Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
Bu m
əqsədi aydınlaşdırmaq üçün böyük şair Nizaminin
“Xosrov v
ə Şirin” adlı əsərinin müqəddiməsində yazdığı cüm-
l
ələrə diqqət verməliyik. Şair orada deyir ki: “Mən Qızıl
Arslanla gö
rüşdüyüm zaman söhbətlərimi yalnız siyasi
m
əsələlər üzərində davam etdim”.
Qızıl Arslan az müddət içərisində Bağdad və Buxaraya
m
əxsus olan elmi Şərqi Təbriz şəhərinə köçürməyə müvəffəq
oldu.
Bu gün T
əbrizin Çərəndab, Sərxab, Kəcil və Şamğazan
q
əbristanlarındakı məzar daşlarını oxumuş olarsaq, Qızıl Arsla-
nın elm və mədəniyyət sahəsində nə qədər
fəaliyyət
göst
ərdiyini təyin edə bilərik. Şübhə yoxdur ki, bu daşların
altında yatan yüzlərlə ədib və şairlər Təbrizə səyahət üçün yox,
öz bilikl
ərini Cənubi Azərbaycan xalqına vermək üçün dəvət
edilmişdilər.
Qızıl Arslan birinci növbədə xalqa
sirayət etmiş əsirlik və
köl
əlik hisslərinin məhv edilməsinə çalışırdı. O, Azərbaycanda
əsrlərdən bəri hökm sürən müstəmləkəçilik siyasətinin
yaratdığı zehnini xalqın şüurundan silmək və onun yerində
azadlıq və istiqlaliyyət düşüncələri doğurmaq siyasətini
yürütm
əyə başlamışdır.
Qızıl Arslan Azərbaycan xalqının içərisindən
dövlət
adam
ları hazırlamaq və onları məmləkətin siyasi və ictimai
v
əzifələrinə təyin etmək üçün əlindən gələni əsirgəmirdi.
Onun dövründ
ə Azərbaycanda Nizaminin müasiri
F
əxrəddin və Ələddin kimi xalq qəhrəmanları meydana çıxdığı
v
ə onlar üçüncü Toğrula qarşı düzələn
dəhşətli bir hökumət
t
əbdilatı şəklində iştirak etdilər.
T
əəssüf olsun ki, nə xəlifə, nə də onun siyasi qövzündən
istifad
ə edən Xarəzm şahları və iraqlılar, qızıl Arslanın bu
böyük f
əaliyyətinə soyuqqanlıqla baxa bilmədilər. Onun
padşahlığının 7- nci ilində (hicrətin 587-nci ilində) yatdığı
yerd
ə öldürdülər.
40
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
Hicr
ətin 906-ncı ilində Səfəvi dövlətinin təşkil edilməsi
osmanlı, dövlətinin başında duran Soltan Səlimin rahatsızlığına
s
əbəb oldu, özünü
rəvi zəmin hesab edən Soltan, qarşısında şah
İsmayıl kimi gənc və qəhrəman bir hökmdarı gördüyü zaman
qor
xuya düşdü, çünki şah İsmayılın qoruduğu dövlət osmanlı
dövl
ətinin Şərq ölkələri hesabına genişlənməsi arzularına
mane
ə törədirdi.
Onların birinci qanlı müharibəsi 920- nci ildə Makunun
Çal
dıran mahalında baş verdi. Bu müharibə şah İsmayılın məğ-
lubiyy
əti ilə qurtarandan sonra Soltan Səlim Təbrizin qətl və
qar
ət olunmasına əmir verdi.
Soltan q
ətl və qarətlə və xalqın sərvətini osmanlı məmlə-
k
ətinə köçürməklə kifayyətlənmədi. O, xalqın
milli mədəniyyə-
tini pozmaq, m
əmləkətin iqtisadiyyatını ölümə məhkum etmək
m
əqsədilə də Təbrizin üç min ailədən ibarət olan sənətkarını
osmanlı məmləkətinə köçürdü.
T
əbrizlilərin Soltan boyunduruğu altından çox tez çıxa
bildil
ər. Osmanlılar bir daha Soltan Səlimin zamanında
(hicr
ətin 941-nci ilində) Təbriz üzərinə hücum etdilər. Soltan
S
ərdar İbrahim paşanın komandası altında gələn orduya:
“T
əbriz qətl və qarət edilməli və şəhər yerlə yeksan olun-
malıdır” - əmrini vermişdi.
Soltan v
ə İbrahim paşalar Təbrizi osmanlı müstəmləkəsi
halına gətirməgi bacarmadı. Nəhayət hicrətin 942-nci
ilində
Soltan S
əlim xan şəxsən özü böyük bir ordu və 350 topla
T
əbriz üzərinə hücuma başladı. Bu vaxt təbrizlilər böyükdən
kiçiy
ə qədər silaha sarılaraq öz doğma şəhərlərini müdafiyəyə
başladılar.
Soltan S
əlim xan Təbrizi mühasirə etmiş olan İbrahim pa-
şaya verdiyi əmrində:
“T
əbriz şəhərini təbrizlilərsiz işğal etmək lazımdır” –
demişdi.
41
Щяр ики тайын эерчяк айнасы – «Азярбайъан» дярэиси
Soltan yuxarıdakı əmrindən sonra İbrahim paşa
b
əşəriyyət tarixinin o zamana qədər qeyd etmədiyi vəhşılıgə əl
atdı. Təbrizdən çox az camaat qurtara bildi. Qalanları uşaqdan
böyüy
əcən qılıncdan keçrildi.
T
əbrizlilər Təbrizi yabançılar əlində qoymadı, onlar öz
qut
larını təşkil edib osmanlıları bir daha böyük həqarətlə Təb-
rizd
ən çıxartdılar.
Yen
ə də hicrətin 944 –üncü ilində təbrizlilərdən intiqam
almaq m
əqsədilə Soltan Murad xan Təbrizə Osman paşanın ko-
mandasında bir cəza dəstəsi göndərdi.
Bu dəfə Osman paşa
T
əbrizi qətl və qarət etdirdi.
“Asari
əvvəl” adlı tarix kitabı Osman paşanın qətl və
qar
əti barəsində aşağıdakı cümlələri yazır:
“Az
ərbaycan xalqı, Çingiz xan istilası günində görmədiyi
f
əlakəti Osman paşanın Təbrizə girdiyi gündə gördü. Osman
paşa xalqı böyükdən kiçiyə qədər qətl etdirdikdən sonra qədim
padşahlardan, hətta monqollardan qalmış tarixi binaları
yıxdırıb yerlə yeksan etdirdi. Xüsusən Səfəvi padşahlarının
tikdirdiyi binalar, h
ətta məscidləri də dağıtdırdı”.
Hicr
ətin 1139-uncu illərində Nadir şahın İran təxtinə
otur
ması Təbrizin ordu mərkəzinə çevrilməsinə səbəb oldu.
Şirvan və Azərbaycana soxulmuş osmanlıları qorumaq üçün
başlanan bir neçə qanlı müharibənin bütün ağırlığı yenə də
T
əbrizin üzərinə düşdü.
M
əhəmməd Səid Ordubadi
(1945,
№5, səh.4, 5, 6, 7, 8)
42