79
yətlə, ideyalar intuisiya
55
vasitəsi ilə dərk edilir və bu
həqiqi bilikdir. Maddi aləmin təzahürləri isə yalnız təsəv-
vürlərdir. Bu təsəvvürlər isə heç də həqiqi bilik deyildir.
Platon fəlsəfəsində sevgi hissinə də böyük əhəmiyyət
verilir. Onun təsiri o qədər böyükdür ki, onsuz heç nə
təsəvvür edilməz. Hətta, gözəlliyə və xeyrə olan sevgi
hissi insan ruhunun ideyasıdır. Ən böyük güc isə sevgi
tanrısı Erotdur (17, 86). Onun verdiyi güc heç nə ilə
müqayisə edilə bilməz. Erot təkcə insanda deyil, bütün
təbiətdə yaşayır və onu idarə edir (17, 94-97). Hər şey
sevgidən yaranır və ondan doğulur. Ona görə Erota ən
böyük sayğı bəslənilməlidir. Eyni zamanda, Erot bəlkə də
tanrı da deyildir. Sadəcə insan təbiətini tanrılarla bağlayan
bir gücdür. Ola bilsin ki, Erot gözəl də deyildir, sadəcə
gözəlliyə və xeyrə yönəlir. Çünki, onda olmayan bir şeyi
əldə etməyə çalışır. Həmçinin Erot, cismani və mənəvi
sevgini birləşdirən bir gücdür.
Bədənə qarşı olan bir sevgidə bayağılıq olsa belə, o
lazımdır. Çünki, öncə gözəl bədənə vurulan insan, sonra
onun ruhunda olan Xeyri və mənəvi gözəlliyi axtarır və
ona qovuşmaq istəyir. Sonra isə sevgi gücü insanı İdeal
Gözəlliyə yönəlməklə tərbiyələndirir, elmini artırır və onu
yüksək dəyərlərlə yaşamağa vadar edir. Beləliklə, sevgi
hissi bizi mənəvi cəhətdən də təkmilləşdirir. Nəticədə, bu
hisslər ədəbiyyatda əks olunur. Ona görə də, sevgi xeyrin
təcəssümüdür.
55
İntuisiya (lat. intuitio – seyr etmək) – həqiqətə məntiqi təhlil və
düşüncənin nəticəsində deyil, duyğu, öncədəngörənlik və təsəvvür vasitəsi ilə
çatmaqdır.
80
Platonun sevgi haqqındakı fikrini sonrakı dövrlərdə
müxtəlif xristian və müsəlman (sufi) mistik təlimləri mə-
nimsəmişdirlər. Ancaq, onlar sevgini yalnız mənəviyyatda
görmüş, onu Tanrıya qovuşma yolunda əsas vasitə kimi
dəyərləndirirdilər. Elmdə isə Platonun bu fikirlərini
Ziqmund Freyd istifadə etmişdir. Onun psixoanalizində
Sevgi hissi insan təbiətinin aparıcı güvəsidir.
Platon öz fəlsəfəsində dövlət və cəmiyyət məsə-
lələrinə də böyük əhəmiyyət vermişdir. Bu məsələlər əsa-
sən insan və ruh fəlsəfəsi aspektində açıqlanır. O hesab
edirdi ki, insanlar yetkin cəmiyyəti fərdi şəkildə qura
bilməzlər. Ona görə də, dövlətə və qanunlara ehtiyac
vardır. Ancaq dövlət öz vəzifəsini yerinə yetirmək üçün
ideala yaxın olmalıdır. Bu məqama çatmaq üçün isə
idarəçilik üsullarının və qanunun müəyyən tələblərə
cavab verməsi lazımdır.
Ümumiyyətlə, Platon insanları üç təbəqəyə böl-
müşdür. Birinci təbəqədə ağıl sahibləri olan insanlar yer
almaqdadır (10, 253). Çünki, onların mənəviyyatında
düşüncə digər duyğuları üstələyir. Bu səbəbdən də ağıl
sahibi olan insanlarda ideyaların ardıcıllığı ilə ahəngi əks
olunur və bu kimi insanlar ideal gözəlliyi də dərk edə
bilirlər. Onlar həmçinin Xeyrə doğru yönələrək ədalət və
həqiqət tərəfdarları olub, dünyanın aldadıcı özəlliklərinə
aldanmırlar. Məhz, ağıl sahibi olan insanlar müdrik
filosoflardır və onlar dövləti idarə etməlidirlər.
İkinci təbəqəni emosianal insanlar (10, 190) təşkil edir.
Onların mənəviyyatında emosianallıq (affektlik) payı
daha çox olur. Bu kimi insanlar əsasən özlərinə qapanırlar.
81
Ancaq, bu təbəqədən olanlar igidlik və mərdlik örnəyi də
ola bilərlər. Onlar əsasən orduda qulluq etməli, ictimai
asayışı qorumalı, öz xidməti borclarını yerinə yetir-
məlidirlər.
Üçüncü təbəqəni isə dünyaya bağlı olanlar təşkil
edirlər (10, 189). Onların ruhları maddi aləmdən həzz
almağa meyllidir. Bu təbəqədən olan insanlar əsasən fiziki
əməklə məşğul olmalı, dövlətin maddi vəziyyətini
yaxşılaşdırmalı, ölkəyə qulluq etməlidirlər
56
.
Platona görə bir neçə dövlət quruluşu vardır (10,
333-354). Bunlar əsasən aşağıdakılardır:
1. Aristokratiya (yun. ἀριστεύς-sayğın soydan olan
+ κράτος-hakimiyyət) – azlığı təşkil edən ən yaxşı
vətəndaşların ədalətli hakimiyyəti;
2. Timokratiya (yun. τῑμή-dəyər + κράτος-ha-
kimiyyət) – azlığı təşkil edən hərbiçilərin və başqa dəyərli
insanların ədalətsiz hakimiyyəti;
3. Oliqarxiya (yun. ὀλίγος-azlıq + κράτος-ha-
kimiyyət) – azlığı təşkil edən varlıların ədalətsiz
hakimiyyəti;
4. Demokratiya (yun. δῆμος-xalq + κράτος-ha-
kimiyyət) – çoxluğun həm ədalətli, həm də ədalətsiz
hakimiyyəti;
5. Tiranlıq (yun. τυραννίς-istibdad) – bir nəfərin əda-
lətsiz hakimiyyəti.
56
Qeyd etmək lazımdır ki, insanların təbəqələrə bölünməsi prinsipi hind
fəlsəfəsində də vardır. Orada bu kimi təbəqələr “varna”lar adlanır. Varnalar
dörddür: kahinlər (brahmanlar), hərbçilər (kşatriyalar), tacirlər və sənətkarlar
(vayşyalar), aşağılanan və heç bir hüquqları olmayanlar (şudralar).
Dostları ilə paylaş: |