Slanders On Muslims In History


Şii Müslümanlar Osmanlı Halifesi'nin Yanında Savaşmışlardır



Yüklə 1,95 Mb.
səhifə7/35
tarix06.05.2018
ölçüsü1,95 Mb.
#42528
1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   ...   35

Şii Müslümanlar Osmanlı Halifesi'nin Yanında Savaşmışlardır

İngiltere, I. Dünya Savaşı sırasında işgal ettiği Irak'ta, Şiilerin kendi safında savaşacağını düşünmüş ve planlarını buna göre yapmıştır. Ancak Şiiler, Osmanlı Halifesi'nden gelen Cihad-ı Ekber'e icabet etmiş ve Osmanlı'nın yanında yer almışlardır. "İngiliz işgalinin başladığı ve İslam beldelerinin tehlikede olduğu ve yardım gerektiğini" anlatan telgraf, Irak'ta tüm Şii camilerinde okutulmuştur. Şiilerin en üst lideri Seyyid Kazım el-Yezdi, tüm Şiileri, Kabe-i Şerif'i , Mescid-i Nebevi'yi ve imamların kabirlerini korumaya çağırmıştır. Oğlu Seyyid Muhammed'i de savaşa göndermiştir. Şii Şeyh Eş-Şeriati el-İsfehni, cihada destek vermiş "İşgalci İngilizleri kovmakta tembellik edenler, büyük günah ve haram işlemişlerdir" demiştir. Kazımiyye Şehrinde, Şeyh Mehdi el-Halisi fetva yayınlamıştır. Müslümanlara, "Küfür belası yok oluncaya kadar bütün mallarını cihat yolunda harcamalarının" vacip olduğunu söylemiştir. Şiiler "İslam topraklarından kafirlerin uzaklaşması için Osmanlı'yla birlik olacaklarını, Türklerin dinde kardeşleri olduğunu ve İngilizlerin bu topraklardan atılması için yardım edeceklerini" ilan etmişlerdir. Kuveyt Emiri Muhammara, Irak'ı işgal eden İngilizlere destek vermek amacıyla askeri kuvvet göndermek üzereyken, Şiilerin bu cesaretinden çekinerek asker göndermekten vazgeçmiştir. Şii aşiretler, gemilerle ve kafilelerle Dicle ve Fırat nehirleri boyunca, Osmanlı'nın yanında, görkemli bir şekilde savaşa yürümüşlerdir.



Kurna Cephesinde savaşan Şii ulemalar: Seyyid Mustafa Keşani, Seyyid Mehdi Haydari, Şeyhül Şeriati el-İsfahani, Seyyid Ali el-Damad, Seyyid Mustafa Keşani

Basra Doğu Cephesinde savaşan Şii ulemalar: Şeyh Mehdi el-Khalisi, Seyyid Muhammed, Şeyh Cafer Radi, Seyyid Kemal el-Hilli

Eş-Şuaybe Cephesinde savaşan Şii ulemalar: Seyyid Muhammed Said, Şeyh Abdul Kerim el-Cezairi, Şeyh Abdul Rıza Radi, Seyyid Muhsin el-Hakim

Sadece Eş-Şuaybe cephesinde 50 bin Şii kardeşimiz savaşmıştır. Cephede, Şii mücahitlerden 3 bin asker şehit olmuştur. Osmanlıların Kut'ül Amare Savaşı'nı kazanmasında, Şii aleminin desteği büyüktür. I. Dünya Savaşı'nın en önemli zaferi ve İngiliz derin devletinin en büyük yenilgisi olan Kut'ül Amare Zaferi, Müslümanların birlik olması ile gerçekleşmiştir.



İngilizlerin Gasp Ettiği Osmanlı Gemileri ve
İade Etmediği Paralar

I. Dünya Savaşı'nın ilk zamanlarında savaşa daha katılmamış olan Osmanlı Devleti, donanmasını güçlendirmek amacıyla İngiltere'ye 3 adet büyük savaş gemisi sipariş etti ve bunların paralarını da peşin ödedi. "Sultan Osman", "Sultan Reşad" ve "Fatih" adları verilen bu 3 savaş gemisi o dönemde İngilizlerin geliştirdiği "dretnot" tipi gemilerdendi.

Bu tip gemiler 20. yüzyılın başlarında hizmete giren ve denizcilik tarihinde yeni bir çığır açan ileri teknolojiye sahip gemilerdi. Eski model savaş gemilerine göre daha hızlı hareket edebilen, tek başına adeta yüzen bir filo niteliğine sahip modern gemilerdi. Bu gemiler Osmanlı donanmasının güçlenmesi ve denizlerde yenilgiye uğramaması bakımından son derece önemliydi. Zira 1900'lerin başlarında kara ulaşımı yeterince gelişmediği için askeri üstünlük, denizlerde üstün olmakla doğru orantılıydı.

Gemi satın alabilmek için Osmanlı Devleti'nin mali kaynakları yeterli olmadığından, o dönemde geniş çaplı bir bağış kampanyası düzenlenmişti. Zamanın imkanlarıyla kahvelerde, halkın toplandığı yerlerde, müsamere ve eğlencelerde sürekli olarak bu iş için para toplanıyordu. Öğrenciler dahi ellerine verilen kumbaralara para atarak bağışta bulunmuşlardı. Önemli para yardımlarında bulunanlara "Donanma İane Madalyası" adı altında bir de madalya veriliyordu. 1909 yılında kurulan Donanma-yı Osmanî Muavenet-i Millîye Cemiyeti, söz konusu gemilerin satın alınması için yardım kampanyaları düzenlemiş, gösteriler tertiplemiş ve ürün satışı gerçekleştirmişti.

"Sultan Osman" dretnotu, aslında başlangıçta Brezilya'nın siparişi üzerine yapımı tamamlanan "Rio de Janeiro" gemisiydi. Ancak Brezilya ödemesini yapamadığı için, üretici İngiliz Armstrong şirketinin ihaleyle satışa çıkardığı gemiyi Osmanlılar satın almıştı. Kaptanının kimliği bile saptanmıştı: Hamidiye'nin efsanevi kahramanı Rauf Bey.

27 Temmuz 1914'te Osmanlı Devleti'ni temsilen Rauf Bey, Sultan Osman gemisini teslim almak üzere İngiltere'nin Newcastle şehrine gitti. Ancak işler beklenmedik bir biçimde gelişti. Çok önceden savaşta Osmanlı'yı düşman saflarına almayı planlamış olan İngiliz derin devleti temsilcileri, kısa zaman sonra kendi donanmalarının karşısına çıkacak böyle üstün özelliklere sahip bir gemiyi teslim etmek istemiyorlardı.

Churchill, Sultan Osman'a el koymanın çok büyük bir diplomatik skandala neden olacağını biliyordu; ancak her şeye rağmen, 3 Ağustos 1914'te Sultan Osman ve Reşadiye gemilerine İngilizlerin el koyduğunu resmi olarak açıkladı.

Özetle İngilizler, Osmanlı'ya ait olan gemileri, henüz gemilere Türk bayrağı çekilmeden apar topar gasp ettiler. Gemileri teslim etmedikleri gibi, tamamen haksız ve kanunsuz bir biçimde, tamamı peşin ödenmiş olan 12 milyon İngiliz altını tutarındaki bedeli de iade etmediler. Daha doğru bir ifadeyle, bu parayı görülmemiş bir pervasızlıkla alenen çalmış oldular.

"Hamidiye Kahramanı" ve yeni kurulacak Türkiye Cumhuriyeti'nin 3. Başbakanı olacak olan Rauf Bey (Orbay) anılarında konuyla ilgili şu açıklamayı yapar:

Geminin son taksiti olan yedi yüz bin lira da ödenmişti. İşleri bir an önce bitirmek için denemelerin bir kısmından vazgeçerek, fabrika ile 2 Ağustos 1914 günü geminin bize teslimi konusunda anlaşmıştık. Fakat parayı verişimizin ertesi günü için kararlaştırılan sancağımızı çekme töreninden yarım saat önce İngilizler, Sultan Osman'a el koydular... Gerektiği şekilde şiddetle protesto edildiyse de kimse oralı olmadı...76

Sultan Osman gemisi derhal İngiliz donanmasına katıldı ve ismi "Agincourt" olarak değiştirildi. Reşadiye ise Erin ismini aldı, ancak 22 Ağustos'ta seyre hazır olan Erin'in denenmesinde silahlarının iyi çalışmadığı görüldü. Başarılı biçimde onarılamadığı ve bir daha da kimseye satılamayacağı için 1922 yılında gemi sökücüler tarafından parçalandı.

Rauf Orbay konuyla ilgili açıklamalarına şöyle devam eder:

Sonra, Dünya Savaşı iptidasında (başlangıcında), henüz bizim harbe girmediğimiz günlerde inşaları tamamlanıp bedelleri de tarafımızdan tamamen ödenmiş olduğu halde memleketimize getirilecekleri sırada İngilizlerin el koymuş oldukları Sultan Osman, Sultan Reşad ve Fatih dretnotlarımızın, tahminen 12 milyon İngiliz altını tutarı bedellerinin geri verilmesi meselesi vardı. Bu, İngilizlerin sarih borcu idi…77

Bu, İngilizlerin sarih borcu idi, ama Lozan Antlaşması'nın 58. maddesi gereğince Türk tarafı bu haktan, muhtemelen İngiliz derin devletinin baskısı sonucu, ilginç bir biçimde feragat etmişti. Lozan Antlaşması'nın söz konusu 58. maddesi günümüz Türkçesi ile şöyledir:



Bir yandan Türkiye ve öte yandan (Yunanistan dışında) öteki Bağıtlı (sözleşmeli) Devletler, bu Devletlerle (tüzel kişileri de kapsamak üzere) uyruklarının, 1 Ağustos 1914 tarihiyle İşbu Antlaşmanın yürürlüğe giriş tarihi arasındaki süre boyunca uğramış oldukları, gerek savaş eylemleri, gerekse zoralım, haciz, dilediği gibi kullanma ve el koyma tedbirlerinden doğan kayıp ve zararlardan dolayı her türlü parasal istemde bulunma hakkından karşılıklı olarak vazgeçerler.78

Bu madde, gerçekte İngilizlerin yaptığı söz konusu gaspı kapsamamaktadır. Zira dönemin İngilizlerinin tüm dünya önünde işlediği aleni hırsızlık suçu, Osmanlı'nın tamamen savaş dışında olduğu bir dönemde gerçekleşmiştir. Bu eylem, iki ülke arasındaki ticari bir alım satım ilişkisinden başka bir şey değildir. Olayın herhangi bir savaş kaybıyla uzaktan yakından ilgisi yoktur. Dolayısıyla Lozan'ın bu hükmü, söz konusu gasp için geçerli olmamalıdır.

Durum bu kadar açıkken, İngiliz derin devleti, o dönemde işlediği bu gasp suçunu savaş kaybı kapsamına sokabilmiştir. Sonuçta, Britanya Hükümeti'nce 1914 yılında haksız ve hukuksuz bir şekilde el konulan savaş gemileri için ödenmiş bulunan paradan Lozan'da feragat edilmiştir.

O dönemde söz konusu dolandırıcılık operasyonunu yöneten kişi ise İngiliz derin devlet yapılanmasının en sadık ve ateşli elemanlarından biri olan Winston Churchill'dir.



İngiliz Derin Devletinin Büyük Hezimeti:
"Çanakkale Savaşı"

Daha önce detaylı belirttiğimiz gibi I. Dünya Savaşı, İngiliz derin devletinin kurguladığı mühendislik çalışmalarından biriydi ve planlandığı gibi de yürümüştü. Savaş öncesi İngiltere, henüz gündemde dahi olmayan savaş için tüm hazırlıklarını yapmıştı. Kömürle işleyen gemilerini benzinlilerle değiştirdi. 18 adet yeni tanker yaptırıp denizaltı ve uçak filolarını kurdu. 1911'lerden itibaren geniş çaplı tatbikatlarla deniz kuvvetlerini harekata hazır hale getirdi. Çıkacak savaşta Fransa'nın da tam desteğini almaya yönelik gerekli diplomatik girişimleri gerçekleştirdi. Sonuçta, I. Dünya Savaşı'nın başladığı 1914 yılına gelindiğinde, İngiliz donanması önceden alınmış olan önlemlerle mükemmel bir duruma getirilmişti.

I. Dünya Savaşı öncesinde, İngiliz donanmasındaki tüm bu hazırlık ve yenilenme sürecinin tasarlayıcısı, dönemin Donanma Bakanı Winston Churchill'di. Büyük bir Türk ve Müslüman düşmanı ve İngiliz derin devletinin sadık elemanlarından biri olan Churchill, aynı zamanda Çanakkale Savaşı'nın da baş mimarıydı. Churchill, daha Osmanlı Devleti fiilen savaşa girmeden önce, 1914 yılı Eylül ayında Çanakkale Boğazı'nın donanmayla geçilerek İstanbul'un işgal edilmesini öngören bir projeyi Başbakan Herbert Asquith'e iletmişti. Churchill'in planına göre, İstanbul'un işgal edilip düşürülmesi ile Osmanlı İmparatorluğu hızlı bir yenilgiye uğratılacaktı.

Cephe için yeni planlar yapılırken İtilaf Donanması, 18 Mart günü Amiral John de Robeck komutasındaki 16 savaş gemisinden oluşan dev bir donanma ile Çanakkale'yi geçmeye kalkıştı. Ancak tüm gemiler, Nusret Mayın Gemisi'nin boğazın Çanakkale tarafına yerleştirdiği mayınlarla etkisiz hale getirildi. Mayınlarla ağır bir yenilgi yaşayan İtilaf Donanmasına Osmanlı topçularının isabetli top atışları da eklenince İngilizlerin deniz yoluyla Çanakkale'den kolayca geçme hayalleri hüsranla sonuçlandı. 18 Mart 1915'te Çanakkale Boğazı'nda yaşanan hezimet, İngilizlerde büyük şaşkınlık yarattı.

Britanya, Fransa ve Anzak kuvvetleri her ne kadar çıkarma yaptıkları sahillerde köprübaşları oluşturmayı başardılarsa da, Osmanlı kuvvetlerinin dirençli savunmaları ve karşı taarruzları sonucunda Gelibolu Yarımadası'nı işgal edemediler. Türk savunmasını aşamadılar ve büyük kayıplar verdiler.

Hem denizde hem de karadaki savaşlarda yaşanan büyük hayal kırıklığı ve verilen kayıplar sonucu, İtilaf Devletleri'nde, Çanakkale Cephesi'nin kapatılması fikri ağır bastı. İngiliz ordu komutanlarından General Charles Monro, cephede yaptığı incelemelerin ardından Londra'ya, 'Gelibolu tahliye edilmelidir' raporunu bildirdi. Tüm bu gelişmelerin sonucunda İngiliz, Anzak ve Fransız kuvvetleri Gelibolu Yarımadasını 1915 yılı Aralık ayı içinde tahliye ettiler. 7 Aralık'ta cephenin kapatılması kararı alındı; 10 Aralık'ta tahliye işlemleri başladı; 27 Aralık 1915'te ise Gelibolu'da hiçbir İtilaf Devleti askeri kalmamıştı.

İngilizlerin kendi kaynaklarında işledikleri Çanakkale katliamının korkunç bilançosu şöyle belirtilir:

Dokuz ay kanlı kıyımın yaşandığı, Gelibolu Yarımadası'nı almak için düzenlenen operasyonda, 29 bin İngiliz ve İrlandalı ile 11 bin Avustralyalı ve Yeni Zelandalı asker dahil yaklaşık 58 bin asker hayatını kaybetti. Dahası, kendi anavatanlarını çetince savunan 87 bin Osmanlı askeri de yaşamını yitirdi. Her iki taraftan en az 300 bin asker de ağır yaralandı.79

Çanakkale Hezimetinin Baş Aktörü Churchill

İngiliz emperyalizminin büyük bir savunucusu olan Winston Churchill, I. Dünya Savaşı sırasında Rusların ilk fırsatta İstanbul'a inerek Boğazları ele geçireceğini tahmin ediyordu. Bu nedenle, erken davranıp ilk hamleyi yapan kendisi olmak istedi. Böylece İstanbul'u fethederek tarihe geçeceğini düşünüyordu.

Türklerin manevi gücünü göz ardı eden Churchill, modern silahlarla donatılmış güçlü İngiliz zırhlıları Boğaz'da göründüğünde, Türklerin hemen teslim olacağını zannetmişti. Bu büyük hatanın bedelini de, önce denizde, sonra da karada hiç beklemediği bir hezimetle ödedi.

İngiliz The Guardian gazetesinin internet sitesinde yayınlanan, "Gelibolu'yu hatırlamak: Kanlı kıyımın ortasında yiğitliği onurlandırmak" başlıklı makalenin yazarı Jon Henley, Churchill'den, "Çok kötü planlanmış ve berbat bir biçimde yönetilmiş Gelibolu Seferi'nin ihtiraslı tasarlayıcısı" olarak söz eder.80 Churchill'in bu boş ihtirasını vurgulayan Henley'in kendisi de çok iyi bilmektedir ki, Çanakkale hezimeti, savaşın kötü yönetilmesinden çok, Mustafa Kemal Atatürk'ün inancı, azmi ve Türk halkının imani şevki nedeniyle gerçekleşmiştir.

İngiliz ordusunun Çanakkale'de Türklerden aldığı tarihi yenilginin baş sorumlusu Churchill, bu fiyaskonun ardından görevinden istifa etti (Aralık 1915). Lloyd George başbakan olunca, 1917'de Churchill yine bir süreliğine Levazım Bakanlığı'na getirildi ve bazı kesintilerle de olsa politik hayatına devam etti. İlginç olan, sorumlusu olduğu Çanakkale hezimetine rağmen, Churchill'in politikaya geri dönebilmiş olmasıdır. Bunun nedeni de, kendisinin İngiliz derin devletinin sadık bir –İngilizlerin kendi deyimleriyle– "İngiliz Buldogu" olmasından başka bir şey değildir. Nitekim İngiliz derin devletinin başlattığı bir sonraki dünya savaşı sırasında İngiltere'ye baktığımızda, başta yine Churchill'in olduğunu görürüz.

İngiliz donanmasının ve ordusunun Çanakkale'de ağır yenilgiye uğramasının ardından, Churchill hakkında soruşturmalar açıldı. Çanakkale'den önce, "Beyler korkmayın. Ben şu deniz kıyafetimle Müslümanların merkezi İstanbul'da oturacağım, korkmayın" diye böbürlenen Churchill, Çanakkale'den sonra, kendisine yöneltilen suçlamalardan daraldığında şu sözleri söylemişti: "Anlamıyor musunuz? Biz Çanakkale'de Türklerle savaşmadık, Allah ile savaştık. Tabi ki mağlup olduk."81

Benzer şekilde, Çanakkale Savaşı'nda İtilaf Devletlerinin komutanı olan İngiliz General Ian Hamilton da şu ifadeleri sarf etmişti:

Bizi Türklerin maddi gücü değil, manevi gücü mağlup etmiştir. Çünkü onların atacak barutu bile kalmamıştı. Fakat biz gökten inen güçler ile mücadele ettik. Sanki biz daha buralara gelmeden, akıbetimiz kararlaştırılmıştı ve şimdi de üzerimizde icra ediliyordu.82

Çanakkale Savaşı'nda Mehmetçiğe Karşı Kullanılan Zehirli Çiviler

İngiliz derin devleti, Çanakkale Savaşı sırasında, Türk askerleri için özel ürettiği zehirli çivilerle savaş suçu işlemiştir.

Tarihin en korkunç yöntemlerinden biri olan bu çiviler, uçaklar vasıtasıyla cephelere dağıtılmıştı. Bu çiviler dört taraflı olup, her bir kancasında zehir bulunuyordu. Ayrıca her ne şekilde atılırsa atılsın, bir kenarı mutlaka ayağa saplanacak şekilde üretilmişti.

Çanakkale Cephesi'nde, ayağında sadece çarık olan binlerce Mehmetçik, yukarıdan atıldığı zaman mutlaka bir tarafı dik kalan bu zehirli çivilere basarak kangren olmuştur. Bu zehirli çiviler yüzünden 12 bin askerin bacağı cephede testereyle kesilmiştir. Bunun bir insanlık ve savaş suçu olduğunu gayet iyi bilen İngiliz derin devleti, bu kalleş uygulamayı Türk askerlerine yapmakta sakınca görmemiştir. Çünkü sapkın Darwinist bakış açısına göre, "Türkleri insan olarak dahi kabul etmemektedir." (Necip Türk Milleti'ni tenzih ederiz)



Churchill'in Çanakkale'de Türklere Karşı Zehirli Gaz Kullanma Planı

Churchill'in notlarının yer aldığı "Churchill Archives Centre"dan (Churchill Arşiv Merkezi) edinilen belgelere göre, dönemin Savaş Bakanı Churchill, Türklerin "insan değil, barbar olduklarını ve bu nedenle de üzerlerinde zehirli gaz kullanılabileceğini" hezeyanını savunmaktadır. Kendisine muhalefet eden Kraliyet Hava Kuvvetleri'ne yazdığı ikna mektubunda da "Medeni olamayan barbar kabilelere karşı zehirli gaz kullanabiliriz. Üstelik düşmanın bunu üretme ve kullanma kapasitesi yokken zehirli gaz kullanılmasından yanayım" diyordu. Winston Churchill'in kendisine, bunun bir insanlık suçu olacağını söyleyerek itiraz edenlere cevabı ise "Türklerin insan olmadığı, barbar ve gelişmemiş bir kavim olduğu" yönündeydi.83 (Necip ve saygın Türk milletini tenzih ederiz)

Churchill, I. Dünya Savaşı sırasında, Batı Cephesinde kimyasal gazların sebep olduğu korkunç kayıpları gayet iyi biliyordu, hatta bütün bunlara doğrudan şahit olacak şekilde 1915-1916 yılları arasında aktif görevde kalmıştı. Fakat buna rağmen Churchill, kayıtlara göre, kimyasal savaşın "askeri değeri" olduğunu iddia edecek zihniyette bir kişiydi. Churchill'in asıl isteği, "Çanakkale'de Türklere karşı gaz kullanmaktı."84

Churchill'e göre zehirli gaz, İngiltere'nin elinde olan gelişmiş bir silahtı. Churchill açıkça, "Barbar bir kabileye karşı silahlarımızın bütün avantajlarından niçin yararlanmayalım ki?" demekteydi. Yazar Noam Chomsky de, Churchill'in şu ürkütücü sözlerini aktarmaktadır: "Zehirli gaz, medenileşmemiş kabilelere ve dik başlı Araplara karşı kullanıbilecek iyi bir silahtır." (Arap kardeşlerimizi tenzih ederiz) Chomsky, Churchill'in, "Batı biliminin, kimyasal silahı askeriyeye uygulaması ve Afganlar ve Araplar üzerinde denemesi" konusunda da fikirleri olduğunu belirtmektedir. 85 Arşivlerde yer alan Churchill'in kaleme aldığı savaş komitesi belgesinde ise, Çanakkale'deki İngiliz askerleri için "gaz maskesi istediği" yer almaktadır. Churchill Archives Centre, bu belgeyle ilgili açıklamasında şöyle demektedir: "Çanakkale'deki askerler için ilave gaz maskeleri istenmektedir. Bu, Türklere karşı gaz kullanıldığının kanıtıdır..." Ayrıca, Churchill'in bu tavrıyla İngiliz eski başbakanlarından William Ewart Gladstone'un "Türklerin maymunla insan arası medeniyet yıkıcı barbarlar" olduğu yanılgısına da destek verdiği söylenmektedir. (Necip ve saygın Türk milletini tenzih ederiz)

Dönemin Osmanlı belgelerinde de, İngilizlerin, Çanakkale Savaşı'nda gaz kullandığı detaylı olarak açıklanmaktadır. Osmanlı Hariciye Nezareti (Dışişleri Bakanlığı) "Müttefik ordusunun Çanakkale'de boğucu zehirli gazlar kullandığını" belirtmiş ve İngiltere'den açıklama istemiştir.

Ünlü yazar Noam Chomsky de, Churchill'in "kimyasal silahlar ve zehirli gazları modern Batı biliminin bir parçası" olarak gördüğünü, Araplar ve Afganlar üzerinde de deneysel amaçlarla bunların kullanılmasını onayladığını ifade etmektedir.86

BBC'nin internet sitesinde yayınlanan, "Winston Churchill'in kariyerindeki en büyük 10 tutarsızlık" başlıklı makalede de Churchill'in düşmanlarına karşı zehirli kimyasal gaz kullanımını savunduğu şöyle geçmektedir:

Churchill, özellikle Kürtlere ve Afganlara karşı kimyasal silah kullanılmasını savunması nedeniyle eleştirilmektedir. 1919'da, bakanlık yaptığı dönemde yazdığı bir hatırasında, "gaz kullanımı konusundaki bu çekingenliği bir türlü anlamıyorum" demektedir. "Medenileşmemiş kabilelere karşı zehirli gaz kullanılmasını kuvvetle destekliyorum" diye de devam etmektedir.87

Makalede, Churchill'in temsilcisi olduğu İngiliz derin devletinin, insanlık dışı, sadist kişiliğini yansıtan şu satırlar da yer almaktadır:



(Cambridge Üniversitesi'nde araştırma görevlisi ve Winston Churchill ve İslam Dünyası kitabının yazarı) Doctker, 'onun 1. Dünya Savaşı'nda Osmanlı birliklerine karşı hardal gazı kullanılmasını desteklediğini belirtmek de önemlidir' demektedir.88

Mısır Seydibeşir Esir Kampında İngilizlerin Kasten Kör Ettiği Türk Esirler

Osmanlı Devleti, I. Dünya Savaşı'nda pek çok cephede savaşa girmiş ve bu cephelerde çok sayıda Türk askeri İngilizlere esir düşmüştü. İngilizlerin Türk esirleri tuttuğu kamplardan biri de Mısır'da, İskenderiye şehrinin 15 km kuzeydoğusundaki, tam adı "Seydibeşir Kuveysna Dört Numaralı Osmanlı Üserayı Harbiye Kampı" olan Seydibeşir Kampı'ydı.

Kamp Komutanı İngiliz Yarbay Coates idi. Kamptaki esirlerin sağlığıyla Doktor Yüzbaşı Gillespie yönetimindeki bir Ermeni doktor ile bir İngiliz onbaşı ve 5 İngiliz hemşire ilgileniyordu.

Bu kampta, 1918'de Filistin Cephesi'nde esir düşen 16. Tümen'in 48. Alayı'na bağlı Osmanlı askerleri tutuluyordu. Bu askerler, 12 Haziran 1920'ye kadar İngilizler tarafından iki yıl boyunca her türlü işkence, eziyet, ağır hakaret ve aşağılamaya maruz kaldılar.

Bir kaynakta, bu kampta esir tutulan Türk askerlerinin, İngilizlerin insanlık dışı uygulamaları sonucunda eziyet gördükleri ve şehit düştükleri şöyle anlatılır:

1 Ağustos 1919'dan itibaren İngilizler bütün Osmanlı esirlerine at ve katır eti vermeye başlamışlardı. Ağustos'un o müthiş sıcağında Mısır gibi son derece sıcak bir muhitte kokmuş at ve katır eti yemek mecburiyetinde kalmış olan zavallı askerlerimizin birçoğu bu yüzden dizanteriye ve bazıları da bir çeşit uyuza benzeyen ve İngiliz doktorları tarafından Pellegra diye adlandırılmış olan müthiş bir illete yakalanarak can vermişlerdir.89

Kamptaki esir Türk askerlerine uygulanan vahşet yalnızca bununla sınırlı değildi. Tarihi kaynaklarda İngilizlerin bu kampta I. Dünya Savaşı'nda esir aldıkları Türk askerlerinin 15 bine yakın bir kısmını kasten kör ettikleri yer almaktadır. Bu akıl almaz vahşet, başta TBMM olmak üzere, Türk kamuoyunda 1919, 1920 ve 1921 yıllarında önemli bir gündem konusu olmuştu.

Söz konusu iddiaların dayandığı iki önemli belge vardır. Bunlardan birincisi, 28 Haziran 1921 tarihli TBMM hükümet kararıdır. Kararda TBMM Başkanı olarak Mustafa Kemal Paşa'nın ve 11 bakanın imzaları yer almaktadır. Kararda şu ifadeler geçmektedir:

Malta'da mevkuf (tutuklu) bulunanlar ile Mısır'da on beş bin esiri kasten malûl (sakat) bırakan İngiliz tabipleriyle garnizon kumandan ve zabitleri hakkında Edirne Mebusu Şeref ve Faik beyler tarafından verilip, İcra Vekilleri Heyeti'ne tevdi ve tensip edilen (sunulan) ve Büyük Millet Meclisi Riyaseti Celilesi'nin 29.5.337 tarihli ve zabıt ve kavanin (kanun) kalemi 354/706 numaralı tezkere ile mürsel (gönderilmiş) takrir icra vekilleri heyetinin 28.6.337 tarihli içtimaında kıraat olunarak (okunarak) lazım gelen bu mütalaati fenniye (bilimsel araştırmaları) dermeyanı (ortaya konduğu) zımnında (için) Sıhhiye (sağlık) ve teşebbüsatı (girişimler) siyasiyede bulunmak üzere Hariciye Vekaleti'ne (Dışişleri Bakanlığına) takrir (önerge) sureti musaddakasının (onaylı sureti) lefiyle (ilişikte) işarı karagir olmuştur (bildirilmiştir). 28 Haziran 1337.90

Bu belge, TBMM Hükümeti'nin, Mısır'daki esir kamplarında 15 bin esiri kasten sakat bırakan İngiliz doktorlarıyla, garnizon kumandan ve zabitleri hakkında siyasi takibatın başlatılmasına dair karardır. Diğer bir belge ise, Meclis'in 28 Mayıs 1921 Cumartesi günü yapılan 37. oturumunda Edirne milletvekilleri Faik ve Şeref beylerin verdikleri yazılı önergedir. Bu önergenin son kısmında Mısır'daki kamplarda "kasten kör edilen" Türk esirlerinden şöyle bahsedilmektedir:



Mısır'da bilintizam (kasten), İngiliz'in tathirat-ı fenniye (ilaçla temizleme) bahanesiyle miktar-ı muayenininden (yeterli miktardan) fazla 'krîzol' banyosuna sokarak gözlerini kör ettikleri 15 bin vatan evlâdının üzerinde irtikab edilen (yapılan) bu cinayetin müteammit (önceden tasarlayan) failleri olan İngiliz tabipleriyle garnizon kumandan ve zabitlerinin tecrim (suçlu ilan) edilmesini de ilave eyleriz...91

Önergenin TBMM'de okunmasından sonra söz alan Mehmet Şeref Bey şu vahim gerçekleri açıklamıştır:



... Anadolu'nun, Rumeli'nin; bu vatanın namusunu müdafaa eden ve bu vatan için çarpışan çocukları, İngiliz eline esir düştükleri zaman doğrudan doğruya Mısır'a sevk edilmişlerdi. Bunları mahsus izhar edilmiş (özel hazırlanmış) bir formüle, muzadı (karşıt) taaffün (kokuşmuş) maddeler içlerine, boyunlarına kadar sokuyorlardı... Fakat Türk çocuğu oraya girince, bir İngiliz neferi (eri) başına dikiliyor ve süngüsünü uzatınca, zavallı yavrucak, başını içeri çekiyor ve iki gözü kör oluyordu. İngilizler böylece 15 bin Türk'ün gözünü çıkarmışlardır...92

Milli Mücadele'nin başlarında, Mısır'daki Türk esirlerinin İngilizlerce kasten kör edildiği haberi, hem İstanbul hem de Anadolu basınında yoğun biçimde yer almıştır. Konya halkı bu olaya büyük tepki gösterir. Konya'da yayınlanan Öğüt Gazetesi, bu olayı sarsıcı ve çarpıcı başlıklarla halka duyurur.

Bunun üzerine, Anadolu'nun diğer yerlerinde de ciddi bir İngiliz nefreti ve karşıtlığı gelişir. Çok geçmeden, İstanbul'daki İtilaf Devletleri komutanlarından İngiliz Generali Milne'nin emriyle, Konya'daki Öğüt Gazetesi'nin kör edilen esirler konusundaki yayınları durdurulur. Sadece yayın durdurmakla da kalınmaz gazete de kapatılır.

Bunun üzerine olayla bizzat Ankara'ya yeni gelen ve burada Milli Mücadele'yi örgütleyen Mustafa Kemal Paşa ilgilenir. Öğüt Gazetesi'nin kapatılma olayını ve sebebini öğrenir öğrenmez Konya Valiliğine, Heyet-i Temsiliye adına bir telgraf çeker. Telgrafta, İngilizler tarafından Türk basınına yapılan baskı ve saldırıları kınayarak, bu girişimin halk tarafından yapılacak bir miting ile şiddetle protesto edilmesinin gerekliliğini beyan eder.93

Bir başka tarihi kaynakta da, Gaziantepli eski Defter-i Hakanı (Tapu ve Kadastro Genel Müdürlüğü) memurlarından Eyüp Sabri Bey'in Ankara'da, 1922 yılında, "Bir Esirin Hatıraları" adıyla yayımlanan kitabında, Mısır'daki hastanelerde İngilizlerin gözetiminde Türk esirlerine yapılan zulüm ve işkenceler etraflıca anlatılmıştır. Eyüp Sabri Bey, Mısır'da İngilizlerin denetimindeki Heliopolis kampında kaldığı sırada bizzat yaşadığı olayları anlattığı bir bölümde, Türk esirlerini "kasten kör etme" vakalarını şöyle aktarmaktadır:

Lâkin bunlara (hastanedeki doktorlara) fevkalade yüz ve selâhiyet (yetki) verilmiş olduğundan, mel'unlar hareketlerinde serbest kalmışlar ve arzuları veçhile (istedikleri gibi) biçare ve masum evlatlarımızın, yani taht-ı esarette bulunan bu bigünah (günahsız) askerlerimizin, bağırta bağırta gözlerini oymuşlardır. Bu cinayetlerin mesuliyeti kime ait olacaktır? Faillerine olmakla beraber, müsebbibi (sebep olanı) olmak itibarıyla bittab (elbette) bütün İngiliz Hükümetine ait olacağını her vicdan takdir edecektir.

Abbasiye hastanesinde... tabiplerin, ellerinde miller ve kolları dirseklerine kadar sıvalı olduğu halde sabahtan akşama kadar işleri güçleri Türk askerlerine ameliyat yapmak ve onların gözlerini çıkarmak olmuştur. Birçok Mısırlı dindaşlarımızın ve umum üseranın (halktan esirlerin) ifadelerine nazaran bu göz ameliyatı evvelce de vuku bulur ise de, mütarekeden biraz evvel bilhassa sonra, İngilizlere galibiyet gururu geldikten sonra pek ziyade ilerlemiş olduğu anlaşıldığı gibi, bizim oraya gittiğimiz zamanlarda şiddetle devam etmekte olduğu bizzat müşahede edilmiştir.94

Türklere karşı uygulanan bu zulüm ve vahşet örnekleri İngiliz derin devletinin deccaliyetin kalesi olduğunun önemli göstergelerinden biridir. Bu zulümler Türk kamuoyunda ve hükümetinde çok büyük öfke ve tepki doğurmakla birlikte, o tarihlerde tüm güç ve imkanlar devletin ve milletin bekasına seferber edildiğinden bu rezaletlerin üzerine gitme fırsatı olmamıştır.

Sonuçta da bu zulümler ne acıdır ki, İngiliz derin devletinin tarih boyunca işlediği tüm diğer suçlarda olduğu gibi zaman içinde örtbas edilmiş, yalanlanmış ve tarihin tozlu sayfaları arasında yerini almıştır.

Lozan Barış Görüşmeleri'nde, esir mübadelesi konusu görüşülmesine rağmen, kasten kör edilen 15 bin Türk esirin durumunun görüşüldüğüne dair bir belge bulunmamaktadır. Bu durum, İngiliz derin devletinin gerçek yüzünü gizleme adına ne tür entrika, baskı ve tehdit yöntemleri kullanabileceği hakkında önemli bir fikir vermektedir.



Yüklə 1,95 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   ...   35




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə