ŞÖVKƏt xanməMMƏdova
Yüklə 1,04 Mb. Pdf görüntüsü
|
___________Milli Kitabxana_______________ 17 buraxa, sizi gizlədə bilmərəm. Əğər bundan qonşularım xəbər tutsa, sonra mən o zülm-zillət görmüş insanların üzünə necə baxaram. Onda gərək köçüb gedəm bu məhəllədən.. Kişi yalvardı ki, heç olmasa, bu uşağa bir az yemək ver, iki gündür acdır... Mən tərəddüd içində qaldım, uşağın üzünə baxdım. Göz- lərindən gilələnən yaş yanağından üzü aşağı yuvarlanırdı. Mənə elə baxırdı, elə baxırdı ki... Mətbəxə getdim, gətirdiyim yavan çörəyi körpəyə uzatdım. Uşaq cəld çörəyi əlimdən alıb acgözlüklə ağzına apardı, iri tikələri az qala çeynəmədən içəri ötürməyə tələsdi. Bir yandan yeyirdi, bir yandan ağlayırdi, amma gözlərini də mənim gözümdən ayırmırdı. Onun gözlərindəki ifadə tüklərimi ürpəşdirirdi. Kişi yenə də yalvarırdı, bəlkə, uşaq bir neçə saatlığa sizdə qalsın, bizim dalımızca maşın gələcək, bu gecə mütləq şəhərdən çıxıb gedəcəyik. Ancaq erməni daşnaklarının bizimkilərin başına gətirdikləri müsibətləri xatırlayanda dedim ki, ərim evdə yoxdur, mən özbaşına heç nə edə bilmərəm. Söhbətə qulaq asan Ramiz: – Bax, indi görürsən silah nəyə lazımdır? Bizi bilə-bilə, qəsdən tərkisilah ediblər ki, gözümüzü qorxutsunlar, bizi diz çökdürsünlər ki, onların dediklərini qəbul eləyək. Ancaq biz öz balalarımızın gələcəyi naminə, onları qorumaq üçün yenə də ehtiyatımızı əldən verməməliyik. Götür, gizlət bu silahı... – Ay Ramiz, sən məni lap qorxudursan, – Şövkət ehtiyatla bir uşaq oyuncağına oxşayan balaca tapançaya, bir də israrla silahı ona uzadan ərinə baxdı, – məncə hər şey yaxşı olacaq. Biz sülhsevər ölkəyik, bizim millətin bir günahı yoxdur. Bu boyda dünyaya meydan oxuyan SSRİ-də kimdir öz vətəndaşının qəsdinə duran. Beş-on erməni dığasının atdanıb- düşməyinə də yəqin ki, bir tədbi görərlər. Vallah, belə getməz, ___________Milli Kitabxana_______________ 18 hər şey yaxşılıqla həll olunacaq, bax görərsən... – Ay arvad, sən bunlara çox güvənmə, heç kəsə də yazığın gəlməsin. İlana zəhər verən, aləmi bir-birinə qatan elə bunlar deyilmi? Onlara üzüdönük erməni deyiblər. lazım gələndə tülki cildinə girirlər, lazım gələndə canavara dönürlər. Qarbaçov kimi başı xaraba da belə iki üzli, mindilli, fırıldaq və alçaq adamlar lazımdır ki, istədiyini eləyə bilsin. Görmürsən, ermənilərə necə havadarlıq edir, ermənilər də nə ondan nə də arvadından əl çəkirlər... Bütün dünya da onları müdafiə edir. Amerikadan, Fransadan, Yunanıstandan onlara dəstək verənlərin sayı çoxalır. Belə getsə, bizi təkləyəcəklər. Bu xəmir hələ çox su aparacaq. – Eh, mənim bu siyasətdən heç başım çıxmır, dovşana qaç deyirlər, tazıya tut! Bizim silahlarımızı əlimizdən alırlar, onları isə silahlandırırlar. Daha bunun nəyi ədalətli oldu ki? Bizə bu siyasət lazım deyil, biz siyasətdən uzaq adamlarıq- deyə Şövkət ərini də özünü də bu qorxulu fikirlərdən uzaqlaşdırmaq istədi: – Bu film niyə başlamadı, axı? Ramiz hələ də öz aləmində idi. Handan-hana ağır-ağır dilləndi: – Elə demə, Şövkət, əzizim. Vətən, xalq darda olanda hamımız bir-birimizə dayaq olmalıyıq. 1988-ci ildə sovet quruluşuna, arxalanan daşnaklar Qərbi Azərbaycandan bizim soydaşlarımızın kökünü kəsməkdən ötrü soyqırm törətdilər. Ermənistandan məcburi, silah gücünə azərbaycanlıları öz ata- baba yurdlarından didərgin saldılar. Sağ qalanlar Azərbaycana pənah gətirdilər. Görmürsən yazıqlar nə vəziyyətdədir. Çoxunun nə evi var, nə də fərli-başlı bir işi. Axı, onların çoxu kənddə-kəsəkdə böyüyən adamlardı, ömrü boyu əkin-biçinlə, mal-qara saxlamaqla məşğul olublar, onların bu şəhərdə, bu asfaltın üstündə nə işləri var. Gərək bizimkilər də tələb ___________Milli Kitabxana_______________ 19 eləyəydilər ki, ermənilər Dağlıq Qarabağdan Ermənistana köçürülsün, azərbaycanlılar da ora yerləşdirilsin. O zavallı insanlar hər şeylərini itiriblər, bu şəhər onların sağlamlığını da əlindən alacaq. Şövkət xanım ürəyinin neçə həyəcanla çırpındığını hiss elə- yirdi, sifəti od tutub yanırdı. Durub vanna otağına keçdi, əl- üzünə su vurub otağa qayıtdı. Ramizin gözləri ekranda olsa da fikri ayrı yerdə olduğundan heç Şövkətin qayıtmasından da xəbər tutmadı. – Çayını təzələyim, yəqin ki, bu soyuyub. Ramiz dinmədi. Sakitcə Şövkətə baxdı... * * *
Şövkət xanım onda bilmirdi ki, qarşıda onu necə böyük müsibətlər, sınaqlar gözləyir. O hələ bilmirdi ki, düz bir ay sonra onun bu kiçik ailəsi hansı oddan, alovdan keçəcək. Heç ağlına da gətirmirdi ki, indi şəfqət və məhəbbətlə ona baxan əri qəfil bir güllənin qurbanı olacaq, şəhidlik zirvəsinə yüksələcək. Həmişə şux, zarafatcıl, nikbin, həyatsevər, xeyirxah bir insan olan əri onun qolları arasında inləyə-inləyə can verəcək və o da ərini, dünyada hər kəsdən və hamıdan çox sevdiyi, inandığı və güvəndiyi bir kişini ölümün pəncəsindən xilas edə bilməyəcək. Ağlına gətirə bilməzdi, o soyuq yanvar gecəsi sifətləri daşa dönmüş imperiya əsgərlərini üzünə tüpürəcək, soyuqda göyərmiş əlləri ilə ərinin son nəfəsdə “üşüyərsən bunu gey” deyib ona uzatdığı pencəyini yaxasını açıb o əsgərin qarşısında dayanaraq dəlicəsinə bağıracaq: ”Strelyay, i v menya strelyay, qad, strelyay” – deyəcək. O əsgər də bir qadının, bir ananın fəryadı qarşısında kiçiləcək, dili dolaşa-dolaşa: “Eto ne mı, oni uje uyexali, eto ne mı” – deyib qaça-qaça ondan uzaqlaşacaq. Yüklə 1,04 Mb. Dostları ilə paylaş:
|