264
Amelius Plotinin irəli sürdüyü bəzi anlayışları üçlükdə
təsəvvür edirdi. Belə ki, Amelius Demiurqos (ikinci
yaradıcı) kimi təsəvvür edilən Əqli üçlükdə görürdü.
Üçlüyün birinci üzvü (hipostasisi) Əqlin özüdür. İkinci
hipostasis birincini, üçüncü isə ikincini dərk edir. Bunlar
da Platonun “Timeus”unda söhbət açılan üç krallardır
(demiurqoslardır): Fanet (varlığın əsası), Uran (hər şeyin
sahibi) və Kronos (hər şeyi görən tanrı) (14).
2.8.2. Apameya məktəbi
Apameya şəhərində yerləşən yeni-platonçuluğun
Suriya məktəbinin ən tanınmış nümayəndəsi və yaradıcısı
Yamblix (yun. Ἰάμβλιχος, təxminən m. 245 – 325)
olmuşdur. Yamblixin soyu Suriyanın Xalkida şəhərindən
idi. O, Romada təhsil almış, Porfiriusun öyrəncisi olmuş,
sonra isə Suriyanın Apameya şəhərində fəlsəfədən dərs
demiş, bir sıra kitabların müəllifi kimi tanınmışdır.
Yamblix Plotinin davamçısı olaraq onun Vahid-Əql-
Ruh üçlüyü haqqında monistik təlimini bir qədər fərqli
şəkildə təsəvvür edirdi. Məsələn o, Vahidi ikiyə
bölmüşdür. Plotində olduğu kimi, Birinci Vahid hər bir
varlıqdan daha ucadır. İkincisi isə özündən sonra gələn hər
şeyin başlanğıcıdır. Yamblix burada Vahid-Əql və Vahid-
çoxluq arasında keçid mərhələsini qurmuşdur. Bu
bölgünü ona görə etmişdir ki, bir tərəfdən hər şeyin
başlanğıcı olan Tanrı sonsuz olaraq uzaqlarda təsəvvür
edilir. Başqa tərəfdən isə o bu dünyada var və hər şeyi
265
yaradır. Vahid tanrının ikiyə bölünməsi ilə Yamblix bu
ziddiyyəti aradan qaldırmaq istəmişdir.
Bu quruluşu Yamblix Əql anlayışına da aid edirdi.
Onun fəlsəfəsində Əql də ikiyə bölünür. Birincisi hər bir
var olan şeyin paradiqmasıdır (ilk obrazıdır), ikincisi isə
ideyaların toplusudur. Bu kimi görüşlə Yamblix yenə də
keçmiş platonçuların ziddiyyətlərini çözmək istəmişdir.
Çünki, Əqldə ideyaların olmasından öncə onların ilk
obrazları düşünülməli idi. Buna görə də, Yamblix bu
ziddiyyəti həll etmək üçün Əqli iki hissədən ibarət
təsəvvür edirdi.
Hər şeyin paradiqması olan birinci Əqlin tərkibi bir
deyil, ata (varlıq) – güc (varlığın mümkünlüyü) – əqlin özü
(varlığın
həqiqiliyi
kimi,
onun
mümkünlüyünün
düşünülməsi) üçlüyündən ibarətdir (15, 23-30). Bu
üçlüyün hər bir üzvü ayrıca varlıq və tanrılardır.
Bu cür bölgünü Yamblix ikinci Əqlə, sonra Ruha və
onun hissələrinə də aid edirdi. Beləliklə, onun
təsəvvüründə dünyanın üstündə duran Vahidə, Əqlə və
Ruha aid tanrılar panteonu yaradılmışdır. Onların ardınca
dünyanın içində olan tanrılar gəlir. Bu tanrılar isə öz
növbəsində 12 göy tanrısına bölünürlər. Bu tanrılar da 36,
onlar isə 360 tanrıya bölünür (27). Eyni zamanda,
Yamblixa görə Tanrının birliyi və tanrıların çoxluğu
arasında fərq də yoxdur. Çünki, bir olan yaradan çoxlu
sifətlər və adlarda təzahür olunur. Onlar tanrılar kimi
sayılsa da, bir Tanrının hissəcikləridir. Beləliklə, Yamblix
göylərdən başlayan və yerdə bitən bir ardıcıl düzən
266
qurmuşdur. Bu düzəndə hər bir hissə öncəkinə tabe olur,
ondan doğur. Buna da iyerarxiya deyirlər.
Yamblixə görə ideyalar da şeylərdən fərqlidir.
Sadəcə şeylər onun bəzi özəlliklərini əks etdirir. Bu
yansıma ideya haqqında qismən bilgi verir və sonludur.
İdeya isə əbədi olaraq yaşayır. Deməli, hər bir şeyin əbədi
və “yansıyan” (əks olunan) varlığı vardır. Maddi dünyada
olan hər şey dünya Ruhundan yaranırsa, deməli o da ikiyə
bölünür. Biri "təmiz" Ruhdur ki, onun bu dünyada
"yansıması" yoxdur və o ideal aləmə yönəlir. Dünyada
olan "yansımalar" ancaq
dünya Ruhunun
ikinci
hissəsindən əmələ gəlir (26). Ola bilsin bu bölgü hansısa
daha qədim dini inanclar, magiya və astrologiya əsasında
yaranmışdır.
Yenə Yamblixə görə insan və heyvan ruhlarının
təbiəti bir-birindən fərqlənir. İnsan ruhu düşüncə ilə
qavranılan təbiətlə bağlantıdadır. Bu keyfiyyət heyvanlara
aid edilə bilməz.
Porfirius kimi Yamblix də teurgiya ilə məşğul olurdu.
Onun tanrılara ibadət edən zaman yer üzərində qalxması,
işıq saçması haqqında əfsanələr gəzirdi (5, 363-373).
Yamblixin fikrincə heykəllər tanrı deyillər və onlara ibadət
etmək olmaz. Ancaq kahin zikr, qurbanlar və başqa mistik
aktlarla göy tanrılarından aldığı gücü heykəllərə və başqa
maddi obyektlərə ötürüb onları tanrılaşdıra bilər.
Beləliklə, kahinin fəaliyyətindən sonra tanrı ruhu
heykəllərə və başqa maddi şeylərə keçə bilər.
Göründüyü kimi Yamblix tənəzzülə uğrayan və
Xristianlıqla artıq rəqabət apara bilməyən çoxtanrılığın
267
(politeizmin) dirçəldilməsi üçün yeni ideyalarla çıxış
edirdi. Bunu edərkən o, qədim yunan-roma fəlsəfəsini
mifləşdirmiş, onu müxtəlif mistik təlimlər və teurgiya ilə
qarışdırmışdır.
Yamblixdən sonra Apameya məktəbinə onun
öyrəncisi Apameyalı Sopater (yun. Σώπατρος ὁ Ἀπᾰμεύς,
m. IV yüzillik) başçılıq etmişdir. O, müəlliminin irsini
davam etdirmiş, zamanının ən bacarıqlı natiq və
müəlliflərindən biri olmuşdur. Ancaq onun fəlsəfi
görüşləri haqqında zamanımıza demək olar heç bir
məlumat çatmamışdır. Tarixçi Eunapius
98
onun haqqında
yazırdı ki, o Xristianlıqla rəqabət edən antik dinin
dəyişdirilmiş təlimini Romada yaymaq istəmişdir (5, 379-
391). Bir müddət imperator I Konstantin də onun təsiri
altına düşmüşdür. Ancaq, sonra saray xadimləri Sopater
haqqında mənfi rəy yarada bilmiş və o, imperatorun əmri
ilə edam olunmuşdur.
Deksippus (yun. Δεξίππος, m. IV yüzillik) və
Asinalı Teodorus (yun. Θεόδωρος ὁ Ἀσίνεύς təxminən m.
275 – 360) da Yamblixin ardıcıllarından olmuşdurlar.
Ancaq, onların yaradıcılığı haqqında dövrümüzə çox az
məlumat çatmışdır.
2.8.3. Perqama məktəbi
Daha bir yeni-platonçu məktəb Perqamada fəaliyyət
göstərmişdir.
Bu
məktəbin
Kappadokiyalı
98
Rus ədəbiyyatında Yevnapiy (Евнапий)’dir.
Dostları ilə paylaş: |