Soyqirimi: tarixin qanlı salnaməsi
Yüklə 3,15 Mb. Pdf görüntüsü
|
Avstriyada nəşr olunan «Vohenpress» jurnalının baş redak tor müavini və xarici şöbənin rəhbəri Luspan Meyzels 1988-ci ildə Yerevana gedib qayıtdıqdan sonra jurnalın 22-ci sayın da erməni kilsəsinin ən yüksək vəzifəli xadimlərindən biri ilə müsahibəsinin məzmunu haqqında geniş məqalə dərc etmişdi. Həmin din xadimi ilə görüş Vyanadakı erməni yepiskopu, pro fessor Mesrop Krikoryanın yazılı tövsiyəsi ilə baş tutmuşdu. Bu söhbət indiki münaqişədə erməni ruhanilərinin strategiyasını və taktikasını açıq şəkildə nümayiş etdirir. O, Avstriya jurnalis tinə demişdi: «Erməni kilsəsi rəsmən indiki münaqişə barəsin də öz mövqeyini şərh edə bilməz, amma əmin ola bilərsiniz ki, qardaşlarımıza ürəyimiz yanır». «Əgər kilsə öz münasibə tini elan etmirsə, Ermənistan hökuməti yerində sayırsa, onda Qarabağ ermənilərinin hüquqlarını kim müdafiə edə bilər» sualına cavabı isə belə oldu: «Biz yalqız deyilik. Xaricdəki qardaşlarımız siyasi cəhətdən heç bir məhdudiyyət görmürlər. Onlar bizim haqq işimizin müdafiə olunmasını öz hökumətlə rindən tələb edə bilərlər və bu təzyiq, şübhəsiz, az sonra öz təsirini göstərəcək». Belə də oldu. Stepanakertdə kütləvi mitinq və tətillər, Li vandan və Suriyadan göndərilən ilk silahlar, Əsgəranda iki azərbaycanlı gəncin öldürülməsi, Sumqayıtda törədilən faciə bunlara əyani sübutdur. Azərbaycana qarşı ən böyük təbliğat kampaniyasını aparan lardan biri də «Vatikanın səsi» radiostansiyasıdır. Bu radiostan siya ilk dəfə 1931-ci ildə efirə çıxmışdır. Əsas məqsədi islam dinini parçalamaq, təriqətlərə bölmək, nüfuzdan salmaqdır. Radiostansiya getdikcə öz maddi-texniki bazasını gücləndir məyə başladı, onun ətrafına ermənilər və ermənipərəst alim lər, ilahiyyatçılar, təbliğatçılar, politoloqlar toplaşdılar. Hazır da «Vatikanın səsi» 37 dildə efirə çıxır. Onun verilişlərində 221
Dağlıq Qarabağ problemi öndə durur. Demək olar ki, hər gün bu mövzuda müxtəlif verilişlər səsləndirilir. Əfsuslar olsun ki, «Vatikanın səsi» öz həmvətənlərinə bir tərəfli informasiyalar'verir, dinləyiciləri çaşdırır. Radiostansiya geniş şəkildə «Şuşanın dirçəlişi fondu»nun fəaliyyətini işıqlan dırır. Bu işdə onlara erməni diasporunun nümayəndələri kö mək edir. Bunlar, əsasən, Sos Sarkisyan, Levon Ananyan, Flora Naxşkaryan, Zori Balayan, Bakur Karapetyan və arxiyepiskop Parqev Martirosyandır. Ermənilərin apardığı təbliğat mexanizminin çürük özüllər üzərində qurulduğu hamıya bəllidir. Yalan, böhtan, oğurluq onların xarakterini müəyyən edən cəhətlərdir. Sumqayıtda baş verən hadisələrdə azərbaycanlıların «vəhşiliklərini» təb- iğ edir, erməni ailələrinin azərbaycanlılar tərəfindən xilas olunduqlarını dillərinə belə gətirmirlər. Bakılı yəhudi 23 iyul 1989-cu ildə Təl-Əvivdə nəşr olunan «Kruq» məcmuəsində yazır: «Sumqayıt o şəhərdir ki, azərbaycanlılar erməniləri qəh rəmancasına ölümdən xilas edirdilər». Rus yazıçısı Aleksandr Proxanov «Literaturnaya qazeta»da yazırdı ki, ilk qanı ermənilər tökmüşlər və davamı Sumqayıtda baş verdi. Con Hopkins adına Orta Asiya və Qafqaz Tədqiqatlar İnsti tutunun baş direktoru Sventa Kornell yazır: «Sumqayıtda yer- əşən sovet əsgərləri və daxili qoşunlar hadisəyə qarışmadılar. Onlar sakitcə kənardan hadisələri izləyirdilər. Sovet hökuməti nəinki qanlı qarşıdurmanın qabağını almaq istəmədi, əksinə, • •
Türkiyədə nəşr olunan «Cümhuriyət» qəzeti 1967-ci ildə yazırdı: «Sovet Rusiyasının xarici işlər naziri Molotov 1945-ci il iyunun 7-də Türkiyəyə nota verdi. Bu notada Qafqazın şərq vilayətlərindən Qars, Ərdəhan geri istənilir və boğazlarda rus üstünlüyünü təmin etmək üçün bir sıra tələblər irəli sürülürdü. 222
O zaman Türkiyə xarici işlər naziri Nurulla Sümər ilə sovet səfiri Vinoqradov arasında baş vermiş aşağıdakı söhbət maraq lıdır: Nurulla Sümər: - Dünya üzünün böyük bir parçasına sahib olan Rusiyanın doğrudanmı daha artıq torpağa ehtiyacı var? Vinoqradov: - Torpağa ehtiyacı olan Rusiya deyil, Ermənis tan Sovet Sosialist Respublikasıdır». Yaxın tarixdən başqa bir misal: SSRİ Dövlət Təhlükəsizlik Komitəsi sədrinin birinci müavini Filip Bobkov Moskvada çap dan çıxmış «DTK və hakimiyyət» kitabında yazır: «Sumqayıtda baş verən dəhşətli gecələrdən sonra mən tikinti kombinatının fəhləsi olan bir erməni qadınla söhbət etdim. Onun gəlini ağır gün keçirmiş, oğlu isə yaralanmışdı. - Siz elə bilirsiniz ki, Yerevanda olan ziyalılar biz ermənilər haqqında düşünürlər? - deyə qadın bildirdi. - Xeyr. Onlar tor paq haqqında düşünürlər. Dağlıq Qarabağ da onlara bu məq səd üçün lazımdır». Həmin kitabdan daha bir misal: «Mən bir neçə aydan sonra Moskvada Ermənistan Nazirlər Soveti sədrinin birinci müavini Kirakosyanla görüşdüm. Təqaüddə idi. O, uzun müddət mənə izah edirdi ki, Dağlıq Qarabağ onlara nə üçün lazımdır. - Bizə torpaq lazımdır, - dedi. - Niyə? - təəccüblə soruşdum. - Çünki ermənilər Ermənistandan çıxıb gedirlər, ona görə ki, torpaqları yoxdur. - Hara? - Stavropol vilayətinə, Sibirə, Mərkəzi Rusiyaya. - Burada pis nə var ki? - Necə yəni? M illət dağılır. Rusiyanın müxtəlif rayonlarına köçmənin qarşısını almaq üçün bizə mütləq torpaq lazımdır». Bizcə, əlavə şərhə ehtiyac yoxdur. Sumqayıtda baş verən hadisələrdə ermənilərin əli olduğu hamıya bəllidir. Bu, təkcə ermənilərin yox, Amerikada, Fran 223
Yüklə 3,15 Mb. Dostları ilə paylaş:
|