Soyqirimi: tarixin qanlı salnaməsi
Yüklə 3,15 Mb. Pdf görüntüsü
|
bir vaxtda, beynəlxalq təşkilatlar və dünyanın aparıcı ölkə lərinin parlamentləri bir-birinin ardınca Azərbaycanın ərazi bütövlüyünü, Dağlıq Qarabağın Azərbaycana mənsub olması nı, millətlərin öz müqəddəratını təyin etməsi prinsipinin özba şına interpretasiya edilməsinin yolverilməzliyini, Ermənistanın işğal etdiyi əraziləri azad etməsinin və məcburi köçkünlərin öz evlərinə qaytarılmasının zəruriliyini təsdiq edən qətnamə lər qəbul etdiyi bir vaxtda Serj Sarkisyan bütün bu sənədlə ri inadkarcasına görmədən və beynəlxalq birliyin mövqeyi nə məhəl qoymadan diaspordan olan qonaqlarına məsləhət görür ki, onlar öz səylərini «ikinci erməni dövlətinin, Dağlıq Qarabağ respublikasının təşəkkülünə, möhkəmlənməsinə, in kişafına və beynəlxalq aləmdə tanınmasına» yönəltsinlər. Er mənistan prezidenti ətrafına nəzər salmaq, beynəlxalq aləmdə təklənməsini dərk etmək və nahamar taxtaya vurulmuş mis marı çəkib çıxarmağa başlamaq əvəzinə həmin mismarı sona qədər vurmağa çağırır, başa düşmür ki, gələcəkdə bu səhvlə rin düzəldilməsi indikindən daha ağrılı olacaqdır. Ermənistan özünü dalana nə qədər çox təpirsə, oradan çıxmaq bir o qədər uzun və çətin olacaqdır. Buna görə bütün məsuliyyəti dövlətin rəhbərləri daşıyacaqlar. «İkinci (sonra isə üçüncü, dördüncü...) erməni dövləti»nin hansı beynəlxalq miqyasda tanınmasından söhbət gedə bi lər və Ermənistanın rəhbərləri öz həmvətənlərini necə sax ta ümidlərlə yaşadırlar ki, beynəlxalq birlik özünün çoxsay- ı qətnamələri ilə artıq birmənalı şəkildə bildirmişdir ki, bu, heç vaxt olmayacaqdır! Ermənistan rəhbərliyi nəyə ümid edir? Möcüzəyəmi? Bəlkə də onlar ümid edirlər ki, nümayiş etdir dikləri hədsiz tərsliyin qarşısında nə Azərbaycan, nə də dünya birliyi davam gətirəcəkdir?! Bu illüziyadan yaxa qurtarmağın vaxtı çatmamışdırmı? 1980-ci illərin avantüristləri özlərinin dardüşüncəli həmvə tənlərini Yerevanın və Xankəndinin küçə və meydanlarına çı --------- 18 --------- xararkən «miatsum» utopiyasının perspektivsiz və puç olmasını o vaxt başa düşməmişdilərsə, indi Ermənistan rəhbərlərinin bu faciəli səhvi başa düşməsinin vaxtı çatmamışdırmı? Ölkənin indiki liderləri, elə sadə ermənilər də fikirləşirlərmi ki, əgər həmin illərdə «Krunk» və «Qarabağ» komitələrindən olan sax ta patriotlar öz xalqını bu mənasız avantüraya cəlb etməsəydi lər, Cənubi Qafqaz regionu bu gün necə olardı? Şübhə yoxdur ki, bu region üç ölkənin sıx inteqrasiya etdiyi nümunəvi region olardı, orada insanın milliyyətinin elə bir böyük əhəmiyyəti olmazdı və hər kəs öz identikliyini qoruyub saxlamaq, xalqlar isə öz mədəniyyətini inkişaf etdirmək imkanına malik olardı. Bəs bu avantüristlər nəticə etibarilə nəyə nail oldular? Onlar mənasız müharibədən, minlərlə taleyin qırılmasından, mil yonlarla qaçqından, dağıntılardan, geniş sahələrin becərilmək əvəzinə minalanmasından, sosial xərclər əvəzinə hərbi xərc lərin artırılmasından başqa heç nəyə nail olmamışlar - Dağlıq Qarabağı Ermənistana birləşdirmək mümkün olmamışdır və heç vaxt mümkün olmayacaqdır - nə 20 il bundan əvvəl, nə bu gün, nə də 100 ildən sonra. Nə birbaşa, nə də qondarma «müstəqillik» sayəsində. Nəhayət, bu səhvi başa düşmək və diasporu təmsil edən jurnalistlərə daha ağıllı məsləhətlər ver mək vaxtı çatmamışdırmı?! Serj Sarkisyan Gorusdakı çıxışında hiddətlənmişdir ki, Ste pan Şaumyanı Azərbaycanda «bandit» adlandırırlar. Lakin er mənilərə himayədarlıq edən və onlar üçün dövlət yaratmış kommunizm rejimi artıq tarixi keçmişdə qalmışdır. Bu gün biz öz keçmişimizdə baş vermiş hadisələri dərk etməkdə azadıq. Bu işdə arxiv materialları bizə kömək edir. Prezident Serj Sar kisyan keçmişə aid ideoloji mətnlərdən gətirdiyi sitatlarla pər dələnməyə nə qədər çalışsa da, faktları inkar etmək olmaz. XX əsrdə Azərbaycan xalqının tarixinin ən faciəli səhifələrindən biri Stepan Şaumyanın adı ilə bağlıdır. S.Şaumyan bolşevizm hərəkatının bayrağı altında çıxış edərək faktiki «Daşnaksütyun» 19
partiyasının proqramını həyata keçirirdi. Bu partiyanın strateji məqsədi isə Azərbaycan və Türkiyə ərazilərinin xeyli hissəsin də erməni dövləti yaratmaq idi. Bu məsələni yalnız azərbay canlı və türk əhalinin qırılması hesabına həll etmək mümkün idi. Ermənilərin rəhbərləri də bu imkandan istifadə etmişlər. 1918-ci il yanvarın 11 -də Rusiya bolşevik hökumətinin «Ru siya tərəfindən işğal edilmiş Türkiyə Ermənistanında yaşayan ermənilərin tam müstəqillik də daxil olmaqla, öz müqəddə ratını azad təyin etmək hüququ»nu dəstəkləyən dekreti dərc ediləndən sonra S.Şaumyan birdəfəlik erməni ekspansionizmi yolunu tutmuşdur. S.Şaumyanın ikili partiya mənsubiyyəti faktı onu izah edir ki, 1918-ci ilin mart-aprel aylarında azərbaycanlı əhalinin kütləvi şəkildə qırılmasını təşkil edərkən daşnak si lahlı dəstələrindən istifadə etmişdir. S.Şaumyan sonralar etiraf etmişdir: «Biz bəhanədən istifadə etdik... və bütün cəbhə boyu hücuma keçdik... Bizim 6 min nəfərə yaxın silahlı qüvvəmiz vardı. «Daşnaksütyun»un 3-4 min nəfərə yaxın m illi hissəsi də bizim sərəncamımızda idi. Sonuncuların iştirakı vətəndaş müharibəsinə qismən m illi qırğın xarakteri verirdi, lakin bun dan yaxa qurtarmaq mümkün deyildi. Biz bilərəkdən buna ge dirdik. Əgər onlar (yəni, azərbaycanlı siyasi qüvvələr) Bakıda üstünlük təşkil etsəydi, şəhər Azərbaycanın paytaxtı elan edi ləcəkdi»1. Nəticədə üç gün ərzində - 1918-ci il martın 30-dan aprelin 1-dək bolşevik-daşnak qoşunları Bakıda 12 mindən çox azər baycanlını milli mənsubiyyətə görə məhv etmişdir. Bütün bun lardan sonra S.Şaumyanı azərbaycanlıların soyqırımının əsas təşkilatçısı hesab etməmək olarmı? Gorus görüşündə jurnalistləri «Arsax haqqında həqiqi və obyektiv məlumatı» dünya birliyinə çatdırmağa, «həqiqəti fəal göstərməyə», «gerçəkliyə bəzək-düzək vurmamağa» çağırmış lar. Yaxşı məsləhətdir, mübahisə etməyə dəyməz. Lakin hər dəfə müəyyən xarici telekanal və ya mətbu nəşr əsl həqiqəti - 20 « Yüklə 3,15 Mb. Dostları ilə paylaş:
|