Ssenarilər, tərcümələr
Yüklə 2,65 Mb. Pdf görüntüsü
|
50 —Elə belə… mən… Kamil: O tərəfə hara gedirsən? Gəl bura görüm. Düzünü de görüm hara gedirdin? Murad: Mən… Odey onun altından keçmək istəyirdim. Kamil: Nəyin onun? Hə, nənə qurşağının? A… belə də… Neynirsən ki, nənə qurşağının altından keçməyi. Murad: Nənəm deyir ki, onun altından keçən nə istəsə olar. Kamil: Belə de. Yaxşı, sən nə istəyirsən axı? Murad: Təyyarə sürmək istəyirəm. Kamil: Təyyarə sürmək üçün böyümək lazımdır. Böyüyərsən, onda olarsan təyyarəçi. Murad: Ee… o gecdir. Kamil: Bəs elə bilirsən nənə qurşağı tezdir. Bilirsən o hardadır? Ora gedib çatana yüz dəfə böyüyəcəksən. Gəl belə danışaq. Sən əvvəl böyü, təyyarəçi ol, sonra təyyarəylə uçarsan nənə qurşağının altından. Oldu? Yaxşı, gedək evə… …Murad alma ağacına çıxır. Lap ağağın təpəsinə dırmaşır və ordan dənizə tərəf baxır. Nəhayət dəniz tərəfdən uçan təyyarələr görünür. Təyyarələr sırayla və çox hündürdən uçurlar. Dəniz üzərinə paraşütçülər buraxırlar, böyük ağ paraşütlər bir-bir açılır. Murad (paraşütləri sayır): Bir, iki, üç, dörd, beş, altı… Birdən sürüşüb ağacdan yıxılır. Ağac, səma, budaqlar dəli bir ritmlə yerindən oynayır və Murad tappıltıyla yerə dəyir. Sevdanın qışqırığı eşidilir. Murad çarpayıda uzanıb. Sol ayağı bintlə sarınıb. O həsrətlə pəncərəyə baxır. Pəncərədən bir parça səma, səmada isə tənbəl ağ buludlar görünür. Murad əyilib pəncərədən dən tökür. Göyərçinlər pəncərəyə qonur, dəni dinləyir, yenə də uçub gedirlər. Gecədir. Pəncərədən ulduzlu göy görünür. Kamil Muradın çarpayısının yanında oturub. Murad: Ata, bəs gündüz niyə ulduzlar olmur? Kamil: Gündüz də olurlar, amma biz görmürük. Bax, əgər gün işığı düşməyən bir yerdən baxsan, onda ulduzları gündüz də görmək olar. Bax, məsələn, dərin quyunun dibindən baxsan.
dörd, beş deyəndə… …Muradın çarpayısı boşdur.
51
—Murad, ay Murad, — deyə Gülsüm xala həyətdə vurnuxur. Sevda təlaş içində gəlir. — Gəzmədiyim yer qalmayıb. Heç yerdə yoxdur. Gülsüm: Adam göndərdim Kamili çağırsınlar. Sevda (çağırır): Murad, Murad! Kamil tələsik gəlir. — Nə oldu tapdınız? Sevda: heç yerdə yoxdur. Elə bil gədə göyə çıxdı (ağlayır). Kamil: Əşi, sən də dayan görək (boylanır). Bəlkə quyuya düşüb. Gülsüm: Ə, əstəğfürullah de… Kamil (quyuya yaxınlaşır, əyilib diqqətlə baxır): Murad. Muradın zəif səsi gəlir: — burdayam. Murad quyunun dibindədir. O burdan ulduzlara baxır. Ulduzlar gündüz nə qədər işıqsız görünsələr də, hər halda burdan görünmürlər. Lakin uşaq onları seçmir. Quyunun ağzından görünən səma birdən- birə Kamilin qəzəbli sifətilə örtülür. Kamil: Otur görüm vedrəyə. Bərk yapış. Murad vedrəyə oturur. Kamil onu yuxarı çəkir. Gülsüm, Sevda, qonşu qadınlar quyunun başına toplaşıb intizarla gözləyirlər. Nəhayət Muradın başı görünür. O bu qədər adamı, ağlayan anasını və nənəsini, hirsli atasını görüb özünü lap itirir. —Niyə mənə düz deməmisən?! Bir dənə də ulduz görmədim — deyə kəkələyir. —Ulduzlar, ulduzlar — deyə Kamil zəhmlə ona baxır. Bu saat mən sənə ulduzları göstərərəm. Muradı qıçları arasına alıb əməlli-başlı şapalaqlayır.
öldürmə uşağı. …Ulduzlu gecə. Kamil, Sevda, Gülsüm, və Murad açıq havada, evin damında yatıblar. Muradın gözləri açıqdır. O, ulduzlu göyə baxır. Kamil də yatmayıb. O yan bu yana çevrilir. Nəhayət Murada müraciət edir. —Niyə yatmırsan Murad? —Yatıram, — deyə Murad yavaş səslə cavab verir.
Murad onun yanına girir. 52 Kamil: Bir də belə oyunlar çıxartmayacaqsan ki? Ananı, nənəni qorxuzmayacaqsan ki? Murad (titrək səslə): Yox. Kamil: Di yaxşı, gəl barışaq. Əliylə onun başını sığallayır. Murad xısın-xısın ağlamağa başlayır. Kamil: Vay, vay, vay. Ədə, utanmırsan. Sən boyda kişi ağlayır? Yavaş, indi ananı, nənəni oyadarsan. Sus. Heç olmazsa ulduzlardan utan, sənə baxıb gülürlər. Murad yavaş-yavaş sakitləşir. Ata-oğul ulduzlu göyə baxırlar…
EPILOQ
Murad nənəsini öpür, qaçıb gedir. Gülsüm o yan bu yana baxır. Həyətdəki su kranını görür. Ovcuna su yığır, Muradın dalınca atır. Sanki bu su yerlə gedən təyyarənin dalınca atılır. Təyyarə yerlə yüyürüb havaya qalxır, get-gedə yüksəlir və biz aşağı baxıb: Torpağı görürük. Tünd mixəyi zəmiləri, yaşıl çölləri, sarı qumları… Dənizi görürük. Mavi dənizi, yelkən gəmilərini, balıqçı torlarını, dəniz buruqlarını. Odu görürük. Zavod bacalarından çıxan yanan metanı. 26-lar qəbri üzərindəki əbədi məşəli, pioner tonqalını. Səmanı görürük. Ucsuz-bucaqsız səmanı. Muradın təyyarəsi baba yurdunun üstündən, kəndin qayaların üstündən uçur. Bir an əbədi və əzəli qaya rəsmləri bütün ekranı tutur. Rəsmlərdə təsvir olunmuş qədim insanlar başlarını qaldırıb göyə baxırlar. Onların duruşunda insanın əbədi səma həsrəti duyulur. Muradın təyyarəsi isə getdikcə daha yüksəyə qalxır. Bu təyyarə vaxtilə Kərim babanın arabayla alma ağacları gətirdiyi yolun üstündə üçür və bəlkə elə bu an Murad çantasından torpağın lövhəsini — qırmızı almanı çıxarıb ləzzətlə dişləyir. Təyyarə daha da yüksəyə qalxır. …Torpaq …Dəniz
…Od Yüklə 2,65 Mb. Dostları ilə paylaş:
|