən, kəndin əsl dincəlməli vaxtıdır. Neçə‐ də oxuyursan indi? – Dörddə. – Ay maşallah, yekə qız olmusan ki, amma boyun uzanmır ki uzanmır, elə həminki sarı kişmiş, çoxbilmiş şirin balasan. Sonra anama tapşırdı:
23 O gün.
Yüklə 2,71 Mb. Dostları ilə paylaş:
|