tor ailəsinə dua
edərək əhalini su kəmərinin
başa çatması münasibəti ilə təbrik etmiş, bu
yolda xərc və zəhmət çəkənlərin ata‐analarına
dua oxumuş, özlərinə cansağlığı və var‐dövlət
arzu etmişdi. Hacı Zeynalabdin Tağıyevin
xidmətlərini xüsusi qeyd edən Bakuvi Hacıya
kranı birinci açmağı təklif etmişdi.
Çox təəssüf ki, «Molla Nəsrəddin» jurnalı
Bakuvi kimi mütəfəkkir din alimlərini də
tənqid edir, onların karikaturalarını öz səhifə ‐
lərində dərc edirdi. «Molla Nəsrəddin», «Kəşfül‐
Həqayiq» kitabının nəşrində köməyi olan
H.Z.Ta ğıyevi də belə bir əsəri nəşr etdirdiyinə
görə qınayırdı.
1920‐ci ildə Qafqazda siyasi vəziyyətin
dəyiş məsi ilə Mir Məhəmməd Kərim Mərdə ‐
kandakı evinə çəkilərək elmlə məşğul olmağa
başladı. Çünki Azərbaycanı işğal edən Qızıl
Ordu milli‐mənəvi dəyərləri qadağan etmiş,
bunun nəticəsində 1925‐ci ildə «Allah sızlar
cəmiyyəti» qurmuş, eyni zamanda dini və
dindarları sosializm düşməni kimi qələmə
vermişdi. Bu siyasətin «təmizləmə hərəkatı»
nəticəsində Qazı Məhəmməd Kərim də müx ‐
tə lif bəhanələrlə dindirilməyə başlandı. Әmə ‐
liy
yat müvəkkili Varoşkeviç onu 13 fevral
1938‐ci ildə Maştağa şöbəsində sorğuya çəkdi.
Yalançı şahidlər dinləndi və eyni gündə məh ‐
kəmə qərarı üzünə oxundu.
Mir Cəfər oğlu Məhəmməd Kərim 1939‐cu
il martın 15‐dən 16‐na keçən gecə repressiya
qurbanları arasında güllələnərək şəhid edildi.
Dini fəaliyyəti və antisovet çıxışları ilə rejim
əleyhdarı elan edilən alimin evi talan edilmiş,
kitabxanası isə yandırılmışdı. İslam ümmətinə
ondan qalan xatirə isə xalqımıza onun ən
böyük töhfəsi sayılan «Kəşfül‐Həqayiq», təfsir
ilə çap edilmiş aşağıdakı yazıları və tərcü mə ‐
ləri oldu.
1) «İran kəndlərinin halı»; 2) «Təbrizdə
gördüklərim»; 3) On yeddi Ramazan»; 4) «Ermə ‐
nüsə»; 5) «Özreyi‐Qureyş»; 6) «Kərbala yan ‐
ğısı»; 7) «Fətətu Ğassan»; 8) «Rəşidin bacısı
Abbasə»; 9) «Әbu Müslüm əl‐Xorasani»; 10) «Sə ‐
lib müharibəsi»; 11) «Emin və Məmun qar daş ‐
ları».
Quran elmləri arasında təfsir ən geniş sahə ‐
dir. İlahi kəlamın izah və açıqlanması Həzrət
Peyğəmbərdən (s.ə.s) başlayaraq bu günə qədər
davam etmişdir. Bu məqsədlə Quran tarixinə
külli miqdarda ədəbiyyat daxil olmuşdur.
Təbii olaraq yazılan bu təfsirlərin əksəriyyəti
ərəb dilində, bir qismi isə osmanlıca və fars
dilində yazılmışdır.
Әrəb dilində təfsirlərin başa düşülməsinin
çətinliyi səbəbilə müsəlmanların öz dilində
oxuyub anlayacağı sadə bir təfsirə ehtiyac var
idi. Məhəmməd Kərim Bakuvi belə bir əsəri
qələmə alaraq, azərbaycan türkcəsində ilk
təfsiri ərsəyə gətirdi.
Təfsirin – «Kəşfül‐Həqayiq an Nukətil‐Ayəti
vəd‐Dəqayiq» («Ayələr və keyfiyyətlərinin incə likləri
haqqında həqiqətlərin kəşfi»)
– adın
dan da
görüldüyü kimi, əsas məqsəd xalqın Qura nın
izah və hökmlərinə diqqətlə baxıb görmə sini
təmin etmək, Quranın mənasının asan anla ‐
şılması və uca qayəsindən həzz almasına
xidmət etmək idi.
Hər təfsirin özünə xas metod və xüsusiy ‐
yətləri vardır. Məhəmməd Kərim Bakuvinin
bu əsəri təfsir üsulu baxımından zəngin
möhtəvaya sahib bir əsərdir. Bu baxımdan
rəvayət təfsiri yönündən əsərin metodu haqda
aşağıdakıları sadalamaq olar:
Müəllif ayələrin nazil olma səbəbləri və hik ‐
mətləri baxımından tarixi hadisələrə aid rəva ‐
yətlərə geniş toxunaraq, zəif rəvayətləri rədd
edir, bəzi müfəssirləri tənqid edir, ehtiyac ol‐
mayan izahlardan uzaq durmağa çalışırdı.
Quranın Quranla təfsiri müfəssirlərin əksəriy ‐
yəti tərəfindən istifadə edilmiş bir metoddur.
Quranın bir yerindəki ayənin izahı və anlaşıl ‐
ması üçün başqa bir yerdə keçən ayə vardırsa
və ya bir yerdəki mövzu başqa bir yerdə daha
geniş əks etdirilmişdirsə, bu ayələri yanaşı
təfsir etmək və biri ilə digərini aydınlaşdırmaq
təfsir elmində ən məqsədəuyğun yol hesab
edilmişdir.
Bakuvi də bu metoda böyük əhəmiyyət
vermiş, bir ayəni daha açıq başqa bir ayə ilə,
eyni zamanda bir ayəni başqa bir ayə ilə ancaq
ləfzi yox yalnız mənası ilə təfsir etmişdir.
29
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 2 (06) 2014
Quranın sünnə ilə təfsirində ayələrin Həzrət
Peyğəmbər əleyhissalamın sünnəsi möhtəva ‐
sında izahı geniş yer tutur. Müfəssir təfsirdə
müxtəlif hədis qaynaqlarından, bəzən öz məz ‐
həbi olan əhli‐şiənin «mutunu‐ərbəa» adlanan
dörd hədis kitabından, bəzən də əhli‐sünnə
hədis qaynaqlarından təfərrüatı ilə istifadə
etmişdir.
Әsabələr və tabeundan gələn rəvayətlərə
ehtiyacı qədər müraciət etmiş, ayələrin təfsir
və izahlarında onların rəyi və rəvayətlərindən
istifadə etmişdir. Onlardan ən çox müraciət
edilənlər arasında Abdullah İbn Abbas, Həsən
Bəsri, Həzrət Әli, Həzrət Cəfər Sadiq, Abdul‐
lah ibn Məsud, Mücahid, Qatada və Süfyan İbn
Üyeynəni sadalamaq olar.
Müəllif bəzi hallarda mövzuları müasir
müstəvidə təhlil etmişdir. Vətən sevgisi, icti‐
mai‐siyasi idarənin insan üçün əhəmiyyəti,
planetlərin ömrü məsələsində və isbat edilmiş
elmi tədqiqatların Qurana ziddiyyətinin müm ‐
künsüzlüyü kimi mövzulara müasir prizma ‐
dan baxmışdır.
Elmin bu sahəsində olduğu kimi, bu əsərdə
də bir çox yeniliklər keçmiş biliklərin təməlləri
əsasında qoyulmuşdur. «Kəşfül‐Həqayiq» təfsiri
də özlüyündə Quran təfsirləri arasında bu
sahənin mötəbər qaynaqlarına istinad etmişdir.
Zəmaxşərinin (v.1143) «Təfsiri‐Kəşşaf», Təbərsi ‐
nin (v.1153) «Məcməul‐Bəyan», Fəxrəd
din‐
Razinin (v.1209) «Təfsiri‐Kəbir», Әbus‐Süud
Әfəndinin (1574) «İrşadul‐Әqlis‐Səlim», Әbu
Məhəmməd Bəğavinin (v.1341) «Lübabüt‐təvil
fi məanit‐tənzil» əsasında «əl‐Xəzrin Təfsiri»,
Nəsafinin (ö.1310) «Mədariküt‐Təmzil və Hə ‐
qa
iqü‐t‐Təvil», Qazi əl‐Bəyzavinin (v.1286)
«Әnvarüt Təmzil», İsmayıl Haqqı Bursəvinin
(v.1724) «Ruhül‐Bəyan» kimi təfsirlərindən
istifadə edilmişdir.
Mir Məhəmməd Kərimin hədis qaynaq ‐
larından istifadəsinə gəlincə, Bakuvi, yuxarıda
da qeyd edildiyi kimi, həm Әhli‐Sünnə, həm
də İmamiyyə hədis ədəbiyyatından geniş isti ‐
fadə edərək müdafiə etdiyi «İslam milləti»
vəhdət mə urəsinin nümunəvi timsalını özü
təzahür etdirmiş, metodologiyasında əyani
surətdə bunun mümkünlüyünü göstərmişdir.
Buxaridən Kuleyniyə qədər bütün hədis qay ‐
naq larına müraciət etmişdir.
Təfsirin digər klassik təfsirlərindən fərqlən ‐
dirən spesifik xüsusiyyətləri də vardır. Bun‐
lardan bəziləri belədir. Müəllifin «Furqan»
surəsinin 39‐cu ayəsində bəhs edilən «Rəss
camaatı»nın Qafqazda, Araz çayı ətrafında
yaşayan əhaliyə işarə etdiyi və Allahın onlara
İsa ilə Məhəmməd peyğəmbər (s.ə.s) arasında
Hanzala İbn Safvan adlı peyğəmbər göndər ‐
diyini qeyd etməsidir (Kəşfül‐Həqayiq, II\640).
Yenə Bakuvi «Bəqərə» surəsinin 102‐ci ayə ‐
sində xalqa sehr öyrətdiyi qeyd edilən Harut
və Marut adlı iki şəxsin mələk olduqlarını
iddia etmənin doğru olmadığını, onların sehr
elmini bilən iki padşah olduqlarını və xalqı
imtina etmək üçün onlara sehr elminin öyrət ‐
diklərini qeyd edirdi (Kəşfül‐Həqayiq I\62).
Bununla yanaşı, müfəssir alim öz təfsiri ilə
XX əsrin astanasında müsəlman ictimaiyyə ‐
tinin yaralarını sarımağa, mənəvi böhrana yol
açan təfriqə, nifaq, cəhalət və xurafatın qarşı ‐
sını almağa, müsəlmanları Quran həqi qət ləri
ətrafında sıx birləşməyə çağırırdı.
Bu minvalla ərsəyə gələn əsər 1904‐cü ildə
Hacı Zeynalabdin Tağıyevin maddi vəsaiti ilə
Tiflisdə «Kaspi» qəzetinin Buxariyyə mətbə ‐
əsində çap olundu.
İlk dəfə türk dilində, Azərbaycan türkcə ‐
sində nəşr olunan təfsirin şanı və şöhrəti bütün
Türkistana yayıldı. Әsərin nəşri islam aləmində
böyük əks‐səda yaratmış, müəllifə böyük şöhrət
qazandırmışdır. Müəllifə Türkmə nistandan, Tata ‐
rıs tandan, Gürcüstandan bir çox hədiyyələr,
Özbəkistandan xələtlər, İrandan «Şiri‐xurşid»
medalı, Osmanlı dövlətin dən isə ağ platindən
8 guşəli medal təqdim olunmuşdur. Təfsirin
üç nüsxəsi 1907‐ci ildə İstanbula göndərilmiş,
30
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 2 (06) 2014